tamme kastanje tamme kastje tamme kastanje

Werkblad
bladeren en vruchten
Tamme Kastanje
De vrucht van de tamme kastanje is een doosvrucht (bolster). De zaden (kastanjes) kunnen,
nadat de stekelige bolster is verwijderd, worden geroosterd en gegeten, in tegenstelling tot de
kastanjes van de giftige paardenkastanje, die overigens bij een geheel andere plantenfamilie
behoort, de zeepboomfamilie
Paardenkastanje
De paardenkastanje heeft tegenoverstaande handvormige samengestelde bladeren. De voet
van de centrale bladsteel is onderaan verbreed en heeft een typisch hoefijzervormig bladmerk
met meer dan drie bladsporen. Aan deze hoefijzervorm, dankt de paardenkastanje zijn naam.
De vrucht is een driekleppige doosvrucht (bolster).
Zomereik
Het blad van de zomereik is onregelmatig gelobd, met 3 - 7 diepe bochtige insnijdingen en
heeft een asymmetrische vorm. Het blad is kaal en heeft zijn grootste breedte boven het
midden. De bladsteel is kort (1-9 mm); de bladvoet is hartvormig en aan beide zijden
oorvormig teruggebogen. De bladvorm is het makkelijkst te herkennen onderscheid met de
nauw verwante wintereik. De bladeren zitten voornamelijk in kortloten, in groepjes nabij de
toppen van de twijgen. Hierdoor en doordat de bladeren onregelmatig gericht staan, maakt de
kroon een losse en rommelige indruk.
De zomereik is eenhuizig. De mannelijke en vrouwelijke bloemen komen in aparte bloeiwijzen
op de boom voor.
De 2 - 3 cm lange eikels staan, vaak gepaard, op flinke (5 - 12 cm lange) steeltjes
zomereikels en Amerikaanse eikels
De wintereik:
Het blad van de wintereik is ondieper en meer regelmatig gelobd dan de zomereik en de
bladhelften vormen elkaars spiegelbeeld. De grootste breedte van het blad ligt ongeveer in
het midden. De bladeren zijn meestal glanzend donkergroen van kleur en harder dan die van
de zomereik. Ook de plaatsing van de bladeren van de wintereik is wat regelmatiger verdeeld
dan bij de zomereik. De bladsteel is bij de wintereik meestal veel langer: 10-29 mm lang
tegen 2-8 mm bij de zomereik.
Ook staan de napjes van de eikels van de zomereik op een steeltje en die van de wintereik
hebben geen of een zeer kort steeltje. De bloemen, en daardoor de eikels, van de wintereik
zitten trosvormig bijeen.
Amerikaanse eik
De Amerikaanse eik (Quercus rubra) is een snelgroeiende boom uit de napjesdragersfamilie
(Fagaceae).
De bladeren zijn langwerpig en kunnen soms wel 20 cm lang worden. Ze hebben een
wigvormige bladvoet en vier tot vijf spitse, getande lobben. De uiteinden lijken kleine
kammetjes.
De Amerikaanse eik heeft donkere, roodbruine eikels met een scherpe punt en een afgeplatte
voet; ze zitten in ondiepe napjes. De napjes zijn voorzien van schubben die aan de randen
naar binnen gekromd zijn.
Beuk
De beuk (Fagus sylvatica) is een plant uit de napjesdragersfamilie
De plant is eenhuizig; er zijn dus mannelijke en vrouwelijke bloemen aan dezelfde boom. De
knoppen zijn langwerpig en bestaan uit schubben. De bestuiving vindt plaats door de wind.
De beukennootjes worden omsloten door een napje, dat gevormd wordt uit de vruchtbladen
en de schutbladen. In elk napje zitten twee nootjes. Als de nootjes rijp zijn opent het napje in
vier delen en vallen de beukennootjes op de grond. De beukennootjes worden onder andere
verspreid door eekhoorns, die ze als wintervoorraad gebruiken.
Hazelaar
De hazelaar (Corylus avellana) is een in West-Europa autochtone heester uit de
berkenfamilie (Betulaceae). De hazelaar is net als de forsythia een "naaktbloeier": de plant
bloeit als deze nog geen bladeren heeft en is voor de bestuiving afhankelijk van de wind. Aan
de hazelaar zitten de mannelijke en de vrouwelijke bloeiwijzen apart. De mannelijke bloemen
zitten in katjes en zijn al in de zomer aanwezig in de oksels van de bladeren. Ze gaan pas
bloeien in januari. De vrouwelijke bloempen zitten met drie tot vier stuks in een klein knopje
bij elkaar. Tijdens de bloei zijn alleen de rode stijlen met de stempels te zien. De hazelaar
wordt tot 6 m hoog en gaat pas na tien jaar vrucht dragen.