Nr.13, april 2014 - Intact Herstel en Zelfhulp

Dagje Uit
Vorige week kwam ik thuis van de InTact avond, begroette mijn man en schonk voor mezelf een kopje
thee in om nog even te relaxen. Terwijl ik mijn thee wilde pakken, zag ik een witte envelop met een
klein fotootje van mijn man erop, op tafel staan. Verbaasd keek ik hem aan en vroeg hem wat het was.
‘Pak het maar en kijk er maar in‘, was zijn antwoord en zo nieuwsgierig als ik ben, had ik de envelop
heel snel te pakken. Twee Goldtickets voor de musical ‘Hij gelooft in mij‘ van André Hazes.
Daar wilden wij al heel lang heen, maar het kwam er nooit van. Of mijn man moest muziek maken, of
ik was er niet. Er was altijd wel een reden waarom we geen tijd hadden. Dus had mijn man direct
geboekt waardoor we geen reden meer hebben om niet te gaan.
Ik ben echt een musicalfan en heb er ook al menig gezien, dus ik was echt overdonderd van vreugde.
Het was prachtig weer toen we afgelopen donderdag naar Amsterdam reden. We waren op tijd
weggegaan, zodat we eerst nog fijn naar de Albert Cuypmarkt konden om te shoppen en nog op het
Rembrandplein een terrasje konden pakken. Onze favoriete plekken waar we altijd heengaan als we
daar zijn.
We kunnen ons daar echt uren vermaken, zonder wat tegen elkaar te zeggen en alleen maar
rondkijken. Kijken naar de bijzondere mensen en zoveel verschillende culturen om je heen.
Ik vind het een prachtige stad en voelde me even echt lekker ontspannen, ondanks dat ik heel druk
was met het rondkijken of mijn man een elleboog geven, zo van: ‘kijk daar dan!‘. Ik vond het soms
jammer, dat ik geen ogen in mijn achterhoofd had. Vooral de portrettekenaar die al jaren op de zelfde
plek de mooiste karikaturen van mensen tekent, de studenten die de toeristen per fiets met een
tweezits bakje vervoeren van de ene kant naar de andere kant van Amsterdam…helemaal geweldig.
Het werd tijd om richting het De La Mar theater te gaan. De voorstelling begon om 20.00 uur en we
moesten ook nog een parkeerplek zoeken. We waren ruim op tijd om nog koffie te drinken en we
hadden een mooi programmaboek gekregen met prachtige kleurenfoto’s dat we nog konden bekijken.
Rij zeven, stoel drieëntwintig en vierentwintig werden ons toegewezen, vlak voor het podium. Helaas
was ik mijn zakdoeken vergeten, want als ik iedereen moet geloven is het best dramatisch en ik had
me op het ergste voorbereid. Iets over half elf was de voorstelling afgelopen. Ik heb geen traan
gelaten en de emotionele stukken waar we echt door ontroerd zouden worden, zaten er naar onze
mening niet in. We waren teleurgesteld in de musical, zeker na alle recensies die we er over gehoord
hadden. Maar iedereen heeft een eigen mening en dat is maar goed ook.
Ondanks de musical hebben we een prachtige dag in Amsterdam gehad, die niemand ons meer kan
afnemen.
De volgende dag hadden we de crematie van onze goede vriend. Een vreselijk afscheid waarbij je
even stil staat bij het leven dat je nu leeft. Daar bedoel ik mee, dat we de dag ervoor plezier hadden in
Amsterdam en een dag later bij het crematorium staan. Ik had besloten om niet te gaan, ik kon de
moed niet opbrengen om afscheid te nemen. Mijn man is wel gegaan en respecteerde mijn gevoel en
mijn angst. Het was op dat moment zo dubbel. Ik wilde hem in mijn hart houden, zoals ik hem het
laatst heb gezien en gehoord en dat voelde voor mij goed.
Die avond had ik afgesproken om vrienden te helpen bij hun kraam op een Ladies Night. Ik had
eigenlijk geen puf meer om te gaan, maar mijn man moest muziek maken en ik had ook geen zin om
alleen thuis te zijn, dus trok ik de stoute schoenen aan en ben toch maar naar Hengelo gereden.
Het was behoorlijk druk, maar inwendig voelde me ik me leeg. Ik kon niet echt vrolijk of uitbundig zijn
en gesprekken voeren met iemand, stond me op dat moment ook tegen. Ik was blij dat het tien uur
was en de kramen op gingen ruimen. Ik heb nog meegeholpen en ben daarna gelijk naar huis gegaan.
Om half twaalf lag ik in mijn bed, afgemat van de afgelopen dagen van plezier en verdriet en het leeg
zijn van binnen.
Ik heb mezelf iets beloofd:
Vanaf nu, maak ik van Elke Dag in mijn leven,
de Allerbeste Dag in mijn leven.
Groetjes Marian.