Een schitterend protest

Een schitterend protest tegen een zieke toestand!
De getalenteerde wildschilder Hans Bulder stelt in
dit schilderij op treffende wijze de huidige realiteit
in de Oostvaarderplassen aan de kaak. Dit schilderij
– zelf noemt hij zijn stijl hedendaags-realistisch kan men een trieste spotprent noemen, waarin
duidelijk de symboliek rond de St.Hubertus-legende
is overgenomen.
Hans Bulder, een van de beste kenners van wilde
dieren in Nederland, laat geëmotioneerd weten:
“Aan het beeld dat ik geschetst heb op doek is niets
overdreven te vinden. Ik ken de
Oostvaardersplassen alleen maar zó. Het edelhert
probeert nog op zijn voordeligst te poseren maar
zijn trots is toch bijna geknakt door zijn
uitgemergelde lijf. Zo heb ik er velen zien lopen
door de jaren heen. Schofterig gewoon om zulke
prachtige dieren op deze manier hun trots af te
nemen en ze zo de dood in jagen.”
Deze toestand wordt – met name deze weken door Staatssecretaris Dijksma schaamteloos
gecontinueerd, met de steun van het grootste deel
van onze politiek Dit ondanks terzake zeer kundige
adviezen van instellingen zoals o.a. de Vereniging
Het Edelhert.
De realiteit in de Oostvaarderplassen, kortweg OVP
genoemd, is nog steeds niet aan elke Nederlander bekend mede dank zij de mooie, maar sterk
gekleurde film De Nieuwe Wildernis.
Waar gaat het om ?
Ons aller Staatsbosbeheer (SBB) heeft ooit besloten in de OVP de natuur haar gang te laten
gaan. Bij gebrek aan grote roofdieren betekende dit een explosie van (uitgezette) grote
hoefdieren met een volledig kaalgevreten en ontbost gebied als gevolg. Duizenden dieren zijn
gecrepeerd van de honger. De laatste jaren grijpt men in door middel van afschot van dieren
die het niet gaan halen. Die dus al half verhongerd zijn. Dit noemt men eufemistisch ‘vroeg
reactief’ beheer.
Als voorbeeld dienen hier de sterftecijfers van december 2014 t.m. maart 2015 (Bron SBS):
Edelhert 782
Heckrund. 46
Konikpaard. 292
De tellingen voor april laten nog even op zich wachten.
Op de achtergrond van het schilderij zien we als een van de consequenties van het beleid, hoe
de kadavers ter destructie worden afgevoerd.
Hoe heeft dit zover kunnen komen? Dit is gekomen omdat we onder regie van de
dierenlobbies het respect voor het dier hebben ingeruild voor sentimenten voor het dier.
Omdat we de bescherming van een diersoort hebben ingeruild voor de bescherming van het
individuele dier. Dezelfde partijen, die zeggen te strijden tegen dierenleed, houden zich
ondertussen oorverdovend stil.
Maar het gaat nog verder. In plaats van een sanering van
de OVP wil men nu het aangrenzende Hollandse Hout
openstellen voor deze overmaat aan hoefdieren, met als
gevolg een verder explosie van aantallen en de vernietiging
van het Hollandse Hout.
In de Amsterdamse Waterleidingduinen is een
vergelijkbare vernietiging aan de gang door de onwil van
de gemeenteraad om de populatie damherten binnen de
perken te houden.
En zo zijn er meer vergelijkbare processen aan de gang,
waarvan de gevolgen echter wat moeilijker waar te nemen
zijn.
Wat moet er gebeuren? De enige oplossing is dat SBB als
verantwoordelijke voor deze misstand de populatie
edelherten terugbrengt tot een fractie van het huidige
aantal en ze daarop handhaaft door middel van fatsoenlijk
beheer. Hetzelfde voor de zg. wilde paarden en heckrunderen, of misschien is het beter dit
huisvee volledig te verwijderen. Binnen enkele jaren kan het gebied dan weer het prachtige
natuurgebied worden, dat het ooit was. Een paar paden erdoor voor de echte natuurliefhebber
(alleen wandelen) en voilá!
Maar elke praktische oplossing zal de emoties in ons land hoog doen oplopen – en dat is
precies waar de politiek bang voor is.