Brief aan mijn buurvrouw (vervolg)

1
Brief aan mijn buurvrouw (vervolg)
Monnickendam, 2 april 2015
Beste D,
Je schrijft:
“Het is een heldere brief met interessante informatie.
Ik blijf van mening dat het streven naar duurzaamheid voor de mensheid van levensbelang is.”
Daar zijn wij het dan over eens.
Mijn afwijzing van de middelen die nu ingezet worden om die duurzame samenleving te bereiken betekent
niet, dat ik iets heb tegen het streven naar duurzaamheid. Die afwijzing van de middelen wordt
beargumenteerd in mijn eerste brief, maar hoe kan iemand tegen een duurzame samenleving zijn? Dit is een
ideaal, waar de natie als een man achter kan staan, ware het niet, dat met het energieakkoord het paard
achter de wagen wordt gespannen. Dit akkoord is een schoolvoorbeeld van een verkeerd besluit, genomen
door 40 maatschappelijke organisaties, die stuk voor stuk geen verstand hebben van zoiets ingewikkelds als
de energievoorziening van een moderne samenleving.
Het energieakkoord geeft verkeerde antwoorden op een goede vraag. Er staat maar één maatregel in, waar
niemand iets tegen kan hebben namelijk energiebesparing. De isolatie van woningen en het vermijden van
onnodige verplaatsingen zijn makkelijke inkoppertjes, maar staat er geen enkele nieuwe gedachte in om tot
een duurzame energievoorziening te komen. Men wijst de enige echte oplossing, kernenergie, af eigenlijk
alleen maar omdat Greenpeace c.s. daar actie tegen voeren.
Kernafval is een technisch probleem en ongelukken komen
vrijwel niet voor. Naast Chernobyl zou ik willen wijzen op
Frankrijk. Het licht in Frankrijk brandt al 40 jaar voornamelijk
op kernenergie en er is nog niet een Fransman gestorven aan
stralingsziekte. De afwijzing van kernenergie is uitsluitend
gebaseerd op angst voor ioniserende straling.
Deze angst wordt gevoed door een oude “theorie” over
stralingsbeschadiging.Deze theorie zegt, dat de nadelige
effecten van ioniserende straling evenredig zijn met die
hoeveelheid. Er geldt geen minimum hoeveelheid, dus ook de
straling die in de natuur voorkomt veroorzaakt
kankergevallen, weliswaar met een kleine maar toch eindige
waarschijnlijkheid1. Hiermee worden de duizenden doden, die
het gevolg zouden zijn van de straling rond Fukushima en
Chernobyl “berekend”. De natuur volgt vrijwel nooit een
simpele lineaire theorie en de resulterende angst voor
straling zou afdoende weggenomen kunnen worden door
lezing van het boek; “Stralingstekort” geschreven door Ed
Hiserodt en vertaald door Theo Richel. De boodschap van dit
boek is, dat ioniserende straling in kleine hoeveelheden de
weerstand van het lichaam tegen kanker verhoogt. Dit heet
stralingshormese.
Hormese is een effect, dat optreedt bij het toedienen van
kleine doses van vrijwel ieder vergif. Het lichaam activeert de
weerstand ertegen. Dit boek haalt, gebaseerd op praktijkresultaten, de lineaire theorie voor
stralingsbeschadiging onder uit. Het vervelende is, dat alle stralingsbeschermingsnormen in de hele wereld er
nog op gebaseerd zijn.
1
Een val van 10 m hoog is in een op de twee gevallen dodelijk. Volgens de lineaire theorie is een val van 10 cm
dan dodelijk in 1 op de 200 gevallen. Iedereen struikelt weleens, dus in Nederland komt het aantal dodelijke ongevallen
op 16 miljoen gedeeld door 200 zijnde 80 000 doden per jaar.
2
Volgens deze nieuwe inzichten is bijvoorbeeld de hele paniek rond Fukushima volkomen ongegrond. De
evacuaties daar zijn voor 90% onnodig geweest. Een journalist merkte op, dat volgens de normen gehanteerd
voor de evacuaties rond Chernobyl heel Noorwegen ontruimd diende te worden, want in Noorwegen is het
natuurlijke stralingsniveau hoger dan die norm.
Waarom is er geen passage in het energieakkoord die zegt, dat onderzoek naar de voordelen en nadelen van
kernenergie krachtig bevorderd dient te worden? Waarom schrijft de krant zo weinig over de nadelen van
windenergie en de voordelen van kernenergie?
