Arrowhawks zijn van kop tot staart zo`n 2 meter

Ampho volk (Ranam)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Amfibia
Homanoid
Anura
Rana
Uiterlijke kenmerken
Ampho folks hebben een brede platte kop. Ze hebben
ogen die boven op het platte hoofd zitten. Hun brede
mond herbergt een elastische tong van bijna 80
centimeter. Hun huid kan in kleur variëren van groen tot rood. Op de rug zijn vaak vlekken waar te
nemen in een lichtere tint dan de rest van hun huid. Ampho folks zijn van top tot teen 80 tot 120
centimeter hoog en wegen tussen de 20 en 45 kg. De mannetjes en vrouwtjes lijken qua uiterlijk veel
op elkaar.
Leefwijze
Ampho folks leven in groepen bij elkaar. De groepen hebben een omvang van soms wel 60 leden. In
de groep is een gelijk aantal mannetjes en vrouwtjes. Ampho folks hebben een vast territorium
gelegen aan verschillende rivieren en beekjes. Een groep wordt geleid door het oudste mannetje.
Ampho folks jagen in groepen om vis, hun voornaamste prooi. Deze jagersgroepen bestaan
voornamelijk uit mannetjes. Wanneer er te weinig vis is eten ze ook schaaldieren en weekdieren.
Ampho folks zijn amfibieën, dat betekent dat ze eieren leggen. Een vrouwtje kan in een worp 100
eitjes leggen. Daarvan komen er meestal een stuk of 20 uit. Die jongeren hebben een zeer lage
overlevingskans omdat zij een makkelijke prooi zijn voor roofdieren als panters, leeuwen en beren.
Vanaf 3 jaar zijn de jongeren volwassen en krijgen ze een vaste rol in de groep.
Ampho folks worden ongeveer 12 tot 18 jaar oud.
Verspreiding en leefgebied
Ampho folks leven langs rivieren
en beekjes verspreid over heel
de wereld. De dieren kunnen in
bijna alle klimaten leven, met als
uitzondering extreem droge
gebieden.
Arrowhawk (Geminus Sagitta)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Aves
Acciplitriforms
Accipitridae
Sagitta
Uiterlijke kenmerken
Arrowhawks zijn grote imposante vogels. Hun
gekartelde snavel is groter dan hun kop. Ze
hebben vier ogen en aan hun relatief kleine
lichaam zitten vier vleugels. Een Arrowhawk heeft twee paar hersenen. Een Arrowhawk kan zowel
rechtop als ondersteboven functioneren door de twee aparte hersenen en vier vleugels. De vleugels
van een Arrowhawk hebben donkerdere veren dan de rest van het lichaam.
Arrowhawks zijn van kop tot staart zo’n 2 meter lang en kunnen een spanwijdte bereiken van vier
meter. Een volwassen Arrowhawk weegt ongeveer 18 Kg. Mannetjes en vrouwtjes lijken op elkaar,
maar mannetjes zijn aanzienlijk groter.
Leefwijze
Arrowhawks zijn solitaire beesten. Ze leven vrijwel hun hele leven alleen en komen alleen samen om
te paren. Het dieet van een Arrowhawk bestaat uit kleine dieren zoals ratten en hagedissen.
Arrowhawks zijn echte jagers en nemen geen genoegen met aas.
In het paarseizoen legt het vrouwtje 3 tot 5 eieren die na twee weken uitkomen. Het vrouwtje moet
alleen voor haar kuikens zorgen omdat het mannetje vertrekt zodra de eieren uit zijn gekomen. Na
12 weken beginnen de kuikens aan hun eerste vlucht. En na 14 weken zijn ze klaar om het nest te
verlaten en hun eigen reis te beginnen.
Verspreiding en leefgebied
Arrowhaks leven in bergachtige
gebieden. Ze komen vooral
voor in Thorfor en het zuiden
van het centraal hoogland.
Azer (Composuerunt)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Fictum
Composuerunt Ferro
-
Uiterlijke kenmerken
De Azer lijken in hun uiterlijk veel op Delohm, als je de metalen
huid en vurige gloed vergeet. Hun hoofd lijkt te zijn versmolten
met een weelderig blok metaal. De ogen van een Azer zijn gevuld
met een vurig licht.
Azer zijn ongeveer 140 cm groot en wegen al gauw 200 à 300 kg.
Azers kennen zover we weten geen geslacht.
Leefwijze
Er is niet veel bekend over Azers, omdat ze zich verscholen
houden van de buitenwereld. Ze leven in een commune
ondergronds. De Azer zijn gemaakt door de Delohm als leger,
maar hebben zich vrijgevochten. Nu houden ze zich schuil.
Er is niets bekend over wat Azer eten of doen in hun communes.
Verspreiding en leefgebied
Het is niet duidelijk waar Azer
precies leven. We gaan er vanuit
dat ze zich schuilhouden in gangen
en grotten in het Thorfor
gebergte.
Centaur (Centaurus)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Perissodactyla
Chimaera
Anthropomorphicus
Uiterlijke kenmerken
Centaurs hebben een kleine, smalle
kop met korte manen. Het
bovenlichaam is hetzelfde als dat van
een Ohm en het onderlichaam als dat
van een paard. Het bovenlichaam is
roze of zandkleurig en het onderlichaam is licht- of donkerbruin. De staart en de manen zijn
donkerder gekleurd dan het onderlichaam.
Een centaur wordt op twee manieren gemeten. Van kop tot voorpoot en van onderlichaamschouder
tot staart. Bij de eerste is een gemiddelde van 2,50 meter en bij de tweede een gemiddelde van 3
meter waarvan één meter staart.
Een centaur heeft een gemiddeld gewicht van 600 kg.
Leefwijze
Centaurs zijn sociale dieren. Ze leven in groepen, verscholen van de buitenwereld. Een groep
centaurs wordt ook wel een kolonie genoemd. In een kolonie heeft het dominante mannetje de
leiding. Het dominante mannetje beslist wie in de kolonie thuis hoort en wie niet. Andere mannetjes
zijn toegestaan in de kolonie zolang ze het dominante mannetje accepteren en ondersteunen.
Mannetjes die de leiding over willen nemen worden verstoten.
Centaurs leven op een dieet van grassen, bladeren, noten en vruchten. Tijdens de winter zullen ze
ook schors eten als voedsel schaars is.
Alle mannetjes mogen paren, maar het dominante mannetje krijgt de eerste keuze. Een vrouwtje is
11 maanden zwanger en baart één veulen. De veulens worden door heel de kolonie beschermd
tegen roofdieren. Na 5 jaar is een veulen volwassen.
Centaurs kunnen 35 jaar oud worden.
Verspreiding
leefomgeving
en
Centaurs leven diep in de
bossen van Maroth en Elmer.
Zij zullen zich nooit of zelden
buiten de bossen vertonen.
Chimera (Chimaera)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Chimaera
Leonina
Uiterlijke kenmerken
De Chimera is een bijzonder beest. Het dier heeft een kop dat veel weg
heeft van een leeuw. Een grote brede kop met een korte snuit en
relatief kleine, ronde oren. Zijn lichaam is bedekt met een zandgele
vacht. De voorpoten van de Chimera hebben meer iets weg van reptiel
ledenmaten. Ze zijn bedekt met schubben en aan de klauwen zitten
drie vingers met scherpe nagels. De achterpoten lijken weer meer op dat van een geit of bok, met
hoeven. De Chimera heeft drie staarten. Twee dunne met een pluimpje en één reptielstaart. Op de
rug heeft de Chimera grote bruikbare vleugels die lijken op vleermuisvleugels.
Mannetjes zijn goed te onderscheiden van de vrouwtjes door hun grote donkere manen. Een
mannetje is van kop tot staart ongeveer 3 meter en een vrouwtje ongeveer 2,2 meter. Een volwassen
mannetje is al gauw 200 kg. Een vrouwtje is veel lichter en topt op ongeveer 140 kg.
Leefwijze
Een Chimera leeft een sociaal leven. Meestal leven ze in groepen van 10 tot 15. Een groep bevat 1 à 2
mannetjes en voor de rest vrouwtjes en welpen. Bij hoge uitzondering zitten er meer mannetjes in
een groep, maar dat komt bijna nooit voor. Vrouwtjes blijven hun hele leven bij dezelfde groep. Bij
mannetjes is dit niet het geval. Zij blijven maar 3 tot 4 jaar bij dezelfde groep. Mannetjes die niet bij
een groep horen zwerven alleen of met z’n tweeën rond.
De Chimera jagen in groepen als een gecoördineerde eenheid. Met sluipen en luchtaanvallen
omsingelen ze hun prooi. Hun prooi bestaat uit grote kuddedieren zoals, olifanten of runderen.
Chimera kennen geen paartijd. Er worden jongeren geboren het hele jaar rond. Na een draagtijd van
100 dagen worden er 2 tot 4 welpen geboren die na 18 maanden onafhankelijk zijn. De
overlevingskans van welpen is niet groot. Zodra er een nieuwe leider van de groep is, doodt deze alle
welpen van de vorige leider.
De Chimera worden ongeveer 14 jaar oud.
Verspreiding en leefgebied
Chimera leven op savanneachtige
vlaktes in Elmor. Ze zouden voorheen
ook voorgekomen zijn in Maroth
maar zijn daar door de Mohm
verdreven of uitgeroeid.
Construct – vuur, water, aarde, storm (Elementum – ignis, aqua, Terra,
Tempestatis)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Creata
Magicae
Structure
Accuralius
-
Uiterlijke kenmerken
Een construct heeft vier verschillende varianten. Vuur, water, aarde en storm. Een vuurconstruct is
niets meer dan een zee aan vuur dat los in de lucht brand. Een waterconstruct is gevormd uit water
dat aanwezig is op locatie. Een waterconstruct kan in drie fasen bestaan: Gas, vloeibaar en vast. Al
komt de vloeibare versie het vaakst voor. Een aardeconstruct bestaat uit steen, zand en aarde.
Afhankelijk van wat er aanwezig is in de omgeving. Een stormconstruct lijkt om een waterconstruct
en gasvorm. Het verschil is dat de gasdeeltjes zich in een spiraal bewegen. Hierdoor worden de
deeltjes geladen met elektrische energie. Ook zorgt een stormconstruct voor een hoge druk in de
lucht waardoor stormachtige winden oplaaien.
