eosinofiel granuloom complex bij de kat

EOSINOFIEL GRANULOOM COMPLEX BIJ DE KAT
Eosinofiel granuloom complex verwijst eigenlijk naar een groep van huidproblemen bij katten
ten gevolge van een ontsteking. Het is eigenlijk een beschrijving van symptomen die onder
drie verschillende vormen kan voorkomen namelijk een eosinofiele ulcer, een eosinofiele
plaque of een eosinofiel granuloom. Elke vorm heeft zijn eigen patroon maar ze zijn alle drie
huidreacties op een onderliggend probleem. De huidreactie kan een klein probleem zijn en
kan net zo plots verdwijnen als dat het verschenen is. Het kan echter ook een aanhoudend
probleem worden dat aanzienlijke weefselbeschadiging kan veroorzaken en ongemak voor de
kat.
De naam beschrijft eigenlijk het probleem. Eosinofielen zijn een type van bloedcellen die
door het immuunsysteem van het lichaam zelf worden gemobiliseerd als verdediging van de
infectieplaats of om te reageren op de aanwezigheid van een vreemd lichaam. Ze worden naar
een bepaalde plek op de huid gestuurd en hier zal er dan een ontsteking ontstaan. Geleidelijk
zal de ontsteking verdwijnen. Soms blijven de eosinofielen hun werk doen op deze plaats en
kunnen ze een knobbeltje veroorzaken op de huid die jeuk kan veroorzaken. Deze knobbeltjes
kunnen dan granulomen worden, dit is een huidletsel dat lijkt op een zweertje.
Eosinofiele ulcer
Dit kan voorkomen ter hoogte van de bovenlip in de buurt van de hoektand. Het heeft wat
verhoogde randen en heeft een roos/geel uitzicht. Hoewel het er heel gevoelig uitziet zijn ze
betrekkelijk weinig pijnlijk en geven ze weinig jeuk. Het kan beginnen als een knobbeltje
maar het kan gaan zweren en verspreiden naar de neus als de kat zich veelvuldig likt. Het
likken door de kat met zijn ruwe tong kan meer schade veroorzaken dan de huidreactie zelf.
Een oorzaak vinden voor dit probleem is dikwijls moeilijk. Soms is het een allergische reactie
op vlooien of op andere allergieën. Het kan een genetisch aspect hebben. Dikwijls zegt men
gewoon ‘idiopathisch’ wat wil zeggen dat er geen oorzaak bekend is.
Eosinofiele plaque
Eosinofiele plaques zien er meestal uit als een sterk omrandde,geulcereerde ruwe en kale plek
op de huid en komt dikwijls voor ter hoogte van de buik en de binnenkant van de dij. Dikwijls
heeft de kat er aan gelikt en heeft ze meer schade aan de huid veroorzaakt. Het wordt
voornamelijk bij jonge katten gezien (2 tot 6 jaar) en kan geassocieerd worden met een
allergische reactie op vlooien, voedsel of een bepaald allergeen uit de omgeving.
Eosinofiel granuloom
Er wordt ook dikwijls gesproken van een collagenolytisch granuloom omdat op de aangetaste
plaats er schade aan het collageen is (dit is het gedeelte van de huid die zorgt voor de
stevigheid en de kracht). Er is geen voorkeur voor een bepaald geslacht, leeftijd of ras en de
letsels jeuken niet.
De huidletsels kunnen enkel zijn maar ze kunnen ook in groep voorkomen. Ze kunnen over
het hele lichaam voorkomen maar dikwijls ziet men ze toch in het midden van de voorbenen
en als een band van haarloze huidletsels ter hoogte van de dijen.
Een andere vorm is geassocieerd met de kin en de onderlip. Men spreekt van een ‘button lip’.
Ook de neus, de oren en de teenkussens (op de overgang van het kussen naar de behaarde
huid) kunnen er bij betrokken zijn. De teenkussens kunnen gezwollen en geulcereerd zijn, en
er kan pigmentverlies optreden.
De huidletsels zijn meestal rood en zonder haren. Er kunnen ook letsels zijn in de mond.
De oorzaak kan zijn een overgevoeligheid tegen een vlooienbeet, een reactie op het voer of op
een bepaald allergeen in de omgeving.
Diagnose
Voor een diagnose is het dikwijls nodig om een huidstaal te nemen of een aspiraat (er worden
dan met een naald cellen verzameld uit een aangetaste huidplek). Het beste is zelfs een biopt
om andere zaken als kanker, abces, schimmel uit te sluiten.
Het verzamelde weefsel vertoont karakteristieke veranderingen die geassocieerd zijn met het
eosinofiel granuloom complex.
Behandeling
De behandeling is sterk afhankelijk van de ernst van het probleem alsook van de mogelijkheid
om de oorzaak van de huidreactie te onderdrukken door het gebruik van anti-vlooien
middelen of een aangepast voer. Vlooien bestrijden is relatief makkelijk maar een
voedselallergie onder controle krijgen kan moeilijk zijn.
Kleine letsels die niet echt storen kan men zo laten en ze genezen dan zelf.
Als de huidaantasting erger is, is het dikwijls nodig om antibiotica te geven gedurende drie tot
zes weken.
Als dit niet voldoende werkt dan kan het nodig zijn om glucocorticoïden (steroïden) te geven
door middel van een spuit of een tablet en geleidelijk aan af te bouwen. Katten kunnen
steroïden goed verdragen en vertonen zelden neveneffecten. Steroïden zijn dikwijls nodig in
chronische gevallen waar het onderliggend probleem niet kan worden gevonden of
gecontroleerd.
Als er geen beterschap optreedt is het soms nodig om het immuunsysteem proberen te
onderdrukken.
Sommige letsels kunnen verwijderd worden door middel van chirurgie, cryochirurgie of
lasertherapie.
Er kan ook geprobeerd worden om als extra essentiële vetzuren toe te dienen (te verkrijgen
bij ons). Dit moet men dan gedurende 4 tot 6 weken toedienen om te zien of er effect
optreedt.