In het vorige artikeltje heb ik geprobeerd u te

EVENWICHT IN VOEDINGSREGIME
Door : Ton van den Brink
EVENWICHTIGE VOEDING
In het vorige artikel heb ik beschreven dat het niet zo eenvoudig is je duiven "evenwichtig" te
voeren. In je enthousiasme om het goed te doen ga je al gauw te ver. Zo sprak ik de
afgelopen week nog iemand die zijn duiven gedurende een week of vier een hele fles
zonnebloemolie had laten wegwerken. "Elke dag een paar eetlepels over het voer". Dat zijn
van die voorbeelden, waarin je duidelijk kunt zien hoe het niet moet!
Vroeger, laten we zeggen, zo'n dertig jaar geleden, lag dat veel eenvoudiger. Duiven weten
zelf het best wat goed voor ze is. Dus open hok was in die tijd de beste garantie voor
evenwicht in het voedingsregime. (Nu is het de beste garantie voor een snelle uitschakeling
van de goede gezondheid van een kolonie!)
De duiven zochten zelf de noodzakelijke aanvullende stoffen bij elkaar. Op de akkers, langs de
sloot, op het strand, in de groentetuin of op het grasveld kon je ze naar hartenlust hun gang
laten gaan.
In het boekje van 1872, geschreven door de heer J. Liese, dat ik al meer aangehaald heb,
wordt dit zo beschreven:
OVERVLOED AAN PEULVRUCHTEN EN KOREN
Wanneer men ze overvloed van peulvruchten en koren geeft, plukken zij de kleine zaadjes van
het gras af, en eten eene groote hoeveelheid groenten, hetgeen zeer veel tot hare gezondheid
bijdraagt. In de kroppen der wilde rotsduiven vindt men bijna altijd talrijke kleine slakken; en
duiven, die vrij uitvliegen, kan men dikwijls na eene regenbui naar de grasvelden zien vliegen,
om de kleine slakken op te pikken, die door het vocht te voorschijn komen.
Daar ik geloof, dat wij niet beter kunnen doen, dan het natuurlijk instinkt der duiven bij de
voeding te volgen, tracht ik altijd haar eten zooveel mogelijk af te wisselen. Daar onze duiven
afstammen van de rotsduif, een vogel, die zich aan de zeekust ophoudt en het zoute water
drinkt uit de plassen, die bij de eb blijven staan, is daaruit de trek onzer duiven naar zout
gemakkelijk af te leiden, - een trek, waaraan het zeer wenschelijk is te voldoen. Zij hebben
ook kalkachtige zelfstandigheden noodig, ten einde de vorming van eierschalen te bevorderen.
Ik tracht in die beide behoeften tegelijk te voorzien, door wat zout met eene hoeveelheid oud
kalkpuin te vermengen en dit op eene plaats te leggen, waar de duiven er gemakkelijk bij
kunnen komen.
KALKPUIN
Als men geen kalkpuin kan krijgen, kan men wat schelpen branden, om ze broos te maken, ze
dan tot poeder stampen, en met wat zout vermengen. De duiven houden zoo veel van zout,
dat zij alles oppikken, waar zout in is. Er zijn vele liefhebbers, die hunne duiven geen zout
willen geven; maar het is moeielijk te gelooven, dat de voldoening aan zulk een sterk
natuurlijk instinkt voor de duiven niet goed zoude zijn.
Met betrekking tot het voedsel der duiven, geef ik de voorkeur aan eene grootere
verscheidenheid, dan men gewoonlijk bezigt. Vele liefhebbers zijn sterk voor duivenboonen en
houden die voor beter dan eenig ander soort voedsel. Grauwe erwten worden ook veel
gebruikt. Maar wat men ook neemt, men moet zorg dragen, dat men oud voedsel kiest, want
nieuwe erwten, boonen of wikken veroorzaken bijna stellig diarrhee. De kleinere soort van
mais wordt dikwijls gebruikt, en met groot voordeel in de winter, maar de duiven worden er te
vet van in den tijd, dat men ze wil laten vliegen.
Als men de duiven vrij laat vliegen, worden zij veel meer gehard, dan wanneer zij op de til
blijven. In die omstandigheden behoeft men zoo veel zorg voor de keuze van het voedsel niet
te dragen: gerst, spelt en zelfs ongepelde rijst, kunnen zonder gevaar een gedeelte van haar
voedsel uitmaken. De duiven, die het land op vliegen, vinden voor een zeer groot gedeelte
haar eigen voedsel; ook zelfs dan nog!.
DERGELIJKE HANDELWIJZE
Ook al zou een dergelijke handelwijze in onze tijd tot een catastrofe leiden, toch zitten er een
heleboel waardevolle suggesties in :
*
*
*
*
*
Duiven hebben behoefte aan “onkruidzaden”
Duiven hebben behoefte aan dierlijke eiwitten. Ze eten slakjes en
wormen. Op deze manier krijgen zij ook voldoende vitamine B12
binnen.
Duiven hebben een natuurlijke behoefte aan zout. Niet het keukenzout
waar alle waardevolle bestanddelen al uitgehaald zijn, maar het
onbewerkte mineraalrijke zeezout.
Duiven hebben behoefte aan een enorme gevarieerdheid in hun
voedingspakket.
Duiven hennen behoefte aan groenvoer. Als je ze hun gang laat gaan
pikken ze de hele groentetuin kaal.
Met een beetje fantasie zou je er de behoefte aan pas ontkiemde granen en zaden
aan toe kunnen voegen.
In het volgende artikel zullen wie proberen, op grond van het voorgaande, een
Aantal richtlijnen voor een evenwichtige voeding op een duivenhok in deze tijd
trachten te formuleren.