De Oud 122.000 ex. Dinsdag 5 april 2016 . Jaargang 7, nr 7 En mijn moeder zette haar hoed op In de vorige uitgave stond een bericht van mij over de ondergang van de Pennland in april 1941, waarbij mijn broer het leven liet. Dat zette mijn geheugen volop aan het werk en er kwamen duidelijke herinneringen boven aan hoe het nieuws tot ons kwam en hoe wij, en vooral mijn moeder, daarmee omgingen. Het leverde schrijnende taferelen op, die mij altijd zijn bijgebleven. Het was eind april 1941. Nederland was bezet door de Duitsers en de moffen lieten op tal van manieren weten dat ze succes hadden in de oorlog. Radio en kranten verkondigden met veel zelfverheerlijking de zegen van het nationaal socialisme. Zelfs op de reclamezuilen, die op bijna op elke hoek van de straat stonden, waren affiches geplakt met de V van victorie: DUITSLAND WINT OP ALLE FRONTEN. Daaronder werd verteld hoeveel bruto registerton aan schepen er naar de kelder van de oceaan was getorpedeerd door de U-boten van de Kriegsmarine. Er was nog geen schaarste aan voedsel, de bezettingsmacht hield zich nog koest. Het arische Nederlandse volk van blonde mensen aan de Noordzee moest voor het nationaal socialisme worden gewonnen. Verdronken We woonden aan de Voorstraat 1 in Deze week o.a.: Bouwput Weena pag. 5 Humor bij politie Pag. 9 Fabeltjeskrant Pag.15 Cruyff op m’n rug Pag. 17 Daniël van de Ven als jongetje Delfshaven. Vader (zelf oud-zeeman) runde daar van 1925 tot 1952 een café (het latere café Trotsenburg). Ik was net van school gekomen om tussen de middag een boterham te eten en was met moeder alleen in de kamer. Ik was klaar met mijn boterham toen we vader vanuit het café, waar wij boven woonden, haastig de trap op hoorden komen. In de deur staande sprak hij met gebroken stem: “Er heeft een buurman gebeld. Paul is verdronken.” Toen was het even stil. “Je moet naar Reina toe. Ik zal Piet voor je bellen.” Persoonsbewijs van moeder Mijn moeder ging voor het raam staan en keek naar buiten. Aapje Ik dacht: “Paul verdronken?” Dat was onmogelijk. Paul kon zwemmen zoals niemand dat kon. Hij had het mij geleerd vanaf het strandje in de Waalhaven. Als een aapje had ik om zijn nek gehangen, terwijl hij naar een boei zwom. Toen Paul op een weekbootje van Rotterdam naar Harwich en terug voer, sprong hij voor het ingaan van de Waterweg bij Hoek van Holland overboord en zwom door de branding naar het strand waar zijn meisje met droge kleren op hem zat te wachten. Paul was een sterke man met een atletisch lichaam. Hij had een goed gevoel voor humor als hij met mij woordspelletjes deed. “Paul, sterke Paul”, overdacht ik, “Verdronken. Dat kon niet waar zijn dat moest een vergissing zijn.” Mijn moeder stond nog voor het raam voor zich uit te staren. Plotseling draaide ze zich om en liep naar de kast waar ze haar hoed te voorschijn haalde. Voor de spiegel zette ze de Nieuwlandsedijk 41 2691 KV ’s-Gravenzande Tel. 0174 - 413 479 www.campingjagtveld.nl T 010 418 23 33 (dag en nacht) | www.hess.nl zie onze advertentie op pagina 20 hoed op. De gratie waarmee ze dat deed had iets voornaams, iets heiligs, zoals alleen vrouwen dat kunnen. Met haar hoed op ging ze weer voor het raam staan. Onder haar, op straat, verscheen Piet van Veen met zijn taxi; vaste klant van mijn vader en van zijn café. Taxi Ik had nog geen woord gezegd of vragen gesteld. Ik voelde dat ik mijn moeder niet mocht storen. “Ga jij maar met me mee”, zei ze. Later Kijk op www.deoudrotterdammer.nl Met nooit eerder gepubliceerde verhalen, oproepjes en extra Er op uit-tips begreep ik waarom ze me mee vroeg; ik had een aparte band met Reina, de vrouw van Paul en dat wist ze. En zo zat ik enkele ogenblikken later in de taxi, wat in die dagen voor elke jongen een hele belevenis was. Op de achterbank had ik veel beenruimte, want de extra stoelen waren opgeklapt tegen de voorbank. Ik keek, terwijl we wegreden, tegen de achterkant van mijn moeder en Piet aan. Moeder statig en recht. Lees verder op pagina 3 Delfshaven Voorhaven 3 - 3025 HC Rotterdam Tel. 010 - 210 46 50 www.pannenkoekrotterdam.nl