Opgescheept met het The Beatles

12
homegrown
T e k s t: W a r d D u pa n
In 2007 begon de samenwerking tussen Koen Kohlbacher, Dave Schroyen (o.a. Millionaire en Creature
With The Atom Brain) en Christophe Albertijn (Zita Swoon). De drie vrienden sloegen de handen in elkaar om
de liedjes van Koen op een schijfje te vatten. Een kleurrijk palet van folky psychedelica, uitgesponnen melodieën en een fikse
knipoog naar de Fab Four is het resultaat. Naast de B van The Beatles ligt vanaf 1 mei Birds That Change Colour in de rekken met hun
eerste plaat ’On Recording The Sun’. Een uiterst zomers plaatje!
Koen Kohlbacher: (gitaar en zang) “Volgens mij zitten er evenveel herfst- als
zomermomenten in. Er zijn twee kanten. Vrolijke nummers en de meer sombere,
melancholische kant.”
Dave Schroyen: (drums) “Ik luisterde er deze week nog naar en ik dacht: shit dit is een
winterplaat en komt uit in de zomer! Maar welk seizoen je er mee associeert zal wel van je
humeur afhangen.”
Koen: ”Als het gloomy wordt, is het nooit te diep of er over. Ik zou dat ook niet kunnen. Als
het donker wordt kan het niet volledig gitzwart worden, en omgekeerd, als het plezierig is,
dan zit er ook altijd een duistere kant, of een knipoog aan. Veel mensen hebben dat niet
door. Zelfs in de meest zonnige nummers is er meestal wel een twist, hoofdzakelijk in de
tekst. Het is een spelen van licht en donker, onze muziek.”
Veel Beatlesfans zullen dat beamen. Als je fan bent, dan word je een freak en laat het je
nooit meer los. Als een virus waarmee je opgescheept zit. The Beatles zijn voor mij ook de
referentie voor als ik iets goed of niet goed vind. Dan denk ik: “wat zouden mama en papa
daarvan vinden?” Mama en papa zijn dan The Beatles.”
Van roots gesproken. Koen, jij hebt Oostenrijkse wortels en de Oostenrijkse
volksmuziek zou ook een grote invloed zijn voor Birds That Change Colour?
Koen: “Dat is zo, maar moet niet buiten proportie getrokken worden. Je bent wie je bent en
hoe je gevormd wordt. De eerste muziek die ik gehoord heb was Oostenrijkse volksmuziek.
Tot mijn vijf jaar woonde ik bij mijn oma en die legde dat altijd op. Het is er ingesijpeld en er
in gebleven. Maar ik denk niet dat iemand dat zal horen. Voor mij persoonlijk is dat belangrijk
of schoon om te merken waar sommige melodieën vandaan komen. Het spel van licht en
donker en zin voor melodie is bijvoorbeeld
typisch aan Oostenrijkse volksmuziek én
Birds. Veel mensen weten niet meer wat ze in
hun jeugd gehoord hebben, maar als je muziek speelt, word je je daar wel bewust van.”
De muziek van Birds klinkt enerzijds heel traditioneel, maar anderzijds ook
vernieuwend, en dat ligt volgens mij aan de klank. Het is een geluid dat je niet vaak
hoort en zeker niet in België.
Koen: ”Dat horen we vaak. Of dat een compliment is, weet ik niet. De pluimen voor de klank
gaan volledig naar onze producer Christophe.”
Christophe: “Qua klank hebben we heel lang gewerkt om te vinden wat we wilden. Het
is een voordeel geweest om er zo lang aan te kunnen werken. Soms hoorde ik iets totaal
anders in Koen zijn nummers. Wat voor hem een folky fingerpicking-nummer was, klonk
voor mij bijvoorbeeld als een krautrocknummer. De combinatie van die verschillende visies,
zorgt voor iets totaal anders dan je gewend bent.”
Er komt ook een allegaartje aan traditionele instrumenten aan te pas. Een draailier en
een blokfluitkoortje, bijvoorbeeld.
Koen: “Patrick Denecker is verantwoordelijk voor de fluitpartijen. Dave en ik kwamen hem
tegen op café en we begonnen te praten over muziek. Er ontstond wederzijdse interesse en
hij wou graag eens komen meespelen. Toen zijn we naar de Fnac gegaan. Die man heeft
daar een eigen bakske! De absolute top dus. Hij is een echte professor fluit. Via hem zijn
we bij iemand terecht gekomen die de strijkersarrangementen heeft gedaan en ook zo heet.
Piet Strykers. Die man speelt ook draailier, vandaar. Eigenlijk kwamen we die mensen heel
toevallig tegen, maar we waren wel op zoek naar dit soort klanken en instrumenten. We
wisten niet goed waar zoeken, en dan ontmoet je de juiste mensen, zoals zo vaak, op café.
Ze waren zo enthousiast en onbevangen. Heel leuk. Ze hebben ervoor gezorgd dat de plaat
die bepaalde klank heeft.”
Dave: “De interactie tussen oud en nieuw, tussen traditionele instrumenten en bijvoorbeeld
psychedelische rock is typisch aan Birds That Change Colour. Die interactie is interessant
om te doen. Niet veel mensen durven of doen dat.”
Waar komt de naam Birds That Change Colour eigenlijk vandaan?