Een construct kan gigantisch variëren in formaat en gewicht. Er zijn stormconstructs die bijna 50
meter groot waren en aardconstructs met gewichten van boven de 200.000 kg. Gemiddeld voor alle
varianten geld: van 70 cm tot 850 cm en van 0,000001 kg tot 1.500 kg.
Leefwijze
Ten eerste is een construct geen levend wezen. Een construct is een formatie die gevormd wordt
door arcana. Een mage kan zijn arcana zo manipuleren dat er een constructie ontstaat. De
constructie wordt gevormd op basis van het soort arcana en de aanwezige elementen.
Verspreiding en leefomgeving
Een construct kan overal gevormd worden zolang er maar materie aanwezig is om deze vorm te
geven.
Dagon (Dimidium Draco)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Een Dagon heeft een lage smalle kop. De onderkaak is groter dan de bovenkaak waardoor een aantal
tanden uit de onderkaak zichtbaar is bij een gesloten bek. De Dagon loopt op vier poten met aan elke
poot drie tenen met scherpe nagels. Zijn lichaam is bedekt met donker grijze of zwarte schubben en
op zijn rug en kop zitten horens. Een Dagon heeft een korte, dikke staart.
Dagons worden van kop tot staart ongeveer 4 meter en wegen zo’n 250 kg. Mannetjes en vrouwtjes
zijn vrijwel hetzelfde.
Leefwijze
De Dagon behoren tot een groep die de draakachtige wordt genoemd. Er wordt aangenomen dat de
Dagon afstammen van de draken.
Dagon leven in kleine groepen van 4 of 5, een familie. Deze families jagen samen op voedsel. Hun
prooi bestaat uit gemiddelde zoogdieren zoals geiten en herten, maar ze zijn ook niet vies van een
rat of bever.
Vrouwelijke Dagon leggen slechts één keer in hun leven eieren, 50 stuks. Na 10 weken komen de
eieren uit. De jongen zijn meteen op zichzelf aangewezen. Ze verdelen zich over kleine groepjes en
trekken het nest uit. Na 18 maanden zijn de Dagon volwassen.
Dagon kunnen zeker 50 jaar oud worden.
Verspreiding
leefomgeving
en
Een feit die de theorie
ondersteund dat de Dagon van
Draken afstammen is de
leefomgeving van de Dagon.
Dagon leven onder andere op
het eiland van de draken,
Draconnium, maar zijn het
talrijkst op het eiland van de
Hoge Pieken voor de kust van
Shoq Sca. Verder hebben ze
zich ook verspreid over
eilanden en gebieden in de
buurt van Draconnium en de
Hoge Pieken.
Deathbat (Ventus Sicarius)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Chiroptera
Phyllostomidae
Arafa
Uiterlijke kenmerken
De Deathbat is een donkergekleurde vleermuis soort. Ze zijn volkomen blind. Boven op hun hoofd
zijn de restanten van ogen te zien die er vele generaties geleden nog wel waren. De mond van de
Deathbat is zo groot dat hij deze bijna over de lengte van zijn lichaam kan openen. De tong van de
Deathbat zit opgerold in de grote mond en haalt bijna een meter. Op de tong zitten kleine sensoren
die geuren kunnen opvangen. Aan de armen van de Deathbat zitten drie vingers met vlies er tussen.
Ze hebben geen benen, omdat ze meestal in vlucht zijn. De Deathbat hebben een lange slinkse staart
die ze gebruiken om dingen van te grijpen.
De Deathbat is van kop tot staar ongeveer 120 cm groot en heeft een spanwijdte van 250 cm. Ze
kunnen een gewicht van 4 kg bereiken.
Leefwijze
De Deathbat is een nachtdier. Tijdens de nacht slapen ze in bomen of grotten en gebruiken dan hun
staart om zich vast te houden aan de takken of rotswand. ‘s Nachts vliegen ze in grote groepen uit
om prooi te vangen. Hun prooi bestaat uit kleine dieren zoals ratten, vogeltjes en hagedissen.
Deathbat krijgen elk jaar ongeveer 5 jongen die ze 6 weken zogen. Daarna zijn de jongen sterk
genoeg om met de groep op jacht te gaan.
Een Deathbat wordt gemiddeld zo’n 6 jaar oud.
Verspreiding
leefomgeving
en
Deathbat komen op vrijwel
heel de wereld voor. In
beboste of bergachtige
gebieden zijn hun aantallen
vele malen groter dan op
vlaktes. Dit komt omdat er
op vlaktes weinig bomen of
grotten zijn om tijdens de
dag te rusten.
Deathwidow (aranea)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Arthropoda
Arachnida
Araneae
Theridiidae
prodigium
Uiterlijke kenmerken
De Deathwidow is een gigantische spin. Op de stekelige kop zitten acht ogen. Zes kleine en twee
grotere. Aan de onderkant van de kop zitten twee monsterlijke slagtanden. De kop zit direct
bevestigd op het kleine boven lichaam, waar de acht poten aan bevestigd zitten. De poten bestaan
uit 4 segmenten. Het aanhechtingsbeen, het bovenbeen, het brugbeen en de teen. De teen heeft aan
het einde een scherpe klauw zitten. Het achterlichaam is een dikke, gevlekte bol. Aan de onderkant
zitten dunne haartjes. Aan de achterkant zit de draadklier.
Vrouwtjes zijn groter dan mannetjes. Een vrouwtje wordt van kop tot de achterkant van het
achterlichaam gemiddeld twee meter. Een mannetje slechts 1,2 meter. Een vrouwtje weegt
gemiddeld 60 kg waar een mannetje gemiddeld 20 kg weegt.
Leefwijze
De Deathwidow in een solitair wezen. Ze leven alleen, behalve tijdens de paar tijd. Een Deathwidow
is extreem territoriaal. Haar imperium van geweven webben verdedigt ze met haar klauwen en
scherpe tanden.
De Deathwidow eet vrijwel alles dat vast komt te zitten in haar web. Ze bijt haar prooi en injecteert
deze met een verlammend gif. Daarna spint ze haar prooi in om voor later te bewaren.
Tijdens de paringstijd geven de vrouwtjes een sterke geur af vanuit klieren op hun achterlichaam.
Mannetjes verzamelen zich van alle uithoeken om met het vrouwtje te paren. Het vrouwtje kiest
haar mannetje uit door hem in te spinnen met draad. Daarna pakt ze het mannetje op en wrijft ze
het geslachtsdeel tegen dat van haar aan. Na de bevruchting eet ze het mannetje op. Na ongeveer 3
dagen legt ze een paar honderd eieren die na 2 weken uitkomen. De jongen moeten maken dat ze
wegkomen want de mannetjes die niet uitgekozen zijn, zien de jongen als makkelijke prooi.
Een Deathwidow wordt maximaal 5 jaar oud.
Verspreiding
leefomgeving
en
Deathwidows komen voor in
bergachtige gebieden en in
bossen in het noorden van
Maroth en Elmer. Daar spinnen
ze forten van web. Meestal
grenzen forten niet aan elkaar.
Ze laten er een buffer zone
tussen zodat ze elkaar niet in
de weg zitten.
Delohm (Delohm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Elfin
Delosius
Uiterlijke kenmerken
Delohm hebben een ovaal hoofd met dikke puntige oren. De neus is groot
en rond. Het hoofd staat op een kleine nek en het lichaam is kort. De leden
maten zijn ook kort en de handen en voeten zijn naar verhouding iets
groter. Mannelijke Delohm dragen vaak een baard die is gevlochten en
versierd.
Delohm hebben een roze/beige huidskleur en een variërende haarkleur.
Een Delohm weegt gemiddeld 90 kg en wordt ongeveer 1,50 meter groot.
Leefwijze
De Delohm zijn één van de intelligente soorten op Eard. Delohm zijn afstammelingen van het Elohm
oer-ras. Zij hebben hun oude gewoonte ingeruild voor een ondergronds leven. Delohm bouwen
steden in bergen, waar ze werken en leven. De baarden die de mannelijke Delohm groeien hebben
een trotse status. Ze gebruiken de baarden om zich te onderscheiden van andere Elohm
afstammelingen.
Delohm leven in stadstaten, geleid door een koning. Delohm graven in hun bergen naar waardevolle
materialen om hun rijkdom te vergroten en te verhandelen met andere intelligente rassen.
Delohm zijn monogaam en hebben geen vaste paartijd. Jonge Delohm worden na een zwangerschap
van 9 maanden geboren en zijn volwassen vanaf hun 25e.
Delohm kunnen 500 jaar oud worden.
Verspreiding
leefomgeving
en
De Delohm hebben zichzelf het
gebied
van
Thorfor
toegeëigend. Hier leven zij in
stadstaten zoals Erozut en Bhul
Ladahr. Er zijn ook Delohm
nederzettingen in Maroth,
deze zijn vele malen kleiner
dan de stadstaten en hebben
meer het formaat van dorpen.
Draak - Zwart, Blauw, Groen, Rood (Draco – Nigrum, Caeruleus, Viride,
Ruber)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilia
Squamata
Draconica
Draco
Uiterlijke kenmerken
Zover bekend zijn er vier soorten draken, zwart, blauw,
groen en rood. De vier soorten verschillen veel van
elkaar.
Zwarte Draak
Een zwarte draak is zoals de naam suggereert zwart. De
onderkant van de hals, het lichaam en de staart zijn
lichter. De kop is smal en slinks. Boven op de kop zitten
een paar hoorns die naar beneden krullen. Over de nek tot de schouder loopt een vin. De vleugels
zijn groot en hebben twee vingers, waarvan één een grijpvinger.
Een zwarte draak is van kop tot staart gemiddeld 14 meter lang en heeft een spanwijdte van 20
meter. Gemiddeld wegen deze draken 3000 Kg.
Blauwe Draak
Een blauwe draak is zoals de naam suggereert blauw.
Er is een variatie van hemels blauwe draken tot nacht
blauw. Over de hals, onderkant van het lichaam en
staart lopen licht beige schubben. De kop van een
blauwe draak is spits. Boven op de kop lopen smalle
hoorns naar achter. Van de nek tot de staart zitten er
stekels. Aan de vleugels van een blauwe draak zitten 3
vingers, waarvan één een grijpvinger.
Een blauwe draak is van kop tot staart gemiddeld 11
meter lang en ze hebben een gemiddelde spanwijdte
van 18 meter. Gemiddeld wegen blauwe draken 2800
kg.
