Bij_de_Buren_no_1_(3) - Vrijwilligerswerk Gelderland

Bij de Buren
No 1, Mei/Juni 20
[Voor u ligt het eerste nummer van een nieuw blad
Buurtkamer 2 Berkenhof
“Clownsgroep Nijmegen”
Een paar maanden geleden meldde zich een
enthousiaste groepje clowns om te mogen
optreden voor onze bewoners in Berkenhof. Het
zijn een zestal vrijwilligers die in hun vrije tijd in de
huid van een clown willen kruipen en in
ozorginstellingen in de regio ouderen met een
dementie gaan opzoeken. Het blijkt een geweldig
succes. Voorheen kenden we in Irene onze vaste
clown Tom maar doordat de budgetten voor
dagbesteding praktisch zijn verdwenen was er voor
hem geen emplooi meer.
Wij en vooral de bewoners zijn ontzettend blij dat
er nu weer op geregelde basis clowns in de
buurtkamers komen. Bijgaande foto’s geven een
goede indruk hoe dat er aan toegaat.
voor de bewoners van zowel Berkenhof, Eikenhorst
als de Plataan.
Het is de opvolger van de Eikenhorstbode.
Met dit blad hopen we dat bewoners, familie en
medewerkers meer op de hoogte geraken van wat er
zoal op de verschillende locaties te beleven is.
In dit nummer treft u een interview met Carla
Kepser, praktijkbegeleider, een artikel uit De
Gelderlander over de Plataan, foto’s van clowns op
Berkenhof, een stukje over de nieuwe duo fiets en
een bijdrage over familie participatie. Tussen de
artikelen door leest u kleine stukjes uit het (levens)
werk van Gerard Wolters, ooit befaamd Buutreedner.
In ons volgende nummer laten we deze bewoner van
de Plataan uitgebreider aan het woord.
Achterop vindt u de beide buurtagenda’s van juni van
Berkenhof en Eikenhorst
]
Clownerie en muziek zijn de vaste ingrediënten.
Daarbij is er respect en inlevingsvermogen voor de
bewoner, ook voor hen die er in eerste instantie
niks van willen weten.
Buurtkamer 1 Berkenhof
Binnenkort gaan ze hun werkterrein uitbreiden
naar Eikenhorst PG. We hopen nog lang plezier van
ze te kunnen hebben.
--#--
Buurtkamer 2 Berkenhof
Praktijkopleider Carla Kepser
De loopbaan van Carla Kepser begint in maart ’82 als zij
de opleiding ziekenverzorgende gaat doen in wat toen
nog de Regenboog heette en later de Kentering is
geworden. Ze woonde er intern op de 3e verdieping
maar als ze haar rijbewijs haalt, gaat ze weer thuis in
Afferden wonen. Als ze in mei ’84 de opleiding voltooit
wacht haar net als velen in die tijd een onaangename
verrassing ;ze krijgt ontslag. Niet lang daarna kan ze
toch aan de slag op Irene 5(Somatiek) waar ze al gauw
instructiezuster wordt. Later heet het coördinerend
leerling-begeleidster en weer later wordt dat
Praktijkbegeleider. Ze heeft dan inmiddels zowel een
MBO als HBO opleiding in die richting gevolgd.
Op mijn vraag waarom de zorg, vertelt ze hoe ze op de
MAVO en later het MHNO geïnteresseerd raakt in de
zorginhoudelijke vakken. Gevoegd bij haar eigen
ervaring als leerling-verzorgende leidt dat ertoe dat ze
het belang van goede begeleiding in ziet en zich daarin
verder wil bekwamen. Instructie en voorbeeld gedrag
spreken haar aan.
Aanvankelijk heeft Medisch Centrum Dekkerswald haar
eigen afdeling Opleiding, later komt de samenwerking
met het ROC en HBO op gang en verzorgen zij de
Opleiding. Bij die ontschotting zoals dat zo mooi
genoemd wordt, krijgt Carla de verantwoordelijkheid
als praktijkbegeleider voor een aantal locaties in het
Rijk van Nijmegen. Anno 2015 zijn dat
Eikenhorst,Berkenhof en binnenkort de Plataan, met
daarnaast De Meent en de wijkverpleegkundige teams
van Beek,Millingen,Groesbeek en Heumen-Malden.
