zaaltekst mooie stad – kristallen

Zaaltekst bij project MOOIE STAD – KRISTALLEN van ANNELIES PLANTEIJDT
Temidden van schetsen, eerder werk en werk van collega’s toont Annelies Planteijdt nieuw
werk dat zij gedurende haar werkperiode bij Stichting IK ontwikkelde.
De nieuwe werken die Annelies Planteijdt toont, zijn het begin van een nieuwe serie binnen
Mooie Stad: Kristallen. Net als de andere colliers uit Mooie Stad, waarmee zij in 2000 begon,
zijn de Kristallen opgebouwd uit metalen stripjes. De stripjes vormen samen het geheel van
iets dat lijkt op een plattegrond. Het woord 'plattegrond' impliceert de aanwezigheid van een
derde dimensie, die ontstaat wanneer de colliers door de drager worden omgehangen. Deze
overgang van statisch naar dynamisch markeert twee belangrijke elementen in het oeuvre
van Planteijdt: tijd (dynamisch) en ruimte (statisch). “Tijd is opgevouwen ruimte”, heeft zij hier
zelf eens over gezegd. Het opvouwen wordt in de hier getoonde schetsen voor Kristallen ook
wel als de 'nulde dimensie' aangeduid. Een dimensie waarin lengte, noch hoogte, noch
breedte bestaat. Een dimensie die alleen in tijd mogelijk is.
De overgang tussen het statische en het dynamische is ook in de expositie aanwezig;
zichtbaar wordt hoe Planteijdt zich beweegt in de context van geschiedenis en overlevering.
Zij neemt daaruit bepaalde elementen en bouwt erop voort. Door deze manier van
presenteren, is het werk van Annelies Planteijdt niet hermetisch, maar plaatst het zichzelf
juist in een geschiedenis.
De verzameling schetsen en tekstfragmenten bijvoorbeeld, die zich manifesteert als ordening
waarin de schetsen leidend zijn maar tegelijkertijd afhankelijk van het omringende. Dit geeft
een goed inzicht in Planteijdt haar manier van werken waarin elementen van eerder op een
later moment worden opgepakt, te rusten gelegd en weer worden opgepakt. Ook het tonen
van werk van collega’s en vroeger werk van Planteijdt zelf is een uiting van dit zelfde
denken: de manier waarop Planteijdt in nieuw werk altijd weer voortbouwt op een dialoog die
voorheen of opnieuw plaatsvindt. Hiermee plaatst zij zich nadrukkelijk als deel in een geheel
en vormt zo een dynamische toevoeging op een statisch gegeven.
Mei 2015, Julia Mullié