Paris_Sciences Po

Simon Bosmans – 3e Bach Politieke Wetenschappen – Erasmus Sciences Po Paris
Page 1 of 3
Erasmusverslag Sciences Po Paris augustus – december 2016
Mijn Erasmussemester was een fantastische ervaring, en ik raad het dan ook aan iedereen
aan er zelf één te doen. Ik weet echter nog dat ik er zelfs al voordat ik vertrok van versteld
stond, dat een paar maanden op uitwisseling was in mijn studierichting niet zorgde voor een
ultracompetitieve selectieprocedure. Ik had immers eigenlijk niet verwacht dat ik naar
Sciences Po gestuurd zou worden, vooral vanuit de enorme prestige dat deze institutie geniet,
en de befaamde moeilijkheidsgraad van de toetredingsexamens voor deze school. Daarbij
kwam dan ook nog bij dat ik ervan droomde om Parijs ook maar voor even mijn thuis te mogen
noemen, dus nog voor dat ik naar Parijs vertrok was ik eigenlijk al in de wolken, en ik moet
zeggen dat ik niet teleurgesteld ben geweest: ik heb er fantastische mensen leren kennen,
aan een uitstekende school gestudeerd, en op cultureel vlak enorm veel ervaren.
Toen het tijd werd om mijn verblijf daar echt concreet te organiseren, botste ik al snel op één
welbepaald probleem: huisvesting. De huurprijzen van zelfs kleine kamers zijn in de Franse
hoofdstad namelijk enorm hoog, en goede logies vinden kan al eens uitdagend zijn. Gelukkig
kwam ik snel een oplossing tegemoet: de Cité Internationale Universitaire de Paris (CIUP) in
het 14e arrondissementen, helemaal in het zuiden van de stad, een halfuurtje van Sciences
Po met de RER/metro. Dat is een internationaal complex van studentenresidenties, waarin
meer dan 40 landen een eigen “huis” residentie financieren. België beheert er samen met
Luxemburg zo ééntje, de Fondation Biermans-Lapôtre of FBL. Daar kunnen alle Belgische en
Luxemburgse studenten zich kandidaat stellen voor een nette en gerieflijke kamer, waarvan
de grootte +/- 12-15 m2 bedraagt, en de huur van 450€ voor Parijs betaalbaar is. In de CIUP
hebben Belgen ook veel geluk: de FBL is één van de mooiste en best uitgeruste residenties op
de hele campus, met grote gemeenschappelijke keukens, eigen badkamers voor elke résident,
een filmzaal, een kleine bib om in te studeren, en zelfs een fitnesszaal. Bovendien is er een
bar waar elke week feestjes worden georganiseerd, en zijn er ook af en toe recepties en gala’s.
Op ééntje daarvan kwam Didier Reynders zelfs opdagen! Ik zat echter niet in de FBL, maar in
de Duitse residentie ‘Maison Heinrich Heine’ of MHH. Daar waren de voorzieningen iets
minder luxueus, en ik had ook geen eigen badkamer, maar er waren ook voordelen: het is een
kleinere residentie, dus de huisgenoten waren daar ook een hechter, er waren minder
problemen met diefstal dan wat ik over andere huizen heb opgevangen, je kon er wat
bijverdienen door te helpen met culturele evenementen en bibbewaker te zijn, ze zijn er op
administratief vlak beter georganiseerd, hun receptie blijft zeer laat en 7 dagen op 7 open, er
is een voortuintje waar geen avondklok heerst zoals over de rest van de CIUP-campus (wat
voor zomerse feestjes ideaal is), en er zijn daar ook mensen van andere nationaliteiten
aanwezig dan vooral Belgen, wat tijdens een uitwisselingsjaar wel eens leuk kan zijn.