Dit komt omdat het debat wordt beheerst door lieden, die via de hype van klimaatverandering en de
bijbehorende weg naar groene energie onze maatschappij willen hervormen tot een 19e eeuws arcadia, maar
dan wel graag met mobiele telefoon, snel internet, centrale verwarming en een wasmachine. Het feit, dat er
nu vier maal zoveel aardbewoners zijn dan in 1900, wordt zelden in de discussie betrokken en het feit, dat
het ideaal van groene energie alleen mogelijk is door de beschikbaarheid van fossiele brandstoffen wordt
niet onderkend.
Het uitwisselen van argumenten blijkt keer op keer zinloos. De oorzaak is de door Leon Festinger
beschreven “cognitieve dissonantie”. Een citaat van hem uit 1956:
Suppose an individual believes something with his whole heart; suppose further
that he has a commitment to this belief, that he has taken irrevocable actions
because of it; finally, suppose that he is presented with evidence, unequivocal and
undeniable evidence, that his belief is wrong: What will happen?
The individual will frequently emerge, not only unshaken, but even more
convinced of the truth of his beliefs than ever before.
“De persoon zal vaak niet alleen ongeschokt uit de discussie komen, maar hij zal
daarna zelfs meer dan ooit overtuigd zijn van zijn gelijk.”
De discussie rond groene energie en de hype over opwarming van de aarde zijn hier een
schoolvoorbeeld van. In dit geval luidt de karakteristiek van cognitieve dissonantie:
“Een persoon, die zijn baan, zijn inkomen en zijn maatschappelijke positie dankt aan de klimaathype of
aan de toepassing van groene energie zal elke kritiek op deze onderwerpen met alle middelen proberen
te onderdrukken”
Deze situatie wordt kernachtig samengevat in de volgende tekening van Jo Nova:
In de VS heeft het niveau van de
discussie een voorlopig dieptepunt
bereikt met een brief van enige
democratische senatoren aan 100
wetenschappelijke instellingen met
het verzoek om de financiering van
kritische klimaatonderzoekers door
te lichten. Het doel is deze mensen
het werken onmogelijk te maken.
3
De hetze tegen kritische klimaatonderzoekers is in ernst begonnen met het bericht op 23 februari van dit jaar,
waarin triomfantelijk werd meegedeeld, dat de auteur van een wetenschappelijk artikel over de oorzaken van
de opwarming tussen 1980 en 1998 (Dr. Willie Soon) gefinancierd werd door de olie- en gasindustrie met 1,5
miljoen dollar in 15 jaar. Dit bericht werd ook in Nederlandse kranten gretig overgenomen, zonder te
vermelden, dat dit 100 000 dollar per jaar was voor een groep van 3 onderzoekers.
De resultaten van het onderzoek werden niet aangevallen, men speelt schaamteloos op de man. Waarom? De
resultaten van Soon en medewerkers halen de veronderstelling onderuit,dat de opwarming van de aarde in de
laatste decennia van de twintigste eeuw alleen te wijten is aan de verhoogde concentratie van CO2 in de
atmosfeer. Dit zet de hele klimaatindustrie, die wereldwijd meer dan 100 miljard dollar per jaar omzet, op losse
schroeven.
Een ander voorbeeld is Prof Murray Salby, die door de universiteit in Sydney gedwongen werd om met
pensioen te gaan na kritiek op de opwarmingsdoctrine.
Dit geeft een beeld van de behandeling, die je ten deel valt als je kritiek durft te uiten op de heersende
doctrine over de invloed van de mens op het klimaat. De “berufsverbote” opgelegd aan critici van de
heersende klimaatdoctrine komen voort uit dezelfde houding ten opzichte van ongewenste overtuigingen
als de verbrandingen van ketters uit naam van het christendom en de slachtpartijen uit naam van de
islam.
Wie denkt, dat deze vergelijking toch wat ver gaat, moet de haatmail maar lezen, die de slachtoffers van
de klimaathetze soms ontvangen. Zie ook de ontvangst van de kritiek op het gebruik van biomassa, die ik
in de eerste brief beschreef.
Het gevolg van dit alles is, dat een discussie, die over feiten dient te gaan, is verworden tot een
scheldpartij tussen klimaatwarmisten en hun tegenstanders. Die heten in de taal van de alarmisten
“klimaatontkenners”.
De Hoekse en Kabeljauwse twisten waren net zo zinvol.
Je buurman,
Fred Udo