Man, vrouw zelfbeeld Mannen zijn van oudsher al jarenlang

Man, vrouw zelfbeeld
Mannen zijn van oudsher al jarenlang massaal vertegenwoordigd in de politiek en bij andere
belangrijke functies.
1870 tot 1920: verandering. De eerste feministische golf kwam op.
Vrouwenemancipatie was in de eerste plaats gericht op:
- Verwerven van het vrouwenkiesrecht.
- Toelating tot het universitair onderwijs. Aletta Jacobs. Student geneeskunde in
Groningen. Ze was de eerste vrouwelijke arts in Nederland.
Gevolg: Ze verdiende geld en kwam daardoor boven een loongrens zodat ze ook mocht
stemmen. Daarna kwam de wetswijziging van een verbod op het kiesrecht voor vrouwen.
In 1953 kwam de eerste vrouwelijke staatssecretaris in dienst, in 1956 was daar de eerste
vrouwelijke minister, Marga Klompé.
Vooral politieke partijen die gericht waren op het geloof vonden het een groot probleem dat een
vrouw werd teoegelaten.
In de jaren ’60, ’70 en ’80 kwam er een tweede feministische golf, gericht op het thema Recht op
betaald werk en deelname aan het maatschappelijke leven”.
Dit breidde zich snel uit tot een krachtige brede beweging met vele thema's
- doorbreking van het huisvrouwensyndroom volgens analyses van Friedan
- economische zelfstandigheid
- herverdeling van zorgverantwoordelijkheden
- herverdeling van huishoudelijke taken
- deelname van vrouwen aan betaalde arbeid
- deelname van vrouwen aan het hoger onderwijs
- deelname aan openbaar bestuur en politiek
- een gelijkwaardige positie in de maatschappij
- seksuele bevrijding
- uitbannen van vrouwenmishandeling
- uitbannen van seksueel geweld tegen vrouwen
- opheffen van eenzijdigheid van weergave in media, waaronder pornografie
- erkenning van prostitutie als vak, bescherming van prostituees
In België wordt de 'Tweede feministische golf' vooral gekenmerkt door het massale succes van
de "traditionele" vrouwenbewegingen
Kenmerkende leuzen waren:
- "Baas in eigen buik" (Dolle Mina, Wij Vrouwen Eisen, 1970-1980)
- "Hé zus, ze houden ons eronder" Joke Smit, strijdlied
- "Blijf van m'n Lijf"
- "De vrouw beslist", Wij Vrouwen Eisen
- "Schat, staat de Bokma koud ? Ja en je eten ook" (Blijf van m'n Lijf)
- "Vrouwen die fluiten verdienen hun eigen duiten" (variant op "vrouwen die fluiten
hebben een man met duiten")
- "Als een meisje nee zegt, bedoelt ze nee" (Vrouwen tegen Seksueel Geweld, Amsterdam,
1976- )
- "Liever Lesbisch" Lesbian Nation
- "Een beetje vent strijkt zijn eigen overhemd" (Nederlandse overheidscampagne in de
jaren 80).
De Tweede feministische golf viel samen met andere emancipatiebewegingen als de
homobeweging, de kraakbeweging, en (vooral in de VS) de antiracismebeweging.
Halverwege de jaren negentig kwam schuchter een Derde feministische golf op (in Nederland
aangejaagd door het blad Furore en Stichting Fémi) die inmiddels gedragen lijkt te gaan worden
door moslimfeministen.
Meest
-
bekende gevolgen tweede feministische golf:
Geen ontslag na trouwen en zangerschap
Gelijke betaling mannen en vrouwen
Vrouwen met een uitkering worden steeds vaker verplicht werk te accepteren
Huidige situatie: Meer en meer vrouwen ronden een hogere opleiding af en gaan werken.
Hierdoor zullen mannen automatisch hun werk met zorgtaken gaan combineren.
Vrouwen nemen gemiddeld 8 uur per week meer zorgtaken op zich. Ook in huishoudens waar
de man niet werkt en de vrouw wel doen vrouwen gemiddeld nog steeds een groter deel van de
huishoudelijke taken.
Dit leidt ook direct tot de volgende vragen: Hoe behoudend moet je zijn? Moet alles echt
kunnen? Moet iedere vrouw werken? Zijn mannen die veel zorgtaken verrichten wel spannend?
Hoe gaan hoog opgeleide vrouwen om met mannen die geen initiatief meer durven te nemen?
Vrouwenproblematiek anno 2011
Maar zo af en toe, dan denk ik er toch aan, aan de genocides van onze tijd. Aan de wereldwijde
genocide op vrouwen natuurlijk, die vaak al in de baarmoeder wordt gepleegd of kort erna, en die als
resultaat heeft dat er ongeveer 100 miljoen vrouwen niet zijn die er op basis van gebruikelijke
geboortecijfers wel hadden moeten zijn. Afgezien van de intrinsieke slechtheid van het afmaken van
vrouwen, niet alleen als embryo of baby maar ook vaak op een leeftijd waar ze er werkelijk onder
lijden, is één van de grootste verzwegen misdaden van onze tijd. Of het als genocide kwalificeert weet
ik overigens niet, zolang het volk er niet aan ten onder gaat is het geen genocide namelijk, maar dat
we met een massamoord op ongekende schaal van doen hebben, dat mag duidelijk zijn. Zou het zijn
omdat het te gruwelijk is om er aan te denken, dat er gezwegen wordt over dit massaal afmaken van
vrouwen, of zou het gewoon niet de moeite waard gevonden worden het er over te hebben? Mij
vervult de gedachte aan ons leger dat mede de macht uitoefent in een land waar vrouwen als minder
dan vee behandeld worden, in ieder geval iedere keer weer zowel met schaamte als met onbegrip. Wat
doen we daar als we er voor de plaatselijke bevolking niets maar dan ook niets verbeteren, ook al gaat
het daarbij dan vooral over vrouwen en meisjes. Eigenlijk hebben we ‘de macht’ in een staat waar
vrouwen in slavernij worden gehouden, en we doen er niets aan. “Hé zus, ze houden ons eronder”
schreef Joke Smit bijna 40 jaar geleden, en dat zal ongetwijfeld waar geweest zijn, maar lang niet zo
waar als het nu is.