De kandideerprocedure voor de CIUP is echter niet zo eenvoudig: er moeten tientallen
documenten worden ingezonden (van medische attesten tot alle mogelijke administratieve
bewijzen van de universiteit en identiteits- en verzekeringsdocumenten, ik geloof zo’n 17 in
Simon Bosmans – 3e Bach Politieke Wetenschappen – Erasmus Sciences Po Paris
Page 2 of 3
totaal). Dit was mijn eerste ervaring met Franse bureaucratie, die zich in alle levensdomeinen
verderzet: van het aanmaken van een Frans gsm-nummer (ik gebruikte hiervoor La Poste
Mobile, werkte goed maar er kwamen elke maand wel obscure kosten bij) en een
bankrekening (ook vaak obscure kosten, en aanvankelijk veel problemen met het verkrijgen
van mijn pincodes en het effectief laten functioneren van mijn bankkaart, maar Sciences Postudenten krijgen wel “gratis geld” van banken als inschrijvingspromo: ik ben zelf klant
geworden bij Société Générale… Niet direct een aanrader.), tot het aankopen van een
abonnement voor het openbaar vervoer (voor mensen die 6 maanden en langer blijven is er
het “Forfait Imagin’R” voor 37€/maand, voor de rest (zoals mezelf) zijn er
maandabonnementen van 73€/maand). Let wel: week- en maandabonnementen voor het
Parijse openbaar vervoer gelden enkel van de eerste tot de laatste dag van eenzelfde
kalenderweek of -maand (het scheelt daarom wel of je op maandag of op donderdag een
weekabonnement koopt, want deze zijn telkens maar tot op zondag geldig). Voor de durvers
is er dan ook de Vélib’, het huursysteem voor fietsen in Parijs, dat zeer goedkoop is als je de
fiets per keer niet langer dan een halfuur ononderbroken gebruikt (30€/jaar). Als je er langere
ritten mee aflegt komen er extra kosten bij kijken. Wat betreft administratieve
aangelegenheden moet men in Frankrijk vooral rekenen op schijnbaar eindeloze
vertragingen, want zelfs de meest rudimentaire bureaucratie gebeurt daar nog met de post
(!). Nog een paar kleine tips in dit verband: wees geduldig, neem op voorhand pasfoto’s mee
(want deze heb je vaak nodig), en oefen je Frans, want veel Engels spreekt men daar nog
steeds niet.
Wat betreft Sciences Po zelf was ik zeer tevreden. Het eerste wat mij eraan opviel, is de
enorme diversiteit aan keuzevakken die je er kan volgen, van lessen over de literaire en
psychologische analyse van de Harry Potter-boekenreeks (echt waar, hoewel ik dit vak niet
heb opgenomen) en vakken over de relatie tussen muziek en politiek (die ik wel heb
opgenomen) tot de meer klassieke, doch interessante vakken zoals oorlogsethiek,
environmental politics, en de algemenere economische, politieke en rechtenvakken. Wat
betreft de methode waarop deze vakken gegeven worden, varieert het antwoord echt van
leerkracht tot leerkracht: het kan meevallen of tegenzitten (ik heb beide voorgehad). Het
beste wat je kan doen is de proffen eens googelen, want veel van hen zijn (inter)nationaal
bekend. Wél is het oppassen geblazen: de inschrijvingsprocedure voor de vakken gebeurt
online, en binnen de 5 à 10 minuten na de opening van de procedure zitten alle interessante
vakken al vol, waarbij soms bepaalde vakken die in de catalogus staan niet eens terug te
vinden zijn. Dat is zeer verwarrend, en kan voor heel wat stress zorgen. Het beste is om in elk
geval per gekozen vak minsten 2 à 3 reserves te hebben. Van de 4 vakken die ik wou opnemen
(2 in het Frans en 2 in het Engels), heb ik mijn 2 Engelse ook effectief kunnen opnemen, en
heb ik één vervangvak moeten opnemen (ook in het Engels), en nog een ander in het Frans
dat ik oorspronkelijk niet eens op mijn lijst had staan. Het niveau van de lessen is wel redelijk
hoog: zeker in mijn Franse les, maar vaak ook in mijn Engelse vakken, had ik de indruk dat al
mijn medestudenten al experts waren in de materie die we aan het volgen waren, terwijl ik
Simon Bosmans – 3e Bach Politieke Wetenschappen – Erasmus Sciences Po Paris
Page 3 of 3
vaak praktisch een leek was. Dit was heel uitdagend, en best ook interessant om in te leren,
want met deze methode leer je niet enkel via de docent bij, maar ook via gesprekken en
debatten met lesgenoten. Zulke gesprekken en debatten worden trouwens heel erg in de les
aangemoedigd (wat voor de meeste Belgische studenten voor onbegrip zal zorgen); dit kan
de leerlingen nog meer bij de leerstof betrekken. Wat betreft de beordelingsmethode wordt
er tevens sterk ingezet op dagelijks werk: zo had ik tijdens mijn uitwisseling maar één echt
examen, maar heb ik tijdens het jaar veel meer gewerkt dan ik aan de KUL zou gedaan hebben.