Voeg daarbij nog eens de begeleiding van studenten
Geneeskunde, leerlingen van praktijkonderwijs
Zonnegaard en VMBO, dan is het een heel divers
gezelschap dat Carla begeleidt. En juist deze diversiteit
in bijvoorbeeld leeftijd, van 16 tot 55 jaar, maar ook in
opleidingsniveau, van een oriënterende stage op
VMBO-niveau tot en met Verpleegopleiding niveau 5
(HBO) vindt ze het leukste van haar vak. En ook over het
minst leuke aspect van haar werkzaamheden hoeft ze
niet lang na te denken; mensen te moeten afwijzen.
Soms is dat onontkoombaar maar daar heeft ze en
hekel aan.
Behalve het begeleiden van studenten/leerlingen is een
belangrijk onderdeel van haar werk het coachen van de
gekwalificeerde werkbegeleiders die in elk team
aanwezig dienen te zijn.
Hier in Eikenhorst is de nieuwe visie op Beschermd
Wonen en de combinatie Somatiek/PG weer een
nieuwe uitdaging.
Haar werklast kan soms aardig oplopen als je bedenkt
dat er wel 54 studenten/leerlingen kunnen rondlopen
die aandacht vragen.
Ze is 52 inmiddels en woont samen met man en dochter
heel genoeglijk in Aijen, een klein oeroud dorpje aan de
Maas. Haar grote passie is het bespelen van hoorn en
trompet. Repeteren, optreden en in competitieverband
strijden, ze doet het met veel plezier. En laten we nou
toevallig in de muziekkamer van de PG ons gesprek
houden;de foto is dan ook Carla ten voeten uit.
--#-Uit De Gelderlander van 02/05/2015
Nieuwe zorg: een wereld te winnen
Verpleeghuiszorg is niet duurder in De Plataan, toch
is traditionele verpleeghuis populairder.
NIJMEGEN – De nieuwe zorgcomplexen Eikenhorst
en De Plataan liggen zij aan zij op het groene Park
Dekkerswald tussen Nijmegen en Groesbeek. Beide
bieden verpleeghuiszorg van ZZG zorggroep.
De belangstelling voor De Eikenhorst is zo groot dat
inschrijvers op maanden tot een jaar wachttijd
moeten rekenen. De Plataan staat een half jaar na
opening nog voor een deel leeg.
3
Een veelzeggend contrast. De‘ouderwetse’ manier
van zorgverlening is populair. Nieuwe zorg heeft nog
een wereld te winnen.
De Eikenhorst is een verpleeghuis waar je
verpleeghuiszorg krijgt op de manier zoals dat
voorheen in woonzorgcentra ook gebeurde.
Het ZZG-team levert intramuraal de noodzakelijke
hulp voor patiënten die zichzelf niet meer kunnen
redden. Mensen hebben hun eigen appartement.
Daarnaast is er gemeenschappelijke ruimte voor
bingo, sjoelen of gezamenlijk koffiedrinken. “Dat is
wat de mensen kennen, het is vertrouwd en spreekt
kennelijk nog meer tot de verbeelding”, stelt
locatiemanager Jos de Jong van ZZG zorggroep.
Cliënten kunnen voor exact dezelfde
verpleeghuiszorg ook naar De Plataan. Verschil is dat
mensen hier zelfstandig wonen in een
driekamerappartement dat ze zelf huren. De zorg
wordt niet geleverd vanuit de instelling, maar door
een thuiszorgteam dat 24 uur per dag aanwezig en
beschikbaar is. „Het is een antwoord op de
ontwikkeling dat wonen en zorg steeds meer
gescheiden worden. Ouderen moeten langer
zelfstandig wonen en zorg inkopen”, zegt een
woordvoerster van medeverhuurder Vestia.
‘Zorg’ en ‘wonen’ lopen in De Plataan
al kriskras door elkaar. De Jong: „Hier wonen
verpleeghuispatiënten, maar ook gezonde senioren.”
Verpleeghuiszorg is in De Plataan en bij De
Eikenhorst net zo duur voor de cliënt, verzekert hij.
De huur van de woonruimte (woonkamer, twee
slaapkamers, keuken) is met 850 tot 1.000 euro per
maand hoger dan de sociale huurprijs. „Maar het is
niet het duurste marktsegment.”
