Mehmet, Celiene en Raymond

Succesverhalen
Hoe verloopt een begeleidwerken-traject en wat maakt een traject succesvol?
Mehmet
Mehmet was een gemotiveerde medewerker van De Buurtwinkel in Epe. Zijn Persoonlijk
Begeleider ging in gesprek met Mehmet over begeleid werken. Begeleid werken wordt vanuit
deze locatie heel goed neergezet als een belangrijke stap in je ontwikkeling. Cliënten zijn trots
als ze hier voor in aanmerking komen. Zo ook Mehmet. Hij was enthousiast, nam goed deel
aan het gesprek met de bedrijfsleider bij Albert Heijn en zou een week later starten met een
proefperiode.
Opeens ging het mis. Mehmet was bang dat hij het niet zou kunnen zonder ondersteuning, dat
het slecht weer zou zijn als hij naar zijn werk moest fietsen (naar De Buurtwinkel moest hij
een uur reizen met de bus)enz. Omdat het zelfs thuis een probleem werd, besloten we samen
het traject niet verder door te zetten en we spraken af dat Mehmet zelf aan zou geven wanneer
hij dacht het aan te kunnen. Ik hield contact met Mehmet maar pushte hem niet.
Een jaar later gaf Mehmet aan het weer te willen proberen. En nu lukte het van begin af aan
wel. Binnen een jaar werkte Mehmet 5 dagen per week bij Albert Heijn. Hij is daar nu een
zeer gewaardeerde medewerker. Of zoals de bedrijfsleider het beschreef:
“...Vanaf de 1e dag was er gelijk een klik tussen Mehmet en de rest van het personeel. Daar
heeft Mehmet zelf voor gezorgd door zijn open houding en zijn typerende manier van
begroeten. Open en vrolijk....”
“...Spiegelen in de winkel, vullen van chips en wc papier en natuurlijk de klanten helpen.
Mehmet deed alles met een glimlach en keurig op tijd. Mehmet is een man van de tijd, altijd
op tijd aanwezig en altijd op tijd weer naar huis...”
“..Toen enkele weken geleden mij de vraag werd gesteld of Mehmet hier de hele week mocht
komen hoefde ik ook niet lang na te denken. Mehmet is een heel goede aanvulling in onze
winkel. Van de immer durende vrolijkheid en het altijd positief zijn kunnen een aantal mensen
best nog wat leren. Dat is een compliment voor Mehmet!!!...”
Celiene
Celiene werkte al enkele jaren bij een kleine Spar in Emst naast haar werk bij De
Buurtwinkel. Zij heeft betrokken ouders die graag op de hoogte zijn van haar wel en wee op
haar werkplekken en hun bijdrage en advies willen leveren aan de ondersteuning.
Bij De Buurtwinkel werkte Celiene als caissière. Bij Spar vinden zij dit niet verantwoord en
vult zij voornamelijk vakken en maakt schoon.
Toen kwam de mogelijkheid om bij de COOP in Apeldoorn te gaan werken. Geen lange
reistijd meer maar op de fiets naar het werk. Hier zou zelfs misschien de mogelijkheid zijn om
achter de kassa te werken. Ouders reageerden bezorgd op het feit dat er dan minder agogische
begeleiding zou zijn, maar het feit dat Celiene niet meer zo ver hoefde te reizen gaf de
doorslag. Celiene was de eerste cliënt die hier startte, later zouden nog 5 cliënten volgen, allen
op basis van begeleid werken. Celiene deed het heel goed, ze was enthousiast, gemotiveerd en
een harde werker. Ouders bleven echter wel bezorgd en hiermee zijn door trajectbegeleider
veel gesprekken gevoerd om hen gerust te stellen.
Ook het plan om Celiene achter de kassa te laten werken werd door COOP opgepakt.
Aanvankelijk sceptisch, maar al snel werd verrast gereageerd hoe snel ze het leerde en hoe
klantvriendelijk ze dit deed zonder zich op te laten jagen.
Celiene is helemaal opgenomen in het team van COOP. Zij gaat mee naar de beurs, voert haar
werkzaamheden prima uit en wordt steeds vaker opgeroepen om kassa bij te draaien. En
hoewel zij vanwege haar autisme niet makkelijk wisselt van taak, laat ze hiervoor alles liggen.
Voor Celiene is dit traject een groot succes. Zij is gegroeid in haar zelfvertrouwen, komt op
een plezierige manier uit voor haar mening en neemt initiatief om misverstanden uit de weg te
ruimen.
Raymond
Raymond ken ik al lang. Ik heb met hem gewerkt op verschillende locaties van De Passerel.
Zijn privésituatie was jarenlang problematisch en vanuit de locaties werd daarom
geconcludeerd dat Raymond niet in staat was om begeleid te werken.
Door het sluiten van de locatie moesten alle cliënten op korte termijn een nieuwe plek krijgen
en op mijn voorstel om Raymond nu op een externe werkplek te laten beginnen werd nu wel
in gegaan.
Raymond werkt bij voetbalvereniging SV Twello. Hij gaat hier zelfstandig op de fiets naar
toe. Er werken meer cliënten en tot voor kort werden die begeleid door een vrijwilliger van
De Passerel. Doordat de begeleider een betaalde baan kon krijgen stopte dit. Voor Raymond
betekende dit dat hij iets minder ging werken, maar vooral dat bleek dat hij het eigenlijk heel
goed zonder intensieve begeleiding kan. Hij heeft een overzicht met vaste werkzaamheden, er
is altijd iemand aanwezig bij het opstarten, hij drinkt koffie met Karin van de fitness, luncht in
de kantine met de voorzitter van de club en geniet dan van zijn chocolademelk.
Trajectbegeleider komt regelmatig, eens in de twee weken of minder als er geen
bijzonderheden zijn. En als er wel iets is dan nemen trajectbegeleider en contactpersonen van
SV Twello snel contact met elkaar op.
De club vindt het fijn dat hij hen helpt met schoonmaken en de gezelligheid die hij brengt. Als
ik collega’s spreek van 8 jaar geleden en ik vertel wat Raymond nu doet dan kunnen ze het
haast niet geloven.