Van studenten worden namelijk verwacht dat ze in plaats van eindevaluaties na een
blokperiode zich tijdens het jaar meer ondererpen aan permanente evaluatie, doormiddel
van presentaties, papers en medewerking in de les. Deels daarom is aanwezigheid in de les
ook verplicht: voor elk vak waarvan je aan Sciences Po meer dan twee lessen mist, krijg je als
resultaat “niet afgelegd”. Voordat dit gebeurt krijg je wel via e-mail een waarschuwing.
Verder kan je aan Sciences Po ook sportlessen volgen, maar let op: deze zijn soms nogal duur,
en ook moeilijk bereikbaar (voor mijn wekelijkse twee-uur-lange tennisles was ik in totaal
telkens ook twee uur ondereg). Bovendien worden er af en toe ook nog interessante feestjes
en evenementen door Sciences Po georganiseerd: zo ben ik naar een Q&A met Ed Miliband,
de vroegere leider van het Britse Labour, geweest, en heb ik ook een studies fair bijgewoond,
waar de grote, prestigieuze internationale universiteiten over hun masterprogramma’s een
zegje kwamen doen. Tenslotte organiseert de Studentenraad van Sciences Po, het Bureau des
élèves (BDE) ook vaak feestjes. Voor kortingen in dit verband proberen ze in het begin van het
jaar nieuwe studenten lidkaarten aan te wrijven, maar de aankoop daarvan is eigenlijk af te
raden: de feestjes zijn vaak te druk, en Parijs heeft over het algemeen wel meer te bieden.
In dit kader wil ik over Parijs als droombestemming ten slotte nog wat kwijt: ik heb intens
van mijn 4,5 maanden in de Lichtstad genoten, want het heeft me zo onnoemelijk veel
geboden. Van culturele hoogstandjes in musea, fantastisch eten, unieke wandelingen en
onvergetelijke feestjes tot adembenemend mooie stadswijken en nog veel meer. Aanraders
zijn onder vele anderen: het Parc des Buttes-Chaumont, de Joodse Wijk, het Musée d’Orsay
met dichtbij een fantastische boulangerie-pâtisserie (Gosselin), goedkope maar heerlijke
studentenfastfood bij crêperie Au P’tit Grec en L’As du Fallafel, mooie Engelse boekenhandel
Shakespeare & Co., beste (en duurste) chocolademelk ooit bij Les Deux Magots (naar verluid
het oude Parijse stamrestaurant van illustere schrijvers zoals o.a. Ernest Hemingway),
zomerse avondwandelingen langs de Seine en picknicks in parken of ook langs de rivier, één
van de beste maar vluchtige zichten op de Eiffeltoren vanop de Métrolein 6 tussen haltes
Trocadéro & Bir Hakeim, de feestjes met heerlijke én goedkope wijn in het park van de CIUP,
en nog veel, veel meer…