Koen: “De naam is afkomstig van een regel uit een gedicht van Jack Kerouac. Dat zinnetje,
daar was ik heel fel van aangedaan. Ik vond die omschrijving zo mooi. De essentie is voor
mij om de magie die ik toen voelde bij dat zinnetje te behouden in de muziek. Het gevoel
dat ik had toen ik dat gedicht las... voor mij moet Birds dat gevoel altijd zo goed en zo
kwaad mogelijk belichamen. Dat is zeer persoonlijk, maar door iedereen op een andere
manier in te vullen. Zolang we elkaar maar ergens blijven vinden. Dat is belangrijk.”
Opgescheept met het The Beatles-virus
Birds That Change Colour is een vrij nieuwe groep die uitgaat van de akoestische
gitaar en de zang van Koen, maar aangevuld wordt door rijke arrangementen en live
kan steunen op een schare ervaren muzikanten.
Koen: “We zijn al vrij lang bezig. Het begon in 2007, toen hebben Dave en Christophe zich
aangemeld. “
Christophe Albertijn: (bassist en producer) “Wij waren geïnteresseerd in wat Koen deed.
We zijn daarmee beginnen knutselen. We hebben er veel tijd laten over gaan om de plaat
te laten ontwikkelen. We hebben de kans gehad om een nummer op te nemen, uit elkaar te
halen en terug op te bouwen.”
Koen: “Gaandeweg zijn er nog verschillende muzikanten bijgekomen. Natalie Delcroix en
Jorrun Bauwerarts van Laïs en Bram Moony doen live mee.”
Dave: “Live kan het altijd wisselen. Het kan alle kanten op. Dat is het knappe aan Birds
That Change Colour. Koen kan alleen spelen met zijn gitaar, we kunnen met ons drie spelen
of zelfs met tien man. Met strijkers of blokfluiten...”
Koen: “Maar Dave.... de bedoeling is dat we het toch even met deze bezetting doen.
(algemene hilariteit) We zijn nu met een redelijk vaste groep aan het repeteren, wat niet wil
zeggen dat Dave ongelijk heeft. Er zijn inderdaad verschillende mogelijkheden.”
Christophe: “Hoe de groep nu is samengesteld, is hoe live de plaat het beste vertaald wordt.”
Professor Fluit en Piet Strykers
Er zit veel natuur in ’On Recording The Sun’.
Koen: “Absoluut. Natuurbeleving zeg maar. Dat is voor mij de nummer één. Natuur in zijn
grootsheid. Alles. Dat gaat over de blaadjes die vallen, maar ook over grotere dingen. De
sterren, de zon en de maan. Dat zit er heel nadrukkelijk in. Daar zing ik in bijna elk nummer
over. Het is een soort van oprechte natuurbeleving die vervat zit in de songs.”
Schrijf jij je liedjes soms buiten?
Koen: “Wel, songs schrijven doe ik eigenlijk niet. Liedjes ontstaan. Ik pluk die eerder uit de
lucht dan dat ik ga zitten om die neer te pennen. Je bent aan het wandelen en dan vallen er
twee strofes en een refrein uit de lucht. Daarmee ga ik dan aan de slag. Je neemt je gitaar en zo
begin je. De momenten waarop je niet op zoek bent en je het niet verwacht zijn de momenten
waar de liedjes vandaan komen. Het merendeel daarvan zal inderdaad buiten ontstaan zijn.”
Wat ook meteen opvalt, is de invloed van The Beatles.
Koen: “Dat is zo intens aanwezig bij mij. Ik kan dat niet uitschakelen, al zou ik het willen.
Al zou ik al mijn bloed laten aftappen, dan zou er nog teveel Beatles in mij zitten. Het is
onmogelijk om zonder The Beatles te denken. Ze zijn een deel van mezelf geworden.
on stage
1 mei: Monty, Antwerpen (cd-voorstelling)
14 augustus: Melkrock, Tielt
(w/ Drums Are For Parades, Buyse, Pura Vida, Kapitan Korsakov, SX...)
2 september: CC Maasmechelen
Birds That Change Colour
‘On Recording The Sun’
Munich
De zon, de maan en de sterren. Het licht en het donker. Daarover gaat
‘On Recording The Sun’, de eerste plaat van singer-songwriter Koen
Kohlbacher die zich omringd heeft met een aantrekkelijk stel vrienden/muzikanten onder
de naam Birds That Change Colour. Zoals de natuur verschillende grillen heeft, ontsluiert
ook ‘On Recording The Sun’ de dag (‘Woods’) en de nacht (‘Neverending, First Of May’),
regen en zonneschijn. De Birds gaan nooit verwoestend tekeer, maar wentelen zich in een
streepje zonneschijn of schemerende duisternis. Vertrekkend vanuit de akoestische gitaar
en de stem van Koen, wordt rond de liedjes een welluidend web van drums, gitaar, strijkers,
een blokfluitkoortje en een draailier geweven. Traditionele instrumenten
versus een moderne aanpak in een knappe productie. De psychedelische
kantjes doen denken aan Syd Barret, maar uiten zich vooral in de
folky melodieën van de zangpartijen die doen denken aan Devendra
Banhart. De grootste invloed is duidelijk afkomstig van The Beatles. Als
waakengelen sluimeren
Lennon en McCartney
over ‘On Recording The
Sun’ en ze zagen dat
het goed was. (dw)