Groene Draak
Groene draken hebben over hun hele lichaam een
egale licht groene kleur. Ze hebben een brede kop.
Op de snuit zit een grote hoorn en onder op de kop
en hals stekels. Van de nek tot het puntje van de
staart lopen stekels. Ook zitten er stekels op plekken
als de onderarm, de vleugelarm en de schouders. Aan
de vleugels zitten drie vingers. Een groene draak
heeft geen grijpvingers.
Een groene draak wordt gemiddeld 18 meter lang van
kop tot staart. En kan een spanwijdte van zeker 25
meter halen. Ze wegen gemiddeld 3500 kg.
Rode Draak
Een Rode draak is rood of oranjeachtig van kleur. Op hun
smalle kop zitten twee kleine hoorns. Aan de zijkant van
de kop zitten een soort van vliezen. Aan de onderkant van
de hals, buik en staart zitten lichtbruine schubben. Over de
nek, rug en staart lopen vinnen. Aan de vleugels van de
rode draak zitten 3 vingers, waarvan één grijpvinger.
Een rode draak is met een gemiddelde lengte van 20
meter de grootste bekende drakensoort. Hun spanwijdte
bedraagt een zekere 32 meter en ze halen een gewicht van
3800 kg.
Leefwijze
Draken zijn mysterieuze wezen die moeilijk zijn te bestuderen. Ze zijn territoriaal en vijandig naar
buitenstaanders. Men gelooft dat draken solitaire wezens zijn en extreem intelligent. Het is zeker dat
draken op prooi jagen, soms zo groot als olifanten. Men weet niet hoe het dagelijks patroon van een
draak er uit ziet.
Het vermoeden bestaat dat draken tien duizenden jaren oud kunnen worden.
Een draak legt eieren. Het is niet duidelijk hoelang deze uitgebroed moeten worden. Noch is het
bekend wanneer een jonge draak volwassenheid bereikt.
In legendes wordt gesuggereerd dat er draken waren die zo intelligent waren dat ze de Mohm en
Elohm talen spraken, maar er is hier vandaag de dag geen bewijs voor.
Verspreiding en leefomgeving
Het is bekend dat draken alleen voor komen op Draconnium. Op het eiland zou er een soort
verdeling moeten zijn tussen de verschillende draken. Dit kan echter niet met zekerheid gezegd
worden omdat het eiland alleen van een afstand bestudeerd kan worden.
4 verspreiding zwarte draak
3 verspreiding blauwe draak
2 verspreiding groene draak
1 verspreiding rode draak
Draak, oude (Draco, Defluxit)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilia
Squamata
Draconica
Draco
Uiterlijke kenmerken
Oude draken hadden een stompe, smalle kop met een
uitlopende onderkaak. Hun lange nek zit bevestigd op
een smal lichaam. De voorpoten waren dun en de
achterpoten juist dik en sterk. Oude draken hadden
vleugels met drie vingers, waarvan één grijpvinger.
Het lichaam van een oude draak was bedekt met
pantser schubben. De pantser schubben waren brons of goudachtig van kleur, de normale schubben
hadden een grijze tint.
Een oude draak zou wel 30 meter lang hebben kunnen worden en een spanwijdte van bijna 50 meter
kunnen hebben. Het gewicht wordt geschat op 7000 kg.
Leefwijze
Oude draken zijn voor zover bekend uitgestorven. Hierdoor is weinig bekend over hun leefwijze. De
enige dingen die over zijn van de oude draken zijn botten, schedels, schubben en verhalen. Waarom
de oude draken zijn uitgestorven is niet bekend.
Verspreiding en leefomgeving
Oude
draken
zouden
zijn
voorgekomen aan de westkust van
Maroth, in het Centraal hoogland
en de Ring. Men vermoedt dat de
draken om onbekende redenen
naar Draconium zijn gegaan.
Dráwhalka (Draco Mer)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Dráwhalka hebben een ronde kop met een platte snuit. Boven
op de kop zitten twee kleine hoorns en op de kin twee nog
kleinere. Het lichaam is slank en gestroomlijnd. De staart is net
zo dik als het lichaam en loopt uit in een vin. De voor- en
achterpoten zijn kort en dik. Op de rug zit een grote rugvin. De bovenkant is zwart of donkergrijs
gekleurd en de onderkant wit. Bij de ogen zit een witte vlek.
Een Dráwhalka is van kop tot staart zeven meter en weegt 700 kg.
Leefwijze
Dráwhalka leven het grootste deel van hun leven in het water en komen zelden op het land.
Dráwhalka verplaatsen zich in kleine groepen van twee tot 4 dieren.
In de zomermaanden zwemmen ze rond in de zuidelijke Glasird Oceaan. In de herfst migreren ze
richting het noorden. Waar ze in de winter op verschillende eilanden hun eieren leggen. In de lente
migreren ze weer naar het zuiden.
Dráwhalka jagen op vis. Dit doen ze door met een aantal soortgenoten de vis bijeen te drijven.
Jonge Dráwhalka komen na een jaar in het zand te hebben gelegen aan het einde van de winter uit.
Dan zwemmen ze in de lente met de volwassen mee naar het zuiden.
Een Dráwhalka jong is na 2 jaar volwassen. Ze kunnen 60 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Dráwhalka migreren door het jaar
heen van de Zuidelijke Glasird
oceaan naar de noordelijke Glasird
oceaan. Ze blijven altijd in de buurt
van eilanden.
Dryno (lucustarum)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Echinoderm
Corniger
Sciuri
Uiterlijke kenmerken
Een Dryno heeft een brede kop met een rond aflopende
snuit. Achter op zijn hoofd zitten twee grote oren met
daar tussen één hoorn. Hij heeft twee kleine ogen. De
Dryno loopt voornamelijk op vier poten, maar zijn sterke
achterbenen. Hij heeft een lange staart die hij achter zich
aan over de grond sleept. Over het hele lichaam van de
Dryno zitten donkere stekels. Een Dryno is grijs of donkerbruin-grijs gekleurd.
Een Dryno is van kop tot staart 4 meter lang en heeft een gewicht van 700 kg.
Leefwijze
Vrouwtjes Dryno leven het hun jongen in een woongebied van ongeveer 12 vierkante km. Deze
gebieden overlappen met die van andere Dryno. Dryno vrouwtjes zijn tolerant tegenover andere
soortgenoten. Vaak zijn meerdere Dryno bij elkaar te vinden.
Mannetjes zijn territoriaal. Ze markeren hun territorium door gif uit hun giftige stekels tegen bomen
te krassen. Ze bewaken hun territorium door continue de grenzen te verkennen.
De Dryno is vooral overdag actief. ’s Nachts staan vrouwtjes in groepjes bij elkaar en houden ze om
beurten de wacht.
Dryno zijn grazers en eten vooral korte grassen. Een Dryno kan 4 dagen zonder water, omdat het
lichaam geen vocht verliest.
Dryno jongen worden na een zwangerschap van 10 maanden geboren. Vanaf de geboorte werken al
hun zintuigen en kunnen ze lopen. De kalveren drinken tot 6 maanden bij de moeder. Vanaf 2 jaar
zijn ze volwassen.
Dryno worden ruim 15 jaar oud.
Verspreiding
leefomgeving
en
Dryno komen voor op de steppe
van Maroth en op de vlaktes van
Dwyn. Er zijn Dryno die zich in de
bossen in het zuiden van Maroth
bevinden, maar dit gaat om
uitzonderingen.
Eardeter (Terra Comedenti)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Annelida
Clitellata
Haplotaxida
Lumbricidae
Magvermes
Uiterlijke kenmerken
De Eardeter is een uit de kluiten gewassen
regenworm. Zijn geringde lichaam is bedenkt met
een hoornachtige huid die lichtbruin-grijs gekleurd
is. Voor op de kop zit een monsterlijke mond met grote tanden en twee slagtanden aan de zijkant.
De Eardeter kan 25 meter lang worden en weegt zo’n 1000 kg.
Leefwijze
Eardeter graven gangen onder het aardoppervlak. Ze graven door met hun tanden door de grond te
boren. Eardeters komen boven de grond om te eten. Van onder de grond kunnen ze horen of er
prooi aan de oppervlakte is. Ze schieten dan naar boven en verrassen hun prooi die dan al kansloos
is. Bij uitzondering eten Eartheters ook Eartgravs wanneer ze die tegen komen.
Eardeters zijn hermafrodiet. Ze bouwen met slijm een cocon waar ze eitjes in leggen en verlaten
daarna de cocon. Als een andere Eardeter de cocon vindt zal deze de eitjes bevruchten. Net zoals de
eerste dat zal doen bij andere cocons. De eitjes kunnen soms jaren onbevrucht verstopt liggen. Zodra
ze bevrucht zijn komen ze na 12 dagen uit. Op dat moment zijn de wormen niet groter dan 1 meter.
Over een periode van 2 jaar zullen de wormen zich ontwikkelen tot hun maximale grootte.
Eardeters worden zo’n 7 jaar oud.
Verspreiding
leefomgeving
en
Eartheters komen vooral voor in
het Thorfor gebergte en Paerell
hooggebergte. Maar ze zijn ook
te vinden in het Centraal
hoogland en de Westelijke wal.
Eardgrav (Armiger)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Perissodactyla
Armatura
Fossoribus
Uiterlijke kenmerken
Eardgrav zijn grote stevige beesten. Ze staan op
vier poten en zijn bepakt met een soort
pantser. Het pantser is grijsgrauw en loopt als
een rij schubben over de gehele lengte van het
beest. Aan hun sterke poten zitten drie tenen die ze gebruiken voor het graven van gangen.
Eardgrav zijn van kop tot staart gemiddeld 10 meter en wegen al snel 4000 kg. Mannetjes zijn over
het algemeen groter dan vrouwtjes.
Leefwijze
Eardgrav zijn solitaire dieren. Ze graven hun leven lang tunnels onder het oppervlakte. Zeer zelden
komen ze boven de grond. Als twee mannetjes elkaar ondergronds tegenkomen, begint een gevecht
om te zien wie de sterkste is. Ze botsen dan met hun met pantser bedekte koppen tegen elkaar tot
dat er één opgeeft. Dit kan uren duren.
Wanneer een mannetje een vrouwtje tegen komt zal deze met haar paren. Na 18 maanden bevalt
het vrouwtje van een kalf dat al 700 kg weegt. Na 3 jaar is het kalf volwassen en moet het zijn eigen
weg vinden.
