OSTEOPATHIE nieuwsbrief maart 2007 “The surest knowledge we have of one another comes from instinct.” John le Carré OSTEOPATHIE VOOR KLACHTEN BUITEN HET SPIER- EN GEWRICHTSSTELSEL. ZINVOL? In de nieuwsbrief van september 2006 hebben we uitgelegd dat de wortels van de osteopathie in Amerika liggen, waar de osteopaten artsen zijn en waar men spreekt van osteopathische geneeskunde. In Europa, waar de osteopathische opleiding tot nu toe buiten het academisch onderwijs wordt gehouden, wordt de osteopathie vooral gezien als een therapie voor patiënten met spier- en gewrichtsklachten. Nochtans is het toepassingsgebied, zoals de term osteopathische geneeskunde doet vermoeden, heel wat ruimer. Eén van de basisconcepten binnen de osteopathie is het holisme: het lichaam functioneert als één geheel en dient zowel in diagnostiek als behandeling ook zo benaderd te worden. Wanneer iemand symptomen ontwikkelt kunnen plaats en de aard van de symptomen van meerdere factoren afhankelijk zijn. Meestal zijn die niet zo toevallig (ook al lijkt er op het eerste gezicht niet direct een verband te zijn). Het lichaam bevindt zich soms al wat langer in een bepaald onevenwicht, dat, zo lang als het gaat, gecompenseerd wordt, tot de dag dat het lichaam uit zich zelf niet meer de mogelijkheden heeft om te compenseren. Een voorbeeld ter verduidelijking: iemand krijgt bij een auto-ongeval een nekslag, (whiplash. Direct na het ongeval is er gedurende enkele dagen een zekere stijfheid, die echter vlug verdwijnt. 6 maanden later, na een intensieve periode van werken in de tuin (wat deze persoon al meerdere jaren doet zonder problemen), ontstaan er hevige nek- en rugklachten. Bij het onderzoek worden disfuncties gevonden, die verwijzen naar de whiplash. Deze persoon had daar 6 maanden geen enkele last van, maar door fysieke belasting, evt. in combinatie met algemene vermoeidheid, wat Praktijk voor Osteopathie Rik Hoste DO Leeuwentandstraat 16, 8200 Brugge 050 387892 [email protected] www.hosteopathie.net stress op het werk, … komen de symptomen opzetten. Een gelijkaardig voorbeeld is het ontwikkelen van rugklachten een hele tijd na een voetverzwikking. Wanneer wij klachten ontwikkelen in spieren of gewrichten op basis van onderliggende disfuncties, eveneens in het spier- en gewrichtsstelsel, spreken we van pariëto-pariëtale reflexen (pariëtaal systeem is het geheel van spieren, gewrichten, ligamenten en bindweefsel). Maar er zijn ook heel wat verbindingen tussen het pariëtaal systeem en het visceraal systeem (= organen) en dit zowel mechanisch, vasculair als nervaal. Deze liggen aan de basis van pariëto-viscerale of viscero-pariëtale reflexen. Dit betekent dat een geblokkeerde wervel of pijnlijke spier in relatie kan staan tot een probleem van de maag of dat stoornissen in de blaasfunctie in relatie kunnen staan tot blokkades van het bekken. Daar het lichaam een enkele stoornis altijd eerst probeert te compenseren kunnen symptoom en oorzaak soms ver uit mekaar liggen in plaats en tijd. Een tweede belangrijke pijler in de osteopathie is dat iedere goed functionerende structuur een vrijheid van bewegen heeft. Dit is dan weer niet enkel van toepassing op het pariëtaal systeem, maar geldt ook voor het visceraal en craniaal (= schedelbotten) systeem. Dit betekent dus dat de osteopaat altijd op zoek gaat naar bewegingsstoornissen (= disfuncties) in alle structuren van het lichaam. Deze disfuncties kunnen we dan relateren aan de klacht en de voorgeschiedenis van de patiënt, om zo tot de best mogelijke therapeutische benadering te komen. Zodoende is het zonder osteopathisch onderzoek onmogelijk om te zeggen of een osteopathische behandeling zinvol zal zijn of niet. Een symptoom is niet toevallig, maar is en blijft een symptoom met vele mogelijke oorzaken. Belangrijk hierbij is ook te weten dat de osteopaat voldoende opgeleid is om een goede differentiaal diagnose te maken en dus ook alarmsignalen te ontdekken, waarvoor verder medisch onderzoek vereist is. OSTEOPATHIE EN … MYOMEN TER HOOGTE VAN DE BAARMOEDER De incidentie van baarmoedermyomen bij vrouwen ligt tussen de 20 en 25%. Vooraleer operatief wordt ingegrepen is hormoontherapie de meest gebruikte behandeling. G. Kaschowitz et al (2004) vonden het interessant om na te gaan in hoeverre osteopathie een invloed heeft op de grootte van het myoom (“Osteopathic Treatment of Intramural Myomas of the Uterus. A Randomized Controlled Trial”). 65 patiënten werden in 2 groepen verdeeld, waarbij de ene groep 4 osteopathische behandelingen kreeg, terwijl de controlegroep niet behandeld werd. De grootte van het myoom daalde in de osteopahtiegroep met 18%, terwijl dit met 1% toenam in de controlegroep, wat statistisch een hoog significant verschil betekende. Daar de meeste myomen niet direct behandeld worden, maar gevolgd worden tot evt. een hormoontherapie of operatie noodzakelijk wordt, hebben de resultaten van deze studie een hoge klinische waarde. Praktijk voor Osteopathie Rik Hoste DO Leeuwentandstraat 16, 8200 Brugge 050 387892 [email protected] www.hosteopathie.net