TODD NICHOLSON

KCI LIFECELL
DONNA’S VERHAAL – Transcript
Donna:
"Men zegt vaak dat het geheel meer is dan de som van de delen. Als je een deel van een
persoon wegneemt, kan die persoon zich dan nog heel voelen? Ik heet Donna Bramante
InDelicato. Ik heb borstkanker overleefd. Alleen al in de Verenigde Staten wordt iedere
drie minuten de diagnose borstkanker gesteld. In 1999, toen ik 34 jaar was, had ik MIJN
drie minuten. Dat was het jaar waarin ze een knobbeltje vonden, het jaar waarin ik voor
het eerst de woorden "niet-invasieve kanker" hoorde. De kanker werd operatief
verwijderd. Ik had tegen de kanker gevochten en gewonnen. Tenminste ...
Schermtekst:
In 2003 vond Donna een nieuw knobbeltje en er werd een biopsie verricht.
De invasieve borstkanker had zich tot in haar lymfeklieren uitgebreid.
John (Donna’s echtgenoot):
"'s Nachts wanneer ik sliep en wanneer ik wakker was, was ik voortdurend bang dat mijn
vrouw dood zou gaan en mijn gezin verwoest zou zijn."
Donna:
"Ik was 37 jaar en had de meest agressieve vorm van kanker die er bestaat."
Frank (Donna’s vader):
"Hoe het was? Alsof iemand mijn hart uit mijn borstkas had gerukt. Ik huil gewoonlijk
niet, maar toen wel."
Donna:
"In de zomer van 2003 ging ik naar het ziekenhuis voor een dubbele mastectomie met
reconstructie."
Schermtekst:
De operatie was tegelijk een succes en een mislukking.
Donna:
"Ze konden alle kankercellen verwijderen, maar wegens een infectie konden ze geen
borstreconstructie uitvoeren. Ik werd wakker zonder borsten ... Ik ben er in de loop van
de tijd aan gewend geraakt om geen borsten te hebben. Ik was kankervrij en gebruikte al
mijn energie om anderen te helpen en te steunen in hun gevecht tegen kanker."
Schermtekst:
Donna heeft meer dan 150.000 dollar helpen inzamelen in de strijd tegen borstkanker.
Roberta (Donna’s moeder):
"Weet je, je leeft en je bent kankervrij, maar er ontbreekt iets."
Donna:
"In de jaren daarna heb ik verschillende keren borstreconstructie overwogen, maar door
mijn kleine postuur, mijn littekens en mijn huid die door de bestraling was beschadigd,
kreeg ik iedere keer te horen dat ik geen goede kandidaat was."
John (Donna’s echtgenoot):
"Er waren geen andere mogelijkheden voor haar. Ze leefde jaren met een mismaakt
lichaam. Er waren momenten dat ze dat droeg als een symbool van moed en het in de
strijd tegen borstkanker gebruikte. Maar er waren ook momenten dat ik kon zien dat ze
verdrietig en teleurgesteld was omdat de kanker haar dit had afgenomen."
Schermtekst:
Op een middag gingen Donna en haar moeder een badpak kopen.
Dat was meer dan Donna kon verdragen.
Roberta (Donna’s moeder):
"Wat haar emoties al die tijd bij elkaar had gehouden, brak open. Ze gaf zich aan haar
verdriet over."
Donna:
"Toen ik mezelf ik dat badpak zag, een badpak voor meisjes dat om me heen hing, zag ik
in de spiegel niet een beeld van kracht dat anderen kon inspireren, maar een herinnering
aan wat de kanker had weggenomen. Voor de rest van mijn leven zou ik er zo uitzien."
Schermtekst:
Na vijf jaar zoeken vond Donna informatie over een revolutionaire, regeneratieve
weefselmatrix.
AlloDerm.
Dr. Karl H. Brueing, MD (plastisch chirurg, Faulkner Hospital):
"AlloDerm is menselijke huid. Alle levende cellen die problemen kunnen veroorzaken
tijdens het genezingsproces worden geëlimineerd door een eigendomsrechtelijk proces
dat naar mijn mening het belangrijkste voordeel is van AlloDerm."
Schermtekst:
Enkele maanden na haar bezoek aan dr. Brueing onderging Donna een borstreconstructie.
Dr. Karl H. Brueing, MD (plastisch chirurg, Faulkner Hospital):
"Het heeft het begrip van expander of implantaatreconstructie voor borstoperaties
volledig veranderd."
Schermtekst:
Enkele weken na de operatie zag Donna's leven er volkomen anders uit.
Donna:
"Ik voelde me weer heel! Ik was gelukkig, zat vol vertrouwen en voelde me sexy!"
Dr. Karl H. Brueing, MD (plastisch chirurg, Faulkner Hospital):
"Het is meer dan een orgaan, het gaat om meer dan het herstellen van de vorm; het maakt
deel uit van de identiteit. Het draagt bij tot een gevoel van eigenwaarde. Deze vrouwen
hebben een enorme invloed op het leven van vele anderen, hun gezin. Als hun algemene
welzijn wordt hersteld, heeft dit invloed op vele anderen in hun omgeving."
John (Donna’s echtgenoot):
"Het had invloed op alles. Het betekende een nieuw begin voor ons. Er werd een sluier
van haar opgetild. Zij was opnieuw de baas over haar leven."
Frank (Donna’s vader):
"Haar kijk op het leven; je kon het in haar gezicht zien, alsof een lampje was gaan
branden. De reconstructie was het beste dat haar ooit is overkomen."
Roberta (Donna’s moeder):
"Jezelf weer heel maken, niet alleen een heel mens, een hele vrouw! Te weten dat je die
optie tegenwoordig hebt, terwijl dat jaren geleden niet mogelijk was, is moeilijk onder
woorden te brengen."
Donna:
"Als ik in de spiegel kijk, word ik niet langer herinnerd aan mijn kanker en sterfelijkheid.
Ik ben ontzettend blij dat mijn leven weer compleet is en voel me op alle mogelijke
manieren sterker."