Wat het project extra bijzonder maakt: woon je hier
met zorgindicatie, dan krijgen cliënt én partner
een tegemoetkoming in de woonkosten. Echtparen
hebben hier de mogelijkheid om te blijven
samenwonen. „Ook als een van de partners
zorgbehoevend is geworden en verpleeghuiszorg
nodig heeft. Opname in reguliere
verpleegtehuizen leidt doorgaans tot gescheiden
wonen. Hiermee onderscheiden we ons bewust”,
zegt De Jong.
“Het traditionele verpleeghuis is vertrouwd en
spreekt nog meer tot de verbeelding”
Dat het niet storm loopt, komt volgens zowel ZZG als
Vestia vooral doordat het woonconcept nog te
onbekend is. De Jong: „Kijk naar de bewoners van De
Vijverhof (een traditioneel verpleeghuis dat recent
deels is gesloten,red.). Bij hen hebben we De Plataan
nadrukkelijk onder de aandacht gebracht.
Toch hebben slechts drie bewoners voor De Plataan
gekozen.” Ze misten een gedeeld dak boven het
hoofd. Voor dezelfde prijs konden ze een kamer van
18 vierkante meter inruilen tegen een vier keer zo
grote woonruimte. Volgens De Jong moeten ouderen
leren meer luxe te accepteren. „Vijverhofbewoners
wezen De Plataan af, omdat ze schrokken van de
grootte. Dat waren ze niet gewend.”
Frans en Mien Wevers
in hun appartement in De Plataan
Soms vindt Mien Wevers (82) het wat stil in hun
nieuwe huis in de Groesbeekse bossen. „Frans en ik
hebben altijd in Nijmegen gewoond. Dan mis je de
stad wel eens.” Toch heeft ze geen moment spijt van
de keuze om zelfstandig te gaan wonen in De Plataan
op Dekkerswald. „Mijn man heeft verpleeghuiszorg
nodig, we wilden dolgraag bij elkaar blijven. Hier is
dat te combineren.” Zij houdt haar vrijheid, hij krijgt
de noodzakelijke zorg thuis. „Ik kan buiten de
maaltijdenservice mijn eigen potje koken als ik wil.
Met onze scootmobielen kunnen we naar het
Theehuis rijden op het terrein. We zijn buiten, maar
ontspanning is toch dichtbij.”
‘Zelfstandig kunnen blijven wonen met een
hulpvraag’, dat is wat ZZG zorggroep en verhuurder
Vestia beloven. 24 uur per dag staat een zorgteam
klaar. „We kunnen patiënten tot de zwaarste
verpleeghuisindicatie aan”, meldt locatiemanager De
Jong van ZZG.
‘Even wennen aan een ander woonconcept’
Van de 51 driekamerappartementen die sinds
oktober worden aangeboden, zijn er vooralsnog 23
bezet. Iets minder dan de helft is van ZZG, de rest
van Vestia. Voor de categorie met indicatie voor
verpleeghuiszorg zijn vijftien ZZG-appartementen
verhuurd. Een aantal van hen huurt met een gezonde
partner. Nog eens vijf zijn tijdelijk verhuurd aan
gedupeerden van de brand in de Nijmeegse
seniorenflat De Notenhout. Bij ZZG is de bezetting
goed te noemen in vergelijking met de 28 ruimtes op
de bovenste twee Vestia-etages. Daarvan zijn er
slechts drie verhuurd. Het zijn de woonruimtes voor
gezondere senioren.
Het ZZG-zorgteam levert ook hier zorg aan bewoners
met simpele hulpvragen. „Eerlijk is eerlijk, we
hadden op een hogere bezetting gerekend”, aldus De
Jong.
ZZG en Vestia maken zich evenwel geen zorgen.
De Vestia-woordvoerster: „Aan het einde van het
jaar is alles verhuurd, zeker weten. Mensen moeten
gewoon even wennen aan dit nieuwe woonconcept.”
--#--
na de dienst in de kapel Onder de bogen een feestelijk
samenzijn waarin het echtpaar in de bloemen werd
gezet, waarvan bijgaand een foto.
--#--
Uit ‘Pierke ,de schooljongen’
een buut van Gerard Wolters
Jan en Lenie Rieken-Cillesen
En op de grote school had de juffrouw mij eens
een tien voor Nederlandse Taal gegeven. Toen
kreeg ik een chocolade autootje van haar. ‘Maar je
mag het pas opeten na school’ zei ze. Maar ik zat
nog geen 5 minuten in de bank of ik had het al op.
Zij zag het en vroeg waar mijn autootje gebleven
was. Ik zeg ‘hier juffrouw’, op mijn buik wijzend.
