Persbericht
advertisement
BonteHond- Stadhuisplein 2 – 1315 HT Almere 036-5336311 - [email protected] – www.bontehond.net INTERVIEW BonteHond 2009, Mijn vader is een indiaan Amsterdam, 25 juli 2017 BONTEHOND presenteert MIJN VADER IS EEN INDIAAN een theaterrevue voor de hele familie (7+) interview met regisseur Noël Fischer BonteHond, jeugdtheatergezelschap en productiehuis in Flevoland/Almere, presenteert Mijn vader is een Indiaan, een theaterrevue vol Amerikaanse songs en Indianengevoel over een gewoon gezin waar een Echte Vader wordt gemist. Als je geluk hebt woon je in een gezellig huis met een tuin, een moeder en een vader, die heel blij met elkaar en met jou zijn. Er is nooit ruzie en je ouders blijven altijd bij elkaar, er is nooit iemand ziek en er gaat nooit iemand dood. En iedereen is altijd gelukkig. Maar soms gaat er iets helemaal verkeerd, want ook grote mensen kunnen alleen maar hun best doen… Waarom heet de voorstelling Mijn vader is een Indiaan? “Het idee voor Mijn vader is een Indiaan is direct geïnspireerd op de verhalen en fantasieën van kinderen over hun afwezige vader. Als die vader niet meer iedere dag vanzelfsprekend thuis aanwezig is (zoals na een scheiding of een breuk tussen de ouders) ontwikkelen kinderen vaak een heel eigen verhaal over wat er met hun vader aan de hand is. Want het is moeilijk te accepteren dat jouw gezin uit elkaar valt. En de fantasie invluchten en een eigen verhaal maken is dan een manier om de werkelijkheid onder ogen te zien en hanteerbaar te maken.” Hoezo Amerikaanse songs en revue? “Ik wilde niet alleen maar een treurig gezinsdrama waarin kinderen sowieso altijd de verliezers zijn. Daarom heb ik er voor gekozen om het verhaal van dit gezin en deze vader te vertellen vanuit het perspectief van de kinderen. Extreem gesteld: de zoon en dochter zijn de vertellers, zij zetten situaties neer, zij laten zien hoe zij de conflicten tussen hun vader en moeder en tenslotte het verlies van hun vader ervaren. Zij hebben eerst de regie, maar raken die uiteindelijk in alle gebeurtenissen kwijt. Dat is natuurlijk verwrongen en vervreemdend, maar dat is ook de bedoeling. De songs zijn er om een emotie neer te zetten. En het direct aanspreken van het publiek gunt de mensen in de zaal ook een wijdere blik, buiten dit gezin om. Op een bepaalde manier probeer ik als maker via dit specifieke gezin ook iets te vertellen over alle gezinnen waar iets helemaal verkeerd gaat.” De voorstelling speelt ergens de jaren zestig, zeventig. Wat betekent dat? “Ik wilde de sfeer en de mentaliteit van onze tijd even parkeren door terug naar die jaren te gaan. Dan trek je het even los van de realiteit van ons dagelijks leven. En door die sprong terug in de tijd kun je juist weer echt inzoomen op de situaties in het gezin.” Voor meer informatie en/of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Anneke van Leusen, 036-5336311, [email protected] BonteHond- Stadhuisplein 2 – 1315 HT Almere 036-5336311 - [email protected] – www.bontehond.net Waarom maak je deze voorstelling? “Omdat vaders hartstikke belangrijk zijn voor kinderen. (Moeders natuurlijk ook.). Maar het zijn meestal de vaders die het contact stukje bij beetje verliezen of helemaal kwijtraken met hun kinderen na een gezinsbreuk. Dat is om allerlei redenen toch nog gewoon het geval. Ik hoef het waarom en hoe daarvan niet te verklaren of te rechtvaardigen in de voorstelling. Het gaat mij niet om de schuldvraag. Ik wil vooral laten zien en ervaarbaar maken dat dat gebeurt en wat er daarna gebeurt. En hoe vreemd, hard en pijnlijk dat voor het achterblijvende gezin kan zijn. Want wat moet je als kind? Eerst ben je toeschouwer van een oplopend drama waarbij je niet kan ingrijpen. Daarna blijf je achter met een gemis en een verlangen naar toen het nog ‘goed’ was. Ook als het allemaal helemaal niet zo ‘goed’ was. Een breuk in een gezin heelt nooit helemaal. Ouders zijn nu eenmaal belangrijk voor kinderen. Het doet er niet toe of dat beroerde en incompetente ouders zijn. Het zijn jouw ouders, de enige ouders die je hebt. Ook als volwassene blijft het wonderlijk dat net jouw ouders jouw ouders zijn, zeker als je je realiseert wat voor invloed je ouders op je hebben (gehad). En dat je altijd maar een stukje van die ouders werkelijk kent. Wij hebben op onze eigen manier allemaal een eigen mythologie van ons gezin gemaakt.” En waarom nu? “Ja, dan geef ik je een maatschappelijk antwoord. Het klassieke gezin bestaat steeds minder in zijn klassieke vorm. Een op de vier gezinnen lijdt schipbreuk, getrouwd of niet. En daar zijn kinderen bij betrokken. En ik maak theater voor kinderen waarbij ik op dit moment dit thema zo belangrijk vind dat het tot een voorstelling leidt. Niet om relaties te lijmen, of kinderen te redden, of een moraal uit te dragen. Maar ik vind wel dat je de dingen die om je heen spelen en waar je mee te maken hebt ook moet kunnen ervaren in het theater. Wel met brutaliteit, humor en lef. En dat het schrijnt en dat je geen oplossing krijgt aangeboden. Want uiteindelijk gaat de voorstelling toch vooral overal hoe overleef je als kinderen een gezinsbreuk en hoe ga je verder zonder die vader die er eerder wel altijd was. En tot slot, er is iets wat wij allemaal delen als het om onze vader en moeder gaat, een soort oergevoel. En dat gevoel, dat probeer ik – als is het maar voor even – te grijpen in Mijn vader is een Indiaan.” Ik heb nu het idee dat het een wat treurig en heftig relatiedrama wordt met kinderen? Nee hoor, het is een soort black comedy. Het is om te lachen, al is het wat zielig lachen. En het loopt best goed af. Behalve dan dat die vader dan nooit meer terug komt. Anneke van Leusen Voor meer informatie en/of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Anneke van Leusen, 036-5336311, [email protected]
