Bij een geboorte

Bij een geboorte:
Wieg
Geur van honing
en jonge melk,
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons.
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat gebeurd is:
geboorte,
geheim.
Ida Gerhardt
Geboorte
Mijn borsten waren nog zo pril
zo nauwelijks ontloken;
het vrouw-zijn maakte zo vreemd en stil
of er iets is gebroken.
De appels in de boomgaard blozen,
nog zijn mijn dagen niet vervuld;
o aarde, zwaar als geur van rozen,
en tot de randen toe gevuld,
leer mij nog wat geduld.
O dag, ontsluier het geheim
van wachten en verbeiden
en zeg mij wat die zoete pijn
betekent in mijn zijden.
Nu bloeien rozen op mijn wangen,
het bloed en water breken uit;
ik voel je buiten mij hangen
en hoor je eerste geluid
De dag komt op;
twee kleine stemmen zingen:
ben jij daar, moeder?
Jij, mijn kind?
Je vlucht begint.
naar Ed Hoornik