ik kijk niet meer terug maar vooruit

JORIS IS TERUGHOUDEND OVER ZIJN ZIEKTE
IK KIJK NIET MEER TERUG MAAR VOORUIT
Joris van Nunen (39), geboren en getogen in Etten-Leur, groeide op in een gezin
met vader, moeder en een zusje. Hij had een normale jeugd, maar merkte tijdens
zijn studie dat er ‘iets’ mis was. Wat begon met concentratieproblemen, leidde er
uiteindelijk toe dat hij zijn studie moest afbreken en werd opgenomen.
“Mijn jeugd was heel normaal. Ik speelde
graag buiten met vriendjes. Ik sportte ook
veel, dat kreeg ik van huis uit mee. Op
school ging het goed. Ik heb de mavo
afgerond, daarna het vhbo, waarna ik startte
aan de lerarenopleiding Biologie in Tilburg.
In het tweede jaar ging het mis. Het leren
lukte niet meer. Ik kon me steeds moeilijker
concentreren en ik stopte met mijn studie.”
huisarts en een psychiater kwam ik op een
open opname-afdeling in Breda. Daar kreeg
ik medicatie want ik had last van waanbeelden. Ongeveer een half jaar ging het erg
slecht. Uiteindelijk was de diagnose schizofrenie. Ik had daar een dubbel gevoel over.
Opgelucht omdat duidelijk was wat er mis
was, maar ook verdriet over het ziektebeeld.
Met de juiste medicatie ging het beter.”
HERSENEN UITGESCHAKELD
“Ik ging werken als baliemedewerker voor
de Nederlandse Spoorwegen. Tijdens de
korte opleiding ging het eigenlijk wel goed,
maar toen ik eenmaal aan het werk was
ging het mis. Ik maakte steeds meer fouten,
waar ik niets van begreep. Ik deed zo mijn
best! Uiteindelijk werd ik ontslagen. Toch
had ik daarna de moed om me te richten
op de opleiding Personeel en Arbeid, maar
tijdens de introductieweek ging het al mis. Ik
kreeg last van hoofdpijn, zere ogen, kon me
weer niet concentreren en had het gevoel
buiten mijzelf te staan. Het leek alsof mijn
hersenen waren uitgeschakeld. Dat voelde
erg akelig.”
TERUG BIJ AF
“Ik ging in een woongroep wonen, waar
me werd geleerd om zelfstandig te wonen.
Daarna ging ik naar activiteitencentrum
de Molenley in Breda, waar ik werkte als
buffetmedewerker en naar Ratatouille, het
arbeidsproject keuken. Na een paar jaar
verhuisde ik naar een beschermde woonvoorziening in Etten-Leur. Na twee jaar kreeg
ik een terugval doordat de medicijnen niet
meer goed werkten. Ik kreeg hetzelfde
gevoel als de eerste keer, weer helemaal
terug bij af! Nu werd ik opgenomen op een
gesloten afdeling. Dat was echt verschrikkelijk. Gelukkig werd de juiste medicatie
gevonden en ging het weer de goede kant
op met mij. Na een verblijf in een woongroep in Breda kon ik weer terug naar huis.”
OPLUCHTING EN VERDRIET
“Na de introductieweek heb ik thuis niets
verteld. Ik schaamde me dat het weer niet
lukte en deed alsof ik naar school ging. Het
kwam uit toen de school naar huis belde,
waarna ik alles eerlijk heb gezegd. Via de
7
KRACHTENBUNDEL - GGz BREBURG
mezelf te maken, zonder ongemakken van
medebewoners. Ik sport een paar keer per
week in Etten-Leur en doe twee keer per
week vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis. Daar schenk ik koffie in de ontmoetingsruimte en fiets ik op een duo-fiets. Ik
krijg waardering voor wat ik doe en dat
maakt dat ik het met veel plezier doe. Het
zorgt voor sociale contacten, maar ook mijn
ouders zijn erg belangrijk voor mij.”
AFSTAND DOOR SCHIZOFRENIE
“Ik ben terughoudend in het vertellen over
mijn ziekte. Als me wordt gevraagd of ik een
dagje vrij heb, beaam ik dat. Ik heb ervaren
dat er toch anders naar je wordt gekeken als
bekend is wat je ziektebeeld is. Zelfs in mijn
familie voel ik afstand nadat bekend werd
dat ik schizofrenie heb. Het lukt me goed om
door het leven te gaan zonder dat iemand
iets merkt van mijn beperking. Zolang ik
mijn medicatie inneem, ben ik stabiel. Ik heb
geleerd om daar tevreden mee te zijn en
houd me vooral bezig met mijn mogelijkheden en niet met wat er niet kan.”
“Joris is nu als vrijwilliger actief in een
verzorgingstehuis. Dat wordt gewaardeerd.
Wat ik mooi vind is dat hij reëel in het leven
staat en heeft geleerd om te gaan met zijn
beperkingen.”
Wouter van Laarhoven
activiteitenbegeleider
n Door Wouter van Laarhoven
EIGEN HUISJE
“Ik woon sinds vier jaar zelfstandig en dat
voelt erg goed. Ik heb mijn eigen huisje met
ambulante begeleiding. Ik heb alleen met
© REËLLE COMMUNICATIE
“IK KRIJG WAARDERING VOOR WAT IK DOE”
KRACHTENBUNDEL - GGz BREBURG
8