Afscheid reis India Nepal Bhutan

Afscheid reis India Nepal Bhutan
Goeie middag iedereen
ja, we zijn weer bijeen
genoten van drank en spijs
klaar voor ‘t verslag van de reis
de reis naar India Nepal Bhutan?
Wél, hier gaan we dan.
Ook in 2013 togen we op stap
nu drie landen in één klap
India Nepal Bhutan
iets wat niet iedereen kan.
We vertrokken met storm en regenweer
het treinverkeer in de knoop, alweer.
In Delhi kregen we een vriendelijk onthaal
een gele uitgerafelde sjaal
ook een rode stip op ons voorhoofd
brengt geluk voor wie het geloofd.
Ons eerste Indisch ontbijt
was lekker en zeer uitgebreid
klaar voor de volgende vlucht
bewonderend de blauwe lucht.
Van Delhi
naar Varanasi
een stad vol merkwaardige taferelen
spirituele en rituele.
We bezochten tempels met onmogelijke namen
met onvoorstelbare mooie deuren en ramen
werden uitgenodigd op de universiteit Benares Hindu
een verademing, groen, proper en geen enkele heilige koe
bezochten ook een ambachtelijke zijdefabriek
kochten er sjaals, sierdoeken, dassen, zeer sjiek.
Ook mochten we naar Sarnath
waar Boeddha hield zijn eerste debat.
In de tempel gewijd aan moeder Aarde
lag gebeiteld in steen de kaart van India: grote waarde.
Lijken verbranden in Varanasi: een stiel apart
niks voor mensen met een gevoelig hart
veel ceremonie, bloemen rook en vuur
een ritueel van lange duur.
De Ganges wellicht de rivier der rivieren
voor gelovige mensen en hun dieren.
Na twee drukke dagen tijd voor Nagarkot
Met zijn hoog gelegen Himalaya Resort
helaas geen gorilla’s in de mist
maar bergtoppen in de mist.
Later zou toch de zon verschijnen
om die mist te doen verdwijnen.
De Mount Everest staat in ons geheugen geprent
we zijn de rest van ons leven content.
In het museumrestaurant van Patan frieten op Belgische wijze
al ontbrak wel de mayonaise
er was ook plaatselijk bier
dus bier van hier
ik bedoel Tuborg van Nepal
maar dat wisten jullie al.
Op zondag vlogen enkelen over de Mount Everest, dé wereldtop
hij had zelfs een wolkje op zijn kop
wéér een ervaring erbij
en ons hartje heel blij
we mochten zelfs even binnen
in de piloot zijn cabine.
Na en stevig ontbijt met alles er op en eraan
konden we weer op stap gaan
OK
or the new day.
We zagen een levende godin
mooi zoals past een koningin
zacht broos en teer
toch keek z’ argwanend bedroefd op ons neer.
‘s Middags heel hard rundvlees
gelukkig was er ‘s avonds lekker Chinees.
Ook afscheid van de Van Marcke groep
een vrolijke plezante troep
we dronken lekkere rode/witte wijn
het Soaltee Crown Plaza hotel mag er zijn.
De quiz van Ingrid en Renée
die viel best mee
sommigen haalden zelfs honderd op honderd
en onze Freddy was zeer verwonderd
toen hij hoorde zijn naam
proficiat, je wordt beslist nog een quiz-master met faam.
Maandagmorgen om een uur of tien
hadden van Nepal genoeg gezien
Vaarwel het mythische Katmandu
met het feest van heilige hond en koe
Dus bye bye Nepal
een land dat ik nooit vergeten zal.
Nu naar Bhutan het derde land
Over de Himalaya, de andere kant
een korte wiebelachtige vlucht
tussen witte wolken zonnige lucht
bergen met en zonder dennen
ook dit wordt weer wennen
proper water in de rivieren
geen honden koeien of andere heilige dieren.
Voor diegenen die niet vlogen over de Himalaya
wel daar was de Everest en de Kanchenjunpa.
Het eerste bezoek was het National Memorial Chorten
te bezoeken in deftige kledij, geen shorten.
Na een vroeg minimaal ontbijt
vertrokken we, stipt zoals altijd
bezochten het grootste Boeddha beeld op aarde
blinkend als goud, dus van grote waarde.
Dan naar de zoo, een korte bergop
om daar te zien een koe met een geitenkop.
Er waren ook twee Amerikanen met de fiets
hard labeur, niets voor niets
ook zij, net als wij
steeds een gids erbij.
Onderweg de weg versperd door takken
ze waren uitgebreid bomen aan het hakken.
Ken je de afstand Punakha-Paro? Vijf uur.
Een busrit van lange duur
soms mochten we er eens uit
voor pipi of het proeven van Japans fruit.
