2e Zondag van Pasen 23 april 2017

2e Zondag van Pasen 23 april 2017
Lezingen: Handelingen 2, 42-47; 1 Petrus 1, 3-9 en Johannes 20, 19-31
De verrijzenis van de Heer maakt ook het leven van de eerste leerlingen totaal
anders. We zien het in de lezingen die we zojuist hoorden. In het evangelie
hoorden we hoe de eerste leerlingen op de avond van de verrijzenis bijeen
waren. Volkomen ontgoocheld en ten einde raad, nu Jezus gestorven is en
begraven. Ze zijn zich bewust, dat ze lafaards zijn geweest, omdat ze bijna allen
angstig op de vlucht geslagen zijn en Jezus alleen gelaten hebben in zijn lijden en
sterven. En ook nu hebben ze het huis afgesloten uit vrees, dat ze ook opgepakt
worden. Een armzalig en meelijkwekkend stelletje bij elkaar.
Maar dit wordt anders als de verrezen Heer in hun midden komt. Tot twee keer
toe wenst Hij ze vrede toe. Ze hebben Hem in de steek gelaten, maar het wordt ze
vergeven. De verrezen Heer herstelt hun relatie met Hem en met God: ze kunnen
leven in vrede met God. En dan ademt Hij over ze en zegt: ontvangt de heilige
Geest, als je zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven: ze kunnen ook de onderlinge
vrede herstellen. En de leerlingen zijn vervuld van vrede en van vreugde. Van
een stelletje lafaards zijn we geworden tot één gemeenschap vol van vrede en
van vreugde.
Maar er is één dissident, Thomas die er niet bij was. Als de anderen vertellen, dat
de verrezen Heer in hun midden was, weigert hij te geloven. Ondanks zijn
ongeloof blijven ze Thomas accepteren, ze gooien hem er niet uit, ze hebben
geduld met hem. En een week later komt Jezus weer in hun midden en nu is
Thomas er bij. Weer wenst Hij ze vrede toe. Als Thomas ziet dat de verrezen
Heer dezelfde is als de Gekruisigde, komt hij tot geloof en roept uit: Mijn Heer en
mijn God! Voor de evangelist Johannes is deze geloofsbelijdenis - Mijn Heer en
mijn God - het hoogtepunt van heel zijn evangelie. Hij geeft dit aan in de slotzin:
daarom heb ik dit evangelie geschreven, opdat jij mag geloven, dat Jezus de
Christus is en de Zoon van God en opdat je door te geloven mag leven in zijn
Naam. En tot onze bemoediging voegt de verrezen Heer er nog aan toe: Zalig die
niet hebben gezien en toch tot geloof zijn gekomen.
Geloof, dat is het eerste kenmerk van dit nieuwe leven: ze worden samen tot één
geloofsgemeenschap. En allen die tot geloof komen worden tot één geloofsgemeenschap, een gemeenschap die gelooft, dat Jezus verrezen is en dat Hij de
Zoon van God is en dat Hij zijn Geest inademt, zodat wij kunnen leven als nieuwe
mensen in vrede en vreugde.
In de 2e lezing noemt de apostel Petrus een tweede kenmerk van de nieuwe
geloofsgemeenschap. En dat is de hoop. Petrus begint: Dierbaren, gezegend is
God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in zijn grote barmhartigheid
deed herboren worden tot een leven van hoop door de opstanding van Jezus
Christus uit de dood. Door de gang van zaken in de wereld met op veel plaatsen
oorlog en terreur, honger en armoede, maken velen zich zorgen over onze
toekomst. Ze zijn somber en vragen zich angstig af: waar gaat het heen? Is er wel
toekomst voor onze kinderen en kleinkinderen? We maken ons ook zorgen voor
de toekomst van de kerk nu we in een krimp zitten. De verrijzenis van Christus
geeft ons hoop, hoop dat alle lijden en ellende, ja zelfs de dood niet het einde is.
We mogen leven in de hoop, dat dit alles voorbijgaat, maar dat ons nieuwe leven
met de verrezen Heer eeuwigheidswaarde heeft. We mogen hopen: uiteindelijk
zal het goed komen en zullen we voor eeuwig samen zijn met onze Heer.
In de eerste lezing hoorden we een beeld van de eerste christengemeenschap:
die eerste christenen legden zich ernstig toe op de leer van de apostelen, ze
bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven, in het breken van het brood en in
gebed. Ze waren eensgezind. In deze christengemeenschap was er onderlinge
liefde en saamhorigheid. Ze waren vol van de Geest van Gods liefde. En dit is het
derde kenmerk van de nieuwe geloofsgemeenschap: naast geloof en hoop is dat
de liefde. Door de verrijzenis van de Heer krijgen we deel aan dit nieuwe leven,
dat gekenmerkt wordt door geloof, door hoop en door liefde.
We gedenken hier Jezus’ dood en verrijzenis, het mysterie van ons geloof. We
ontvangen het teken van Jezus’ liefde tot het uiterste en we mogen hoopvol
uitzien naar zijn Komst. Bidden we dat in ons dagelijks leven vruchtbaar mag
worden wat we hier vieren: dat we leven als één gemeenschap in geloof, in hoop
en in liefde. Amen.
Pastor P. Rentinck