Eardgrav eten wortels van bomen die ze tegenkomen. Het water dat ze nodig hebben halen ze uit de
wortels die ze eten.
Een Eardgrav wordt 50 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
Eardgrav leven ondergronds. Ze zitten
naar verwachting overal onder het
oppervlakte. Toch laten Eardgrav zich
alleen
bovengronds
zien
in
bergachtige gebieden zoals het
centraal hoogland op het Thorfor
gebergte.
Gnohm (Gnohm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Griridius
Gnomiun
Uiterlijke kenmerken
Gnohm hebben een plat langwerpig hoofd. Aan de zijkant van het hoofd zitten
puntige oren. De neus van de Gnohm loopt door vanuit het voorhoofd. In de
mond zitten kleine slagtanden. Het lichaam is kort en smal. De armen zijn ten
opzichte van het lichaam lang en de benen kort.
Grohm zijn groen, grauw gekleurd en hebben een lichte of rossige haarkleur.
Een Gnohm is gemiddeld 1,30 groot en weegt 55 kg.
Leefwijze
Gnohm zijn één van de intelligentste wezens op Eard. Het zijn afstammelingen van het oer-ras
Grohm. Gnohm zijn kleiner en minder imposant dan hun voorouders. Nadat de Gnohm waren
verstoten uit hun thuisland zijn ze bij de Mohm terecht gekomen. Daar worden ze gebruikt als
werkers of bedienden. Gnohm hebben geen eigen land meer en geen leiders. Ze zijn momenteel
compleet afhankelijk van de Mohm. De meeste Mohm hebben het goed voor met de Gnohm, maar
het leven van de Gnohm bestaat voornamelijk uit hard werk voor de Mohm.
Gnohm worden gemiddeld 60 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
Gnohm komen van origine uit het
westen van Zuljin. Nadat ze daar
verstoten zijn door de Trohm
hebben zij zich verspreid over
Maroth.
Griffon (Leaenalati)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Chimaera
Leonina
Uiterlijke kenmerken
Een Griffon heeft een spitse kop met een scherpe snavel. Zijn kop en hals zijn bedekt met witte
veren. Het lichaam heeft een zandkleurige vacht. Een paar grote bruin gevederde vleugels zitten op
de rug. De griffon loopt op vier poten. Aan de poten zitten scherpe klauwen en ze hebben een lange
dunne staart met een pluimpje er aan.
Griffons zijn van kop tot staart ongeveer 4 meter lang en wegen zo’n 500 kg.
Leefwijze
Griffons zijn solitaire dieren. Ze leven alleen, behalve tijdens de paringstijd dan zijn mannetjes en
vrouwtjes als koppels samen.
Griffons zijn erg territoriaal en vallen alles en iedereen aan die hun territorium betreden. Ze zullen
dan met luide schreeuwen aanvallen om de indringer(s) te verdrijven.
Een Griffon jaagt vanuit de lucht. Ze jagen op middelgrote dieren, zoals antilopen en ook mensen.
Na het paren legt een vrouwtje na een week 3 tot 5 eieren die ze gedurende 3 weken uitbroedt. De
jongen blijven in het nest tot ze kunnen vliegen, wat meestal 24 weken duurt, daarna blijven ze nog 3
jaar bij hun moeder voordat ze zelfstandig gaan leven.
Een Griffon wordt 17 tot 20 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
De griffon is te vinden op de steppe
van Maroth en de savanne van Elmer.
Ze komen niet in beboste gebieden
voor omdat hun grote lichaam daar
niet goed kan bewegen.
Harpie (Avis Mulier)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Avis
Chimaera
Humanoid
Uiterlijke kenmerken
Harpies hebben een spits, mensachtig gezicht. Ze hebben
puntige oren en haar op hun hoofd. Het lichaam is naakt
en grijs of blauw-grijs van kleur. Aan hun handen zitten
lange vingers met scherpe nagels. Ze hebben
vleermuisachtige vleugels met drie vingers, waarvan één
grijpvinger. Hun grote krachtige achterbenen hebben
stevige klauwen met scherpe nagels.
Een Harpie is van kop tot teen ongeveer 2,2 meter en
weegt zo’n 70 kg.
Leefwijze
Harpies leven in groepen van 3 tot 7 leden, een familie. Harpies jagen in de lucht. Vaak op vogels of
andere vliegende dieren. Harpies staan er om bekend om mensen aan te vallen en ze worden als zeer
gevaarlijk beschouwd.
Harpies zijn 7 maanden zwanger. Het jong dat geboren wordt, wordt aan zijn lot overgelaten. Het
moet zelf zien te overleven.
Een Harpie kan 40 jaar worden.
Verspreiding en leefomgeving
Harpies leven in koude bergachtige
gebieden. Zoals in het centraal
hoogland boven de 4000 meter en
op de Ring in Zuljin.
Helohm (Helohm of Elohm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Elfin
Helosius
Uiterlijke kenmerken
Helohm hebben een small hoofd met puntige oren. Het lichaam is,
net als de armen en benen, van lichte bouw. Helohm hebben vaak
licht kleurig, stijl haar.
Helohm hebben een hele lichte huidskleur, soms bijna tegen het
witte aan.
Een Helohm is gemiddeld 1,90 m en weegt 75 kg. Vrouwelijke
Helohm zijn over het algemeen korter en lichter.
Leefwijze
Helohm zijn één van de intelligentste wezens op Eard. De Helohm zijn de directe afstammelingen van
het oer-ras Elohm, sommige zijn van mening dat de Helohm het elfde zijn als de Elohm. De Helohm
zijn trots op hun afkomst en gedragen zich naar de gebruiken van de Elohm. Elohm leven in een land
dat geleidtwordt door één heerser. Helohm zijn erg gedreven in de arcana leer en uitstekende
krijgers.
De Helohm hebben geen paartijd. De vrouw is 9 maanden zwanger. Na 25 jaar zijn de jongeren
volwassen. Helohm kunnen 1000 jaar oud worden, maar er wordt over gevallen gesproken waar
Helohm wel 4000 jaar oud zijn. De meeste Helohm halen deze leeftijden echter niet door ziektes of
oorlog.
Verspreiding en leefomgeving
Helohm leven in Elmor. Voorheen
was het land opgedeeld in
verschillende koninkrijken, maar
tegenwoordig is het één keizerrijk.
De hoofdstad van het keizerrijk is
Sum Maritas, dat centraal in het
land ligt.
Heraldeer (Cervis Foecialum)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Artiodactyla
Cervidae
Divinus
Uiterlijke kenmerken
De Heraldeer hebben een lichtbruine vacht. De hals en
de staart zijn wit gekleurd. Ze hebben een smalle kop
met twee grote hoorns. De hoorns zijn gekruld en
kunnen een meter lang worden. Vanaf de nek tot over
bijna het gehele lichaam loopt een stuk vacht dat de
mantel wordt genoemd. De mantel is in de zomer bond
gekleurd met rood, groen, geel en blauw. In de winter is
de mantel wit, grijs en grauw blauw gekleurd.
Mannetjes verschillen van vrouwtjes. Zo hebben de vrouwtjes een kleinere, minder bond gekleurde
mantel en kleinere hoorns. De vrouwtjes zijn met een kop-staart lengte van 1,65 m en een gewicht
van 150 kg beduidend kleiner dan mannetjes. Die worden zeker 2,50 m en wegen al snel 250 kg.
Leefwijze
Vrouwelijke Heraldeer leven in groepen van 10 tot 20 stuks. Zo’n groep wordt vaak geleid door een
dominant vrouwtje. Deze groepen trekken door de bossen op zoek naar plekken om te grazen.
Mannelijke Heraldeer leven ook in groepen. Deze groepen kunnen klein zijn, maar ook heel groot. 4
tot 22 mannetjes bij elkaar. In een mannelijke groep is er niet echt een leider. Als de paartijd
aanbreekt valt de mannelijke groep uit elkaar. Ze gaan dan individueel op zoek naar een vrouwelijke
groep. De mannetjes trekken de aandacht van de vrouwtjes met hun bondgekleurde mantels. De
vrouwtjes kiezen het mannetje met de mooiste mantel.
Na de paartijd is het vrouwtje 200 dagen zwanger. Dan wordt er één kalf geboren. Het kalf kan
meteen lopen, maar de benen zijn nog niet sterk genoeg om te rennen. Daarom verstoppen de
vrouwtjes hun kalveren in de bosjes tot dat hun benen sterk genoeg zijn om weg te kunnen rennen
van roofdieren. Na ongeveer 3 weken is het kalf sterk genoeg en zal het met de vrouwelijke groep
mee kunnen. Een mannelijk kalf zal na anderhalf jaar de vrouwelijke groep verlaten om een
mannelijke groep te vinden. Vrouwelijke kalveren blijven meestal bij de groep van hun moeder.
Een Heraldeer kan 25 jaar oud worden al worden de meeste niet ouder dan 20.
Verspreiding en leefomgeving
Heraldeer komen alleen voor in het
Goudeep woud. Het is niet bekend waarom
de Heraldeer niet ook op andere plekken
voor komen.
Hippogrif (Asservaretur)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Perissodactyla
Chimaera
Avis
Uiterlijke kenmerken
Een Hippogrif heeft het hoofd van een valk, met een
scherpe snavel. Het lichaam, de achterpoten en de
staart hebben iets weg van dat van een paard. De
voorpoten zijn niet bedekt met veren of vacht en er
zitten scherpe klauwen aan. Een Hippogrif heeft
geveerde vleugels.
Hippogrif zijn grijs van kleur. Hun buik is iets lichter. De
veren op de kop, hals en vleugels hebben een zwart
strepen motief.
Hippogrifs worden op twee manieren gemeten, van kop tot de grond en van borst tot staart. De
eerste meeting komt op een gemiddelde van 2,30 meter. De tweede op een gemiddelde van 3 meter
met een staart van ongeveer een meter. Hippogrifs wegen ongeveer 400 kg.
Leefwijze
Hippogrifs zijn solitaire dieren. Ze bezitten een territorium van een aantal tientallen vierkante
kilometers, dat ze beschermen tegen indringers.
Hippogrifs jagen vanuit de lucht op kleine dieren zoals fretten en veelvraten.
Tijdens de paring schreeuwt een mannetje. Hiermee lokt hij vrouwtjes uit de omgeving. Een
schreeuw kan soms tot over acht kilometer hoorbaar zijn.
