De kluis aan het einde van de wereld

Vertaald uit het Spaans – Freddy Storm 10/2010
De Svalbard International Seed Vault (SISV), ook
gekend als de“kluis aan het einde van de wereld”, is
ontworpen voor het bewaren van stalen van alle door
de mens gekende soorten zaden.
De bedoeling is deze kluis te gebruiken als een
ark van Noë, een enorm magazijn dat stalen bevat
van de planten die nodig zouden zijn om de mens
de Aarde te laten heroveren in geval van een
ecologische ramp, veroorzaakt door natuurlijke
oorzaken of door menselijk ingrijpen.
De 20E-EEUWSE
ARK VAN NOË
De ark van Noë met de zaden is
gebouwd in Longyearbyen, een
mijndorpje op het eiland Spitsbergen
dat behoort tot de Noorse archipel
Svalbard, ten noorden van Noorwegen
op zo’n 1.000 km van de Noordpool.
De plek is gekozen wegens haar
seismische stabiliteit en omdat de grond
(permafrost) daar permanent bevroren
is en daardoor het bewaren
vergemakkelijkt.
Salvadora. Het Noorse eiland waar zich een kluis bevindt om in het bijzonder de
apocalyptische effecten van de klimaatverandering tegen te gaan.
De kluis is gebouwd in een bevroren berg.
In totaal zal de kluis meer dan 100 miljoen zaden uit
alle delen van de wereld bevatten.
De zaden liggen opgeslagen in de diepte van een
noordpoolberg, verpakt in aluminium en omringd door
1 m dikke muren. De kluis heeft een in de rots
uitgehouwen tunnel van 125 m. Zelf als alle
koelsystemen falen, zeggen de wetenschappers,
zal de temperatuur in de berg nooit stijgen boven de
vriestemperatuur. Dat komt door de permafrost, de
eeuwige ijskap in die streek.
Kantoor
Beschermdeksel van de tunnel
Luchtkamers
Hoofdgang
Opslagkamers
Versterkte hoofdtunnel
Ingang
De ingang van de kluis is van
een futuristisch ontwerp met
metalen spiegels die overdag het
zonlicht reflecteren en ‘s nachts
in de duisternis blinken.
Ontworpen door de Noorse
kunstenaar Dyveke Sanne.
Naast de deur bevinden zich de
compressoren die het binnenste
van de kluis bevriezen.
Wanneer men in de kluis komt is het eerste wat men ziet een brede
doorgang van 125 m naar de drie opslagkamers.
De binnenkant van de
doorgang is versterkt
met cirkelvormige
staalplaten om instorting
door erosie van de berg
te vermijden.
Op het einde van de doorgang bevindt zich de controlezaal waar
de technici op computers elk staal dat uit alle landen van de
wereld binnenkomt registreren.
De technici moeten elk staal klassificeren en de soort, afkomst en
ouderdom noteren. Alle informatie gaat in een netwerk dat vrij
toegankelijk is voor wetenschappers.
De zaadstalen worden verpakt in drie lagen aluminium die hermetisch
sluiten. Zo worden de zaden onder de best mogelijke
omstandigheden bewaard.
Na te zijn
geregistreerd en
hermetisch verpakt
gaan de zaadstalen
in plastic kisten en
worden ze
overgebracht naar
een van de drie
opslagkamers.
De in“zwarte kisten" bewaarde stalen komen slechts in
circulatie in het geval dat alle staalbronnen vernield of
uitgeput zijn.
Op het vlak van veiligheidsmaatregelen is de installatie
voorzien van een gepantserde deur en een omheining.
De verantwoordelijken vermelden ook bijkomende
maatregelen tegen de afgelegen ligging van de
installatie, de ongelooflijk koude winters, de ijsbanken
en de ijsberen die zich agressief opstellen tegen de
menselijke aanwezigheid.
Momenteel zijn er al meer dan 1.000 zaadbanken uit
de ganse wereld. Veel ervan zijn - vooral in
ontwikkelingslanden - permanent bedreigd door
watergebrek, aardbevingen, overstromingen of andere
natuurrampen, oorlogen of gewoon een slecht beheer
door gebrek aan hulpmiddelen.
Om aan al die gevaren te weerstaan, ook aan de steeds
grotere dreiging van de klimaatverandering of een
wereldwijde catastrofe door een nucleaire oorlog, heeft
Noorwegen deze kluis gebouwd. «Wij hebben de
bedoeling hier een veiligheidskopie van alle zaden van
de planeet te bewaren», zegt Westengen. «Zo zal in
geval van een catastrofe, hetzij natuurlijk, hetzij
menselijk, de biodiversiteit van de teelten veilig zijn.
De kluis vertegenwoordigt een cruciale strategie om de
toekomst te verzekeren van de teelten die ons allemaal
voeden».
Het bewaren van de zaden in de kluis is een gratis
dienstverlening en de landen die hun stalen sturen
blijven altijd de eigenaars ervan. Ze kunnen allemaal hun
toevlucht nemen tot de in de kluis bewaarde kopieën
wanneer een van de variëteiten uit haar natuurlijk
milieu verdwijnt.