Column Deze rubriek gaat over onze twaalf zintuigen. De theorie is

Column
Foto: Marjou Janse
De twaalf
zintuigen
Deze rubriek gaat over onze twaalf
zintuigen. De theorie is gebaseerd op het
gedachtegoed van Rudolf Steiner.
In dit artikel aandacht voor de tastzin.
Na ongeveer negen maanden één geheel te zijn geweest met
de moeder komt het kind ter wereld. Met het kind wordt ook
de tastzin geboren.
Tasten is pure grensbeleving. Je beleeft immers de grens
tussen jezelf en dat andere. Al tastend neem je het oppervlak
van hetgeen je aanraakt, waar. Je merkt of het veel of weinig
weerstand biedt. En innerlijk voel je of het je aantrekt of juist
afstoot.
Je kunt tasten met je lichaam, maar ook met een voorwerp.
Stel je maar voor dat je op een strand ligt en met je hand door
het zand beweegt. Je voelt dat zachte zand tussen je vingers
glijden. Door met een stokje in datzelfde zand te porren, neem
je de weerstand en bewegelijkheid van het zand waar.
Tekst: Natascha Bruti
Naast deze fysieke vormen van tasten is er ook een ‘tasten van de
ziel’ en een ‘sociaal tasten’. Je tast het ware antwoord op je vraag
af in de ogen van je gesprekspartner, je tast mogelijkheden van
een idee af, je tast iemand af bij de eerste ontmoeting. En soms
tast je in het duister ...
De tastzin geeft dus een impuls aan de ik-beleving, aan het
zelfbewustzijn. Je wordt je gewaar van jezelf in relatie tot ‘het
andere’. Door de gevoelens die deze gewaarwording oproept, leer
je weer een stukje van jezelf kennen.
De tastwaarneming is verspreid
over ons grootste orgaan, de huid.
Je kunt je een voorstelling maken
van kinderen met een ‘te dikke huid’
of een ‘te dunne huid’. Kinderen die
bijvoorbeeld te weinig of te veel
rekening houden met hun eigen
grenzen en die van een ander,
kinderen bij wie prikkels te weinig of
juist te veel binnenkomen. Kinderen
die de kriebels krijgen van een
label in hun shirt, kinderen die op
een spijker zitten en niets voelen.
Kinderen die huilen als je zucht
omdat de beker omviel, kinderen die
geen enkele reactie voelen wanneer
de juf razend is.
Om een gezonde ontwikkeling van de
tastzin te ondersteunen, is liefdevolle
omhulling essentieel. Geborgenheid
als tweede huid om thuis te kunnen zijn binnen de eigen huid.
In de praktijk ontwikkel je de tastzin door het kind:
• in te bakeren of in een deken te wikkelen en rustig over de
grond te slepen;
• gevarieerd speelgoed aan te bieden waaraan tastend veel te
beleven valt;
• met gesloten ogen een voorwerp of persoon te laten betasten
en te laten bedenken wat of wie het is;
• te masseren en kriebelspelletjes te doen (zowel thuis als op
school);
• te begrenzen door een liefdevol ‘nee’;
• een voelzakje aan te bieden waarin verschillende materialen
verzameld zijn;
• liefdevol te dragen, te verzorgen en aan te raken;
• op blote voeten te laten lopen en zodoende verschillende
oppervlakken te laten verkennen;
• te laten spelen met zand en water, modder, klei, brooddeeg, wol,
hout, stenen...
www.theemetkoekjes.net
kinderwijz . 27