Het vrouwtje is 11 maanden zwanger en baart één levend veulen. Het veulen blijft totdat deze 3 jaar
oud is bij de moeder voordat ‘t het nest verlaat.
Hippogrifs kunnen 20 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Hippogrifs komen voor in open
bosgebieden in Maroth. Ze vermijden
dichte bossen, omdat ze daar niet
kunnen opstijgen of landen door de
bomen.
Horrorpede (Immanis Scolopendra)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Arthropoda
Chilopoda
Lithobiomorpha
Magnapedis
Mortuuspedis
Uiterlijke kenmerken
De Horrorpede heeft 18 poten en zes tentakels. Op
zijn kop zitten twee ogen op sprieten. Zijn bek
behuisd 20 tanden en twee gekartelde slagtanden.
De uiteinde van tentakels zijn driehoekig en hebben
zuignappen. Horrorpede zijn groen, bruin of
roodbruin gekleurd afhankelijk van de leefomgeving.
Een horrorpede wordt van kop tot staart 1,50 m en
kan zeker 50 kg wegen.
Leefwijze
Horrorpede jagen door verrassingsaanvallen. Ze begraven zichzelf in de grond en wachten tot een
prooi voorbij loopt. Ze grijpen de prooi met hun tentakels en doden het door de prooi te wurgen. Een
horrorpede vangt vrijwel alles dat zijn tentakels vast kunnen pakken. In de bek zit een gif dat ze
gebruiken ter verdediging. Wanneer ze worden aangevallen bijten ze de aanvaller. Het gif zorgt er
voor dat het zenuwstelsel wordt uitgeschakeld, wat de horrorpede de kans geeft om te vluchten.
Horrorpede leggen ongeveer 100 eitjes verspreid over een uitgestrekt gebied. Hiervan komen er
slechts 10 tot 20 uit. De rest wordt opgegeten.
Een horrorpede kan een leeftijd van maximaal 8 jaar bereiken.
Verspreiding en leefomgeving
De horrorpede leeft in warme
vochtige klimaten en is vooral in de
bossen te vinden. Er is een soort die
in gematigde gebieden voorkomt.
Deze soort is beduidend kleiner dan
de horrorpede in tropische klimaten.
Killervines (Algae Vivere)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Annelida
Clitellata
Haplotaxida
Aridalietur
Echinoderm
Uiterlijke kenmerken
Killervines zijn lange dunne wormen. ze hebben een
spitse kop en hebben geen ogen, oren, mond of neus.
Hun lichaam is bedekt met grote doornachtige stekels.
Ze zijn groengrijs van kleur.
De grootste Killervines zijn soms wel zeven meter lang
en kunnen tot wel 20 kg. zwaar worden.
Leefwijze
Killervines zijn vreemde wezens. Ze halen hun voedingstoffen uit de bodem waar ze door heen
kruipen. Ze hebben geen prooi nodig. Toch zullen Killervines alles en iedereen aanvallen die in de
buurt komt. Dit komt omdat Killervines zich langzaam voortbewegen en niet kunnen ontsnappen aan
aanvallers. Een Killervine valt zijn aanvaller aan door zich om het lichaam te krullen en het leven uit
de aanvaller te persen. Soms stikt de aanvaller door de wurging, andere keren sterft de aanvaller
door de vale stekels die het lichaam doorboren tijdens de wurging. Zodra een Killervine zich heeft
ontdaan van een aanvaller kruipt hij weer langzaam de grond in.
Killervines leggen eieren. Zodra alle eieren gelegd zijn kruipt de Killervine om de eieren heen tot deze
uit komen, dan sterft deze. De nieuwe Killervines voeden zich de eerste dagen met het lichaam van
de ouder. Daarna gaan ze verder met elkaar. Degene die overleven gaan ieder hun eigen weg
Killervines worden 3 a 4 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
Killervines komen voor in tropische
en gematigde gebieden. Ze zijn
vooral te vinden in Maroth en in
het Goudeepwoud.
Kraken (Rapha Polypus)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Gesclacht:
Animalia
Mollusca
Cephalopoda
Teunthida
Cranchiidae
Morabatur
Uiterlijke kenmerken
De Kraken heeft een relatief kort lichaam. De
kop is het grootste onderdeel. De Kraken heeft
twee grote ogen die iets of wat uitsteken. Over
de kop rug en buik loopt een grote vin die ze
gebruiken om te zwemmen. De tentakels behelzen ruim de helft van de totale lengte. Aan de
tentakels zitten zuignappen met haken.
De Kraken is geel grijs gekleurd en de vin is donkerblauw.
Kraken kunnen 20 meter lang worden en wegen naar schatting 1000 kg.
Leefwijze
Er is weinig bekend over de kraken. Ze leven in de diepste delen van de noordelijke oceanen. Er zijn
incidenten bekend over schepen die ‘s nachts werden aangevallen. Hierbij maken we de schatting
dat de dieren ’s nachts naar het oppervlakte komen om te jagen. Het is niet duidelijk wat hun
natuurlijke prooi is.
Verspreiding en leefomgeving
Uit de incidenten waar schepen
werden aangevallen kunnen we op
maken dat de kraken diep in de
noordelijke oceanen leeft.
Minotaur (Minotaurus)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Perissodactyla
Bovidae
Anthropomorphicus
Uiterlijke kenmerken
Minotaurs hebben een grote kop. Op de kop zitten drie paar
hoorns. De lage hoorns, ter hoogte van het jukbeen. De achter
hoorns, ter hoogte van de slaap. Als laatste de top hoorns, boven
op de kop. De oren van de Minotaur zitten onder de lage hoorns en
hangen vaak naar beneden omdat ze zijn verdrukt door de hoorns.
De top hoorns zijn bij veel Minotaurs afgebroken door de vele
kopduels.
De Minotaur staat op twee poten. De onderbenen zijn bedekt met een dikke vacht. Omdat een
Minotaur op twee poten staat heeft het de handen vrij om gereedschappen te gebruiken.
Een Minotaur is bruin of zwart van kleur.
Gemiddeld hebben Minotaurs van kop tot teen een lengte van 2,50 meter en wegen ze 300 kg.
Leefwijze
Minotaur leven in kuddes. Een kudde wordt geleid door een dominant mannetje. Het dominante
mannetje is vaak het grootste en sterkste exemplaar. Vaak vechten de mannetjes om hun kracht te
tonen. Hierbij rennen ze op elkaar af en botsen ze met de gehoornde koppen tegen elkaar. Dit is ook
om te bepalen wie er mag paren en wie niet. Alleen winnaars hebben het recht om te paren.
Na de paring is een vrouwtje 10 maanden zwanger en zet ze één of twee kalfjes op de wereld. De
kalfjes zijn na 2 jaar zelfstandig.
Minotaur zijn grazers. Ze eten voornamelijk korte grassen. Als ze de kans krijgen eten ze ook fruit.
Minotaur kunnen 40 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Minotaur leven op het Maaneiland. Ze
zijn daar de dominante soort en hebben
weinig tot geen natuurlijke vijanden.
Moki (Venenum moki)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilia
Suarischia
Dromaesauridae
Venenumcursor
Uiterlijke kenmerken
Een Moki heeft een lange spitse kop. Aan de
zijkant zitten twee ogen en boven op het
hoofd een spuitklier. Over de nek, rug en
staart lopen eeltplaten. Het lichaam heeft
iets of wat de vorm van een driehoek. Moki’s
hebben geen voorpoten. De achterpoten zijn lang en dun. De boven benen zijn wel erg sterk wat er
voor zorgt dat de Moki snel kan rennen. De staart van de Moki is relatief kort.
Moki’s zijn zandkleuring en hebben een zwart strepen patroon ter camouflage.
Een Moki is van kop tot staart ongeveer 1,30 m en weegt zo’n 10 kg.
Leefwijze
Moki’s leven in groepen van soms wel 40 dieren. De groep wordt geleid door een dominant
mannetje. Het dominante mannetje is de enige die mag paren met de vrouwtjes. Het mannetje
wordt regelmatig uitgedaagd door andere mannetjes in de groep. Een gevecht zal dan plaats vinden.
Tijdens het gevecht schoppen de mannetjes elkaar met hun lange poten en spuiten ze gif uit hun
spuitklier. Het mannetje dat wint blijft (of wordt) het nieuwe dominante mannetje. Als er een nieuw
dominant mannetje is moet de oude leider de groep verlaten. Deze overlijdt dan vaak snel aan
verwondingen of valt ten prooi aan andere dieren. Als het dominante mannetje wint mag de uitdager
in de groep blijven. Deze heeft later geen recht meer om aanspraak te maken op leiderschap.
Moki’s zijn omnivoren. Ze eten insecten, bessen en noten.
Vrouwtjes leggen eieren die na 4 weken broeden uit komen. De jongen worden door heel de groep
beschermt. Na anderhalf jaar zijn de jonge volwassen.
Moki’s worden 10 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
Moki’s leven op savanne en steppe.
Hun territorium is vaak enkele
tientallen
vierkante
kilometers
groot.
Mountaindweller (Montemino)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Perissodactyla
Rhinocermorpha
Circumad
Uiterlijke kenmerken
Mountaindwellers hebben een lange, brede
kop. Voor in hun bek zitten scherpe tanden.
Het lichaam is groot en stevig en heeft een
grote bult op de rug. De benen zijn dik en sterk en aan de poten zitten drie tenen. Mountaindwellers
hebben een korte staart.
Ze zijn grijs van kleur.
Mannetjes zijn groter en zwaarder dan vrouwtjes. Een mannetje wordt van kop tot staart 5 meter en
weegt 6000 kg. Een vrouwtje is 3,50 m en weegt 3000 kg.
Leefwijze
Mountaindwellers leven in kleine groepjes van 4 of 5 stuks (jongen niet meegerekend). Ze kennen
geen territorium en trekken van gebied naar gebied opzoek naar voedsel. Ze eten grassen en
blaadjes.
De scherpe tanden in de bek van een Mountaindweller dienen als verdediging. De kiezen achterin de
bek zijn voor het vermalen van het voedsel.
Mountaindwellers hoeven niet vaak te drinken. Hun lichaam is er op gebouwd om vocht vast te
houden.
Vrouwtjes worden eens in de 5 jaar zwanger. De draagtijd bedraagt 500 dagen. Bij de geboorte
weegt het kalf al bijna 1000 kg. Na vier jaar is een kalf volwassen. Een vrouwelijk kalf blijft vaak bij de
groep. Een mannetje trekt er alleen op uit om een eigen groep te maken.