Om de verveling te verdagen
stelde Sulf ons een reeks vragen
met de micro in de hand vooraan in de bus
een goede quizmaster: hiervoor een dikke kus.
Toen kwam de Guido op de proppen
met poëtische fijne moppen.
Ook mochten we leren schieten met pijl en boog
soms te laag soms te hoog
Iedereen deed zijn best, ook de vrouwen
sommigen waren niet te houwen
en vooral niet verschieten
de nationale Bhutanese sport is boogschieten.
Ons hotel Olathang in Paro, het allereerste van het land
was oud, maar sjiek, niks aan de hand
onze kamer, een huisje, een paviljoen
mooi als een sprookje uit de tijd van toen.
Christine en ik hadden Roland als huisgenoot
versta me niet verkeerd: huisgenoot.
In Paro Dzong zagen we de allerhoogste monnik
ik verslikte me bijna, kreeg de hik
want werd zo blij
toen ik zien mocht die man in zijn gele pij.
Raakte later nog meer overstuur
hoewel van kortere duur
toen de koningin-moeder voorbij kwam
aangekondigd met veel tamtam.
Het paviljoen bracht ons een rustige nacht
we sliepen kort maar zacht.
De donderdag begon met een korte foto-stop
om te fotograferen de tweede hoogste bergtop.
Dan alle sportievelingen
met of zonder hun lievelingen
vijfhonderd meter naar boven
om daar Boeddha te loven.
Het tijgersnest beklimmen was corvee
niet iedereen kon mee
maar we bleven solidair
vooral Sulf speelde voor Ignace au-pair
mee of niet-mee
uiteindelijk iedereen tevree.
We waren allen doodmoe
deden liefst ons oogskens toe
maar toen was er onverwachts Bhutanese dank en muziek
we lachten ons een kriek
met de rode clown zij micro
geen micro, maar een…. hohoho
we waagden onze kans
aan een vrolijke Internationale dans.
Bhutan, het land met het grootste bruto nationaal geluk
bracht ons ook vier dagen Boeddhistisch geluk.
Deze morgen opnieuw vroeg uit de veren
nog koud, dus warme kleren
opnieuw naar grote broer India
nu Calcutta, genoemd Kolkata
een vlucht bijna exclusief voor Welcome Travel
a wel a wel dank u wel.
Daar bovenop nog een verrassing levensgroot
onze Guido was wéér piloot
we hoorden zelfs zijn zachte vastberaden stem
ja, dat was echt helemaal hém.
Kolkata een krioelend mierennest
elkeen doet zijn best
om in die chaos vooruit te geraken
dit zonder botsen of elkaar te raken
rechts, links, vooruit, achteruit
maar vooral met veel toetergeluid.
We zagen uit stro en klei beelden maken
in alle vormen, kleuren smaken.
Een bezoek aan de Pareshnath en Victria Memorial mocht niet ontbreken
daarmee was ook de voorlaatste dag verstreken.
Zo beste Hassan Rik Roos
deze reis was weer een schot in de roos
waar ter wereld jullie met ons gaan
jullie werk is steeds perfect gedaan
keer op keer staan jullie er weer
al zijn jullie geen god, Boeddha of paus
toch een super groot applaus
en ook een geschenkje, een beloning
Voor ons zijn jullie de grootste reis-koning!
PS:
Tijdens de landing in Mumbai ging het bijna verkeerd
een vliegtuig van Air France stond geparkeerd
ja, het stond zo maar efkens op onze landingsbaan…
wij er bijna tegenaan
gelukkig een supergoede piloot
dus geen nood
snel weer opstijgen, vliegen naar andere oorden
voor dit bijna fatale gebeuren heb ik geen woorden
tenzij, op aarde of in de lucht wees steeds voorbereid
op het plotse einde van jouw tijd.
Drie extra vluchten: Mumbai -Aurangabad –Mumbai
en dan naar Delhi, een hele nacht zonder slapen, amaai.
Maar al bij al kregen we meer dan ooit voorzien
we konden in New Delhi extra dingen zien
zoals een plaatselijk trouwfeest, met als kers op de taart
een prins-bruidegom op een echt magnifiek wit paard
bezochten de Qutub minar, op deze wereldbol de hoogste minaret
in rode zandsteen, steen na steen op elkaar gezet
archeologische plekken, fascinerend zoals altijd
machtige getuigen van een lang vervlogen tijd.
Zo kwamen we thuis, 24 later dan voorzien
maar dubbel gelukkig om het veilige wederzien
van al wie ons dierbaar is, toen ver, nu nabij
maar bovenal terug samen blij.
Nera Redant
Kolkata, 9 november 2013