Propolis contra kanker. Hoe wetenschappers de natuur haar

Propolis contra kanker.
Hoe wetenschappers de natuur haar geheimen ontdekt.
Kithars van honingbijen word in de volksmedicatie een positieve invloed op diverse
ziekten van de huid en ademwegen maar ook de spijsvertering toegedicht.
Als versterkingsmiddel zou het zelfs het immuunsysteem stimuleren.
De meeste van deze succes berichten zijn tot nog toe op mensen niet wetenschappelijk
bewezen.
Hierdoor is het placebo effect niet uitgesloten.
Werkzaam tegen bacteriën en virussen.
Doet men de moeite, en maakt een omvattende studie dan word het duidelijk dat de
medicinale werking van propolis niet uitsluitend aan de kracht van de menselijke
inbeelding is toe te schrijven.
Inderdaad bezit de kleverige mengeling uit plantenharsen, bijenspeeksel en was
potente inhoudstoffen die in staat zijn bij zieke proefdieren schimmels, virussen en
bacteriën in hun groei af te remmen en de wasdom zelfs af te doden.
Hierdoor worden ontstekingen en de wondheling positief beïnvloed.
Doch het werkingsvolle natuurlijke antibioticum moet meer talenten bezitten........
Sinds 20 jaar interesseert zich de wetenschappers uit Oost-Europa, Japan en de USA
voor het potentiële gebruiksgebied van propolis.
Men vermoed een voorkoming en behandeling van kanker.
Vermoed word dat verschillende inhoudstoffen waaronder Benzofurane, Flavonoide en
koffiezuur-Phenethylester, onder andere de ontaarde cellen doelbewust tot afsterven
brengen of tenminste hun groei kunnen afremmen.
De werkingsanalyse bergen echter complexe problemen.
Meestal is een controleerbaar effect op proefdieren maar alleen met de ruwe substantie
of extracten hieruit te bereiken.
Deze echter bevatten honderden componenten wier aard grotendeels onbekend is.
De medicinale inzet van weinig of niet bewerkte ruwe tincturen bergt risico’s;
contact eczeem en andere allergievormen kunnen optreden.
De niet gewenste begeleidende stoffen kunnen zelfs kanker teweegbrengen.
Bovendien variëren de samenstellingen van deze mengelingen extreem en dit komt
door de regionale en botanische herkomst.
En oogst tijd en bewerking van de ruwe stof.
Zo bewees zich in verschillende studies dat Braziliaanse propolis als volledig niet
werkzaam terwijl hetzelfde behandeld materiaal uit Argentinië kankercellen in een petri
schaaltje het groeien verhinderde.
De werkstof op het spoor.
Ook in het instituut voor farmacologie en toxicologie van Ruhr - Universiteit Bochum
word sinds enige jaren daaraan gewerkt om deze negatieve effecten te omzeilen.
Onder leiding van Prof. Dr. Peter Reusch onderzoekt Dr. David Diaz-Carballo anti
tumoriale en antivirale werkende inhoudsstoffen van propolis.
Doel is, werkzame componenten te identificeren.
Zodra bekend is welke substantie(s) deze effecten geven kunnen propolisoplossingen
op deze substantie(s) onderzocht worden en zo de werkzame stof(fen)
gestandaardiseerd worden.
Bovendien kan dan de molecule synthetisch gemaakt worden en zo in grotere
hoeveelheden en daardoor kostengunstiger voor medicinale doeleinden ter beschikking
gesteld worden.
De Bochumer wetenschappers concentreren zich bij hun onderzoek op substanties, die
helpen kunnen, om neuroblastome te behandelen.
Jaarlijks worden ongeveer 1500 kinderen onder 5 jaar ziek van deze boosaardige tumor
die het zenuwsysteem aantast en vernietigd.
Hij is in een vergevorderde stadium zeer agressief en ongevoelig voor de klassieke
chemotherapie.
Werkstoffen uit propolis bieden hier een veel belovende nieuwe
behandelingsmogelijkheid voor deze kleine patiënten.
De Duitse Kankerhulp stimuleert het project met de universiteit Dortmund met 250.000
euro.
Dr. Díaz-Carballo benut voor zijn onderzoeken de mogelijkheden van propolis uit “alle
landen”.
In zijn laboratorium staan alcohol opgeloste aftreksel van propolis uit Latijn Amerika
(Cuba, Uruguay, Argentinië, Venezuela, Costa Rica), USA of Egypte, Kenia en
Zuid-Afrika eendrachtig naast extracten van Essener of Dortmunder propolis.
Tot zo’n 1000 componenten bevat zo een oplossing, die met de behulp van
chromatografische technieken (Gaschromatografie, vloeistofchromatografie)
steeds verder gefractioneerd, tot enkele componenten, ontleedt wordt.
Zowel de ruwe tinctuur als ook de isoleerde fracties moeten afwisselende
werkzaamheidstesten ondergaan.
Hiervoor staan gezonde en tumor cellen van mens en muis tot ter beschikking.
Veel belovende substanties worden tenslotte bij tumor dragen muizen getest.
De biochemische onderzoekers in de USA met Cubaanse achtergrond hebben met
werkwijze reeds succes: uit een bonte mengeling van propolissoorten van verschillende
herkomst kon reeds 20 verschillende onbekende substanties geïsoleerd worden.
Deze substanties konden kankercellen en virussen vernietigen.
“Nemorosone” noemde hij een plyisoprenylierdes Benzophenon, waarop hij een patent
bezit.
In 2006 kreeg een ander molecule met antitumor werking de naam CLU-502.
Dit komt oorspronkelijk uit propolis die de bijen op subtropische Balsa appel verzamelt
hebben.
In de laboratorium testen heeft het een werking op het gen die de gevaarlijke
ongecontroleerde groei van de tumor vooruit drijft.
Het lukte zo de kankercellen af te doden zonder de gezonde cellen te beschadigen.
Spijtig ontbreekt tot nu toe ieder werkzaam bewijs, van deze bemoedigende substantie,
op menselijke cellen.
Wereld wijd bevindt zich maar alleen een Flavonoide in de klinische fase van de testen.
(Klinische wil zeggen, testen op mensen)
Dr. Díaz-Carballo Inst. Voor Farmacologie en toxicologie, Ruhr-Unief. Bochum.
Bemerking van de redactie: Al de onderzoeken zijn, die ervaringen van positieve
werking van propolis overtuigt zijn, hoop wekkend en/of zich bevestigen. Herinneren we
u nogmaals aan dat propolis, die de imkers oogst, geen medicament is en daardoor niet
met woorden over ziekte genezend of helende eigenschappen mag verkocht worden.