Mountaindwellers kunnen 60 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Mountaindwellers komen alleen
voor op de steppe en vlaktes van
Zuljin.
Mouöhm (Mouöhm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Inges
Moutanius
Uiterlijke kenmerken
Mouöhm hadden een ovaal hoofd met een grote neus. De oren zaten ten
hoogte van de neus. Het lichaam was groot en plomp. De armen en benen
waren gespierd. Mouöhm hebben een beige tot bruine huidskleur en een
donkere haarkleur.
Mouöhm werden 3 tot 4 meter groot en wogen 220 kg.
Leefwijze
De Mouöhm zijn een van de intelligente wezens op Eard. Mouöhm leefden in kleine groepen. Die
groepen hadden een nomadisch bestaan en trokken door de woestijn van oase naar oase. Sommige
Mouöhm hadden zich gevestigd in een fort. Zo’n fort werd in de buurt van een oase of de kust
gebouwd. Hier bleven de Mouöhm het hele jaar door. Na een periode van extreme droogte, was er
geen water meer te vinden in de oasis. Dit dreef de Mouöhm weg uit de woestijn richting Dwyn. De
Elohm zagen de Mouöhm als een bedreiging en maakte jacht op ze. Na een vreselijke genocide zijn er
geen bewijzen meer van levende Mouöhm. Deze soort is uitgestorven.
Verspreiding en leefomgeving
Mouöhm leefden in de Nodhor woestijn.
Nu is het land een dor en verlaten
gebied.
Narget (Lapidis Corpore)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilia
Homanoid
Lapidem
Crocodilus
Uiterlijke kenmerken
Nargets hebben een klein, plat hoofd dat vrijwel
direct op de schouders zit. Ze staan op twee
poten waardoor ze hun handen vrij hebben om
gereedschappen te gebruiken. Hun huid is
hoornachtig en oranje of rood van kleur.
Narget worden van kop tot teen zo’n 1,60 m en wegen 140 kg.
Leefwijze
Narget leven een solidair leven in de woestijn. Wanneer twee Nargets samen komen gaat het er
meestal niet vriendelijk aan toe.
Narget eten al het eetbare dat ze tegen komen. Omdat ze in woestijnen leven is voedsel schaars.
Water hebben ze overigens niet nodig. Een Narget haalt al het benodigde vocht uit het eten.
Eens in de 5 jaar komen honderden Narget samen bij oasis om te paren. We weten niet waarom ze
dit zo doen, maar het werkt voor de Narget.
Een vrouwtje is 8 maanden zwanger. En werpt één of twee jongen. De jongen blijven 3 jaar bij hun
moeder. Dan zijn ze volwassen en moeten ze alleen door de woestijn zwerven. Broers en zussen
blijven soms nog enige tijd bij elkaar na de scheiding met hun moeder.
Verspreiding en leefomgeving
Narget leven in de Nodhor
woestijn en in het Thorfor
laagland. Nargets in Thorfor zijn
vaak groter en socialer dan hun
Nodhor buren.
Orohm (Orohm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Elfin
Oracili
Uiterlijke kenmerken
Orohm hebben een ovaal hoofd met dikke puntige oren. De onderkaak steekt
uit waardoor de grote slagtanden zichtbaar zijn bij een gesloten mond. Het
lichaam is breed en de armen en benen zijn gespierd. Orohm hebben een
licht tot donker bruine huidskleur en veelal donker haar.
Orohm zijn gemiddeld 1,80 groot en wegen 120 kg.
Leefwijze
De Orohm zijn een van de intelligente wezens op Eard. Ze zijn afstammelingen van het oer-ras Elohm.
Nadat zij in een nieuw klimaat terecht kwamen heeft hun lichaam zich hier op aangepast. De Orohm
hebben ook alle gebruiken met hun voorouders verworpen en een eigen cultuur gestart. Een van de
belangrijkste gebruiken is de mak’gora. De mak’gora is een vuistgevecht tussen twee Orohm om eer.
De mak’gora wordt door Orohm gebruikt om problemen op te lossen. Ook het recht op leiderschap
wordt beslist met mak’gora.
De Orohm leven in één land onder een leider. De Orohm zijn geboren krijgers en voeren gewild
oorlog.
De Orohm hebben geen vast paartijd. Een vrouwelijke Orohm is na de paring 9 maanden zwanger en
baard één of twee kinderen. De jongen zijn na 25 jaar volwassen.
Orohm kunnen 500 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
De Orohm komen oorspronkelijk, net
als hun voorouders uit Elmer. Ze zijn
het land eeuwen geleden ontvlucht
en leven nu op het eiland dat ze zelf
Oracilum hebben genoemd.
Owlbear (Budonurses)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Ursidae
Ursus avia
Uiterlijke kenmerken
Owlbears hebben een brede kop met een scherpe snavel.
Boven op de kop zitten twee kleine oren. Aan de poten van
de Owlbear zitten vijf scherpe nagels. De Owlbear hebben
een klein pluizig staartje.
Owlbear hebben op de kop, rond de hals een aan de
voorpoten een verenkleed. Ze zijn helemaal bruin gekleurd.
Bij mannetjes zijn de toppen van de veren vaak zwart getint.
Een mannelijke Owlbear is van kop tot staart 3,50 meter
groot en weegt 750 kg. Een vrouwtje is beduidend kleiner
en haalt net de 3 meter en 450 kg.
Leefwijze
In de zomer eten ze voornamelijk plantaardig voedsel, zoals bessen en wortels. Daarnaast jagen ze
ook op herten. In de herfst doen ze zich tegoed aan vis. In deze tijd van het jaar moeten ze veel eten
omdat ze een dikke vetlaag voor hun winterslaap moeten aanleggen.
Owlbears zijn solitaire dieren, ze komen alleen bij elkaar om te paren, of bij de beken om vis te
vangen, wat ze wel alleen doen.
Een vrouwtje is 10 maanden zwanger en werpt twee tot drie jongen. De jongen blijven twee jaar bij
hun moeder. Daarna moeten ze voor zichzelf zorgen.
Een Owlbear kan 25 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Owlbears komen voor in de
noordelijke bossen van Maroth en
in het Goudeepwoud.
Parasite funges (Parasitus Fungus)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Fungi
Basidiomycota
Agaricomycetes
Agaricales
Physalacriaceae
Venationengus
Uiterlijke kenmerken
Parasite funges kennen velen soorten en maten. De
algemene kenmerken zijn een smalle stam en een lange,
smalle hoed. De kleuren en formaten verschillen van plek tot
plek.
Leefwijze
De Parasite Funges is een bezige bij. Ze bewegen zich langzaam voort door het basislichaam in en uit
te rekken. Zodra de Parasite Funges zich bevestigt op iets levends zuigt hij van binnen het slachtoffer
leeg. Dit kan bij grote exemplaren soms maar een dag duren. Terwijl de Parasite Funges zich voedt,
groeien de hoeden uit het basislichaam. Wanneer de Parasite Funges zich losmaakt van het nu
leeggezogen slachtoffer laat hij de hoeden vallen om zo onopgemerkt naar het volgende slachtoffer
te kruipen.
Parasite Fungi planten zich voort door middel van sporen.
Het is niet duidelijk hoe oud een Parasite Funges kan worden. We denken dat het leven wel
honderden jaren kan duren voor deze wezens.
Verspreiding en leefomgeving
Parasite Fungi komen vrijwel in
alle beboste gebieden voor.
Vermoedelijk komen ze niet
buiten de bossen voor omdat daar
te weinig voedsel te vinden is.
Phaser (Lanuae Magicae)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Viverridae
Peregrinus
Uiterlijke kenmerken
De Phaser heeft een kleine stompe kop
die vrijwel direct op het lichaam zit. Het
lichaam loopt taps toe naar de middel.
De heupen zijn breed en ze hebben een
lange dunnen staart. De poten zijn gespierd, al zijn de achterpoten sterker. Aan de poten zitten
scherpe klauwen. Op de rug zit een bult waar vier tentakels uit komen. De tentakels kunnen wel 3
meter lang worden. Aan het eind van de tentakels zitten een soort pads met zuignappen.
Phasers hebben geen vacht, maar een soort krokodillen huid. Ze zijn egaal zwart of blauwgrijs van
kleur.
Phaser worden gemiddeld 3 meter van kop tot staart, waarvan bijna anderhalve meter staart.
Gemiddeld wegen ze 150 kg.
Leefwijze
Phasers zijn solitaire en nocturne roofdieren. In het donker sluipen ze op hun prooi af. Als ze dichtbij
zijn springen ze richting de prooi die ze vangen met hun tentakels. De zuignappen op het einde van
de tentakels zorgen voor meer grip. Phaser jagen op kleine dieren zoals ratten, veelvraten of jonge
herten.
Na de paring is een vrouwtje 8 maanden zwanger. Ze baart 2 tot 3 jongen. De vader blijft bij het gezin
tot de jongen de leeftijd van 2 jaar bereiken en de familie verlaten.
Phasers kunnen 18 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Phasers komen voor in het Zijdewoud in
Elmer en Maroth en in de Rasiel jungle.
Seadra (Mare Serpens)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Seadra hebben een spitse kop. Onder de
neus zitten voelsprieten en aan de zijkant
van de kop lopen vanaf de neus tot de
kaak vinnen. Boven de ogen lopen tot
achter op het hoofd, uitstekende
voelsprieten. Het lichaam is lang en slank en lichtblauw of grijsblauw van kleur. Op de nek en langs
de hals zitten vinnen. Aan het einde van de rug zit ook nog een rugvin en aan het einde van de staart
een maanvormige staartvin.
Seadra kunnen 12 meter lang worden en de grootste exemplaren wegen 1200 kg.
Leefwijze
Seadra leven alleen. Ze jagen op vissen, schaal-, en weekdieren.
Overdag rusten de dieren op de bodem van de zee, ’s nachts gaan ze op jacht. Seadra komen
normaal niet voor in ondiep water, maar bij hoge uitzondering zijn ze soms vanaf de kust te zien.
Tijdens de paringstijd zwemmen Seadra diep de zee in, we weten niet wat er daarna gebeurt.
Seadra leggen hun eieren na de paring in rotsspleten waar ze na 6 maanden uitkomen. De jongen
Seadra zijn meteen zelfstandig.
