ik ben een gelukkig mens

GEMMY HAD MOEITE MET DE ‘GROTEMENSENWERELD’
IK BEN EEN GELUKKIG MENS
Gemmy van Laere (59) is een alleenwonende moeder van twee volwassen kinderen. Ze woont in Heusdenhout in Breda. Door haar ziekte werd ze al op zevenentwintig jarige leeftijd volledig afgekeurd. Maar ze geeft haar leven zin door
vrijwilligerswerk te doen. Het boeddhisme, dat zij sinds haar vijfendertigste jaar
beoefent, is een leidraad en steun in haar leven.
“Ik ben geboren en getogen in Oosterhout
in een gezin met drie kinderen. Ik heb twee
broers. Terugkijkend op mijn jeugd kan ik
zeggen dat ik vanaf mijn middelbare schooltijd al wat anders was dan mijn klasgenoten.
Ik sloot me vaak af van anderen om op mijn
zolderkamer liedjes te maken over de dood,
mezelf begeleidend op mijn gitaar.”
OPNAME OP DE PAAZ
“Na de middelbare school ging ik naar
Nijmegen waar ik de Sociale Academie heb
afgemaakt. Aan het einde van de opleiding
kwam de ‘grotemensenwereld’ wel erg dichtbij, met het zicht op een gewone baan en
dergelijke. Ik voelde me daar totaal niet toe
in staat. Gevolg hiervan was dat ik in een
psychose raakte. Ik ben toen voor het eerst
drie maanden opgenomen op de PAAZ in
Nijmegen. Maar na afloop wist ik niet wat
mij eigenlijk mankeerde en kreeg ik geen
nazorg. Hierna volgden nog enkele kortere
opnames en eentje van één jaar met een
rechterlijke machtiging op een gesloten
afdeling.”
DROOMSTUDIE OPGEVEN
“Daarna ben ik, heel stoer, in Apeldoorn begonnen aan de opleiding voor psychiatrisch
verpleegkundige, mijn droomstudie.
Hier moest ik helaas na anderhalf jaar weg
toen ik vertelde dat ik zelf opgenomen was
25
KRACHTENBUNDEL - GGz BREBURG
geweest, wat ik tot dan had verzwegen. Een
dieptepunt. Na deze periode heb ik nooit
meer last gehad van psychoses, wel van
zware depressies. Ik werd afgekeurd voor
betaald werk en heb in mijn verdere leven
tot nu toe vrijwilligerswerk gedaan. Ik werkte
tien jaar bij het Vrouwenhuis, waar ik onder
meer de bar runde. Ook was ik twintig jaar
actief bij Vluchtelingenwerk waar ik asielzoekers hielp om in te burgeren. En sinds vijf
jaar bezoek ik vanuit Humanitas gevangenen in de Bredase Koepelgevangenis.”
LEVEN IN EIGEN HAND
“De eerste bijeenkomst van het Nichiren
Boeddhisme was voor mij een eyeopener,
omdat ik besefte dat je je leven in eigen
hand kunt nemen. Zo had ik mijn leven
nooit ervaren! Deze vorm van Boeddhisme
beoefen ik al vijfentwintig jaar iedere dag
en nu ben ik verantwoordelijke voor een
eigen district. Het Nichiren Boeddhisme,
dat wereldwijd door ruim twaalf miljoen
mensen wordt beoefend, is gebaseerd op
de leerstellingen van de Japanse monnik
Nichiren Daishonin. Het gaat ervan uit dat
ieder mens de Boeddha-natuur bezit en tot
verlichting in dit leven kan komen. Deze
vorm van boeddhisme beoefen je thuis.
Wij komen bij elkaar om te studeren en te
chanten voor vooruitgang voor jezelf, voor
anderen en voor de wereldvrede.”
BOEDDHISME EN LITHIUM
“Toen mijn oudste dochter ongeveer zeven
jaar oud was, stelde een psychiater bij mij de
diagnose manisch-depressieve stoornis. Hij
adviseerde mij om lithiumcarbonaat te gaan
slikken. Hoewel ik eigenlijk geen medicijnen
wilde, ben ik dat toch gaan doen, mede uit
verantwoordelijkheid voor mijn dochter. Het
slikken van lithium, samen met het
beoefenen van het boeddhisme, heeft mij
stabiliteit gegeven en er mede voor gezorgd
dat ik niet meer bij een psychiater of hulpverlener heb hoeven aankloppen.”
“Gemmy is al lange tijd een
vriendin van mij. Ik leerde haar
kennen bij Vluchtelingenwerk Breda.
Vanwege haar onvermoeibare inzet
voor vluchtelingen kreeg zij in 2006 de
Bredase Vredesprijs, die door de gemeente Breda wordt uitgereikt aan mensen die
zich belangeloos inzetten voor vrede en
mensenrechten. Ik ken haar vooral als iemand die erg positief in het leven staat.”
KIEZEN VOOR GELUK
“Toen ik negenendertig jaar was, beviel ik
van mijn tweede dochter. Haar vader besloot
een paar dagen na haar geboorte bij ons
weg te gaan, omdat hij zich er nog niet aan
toe voelde. Ik had toen in kunnen storten,
maar nam het diepe besluit dat ik mijn geluk
niet meer zou laten afhangen van anderen
of van mijn levenssituatie, in lijn met de
uitgangspunten van het Nichiren
Boeddhisme. Hier ben ik redelijk in
geslaagd. Ik ben een gelukkig mens ondanks
mijn psychische ziekte!”
JOOST VONS
medewerker communicatie
n Door Joost Vons
© REËLLE COMMUNICATIE
“IK LAAT MIJN GELUK NIET MEER AFHANGEN
VAN ANDEREN”
KRACHTENBUNDEL - GGz BREBURG
26