‘Jij lelijke vlegel’ zegt ze, ‘ga jij daar maar eens in
de hoek op dat potje zittenen daar blijf je net zo
lang tot het autootje weer terug is” . Toen heb ik
daar een half uur op het potje gezeten. “En”, vroeg
de juffrouw toen, “is het autootje er al?” Ik zeg,
“nee nog niet juffrouw maar ik geloof dat hij wel op
komst is want ik heb hem al drie keer horen
toeteren.
Nou, en toen kreeg ik me toch een klap aan mijn
oren.
Ik heb het thuis gelijk aan mijn moeder verteld en
die heeft mij toen een briefje meegegeven en daar
stond op;
“Beste Juffrouw,
Als u mijn jongen nog een keer slaat, dan zal ik u
mijn man eens op uw lijf sturen en dan bent u
gelijk geen Juffrouw meer!”
Duofiets is plezier voor twee
--#--
Gouden bruiloft
Hoewel het al weer een tijdje geleden is, willen we hier
toch even aandacht schenken aan een bijzonder
echtpaar dat op 2 februari 1965 in het huwelijk trad. 50
jaar lief en leed deelden ze met elkaar en Dekkerswald
speelde daarin een belangrijke rol. Jan was jarenlang
hier tuinman en beiden stonden aan de wieg van ‘De
Ziekenbrigade’. Dit was en is nog steeds een groep
enthousiaste vrijwilligers uit Groesbeek die het vervoer
van patiënten en bewoners naar de kapel op zondag
voor hun rekening neemt. Op 8 februari was er daarom
Sinds kort beschikken we over een duofiets met
hulpmotor met de toepasselijke naam Fun2Go. Hij
staat onderin de Eikenhorst en na een korte instructie
rijd je zo de deur uit. De E-bike is bedoeld voor
bewoners van alle drie de locaties en zowel familie,
personeel als vrijwilligers kunnen er gebruik van
maken.
5
Er zitten allerlei voorzieningen op die het rijden op de
fiets tot een plezierige onderneming maakt. Zo kan
de bewoner meetrappen maar dat hoeft niet. De stoel
van de bijrijder kan worden gedraaid, zodat de instap
heel gemakkelijk gaat. Er zit ook een veiligheidsgordel
voor de bewoner. Voor wie met de voeten niet aan de
pedalen kan komen, is er tevens een voetplaat
beschikbaar. Verder is er natuurlijk die heerlijke
elektrische motor die vooral bij de hellingen goed van
pas komt. De accu is altijd opgeladen en je kunt er met
gemak mee naar Groesbeek en weer terug.
Er zijn uiteraard enkele spelregels verbonden aan het
gebruik van de fiets. Bij de instructie krijg je die mee.
Voor een korte uitleg en instructie kun je een afspraak
maken met Peter van de Ven, Dagbestedingcoach
Tel: 06-23456490(Di t/m Vrij) of via
[email protected]
--#-Uit ‘Vakantiereis naar Italië’
Een buut van Gerard Wolters
En wat zat daar nog meer in de trein? Een geestelijke
georganiseerd. Hopelijk kunnen we lekker buiten in de
zon met z'n allen.
Groet, Petra Kerstens familielid Pg Eikenhorst
Bovenstaand uitnodiging resulteerde in bijgaande foto
van 9 mei jl. en was het gezellig èn zonnig.
Op het terras van de PG
--#-Nog een voorbeeld van een nieuwe manier van
familieparticipatie is het volgende artikel uit
‘Denkbeeld’ van februari 2015. Het gaat over een
Zorgsite, te vergelijken met ons ‘Familienet’
priester,een Domino en een joodse Rabbi. Dat noemt
men de Eucharistische gedachte in de praktijk. Amper is
de trein aan het rijden of toen stond de pastoor op. “De
________Verbondenheid__________
reis is nog lang en ver”zegt hij, “laat ons bidden”.
“Nee,”zegt de Dominee, “dat is veel te rooms, wat jij
daar zegt, laten we maar liever een zalm gaan
zingen.”Maar toen stond de Joodse heer op. “Laten we
toch iets gaan doen waar we alle drie wat aan hebben.”
Toen hebben ze een collecte‘ gehouden!
--#--
THEO ROYERS
n Bakkie doen?