Seadra kunnen 40 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Seadra komen alleen voor in de
noordelijke Glaserid oceaan. De
grootste concentratie zwemt rond
Draconium. Men denkt dat de
Seadra afstammen van de draken
en dat zo de verspreiding te
verklaren is. Seadra schijnen koude
noordelijke wateren te vermijden.
Segtum (Segmentum Cursor)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Arthropoda
Insecta
Hymenoptera
Segmentum
Cursor
Uiterlijke kenmerken
Een Segtum heeft een plat, breed hoofd.
Een Segtum is van kop tot en met
achterlichaam helemaal bedekt met een
hard soort pantser. Aan de kop zitten
twee voorpoten die zijn ontwikkeld als
giftanden. Het lichaam van een Segtum is
verdeeld in segmenten. Het eerste segment is de kop. Segmenten twee tot en met vier zijn het boven
lichaam. Hier zitten ook de poten aan bevestigd. Segmenten vijf tot en met acht vormen het
achterlichaam.
Een Segtum is 1,50 meter van kop tot achterlichaam met een gewicht van 25 kg.
Leefwijze
Segtums leven in koloniën van honderden bijeen. De koloniën bevinden zich ondergronds in grotten
en gangenstelsels.
Aan het hoofd van een kolonie staat een koningin. Zij produceert de eitjes voor de nieuwe Segtum.
Onder de koningin staan de soldaten. Soldaten beschermen de kolonie en bevruchten de koningin.
Daarna komen de werkers. De werkers onderhouden het nest en verzamelen voedsel en
bouwmaterialen. Onderaan de lijst staan de larven. Larven hebben geen taak en worden gevoed
door de werkers.
Segtum eten andere insecten, kleine dieren en vruchten. Segtum zullen ook aas eten.
Verspreiding en leefomgeving
Segtum komen voor in de noordelijke
bossen van Maroth, het Goudeepwoud
en de bossen in Zuljin. Hoewel Segtum
ondergronds leven zullen ze zich niet
buiten de bossen begeven aangezien
daar minder beschutting is tijdens het
jagen en verzamelen.
Sfinx (Sphinx)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Chimaera
Leonina
Uiterlijke kenmerken
Een Sfinx heeft een kop dat op
het hoofd van een vrouwelijke
Mohm lijkt. Ook de boezem van
een vrouwelijke Mohm is
zichtbaar. De Sfinx is bruin of
zandkleurig en heeft donker
roodbruine manen. Het lichaam heeft veel weg van dat van een leeuw met een lange dunne staart en
een kwastje er op.
Een Sfinx is altijd vrouwelijk.
Ze worden van kop tot staart 3 meter en wegen 180 kg.
Leefwijze
Sfinxen zijn solitair en territoriaal. Bezoek van soortgenoten wordt niet gewaardeerd.
Sfinxen jagen door hun prooi te besluipen. Grote dieren worden gewurgd door de keel dicht te
knijpen. Kleinere dieren worden gedood door de keel door te bijten of door de nek te breken.
Omdat alle Sfinxen vrouwelijk zijn kunnen ze niet bevrucht worden door een mannelijke
soortgenoot. Daarom zie je vaak dat Sfinxen worden bevrucht door dieren uit hetzelfde geslacht,
zoals griffons of chimaera’s.
Na een zwagerschap van 9 maanden werpt een Sfinx één of twee welpen. De welpen worden
opgevoed door de moeder tot ze 5 jaar zijn. Daarna verlaten ze hun moeder.
Een Sfinx kan 50 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving.
Sfinxen komen voor in het
zijdenwoud in Elmer. Ze verlaten
het woud alleen voor het vinden
van een partner op de savannes.
Shade, Behemoth Shade (Umbra, Behemoth
Umbra)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Supernaturalis
Spiritus
Malumspiritus
Umbra
-
Uiterlijke kenmerken
Shades hebben een slank gestalte. Ze zijn intens zwart van kleur. Er
is geen onderscheid te maken uit lichaamsdelen. Shades hebben
wel degelijk lichaamsdelen. Van de zijkant is te zien dat een Shade
benen heeft zodra deze zich voortbeweegt. Een Shade heeft geen
gezicht. Op de plaats waar een gezicht zou kunnen zitten, zit een
ovale schijf met afdrukken van ogen en een mond.
Een Shade is niet groter dan een man, maar kan verschillende
lengtes hebben. Zover bekend hebben Shades geen gewicht.
Behemoth Shades zijn in tegenstelling tot Shades niet slank, eerder
dik. Ze zijn nog steeds intens zwart, maar er zijn ledenmaten te
onderscheiden die nu licht van kleur zijn. hoewel ze vaak op vier
poten staan hebben ze geen probleem met het staan op hun
achterpoten. Een ander verschil is dat Behemoth Shades wel
degelijk een bek hebben. De ovalen schijf suggereert nog steeds
een gezicht dat er niet is.
Een Behemoth Shade kan 20 meter groot zijn van top tot teen, maar deze zijn ook weer in
verschillende lengtes te vinden.
Leefwijze
Er is weinig bekend over Shades en Behemoth Shades. Duidelijk is dat deze wezens alleen ’s nachts
tevoorschijn komen. Hoewel Shades tamelijk rustig overkomen zijn Behemoth Shades, wild en
agressief. Er zijn talloze incidenten bekend waar men werd aangevallen door Behemoth Shades.
Verspreiding en leefomgeving
Voor zover bekent kan een Shade of
Behemoth Shade overal voor
komen. Op het land en in de zee.
Siren (Mulier Chimaera)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Chimaera
Anthropomorphicus
Uiterlijke kenmerken
En Siren heeft een kop als dat van een Helohm
vrouw. Ze hebben smalle ogen en lange haren op
het hoofd. Het lichaam en de armen komen ook
overeen met die van een Ohm. Een Siren heeft
geen benen maar een lange staart die iets weg
heeft van een slangenstaart met veren op de tip.
Op de rug van een Siren zitten geveerde
vleugels. De veren zijn bond gekleurd. Siren
gebruiken vaak schelpen of drijfhoud als een soort sieraden, al weten we niet welke functie deze
hebben voor de Siren.
Siren zijn van kop tot staart 5 meter lang, waarvan bijna 3,50 meter staart. Ze wegen ongeveer 55 kg.
Leefwijze
Siren leven in groepen van vijf of zes. Het zijn hele vriendelijke wezens. Die niet gevaarlijk zijn voor
Ohm. Legenden vertellen verhalen over Ohm die verleid werden door de Siren en daarna opgegeten.
Dit zijn ondoorgronde beschuldigingen aangezien Siren herbivoren zijn. Hun dieet bestaat uit
vruchten, noten en waterplanten.
Mannetjes en vrouwtjes zijn niet te onderscheiden van elkaar en het is niet duidelijk hoe de
bevruchting er aan toe gaat. Wel is duidelijk dat na de bevruchting het vrouwtje 5 maanden zwanger
is en dan levend een jong baard. Na 4 jaar is een jong volwassen.
Een Siren kan 25 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Siren komen alleen voor aan de kust van
Elmer en Oracilum. Ze zijn grotendeels
afhankelijk van de waterplanten in de
Donkere oceaan. Desondanks dat hun
voedsel uit de zee komt spenderen de Siren
het grootste deel van de dag op het land.
Stealth creature (Tenui Ferro)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Amfibia
Caudata
Plethodontidae
Flagellum
Uiterlijke kenmerken
Het Stealth creature heeft een lange smalle
kop met uitpuilende ogen. Het lichaam is
langwerpig en dun. De staart is ook lang en dun en heeft een soort zwemvlies aan de punt. Het
Stealth creature loopt op twee lange dunne poten. De voorpoten gebruikt hij als wapens. Zijn
wijsvingers zijn lang, dun en scherp.
Een Stealth creature is kleurloos en bijna doorzichtig. Je kunt als je goed kijkt de ingewanden zien
zitten.
Een Stealth creature is van kop tot staart 1,80 lang en is in de breedte maximaal 10 cm. Met als
breedste deel de uitpuilende ogen.
Leefwijze
Stealth creatures hebben veel water nodig. Ze filteren zuurstof uit het water door hun huid heen. In
het water zijn ze onzichtbaar door hun kleurloosheid. Op het land zijn ze nog steeds moeilijk te zien
door hun smalle postuur.
Stealth creatures eten kleine visjes, krabben en garnalen.
Stealth creatures leven alleen, maar tijdens de paartijd zoeken ze hun vaste partner op. De partner
die ze uitkiezen blijft de partner voor de rest van hun leven. Direct na de paring legt het vrouwtje
honderden kleine eitjes in het water. Deze eitjes worden vaak opgegeten door vissen en krabben. De
overgebleven eitjes komen na 4 weken uit. Het nieuwe Stealth creaturetje is nog niet ontwikkeld. Het
heeft nog geen poten. Na 12 weken hebben de poten zich ontwikkeld en zijn ze klaar om het water
te verlaten.
Een Stealth creatures kunnen 10 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Stealth creatures komen maar op één
plek op de wereld voor, de benedenloop
van de Remliel rivier. Stealth creatures
kunnen zich niet verder verspreiden
omdat ze niet te lang op het land kunnen
en het zoute water is slacht voor ze.
Tentacle Creeper (Imo Pisces)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Antinopterygii
Salmoniformes
samonarenam
samonsilurs
Uiterlijke kenmerken
De Tentacle Creeper heeft een lange kop
met een verhoogd voorhoofd. In de verhoging bevindt zich één oog. En aan de punt van de snuit
twee snorharen. Het lichaam is langwerpig en gekarteld. Achter op de rug zit een gekartelde rugvin
en aan het einde van de staart een halve maan vormige staartvin. De Tentacle Creeper heeft geen
borstvinnen, maar in plaats daarvan vier tentakels.
De Tentacle Creeper is blauwgroen van kleur en heeft een rode onderkant.
Een Tentacle Creeper kan 2,60 meter lang worden, maar is gemiddeld 1 meter. Het gewicht ligt
normaal rond de 10 kg.
Leefwijze
De Tentacle Creeper is een bodemvis. Langzaam beweegt hij zich voort over de bodem. Hij graaft
constant met zijn tentakels in het zand, op zoek naar voedsel. Tentacle Creepers eten plantaardig
materiaal.
In het najaar zwemmen alle Tentacle Creepers de rivieren op om in de bovenloop hun eieren te
leggen. Nadat de eitjes gelegd zijn sterven de vissen. De eieren komen na 2 weken uit. De kleine
vissen blijven dan nog 2 maanden in de beekjes en meertjes voordat ze terug naar de zee zwemmen.
