`We hebben veel te weinig leren luisteren naar ons buikgevoel

Kennelijk weten heel weinig mensen
wat hun kernkwaliteiten zijn. Hoe komt
dat?
We hebben nooit geleerd om
na te gaan welke kwaliteiten echt in
ons verankerd zitten. Op een sollicitatiegesprek sommen we vaak drie van
buiten geleerde goede punten op die
passen bij de vacature, maar veel dieper
is er niet over nagedacht. Je kernkwaliteiten noem ik je ‘dna’: je dagelijkse
natuurlijke attitude. Eigenschappen die
zo evident zijn dat je ze zelf niet meer
opmerkt. Zoals iemand die stipt en
beleefd is en dat maar normaal vindt −
tot hij geconfronteerd wordt met
iemand die altijd te laat komt of bot
communiceert. Als je je eigen ‘dna’
kent, kun je conflicten op het werk
voorkomen, maar ook zoeken naar
geschiktere jobs. Veel mensen hebben
een job waarvoor ze zich te veel moeten
stretchen. Vroeg of laat breekt dat je
zuur op.
LYSENS:
bij jobs ligt op wat de arbeidsmarkt
vraagt, waarden lijken van geen tel.
LYSENS: Daar loopt het mis. We leren
nergens hoe je moet leven. In Oosterse
culturen is het veel meer de gewoonte
om naar je zielsgevoel te luisteren. Generatie na generatie leert na te denken over
wat er belangrijk is in het leven. Dat is
zoveel meer dan een mooie auto voor de
deur. Vandaar al dat ziekteverzuim en
die burn-outs. Het is ook moeilijk. Ik
voelde al jaren dat ik coach en trainer
moest worden, maar ook ik was bang om
mijn gevoel te volgen.
Waarop moet je dan vertrouwen als je
een job kiest?
Het is makkelijker in stilte een
droom te koesteren, dan kun je die
nooit verliezen?
Je kunt maar beter een plan voor je
leven maken voor je in het plan van
een ander moet passen. U vindt dat
we daar te weinig over nadenken.
LYSENS: Als we afstuderen, zoeken we
een job die aansluit bij ons diploma.
Daarna hollen we maar door, zonder er
bij stil te staan waar het ons heen leidt.
Waarom plannen we onze vakanties
wél tot in de puntjes, maar onze levens
amper? Vaak staan we er pas even bij
stil als er iets misloopt − bij ontslag,
ziekte of een echtscheiding. Waarom
stellen we ons niet vroeger vragen of
die job wel bij onze waarden past? Ik
zie zo veel mensen een job kiezen omdat
ze aansluit bij hun studies of omdat ze
een grote villa willen, maar intussen
sterven ze van ellende. Ze hebben een
masterdiploma, maar dromen van een
koffiebar.
Je zou toch verwachten dat mensen op
hun dertigste of veertigste wel durven
te kiezen voor wat ze zelf willen.
De realiteit is anders. De
meesten rennen maar door, doen wat de
maatschappij van hen verwacht. Een
tandarts had veertien jaar gestudeerd,
haatte zijn job, maar durfde toch niet
toe te geven aan zijn gevoel. We hebben veel te weinig leren luisteren naar
ons buikgevoel. Terwijl onze intuïtie
vaak juist is.
LYSENS:
Burn-outexperts zeggen dat hun
klanten vaak worstelen met een
gebrek aan zingeving. De focus
hij wél wil. Zoek iets
dat past bij jouw
normen en waarden, bij hoe jij in
het leven wilt
staan. Dat idee
hoeft niet per se
groots te zijn.
Veel medewerkers bij
Frisk vonden het bijvoorbeeld heel belangrijk
om producten van hoge
kwaliteit af te leveren.
Toen ze later in fabrieken
belanden waar dat minder
telde, raakten ze gedemotiveerd. Ze moesten bedrijven zoeken waar kwaliteit wél belangrijk
was.
‘We hebben veel
te weinig leren
luisteren naar ons
buikgevoel.Terwijl
onze intuïtie vaak
juist is.’
LYSENS: Op jezelf, want dat is vandaag de enige zekerheid die je nog
hebt. Op de arbeidsmarkt is niets nog
zeker, alles verandert. Zelfs bij de overheid. Je moet je voortdurend bijscholen, wendbaar blijven. En vooral jezelf
kennen. Weten wat jij wilt. Ik ben
ervan overtuigd dat wie flexibel is en
zich wil bijscholen, niet snel zonder job
zal zitten.
En als je geen idee hebt wat je echt wilt?
(lacht) Vaak weet iemand erg
goed wat hij niet meer wil, maar niet wat
LYSENS:
LYSENS: Ik ben geen fan van de Verenigde Staten, maar op dat vlak kunnen
we iets van hen leren. Daar mag je
falen. Dan vragen ze wat je eruit hebt
geleerd. Uiteraard moet je elk idee toetsen aan de realiteit. Ik maak met cliënten een financieel plan op, we kijken
naar haalbaarheid en de beschikbare
tijd. Maar als alles er is om de sprong te
wagen, dan moet je springen. Ik ben
ervan overtuigd dat iedereen een
andere weg kan inslaan die beter bij
hen past. Het is misschien makkelijker
met een uitgebreid netwerk of een hoog
diploma, maar ik heb het ook bij productiearbeiders zien lukken. Een
arbeidster aan de band droomde ervan
met kinderen te werken, ze heeft nu
een baan als kinderverzorgster. Een
productiemanager was totaal gefascineerd door auto’s. Zonder zijn ontslag
zou hij nooit hebben overwogen om die
passie te volgen. Het heeft hem veel
moeite gekost om zonder ervaring de
autowereld binnen te raken, maar het is
gelukt. Hij mag zich nu proberen te
bewijzen. ●
Hoera, ontslag! Rilla Lysens,
uitgeverij Borgerhoff &
Lamberigts, 192 blz., 22,95 euro.
5 APRIL 2017
45
Mediargus met docroom pdf