Sinds een half jaar gaat het bergafwaarts met mijn 93jarige moeder. ‘Ik kan niet meer, ik ben helemaal op,’is
inmiddels haar mantra. Medisch gezien mankeert ze
niets, maar de psychiater weet te melden dat ze aan
een depressie,een angststoornis en een
persoonlijkheidsstoornis lijdt. Half november was er een
crisis, waarna ze direct moest verhuizen naar een
tijdelijk verblijf. Ook mijn 93-jarige vader kon het toen
niet meer aan , ondanks Buurtzorg en huishoudelijke
hulp. Hij was net hersteld van een longontsteking en
voelde ook zijn krachten afnemen.
Vanaf augustus ben ik dus opgenomen in het legioen
der mantelzorgers. Ik kocht een autootje en tuf nu
Beste bewoners en familieleden van Begane Grond
Eikenhorst,
Inmiddels zijn er al drie zondagen geweest waar we
gezellig met bewoners, familie en vrienden een 'Bakkie'
hebben gedaan in de Jachtkamer.
Elke tweede zondag van de maand is iedereen vanaf
half 3 welkom om gezamenlijk een bakkie te doen. Voor
koffie, thee en fris wordt gezorgd.
De ene keer is het wat drukker dan de andere keer,
maar wat hetzelfde is, is de ontspannen sfeer.
Het Bakkie Doen is een initiatief dat is ontstaan vanuit
het Partnerproject. Leuk als deze nieuwe gewoonte een
traditie kan worden. Op 9 mei wordt het wederom
regelmatig tussen woonplaats Zutphen en Hoorn voor
de boodschappen, de administratie, bezoek aan vader
en moeder en contacten met hulpverleners en
behandelaars. Bovendien heb ik een er een deel van het
sociale netwerk van mijn ouders bij gekregen. Dat
betekent telefoontjes in de trant van: ’ Ik heb al een
tijdje niets meer gehoord, dus ik bel maar even.’
Op zich niet erg, maar zo bleek ik zonder het te beseffen
toch wel heel veel zorg op mijn schouders te hebben
geladen. Ondanks de hulp van een nicht en haar man
die om de week de zorg overnemen. Kortom het
standaardrecept van de beginnende mantelzorger…..
Om het hoofd boven water te houden heb ik me
geabonneerd op de Zorgsite, een besloten site voor
familieleden, vrienden en zorgverleners. Zo kan ik met
één druk op de knop iedereen tegelijkertijd op de
hoogte stellen van het laatste nieuws. Bovendien
kunnen mensen zo ook afspraken onderling regelen.
Inmiddels doen er vijftien personen mee; twee
zorgverleners en dertien familieleden en vrienden. En
het mooie: het werkt! Omdat de vrijwillige autodienst
alleen op werkdagen voor vervoer zorgt, rijden nu
medebewoners mijn vader elk weekeinde naar mijn
moeder en terug. Familieleden en vrienden vragen wat
ze kunnen doen en doen dat dan ook. Ik krijg contact
met mensen die ik tientallen jaren niet heb gezien. Het
zingt rond! Er is onderlinge verbinding! Er duikt een
neef op waarvan ik zelfs het bestaan niet vermoedde en
ik krijg verhalen te horen die ik helemaal niet kende.
Dat is misschien wel het mooiste van zo’n site in een
turbulente periode: dat er voor mij volstrekt onbekende
familieverhalen blijken te bestaan. Verhalen over liefde
, verlies, vetes en breuken, ware koningsdrama’s.
Maar toch vooral verhalen over het verlangen naar
verbondenheid in de familie. Dat is een onverwachte
bonus van zo’n praktische zorgsite.
--#--
Uit ‘Grad van de Mokerhei’
Een buut van Gerard Wolters
…. Maar afijn, we wilden het huis wat gaan
moderniseren. We hadden daar een mooie
tekening van gemaakt en naar het gemeentehuis
gebracht. Toen heb ik die man daar achter dat loket
voorzichtig wakker gemaakt. “Even wachten’” zegt
hij, “want ik ben nog druk bezig.”
Nou had ik daar op die tekening ook zo’n hokje
getekend waar je ’s avonds nog eens wat kunt
klungelen. Een half jaar later kreeg ik die tekening
terug, en nou hebben ze op het gemeentehuis die
tekening helemaal veranderd. Nou hebben ze van
dat klungelhokje een slaapkamer gemaakt. Maar
wie gaat er nou in een slaapkamer liggen
klungelen?
--#--