recensiequotes

Liesbeth List - 70 jaar Liesbeth (recensies)
de Volkskrant, 16 januari 2012 (Joris Henquet)
KOP: Ramses zingt mee op Liesbeths feestje
“Nostalgie, maar ook een ontdekkingsreis.” Zo omschreef oud-premier Wim Kok
zaterdagavond het jubileumconcert van Liesbeth List, na afloop bij de onthulling van een
borstbeeld dat een vaste plek zal krijgen in de foyer van de Koninklijke Schouwburg in Den
Haag. Het is een rake omschrijving van het concert waarmee Liesbeth List de komende
maanden door het land toert om haar 70ste verjaardag te vieren met haar publiek. Voor haar
jubileumtournee hebben List en haar regisseur Eddy Habbema het eenvoudig gehouden: een
zangeres, een vijfkoppige band en de beste liedjes uit haar carrière. Niet te veel poespas
eromheen, soms is er een korte introductie bij een lied, maar het draait om de muziek. (…)
Haar stem is nog altijd krachtig en heeft in de hogere regionen bovendien een zeer aangenaam
rafelrandje. (…) Naarmate de avond vordert, wordt de voorstelling steeds feestelijker en
intenser. De uitvoering van ‘Pastorale’ is prachtig, zeker ook omdat bandlid Peter van
Benthem naast gitarist ook een prima zanger blijkt te zijn. Even later neemt Ramses Shaffy
alsnog zelf de mannelijke zangpartij voor zijn rekening: bij de uitvoering van ‘Laat me’
worden op een groot scherm beelden van Shaffy in een opnamestudio getoond, af en toe
nippend aan een glas rode wijn. Op de geluidsband klinkt zijn stem die het refrein zingt, de
bandleden spelen op volle sterkte en zingen de achtergrondpartijen, List kijkt naar het scherm
met haar rug naar het publiek – het grootste kippenvelmoment van de avond.
De Telegraaf, 16 januari 2012 (Marco Weijers)
KOP: Goudgerande afscheidstoer Liesbeth List
Ondersteund door vijf briljante muzikanten, neemt List de bezoekers (…) mee langs een reeks
zelfgekozen hoogtepunten uit haar repertoire. Een nostalgische reis, geen chronologische.
Toch bestrijkt die reis zo ongeveer haar hele carrière. Zelf licht zij de verschillende etappes
toe, verwijzend naar de bijzondere mensen die door de jaren heen haar pad kruisten: van
Jacques Brel en Mikis Theodorakis tot Edith Piaf en Frank Boeijen. Hun muziek en hun
teksten boden haar, vaak juist op moeilijke momenten, nieuwe kansen. (…)
Dat de jaren wél enige vat hebben gekregen op haar stem, valt (…) niet te verhullen. Storend
is dat niet. Het versterkt zelfs de puurheid van haar optreden, zoals craquelé kan bijdragen aan
de authenticiteit van een oud schilderij. Bovendien is haar grootste kracht onaangetast
gebleven: haar liedjes van verlangen en vertwijfeling kan zij bezwangeren met emotie. List
zingt niet alleen, maar vertelt elk nummer opnieuw een overtuigend verhaal. Waarbij soms,
bijvoorbeeld in materiaal van Brel of Shaffy, de zon even doorbreekt en de wolken gouden
randjes krijgen. In die zin bewaart zij het lekkerste tot het laatst. Haar werk met Ramses
Shaffy blijft aanvankelijk wat onderbelicht. Totdat Liesbeth List, met dank aan de moderne
techniek, alsnog een duet zingt met de overleden levenskunstenaar. Daarmee brengt zij een
ontroerend eerbetoon aan Ramses, als toefje op een heerlijke taart.
NRC Handelsblad, 16 januari 2012 (Henk van Gelder)
KOP: Leeftijdloze List neemt afscheid
Tien jaar geleden speelde de leeftijdloos geworden List ook al eens zo’n show, toen ter
gelegenheid van haar veertigjarig artiestenjubileum. Nu heeft ze, samen met regisseur Eddy
Habbema, een nieuwe keus en een nieuwe, stijlvolle rangschikking gemaakt, die toch weer
verrast door de kwaliteit van de liedjes die ze in de loop der jaren de hare mocht noemen. En
ze wordt begeleid door haar vaste vijfmansband die kan uitblinken in het traditionele
kleinkunstgeluid (met accordeon), maar ook in de robuuste rockklank die een nummer als
‘Non, je ne regrette rien’ extra bijtend maakt. Twee keer klinkt Ramses Shaffy. Via een
video-opname zingt hij ‘Laat me’, terwijl List het Franse origineel laat horen, en in het
fameuze ‘Pastorale’ zingt gitarist Peter van Benthem met overtuigende flair de Shaffy-partij.
Dat zijn hoogtepunten, maar niet de enige.