de bolivariaanse republiek venezuela

DE BOLIVARIAANSE REPUBLIEK VENEZUELA
GEOGRAFIE EN BEVOLKING
Het land bevindt zich in het uiterste noorden van Zuid-Amerika. Het heeft een kust van 2.800
km en grenst in het noorden aan de Caribische Zee en aan de Atlantische Oceaan, in het
oosten aan Guyana, in het zuiden aan Brazilië (een grens van 2.200 km) en in het westen aan
Colombia. Venezuela heeft vier goed onderscheiden regio's: de laaglanden van Maracaibo, het
noordoosten, de noordelijke bergen die zich in een brede boog uitstrekken, van oost naar west
langs de grens met Colombia en langs de Caribische Zee; de uitgestrekte vlakten van de
Orinoco in centraal-Venezuela; en de hoge gebieden van Guayana in het zuidoosten.
De laaglanden van Maracaibo zijn een opmerkelijk vlak gebied, begrensd door bergen aan drie
kanten en open aan de Caribische noordzijde. De bergen die voorkomen langs de Caribische
Zee zijn de meest noordoostelijke uitlopers van de Andes Bergketens.
Onderbroken door verscheidene dalen, bevatten deze bergen toppen van meer dan 4.500
meter hoog, terwijl de vruchtbare valleien tussen de berghellingen in bescherming bieden aan
het grootste deel van de Venezolaanse bevolking, industrie en landbouw. Het gebergte ten
zuidoosten van het Maracaibo Meer heeft enkele van de hoogste toppen in het land (de
Bolivartop heeft een hoogte van 5.007 meter), waarvan sommige gedurende het hele jaar door
bedekt zijn met sneeuw.
Een grote afstand scheidt dit berggebied van een andere dubbele en zeer steile bergketen die
zich parallel uitstrekt naar de kuststrook in het centraal noorden. Het valleiencomplex tussen
deze twee parallelle bergmassa’s vormt het voornaamste deel van het land met de hoogste
bevolkingsdichtheid, de meest intensieve landbouw en het beste transportnetwerk. In deze
relatief kleine regio, bevindt zich de hoofdstad Caracas.
De uitgestrekte laaglanden, bekend als de hoogvlakten van de Orinoco, strekken zich uit naar
het westen, vanaf de Caribische kust tot aan de grens met Colombia, tussen de Orinoco rivier
en de bergen in het noorden. De hooglanden van Guayana die volgen ten zuiden en ten
noorden van de Orinoco rivier, vormen een van de oudste geologische formaties van ZuidAmerika. De meest opvallende karakteristieke topografie van het gebied is de Grote Savanne,
een uitgestrekt hoogvlakte met diepe erosies die een voortzetting is van omliggende gebieden,
en bergklippen vormt van wel 800 meter hoogte.
POLITIEK SYSTEEM
Venezuela is een Federale Republiek die wordt gevormd door 23 staten: Amazonas,
Anzoategui, Apure, Aragua, Barinas, Bolívar, Carabobo, Falcon, Guarico, Lara, Mérida,
Miranda, Monagas, Nueva Esparta, Portuguesa, Sucre, Tachira, Trujillo, Vargas, Yaracuy, Zulia,
Cojedes, Delta Amacuro. Amazonas, Anzoategui, Apure, Aragua, Barinas, Bolívar, Carabobo,
Falcon, Guarico, Lara, Mérida, Miranda, Monagas, Nueva Esparta, Portuguesa, Sucre, Tachira,
Trujillo, Vargas, Yaracuy, Zulia, Cojedes, Delta Amacuro, en het Federale District Federal (dat
een deel van de stad Caracas omvat) en 72 Caribische eilanden.
DE GUYAANSE BERGMASSA
De bergketen langs de kust, in het noorden van Venezuela, ontstond miljoenen jaren geleden
en deed de zee terugwijken, een droge regio achterlatend genaamd de Centrale Vlakten. Nog
heden ten dage rijst het op naar de lucht en houdt tussen de bossen wolken vast die ontstaan
uit condensatie op grotere hoogte van de vochtigheid die door de zeewind wordt binnengevoerd.
Na de Caraibas werd een mozaïek van volken geboren in het tijdperk van de cacao en slaven,
en biedt dit gebied een interessante mengelmoes van rassen en gewoonten, een dynamische
cultuur die tot uitdrukking komt middels liederen en druminstrumenten van Afrikaanse afkomst.
