De stad van de toekomst gaat het energievraagstuk niet aanpakken

De stad van de toekomst
gaat het energievraagstuk
niet aanpakken: dat kan
alleen de bestaande stad nu
Het idee van de stad als productief
landschap, beleidsdomein, sociaal
kapitaal
en
laboratorium
zelf
wordt de bron van engagement,
verantwoordelijkheid en oplossingen.
Het nieuwe elan van de 'Open Source
City' wordt gekenmerkt door nieuwe
vormen van cartografie die het lokale
potentieel van de geologische en
topografische basis, het sociale
kapitaal en economische dynamiek
inzichtelijk en vruchtbaar maakt.
De stad kan zo rekenschap afleggen
van haar verbruik maar bovenal van
haar mogelijkheden om effectiever
te
organiseren
en
produceren.
Algemene
belangen
als
een
positieve energiebalans en duurzame
ecosystemen
moeten
worden
beschermd tegen overheersende
private belangen.
Een gedecentraliseerd energienetwerk
moet ervoor zorgen dat alle actoren
toegang krijgen tot energie, zowel als
consument als producent. Onder druk
van de internationale energieprijzen
worden zo lucratieve lokale manieren
gefaciliteerd om energie te besparen,
recyclen, op te wekken, te transporteren
en op te slaan.
Zowel de stad zelf als onze stedelijke
levensstijl zal gaan veranderen; het
wordt belangrijker waar je woont en
met wie. Innovatieve organisaties
van bedrijven en inwoners gaan
samenwerkingen aan, stemmen hun
productie en consumptie op elkaar
af, ontwikkelen aanvullende diensten
voor het stadsnetwerk, plukken hier de
vruchten van en delen hun kennis. Wat
goed is voor de stad, is goed voor haar
inwoners en andersom.
De rol van de stedebouw en architectuur
zal hierdoor drastisch veranderen. De
locatie en het imago van de stad in het
internationale netwerk blijft belangrijk,
maar wordt in balans gebracht met
een dienstbaarheid aan het lokale
potentieel van de stad. Een architectuur
die hiervan een expressie is,
ontwikkelt spraakmakende archetypes
van energetische symbiose, sociale
contracten, ruileconomieën, stedelijke
connectiviteitsdiensten en 'on demand'
ruimtegebruik.
Waarom zouden we een stedelijke
utopie contempleren als er nog zoveel
te winnen is door opnieuw en beter
naar de bestaande stad te kijken?
De dringende problematiek vraagt
om radicaliteit, maar die begint bij
het onderkennen van het onhoudbare
radicale van de grenzeloze groei. Het
tellen van onze stedelijke zegeningen
brengt ons in veel gevallen terug naar
de basis van menselijk samenleven en
daarmee dichter bij de grootste bron
van menselijke inventiviteit. Power to
the city!