Hallo, Ik ben Merel… - De Cliënt van Social Work

Hallo,
Ik ben Merel…
en ik heb
ANO!
Bij ons thuis zeggen wij ANO.
Ano staat voor mijn ziekte,
ANOREXIA NERVOSA
Bij ons thuis zijn:
Papa, Mama,
2 grote broers en een grote zus
Verder veel huisvee.
Ik doe het liefst:
•
•
•
•
•
•
•
Meidendingen met mijn vriendinnen
Dansen
Naar de stad gaan
Sporten
Muziek luisteren
Tv en computeren (msn-en)
Koken
Heb een hekel aan:
•
•
•
•
•
•
Vet eten
School en huiswerk maken
Dikke mensen
Grote broers
Kamer opruimen (zeurende moeder)
Vervelende plagende jongens
Wat ging er veranderen?
Mijn zelfbeeld, minder goed gevoel
over mijn eigen ik en mijn kunnen.
En dan ook nog de puberteit: mijn
lichaam, dat werd steeds ronder!
Wat deed ik:
Minder eten
Calorieën tellen
Suikervrij snoepgoed eten
Wegen en meten
Eten verstoppen en/of aan de huisdieren voeren
Sporten en actief bewegen
Moeder riep: “Vergeet je boterhammen niet op te eten.” Ik
deed de oven wel aan maar deed er geen boterham in!
Het gevolg:
Ik werd dunner…(jippie) en kreeg steeds
meer complimenten over mijn figuur…(zit
op de goede weg)
Ik vond mijzelf iets mooier…(eindelijk) en
ik kreeg controle over mijn leven ofwel mijn
LIJF! (heerlijk)
Mogelijke oorzaken:
• sociale druk van familie & vrienden om
slank te zijn
• slankheidsideaal
• jeugdtrauma’s zoals incest of mishandeling
• negatief zelfbeeld
• angst voor volwassenheid en zelfstandigheid
• neiging tot perfectionisme
• hoge verwachtingen maatschappij
Wat valt mijn omgeving op:
•
•
•
•
•
•
Dunner worden, minder eten, geen trek.
Liegen, bedriegen en manipuleren
Minder contact zoeken met o.a. vrienden
Meer met mijzelf bezig zijn
Meer bewegen
Schijn ophouden, doen of er niets aan de
hand is.
Reacties uit mijn omgeving:
• Machteloosheid
• Boosheid
• Onbegrip
• Medeleven
• Behulpzaamheid
• Bemoeizuchtigheid
• Overbezorgdheid
• Hulp vragend
Mijn gedachten:
Ik hou wel van eten, heel erg zelfs. Maar ik
verdien het niet om te eten. Ik zie dikke
mensen als ‘zwak’. Ik tintel van opwinding
als ik dat koekje heb geweigerd. Ik geniet
bij het aanzicht dat de ander wel eet en dit
versterkt het gevoel dat ik sterk ben, alles in
de hand heb, macht en controle over mijn
leven heb. Dit is van mij, hier ben ik heel
goed in en daar komt NIEMAND aan!
Ze zeggen dat ik
ANO heb….
ECHT NIET!!!!
Maar toch schakelen ze de huisarts in.
Ik ben helemaal geprogrammeerd op
wat ik moet eten en hoeveel ik moet
bewegen om dit weer te verbranden.
Calorieën tellen is mijn grote hobby en
natuurlijk moeten de leugens als
waarheden gezien blijven worden. Dit
gaat alsmaar zo door. Als ik weer een
kilo kwijt ben voel ik me even goed!
Maar dan… Zou het niet beter zijn als
ik nog een kilo lichter ben? Totdat er
iemand ingrijpt.
Mijn gezondheid veranderde:
•
•
•
•
Menstruatie bleef uit
Moe, duizelig, lusteloos,
Depressief, concentratieverlies.
Lage lichaamstemperatuur, hierdoor
donsachtige beharing op mijn gezicht,
armen, borst en rug
• Verstopping door te weinig eten
• Problemen met gebit en haar uitval
Warning!
Door een tekort aan vitamines en mineralen
kunnen ANO-patiënten spierkrampen,
hartritmestoornissen, zelfs hartstilstand en
nier- en lever beschadigingen krijgen!!!