Tentacle Creepers worden maximaal 5 jaar oud.
Verspreiding en leefomgeving
Tentacle Creepers komen langs de hele
kust van Maroth voor. Hun brede
verspreiding zorgt er voor dat de
Tentacle Creeper een voedsel bron is
voor veel dieren.
Trent (Essentia Ligno)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Spermatopsida
Fagales
Fagaceae
Cursoribus
Uiterlijke kenmerken
Trents staan bekend om een variërend uiterlijk. Ze staan
vrijwel altijd op hun achterpoten. Dit kunnen er twee, drie of
vier zijn. Ze hebben een lichaam met een aantal armen.
Sommige hebben een kop andere hebben een gezicht in het
lichaam. Vaak groeien er takken uit het lichaam en de
ledematen.
Trents zijn bruin van kleur. Hun bladeren veranderen per
seizoen.
Het verschil in grootte en gewicht is ook groot. Er is een verspreiding van 1,50 meter tot 20 meter en
het gewicht kan oplopen tot 15000 kg.
Leefwijze
Er is weinig bekend over Trents omdat ze zich niet graag aan de buiten wereld laten zien. Daar komt
bij dat hun boomachtig uiterlijk de perfecte camouflage is. We weten dat Trents sociaal zijn, tegen
over hun eigen soort, maar ook tegenover gewone bomen.
We weten dat Trents soms wel 10000 jaar oud kunnen worden.
Verspreiding en leefomgeving
Trents komen voor in alle bossen in
Maroth en Elmer.
Trohm (Trohm)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Primates
Griridius
Trolles
Uiterlijke kenmerken
Trohm hadden een smal hoofd met een lange kin. Ze hadden lange
puntige oren. De twee slagtanden in hun bovenkaak konden wel een
meter lang worden. Het lichaam van een Trohm was smal, maar erg
gespierd. De armen waren in verhouding met de rest van het lichaam lang.
Door het gewicht van de slagtanden stonden Trohm iets of wat voorover
gebogen.
Trohm waren blauwgrijs, groengrijs of wit gekleurd, afhankelijk van waar
ze leefden en een lichte of rossige haarkleur.
Een Trohm was van top tot teen ongeveer 2 meter lang en woog gemiddeld 85 kg.
De slagtanden van vrouwelijke Trohm waren beduidend kleiner dan die van mannelijke.
Leefwijze
Trohm waren een van de intelligente wezens op Eard. Het waren afstammelingen van het oer-ras
Grohm.
Trohm leefden in stammen. De stammen werden geleid door de stam oudste(n). Wanneer het nodig
is werden de stammen verenigd onder een war-chief, ook wel Warzjin genoemd. De Warzjin was de
sterkste krijger van de sterkste stam. De Trohm hebben in het verleden geprobeerd de Gnohm uit te
roeien, dit is mislukt en de Gnohm zijn naar Maroth gevlucht. Een tijd later probeerde een Warzjin,
Gul N’zar, de buurlanden te veroveren. Dit ging hem goed af tot hij werd gestopt omdat zijn leger te
dun verspreid was over een groot gebied. Door de oorlog waren er nog weinig Trohm over. Toen
Eard werd getroffen door een plaag stierven de meeste overgebleven Trohm. Niet veel jaar later
stierf de laatste Trohm in Maroth. De Trohm zijn nu uitgestorven.
Trohm konden 150 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Trohm komen van origine uit Zuljin.
Waar ze in het centrale deel van het
land en het oosten leefden. Na het
verdrijven van de Gnohm verspreiden
ze zich over de rest van Zuljin. Tijdens
Gul N’zar’s veroveringen rekte het
gebied van de Trohm zich uit over het
noorden van Elmer en het noorden
van Maroth.
Turtle Drake (Turtur Draco)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Turtle Drakes hebben een smalle kop, met
een soort snavel. In de snavel staan kleine
scherpe tanden. Op de kop zitten twee
hoorns. Het lichaam is bedekt met een
schild. Over het schild lopen in de lengte
twee gehoornde richels. De staart is lang en smal en heeft een vin aan de bovenkant. Aan de poten
van de Turtle Drake zitten scherpe klauwen en zwemvliezen. Van de kin tot en met het lichaam zitten
aan de onderkant haren.
De Turtle Drake is turquoise van kleur. Het schild heeft een mosgroene kleur. Op het lichaam en het
schild zitten fel groene vlekken.
Een Turtle Drake wordt gemiddeld 8 meter lang en weegt zo’n 1000 kg.
Leefwijze
Turtle Drakes zijn solitaire jagers. Ze jagen op vis, weekdieren en schelpdieren. Turtle Drake
overbruggen grote afstanden. Dit hoeven ze niet op eigen kracht te doen, maar ze laten zich mee
voeren door diepe zeestromingen.
De vrouwtjes leggen eieren op stranden. Die laten ze liggen en trekken daarna weer de zee in. Later
komen de mannetjes het strand op, die de eieren bevruchten en ze begraven. Na zeven weken
komen de eieren uit. De jonge Drakes kruipen zelfstandig naar de zee, waar ze direct voor zichzelf
kunnen zorgen. De jongen zijn na 2 jaar volgroeit en volwassen.
Turtle Drakes kunnen 500 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Turtle Drakes leven rond de scheiding
van de noordelijke en zuidelijke Glasird
oceaan.
Warg (Lupus Terribilis)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Mammalia
Carnivora
Canidae
Canis
Uiterlijke kenmerken
Een Warg heeft een grote brede kop.
Het lichaam is breed en gespierd. Het
hele lijf is bedekt met een dikke vacht
die grijs, zwart of donkerbruin gekleurd
is. Over de buik en onderkant van de
staart is de vacht lichter van kleur. Bijna
wit soms. De staart van een Warg is smal, maar er zit een dikke vacht op waardoor deze dik lijkt.
Een Warg is gemiddeld van kop tot staart 5 meter lang en weegt 300 kg.
Leefwijze
Wargs leven in roedels. Ze zijn erg sociaal. Een roedel doet alles samen. Er is ook niet één leider.
Tijdens de jacht coördineren de Wargs hun aanval goed. Meestal jagen 2 of 3 stuks de prooi op in de
richting van de rest die de prooi dan klem loopt. Wargs jagen op groot wild, zoals herten, elanden en
runderen.
Na het paren is een vrouwtje 10 maanden zwanger en werpt ze twee tot 5 welpjes. De welpjes zijn
na 4 jaar volwassen en blijven dan bij de roedel.
Wargs worden door sommige Ohm getemd en gebruikt als rijdier of jachtdier.
Een Warg kan 20 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Wargs komen voor in het noorden. In
Zuljin in de bergen en op de toendra
zijn ze het veelvuldigst. In Oracilum is
ook bekend dat er grote groepen
Wargs leven.
Wyrm (Serpens Draco)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Wyrms hebben een lange, smalle, platte
kop met twee kleine hoorntjes. Vanaf de
neus lopen twee snorharen die enkele
meters lang kunnen worden. Een Wyrm
heeft een lang smal lichaam als dat van
een slang. Het lichaam is bedekt met
een lichtblauwe-grijze vacht. Over de rug loopt een kam van haar dat lichter is gekleurd dan de rest
van de vacht. De poten van de Wyrm zijn naakt en hebben scherpe klauwen.
Wyrms kunnen 20 meter lang worden en het gewicht wordt geschat op slechts 100 kg.
Leefwijze
Wyrm zijn bijzondere en mysterieuze wezens. Ze zijn erg zeldzaam en het is een wonder als je er ooit
een ziet. Wat ze helemaal bijzonder maakt is het feit dat deze dieren kunnen vliegen zonder vleugels.
Het is niet duidelijk wat ze laat vliegen, maar ze kunnen het. In de lucht bewegen ze zich sierlijk
voort, als een slag die door het water zwemt. Wyrm jagen op vogels die ze uit de lucht vissen.
Het is niet bekend hoe de paring gaat, maar een Wyrm legt eieren die soms pas na 5 jaar uit komen.
Een jonge Wyrm is gauw al 3 meter lang.
Wyrm kunnen 700 jaar oud worden.
Verspreiding en leefomgeving
Wyrm leven in slechts een klein deel
van het westen van Maroth en ook
daar komen ze maar heel zelden
voor. Verwacht wordt dat in de nabije
toekomst Wyrms volledig zullen
uitsterven.
Wyvern (Draco Alis)
Rijk:
Stam:
Klasse:
Orde:
Familie:
Geslacht:
Animalia
Chordata
Reptilla
Squamata
Sicut draco
Dimidium draco
Uiterlijke kenmerken
Een Wyvern heeft een smalle, spitse
kop met een aantal kleine hoorns.
De lange nek loopt over in een klein
lichaam. De achterpoten zijn kort,
maar sterk en hebben scherpe
klauwen. Over de rug lopen scherpe
schubben die uitlopen in de staart,
waardoor de Wyvern soms de bijnaam hoornstaart krijgen. De boven armen van een Wyvern zijn
ontwikkeld in vleugels met twee vingers, waarvan één grijpvinger. Wyvern zijn grijsbruin van kleur.
Wyvern kunnen van kop tot staart 10 meter lang worden en wegen gemiddeld 1800 kg.
Van alle draakachtige lijken de Wyvern het meest op de draken.
Leefwijze
Wyvern zijn agressieve jagers. Als ze de kans krijgen om iets of iemand aan te vallen, doen ze dat.
Door deze eigenschap worden ze door de meeste Ohm gehaat. Er is zelfs een soort sport van
gemaakt om op Wyvern te jagen. Dit is echter geen gemakkelijke opdracht aangezien het geduchte
dieren zijn.
Wyvern leggen 4 tot 6 eieren in spleten in rotswanden. Wanneer de eieren uitkomen zijn de jongen
meteen in staat op te vliegen, al zullen ze nog niet te ver van het nest weg gaan. De moeder voedt de
jongeren tot ze 6 maanden oud zijn. Daarna gaan ze mee op jacht. Als ze anderhalf jaar oud zijn
vliegen ze het nest uit.
Verspreiding en leefomgeving
Wyvern komen voor op de fjorden
van Zuljin, in het westen van het
land. Daar leven ze op de steile
rotswanden. Voor de rest komen ze
nergens meer voor door de jacht die
op ze gemaakt wordt.