De appelballon

De appelballon
,,De appelballon kan er niet in. Hij heeft te veel gesnoept en is
te dik,” stelt Bol vast.
,,Ballonnen snoepen lucht!” verklaart Hoedje.
,,Is lucht lekker?” vraagt Bol.
,,Voor ballonnen wel,” zegt Hoedje wijs.
Bol hapt met open mond grote stukken lucht naar binnen.
Zijn wangen worden bol. Zijn hoofd zwelt op.
,,Niet zo gulzig!” waarschuwt Hoedje.
Maar het is al te laat.
Langzaam stijgt Bol.
Hoedje kan hem nog net bij een enkel grijpen.
,,Kijk uit! De appelballon wordt boos. Kijk Bol, hij wordt rood. En
hij blaast woedend lucht door de neusgaten.”
,,Dadelijk ontploft hij nog!” hijgt Bol.
,,Maar nee. Hij wordt stilaan kleiner. Hij sist lucht tussen zijn
tanden,” verbetert Hoedje.
,,Hij mag zijn tanden wel eens poetsen!”
,,Hij lijkt net een grote kam,” vindt Hoedje.
,,Een wolkenkammer!” verzint Bol.
,,Die wil ik van dichtbij zien. Kom, we blazen onszelf weer op.”
Bolballon gaat als eerste de lucht in. Hij kent het al.
Hoedje is het nog niet gewend lucht te eten.
,,Op drie openen we onze paraplu’s. Daarmee kunnen we
sturen!” roept Bol naar beneden.
,,Eén... twee... drie!”
Plots tilt een windstoot hen de lucht in.
,,Hoera!” joelt Bol. ,,We vliegen!”
,,Kijk, Hoedje, zonder paraplu!”
Bol laat zijn paraplu los.
Hoedje is bang dat Bol zal vallen. Meteen pakt hij Bols hand
stevig vast. Dwarrelend als een blad verdwijnt de paraplu van
Bol hoog in de wolken.
Hoedje stuurt met zijn paraplu naar de appelballon.
,,Een beetje meer naar links, piloot!” zegt Bol.
,,Grijp jij de tanden!”
Als Bol de tanden beet heeft, schuiven ze plotseling weg.
,,‘t Is net een schuifladder!” verzint Bol.
Ze klimmen de tanden op.
Bol en Hoedje stappen het raam in.
Ze kijken naar beneden.
,,We zijn wel vijfhonderd trappen hoog, zegt Bol. .