Eerst een hoop geklets met de
huisarts. Nu ook nog met de
psycholoog en de psychiater. En
tussendoor wil het maatschappelijk
werk ook nog ‘even’ praten.
HELP!
Ik ben opgenomen in het ziekenhuis.
Mijn gewicht is
levensbedreigend…..
Ik heb flink lopen stress-kippen!
Ja, over de
sondevoeding!
Ik zag het helemaal niet zitten.
En ook nog een verplichte eetlijst!
Bah!
Ik moet 32 kilo wegen…
om in de kliniek behandeld te
mogen worden.
Hoera!
Ik heb de kliniek gehaald…
De hoera-stemming was van korte
duur…
Daar zag ik 3 boterhammen en werd bang
Ze vertelde mij; Ja, hoor, je moet ze allemaal opeten!
Ik wist niet wat ik hoorde…moest een beetje huilen.
Boterhammen met vette kaas en worst!
Behandeling:
Gericht op: Herstel van het gewicht, verandering zelfbeeld,
behandelen psychische of gezinsfactoren die hebben
bijgedragen tot de stoornis, lichaamsbeleving, opheffen
eetstoornis.
» Gezinstherapie
» Groepstherapie
» Psychotherapie
» Creatieve Therapie
» Cognitieve Therapie
» PMT
» Diëtiste
» Psychiater
AUB,
Is er iemand die mijn pijn en verdriet
begrijpt???
Ben hier samen met mijn
lotgenoten.
Ik ben niet meer alleen!
Maar ook hier heb ik het moeilijk:
• Maar ik wil zo graag weer die 32 kilo! En afvallen.
• Nee, Anorexia Nervosa, KOP DICHT!
• Op de wc deed ik stiekem tussendoor met mijn armen
zwaaien als spieroefening.
• Mijn grote vriendin, DE WEEGSCHAAL!
• Ik raak de greep op mijzelf kwijt!!!
• Ik ben lekker naar de wc geweest. Heerlijk gepoept! En zo
komt dat KUT eten eruit!
• Ik word streng in de gaten gehouden door groepsleiding en
dit soort andere BULLSHIT.
• Sommige meiden zeiden, dat ze bang waren dat ik
helemaal niets zou eten.
• Voel me zo KUT! Ik ben 4 ons aangekomen, boven wat ik
eigenlijk moet wegen! Dus ik moet ervoor zorgen dat het
eraf is voor morgen.
Eindelijk…
Ik heb mijn strijd geleverd….
Eten is niet meer mijn
VIJAND!
Ik neem afscheid van de kliniek
(hier 1 van mijn afscheidsbriefjes van de mensen uit de kliniek)
Merel
Merel een klein mager meisje, zittend op de bank, omringd door tassen en
papier.
Verplicht rust i.vm. een groot ondergewicht.
Pratend over allerlei dingen, levend in een eigen wereld.
Vechten tegen de angst voor eten en aankomen, niemand vertrouwen,
verdriet en boosheid. Vooruitgang, meer contact, angst, terugvallen.
Een zorgzaam gezin, een gesprek, motivatie, vooruitgang, angst, terugval.
Na familiegesprek, de knop om.
Het vertrouwen groeit, vechten, angst, boosheid, blijheid, verdriet.
Doorvechten, in contact blijven, hulp vragen, troost vragen, praten.
Op streefgewicht met ontslag.
Merel, je hebt het goed gedaan!
Ik heb jou leren kennen als een spontaan, vrolijk meisje. Een vechter,
zorgzaam voor anderen en koppig.
Ga verder op het pad dat je bent ingeslagen.
Succes meid.
Groet, je ‘oude’ groepsleiding
Merel
Is alweer 2 jaar thuis en heeft
haar leventje weer opgepakt.
Maar de laatste 2 maanden is
Merel niet meer te bereiken….
• ANO is moeilijk te genezen, kans op terugval is
groot
• Met een goede behandelingsmethode geneest de
helft van de patiënten en verbetert 30% zodanig
dat de anorexia geen levensgevaar meer oplevert.
• Anorexia nervosa is een gevaarlijke ziekte, het
sterftecijfer (vaak door ondervoeding of suïcide)
ligt tussen de 5 en 21,5 (!)%
Chantal olde Hanhof, Rosanne van Alphen, Angela Mos, 2006, Hogeschool Utrecht