Op de berg zelf, in het Henri Pittier Nationaal Park, bevindt zich de plaats Portachuelo, een
migratierustplaats van insecten en vogels. Meer dan 40% van de vogels van Venezuela komen
langs dit internationaal bekende landschap. Het bewolkte bos biedt een excellente voorproef
van een tropisch regenwoud, waarin de bromelias, orchideeën en andere epifyten voorkomen.
Deze groeien vast aan de enorme woudreuzen zoals de niño (Gyranthera caribensis) waarvan
de wigvormige wortels ondersteuning bieden aan deze kolos die soms wel meer dan 50 meter
hoog kan worden.
Het park is bekend bij alle vogelkenners uit de hele wereld vanwege de overvloed aan species,
niet alleen in het Portachuelogebied maar ook langs de wegen en paadjes die door deze habitat
heen lopen, tot aan zeespiegelniveau.
GUAYANA, MOEDER VAN DE RIVIEREN
De Orinoco scheidt een grote hoeveelheid landoppervlak van de rest van het land af, alsof dat
deel werd gereserveerd voor iets speciaals. Het is niet zonder reden dat novellisten zoals Jules
Verne (De Machtige Orinoco) en Alejo Carpentier (De Verdwaalde Vogels) werden geïnspireerd
door dit mystieke gebied.
Ten oosten en zuiden van deze rivier bevindt zich Guayana, een uitgestrekt gebied dat deel
uitmaakt van de staat Amazonas, waar de grootste rivier van Venezuela, Bolivar, ontspringt en
waar de Amacurodelta ligt, en waar de Orinoco uitvloeit in de Atlantische Oceaan. Een variëteit
aan verschillende habitatten is in deze regio gesitueerd.
Het regenwoud van de Staat
Amazonas is van een grandioze soort, in de samenkomst van twee grote delta’s: die van de
Orinoco en Amazonas. In het vlakke gebied van het oerwoud is de tafelberg Autana te zien, de
Levensboom volgens de Piaroa inheemse legende, terwijl de hooglanden van Guayana in de
Staat Bolivar worden bekroond door tafelbergen zoals de Roraima en de Kukenán.
De
waarachtige geest van dit eeuwenoud gebied komt wellicht tot leven in het beeld van de
Waterval van de Engel (Angel Falls). Deze vallen die vanaf de Auyantepuy naar beneden
razen, zijn driemaal zo hoog als de Eiffeltoren van Parijs.
In de regio Guayana leven de meeste inheemse bevolkingsgroepen.
Onder de stammen
bevinden zich de Ye’Kuana, Yanomami, Pemon, Warao, Piaroa en Panare. Deze groepen, die
op de een of andere manier in contact zijn gekomen met blanken, zijn een waarachtige reserve
van voorouderlijke kennis die hen heeft doen overleven in harmonie met hun natuurlijke
omgeving.
REGERING
Democratisch,
participatief,
protagonistisch,
electoraal,
gedecentraliseerd,
alternatief,
verantwoord, pluralistisch en met herroepbare vertegenwoordiging.
Geldende Grondwet
Bolivariaanse Grondwet van 1999, goedgekeurd bij vrije volkswil als resultaat van een
Constituerende Assemblee.
De OVERHEIDSMACHT wordt gescheiden in de Municipale Macht, de Staatsmacht en de
Nationale Macht.
De Nationale Overheidsmacht wordt op de volgende wijze verdeeld:
De Uitvoerende Macht: Deze macht wordt uitgeoefend door de President van de Republiek, de
Uitvoerende Vice-president, de ministers en overige functionarissen die daartoe door de
Grondwet zijn aangewezen.
De Wetgevende Macht: Deze wordt gevormd door de Nationale Assemblee die bestaat uit
afgevaardigden die gekozen worden in elke federale entiteit middels algemene, directe,
persoonlijke en geheime verkiezingen.
De Rechterlijke Macht: Deze macht wordt gevormd door het Hooggerechtshof van Justitie, de
overige rechtbanken zoals vastgesteld bij Wet, het Openbaar Ministerie, het Ombudsbureau, de
organen voor gerechtelijk strafonderzoek, de officieren en hulpofficieren van Justitie, het
penitentiaire systeem, de alternatieve justitiële mechanismen, de burgers die ingevolge de wet
participeren in het justitieel apparaat, en bevoegde advocaten.
De Volksmacht: Deze macht wordt uitgeoefend door de Republikeinse Morele Raad, die
bestaat uit de Ombudsman, de Procureur-generaal en de Auditeur-generaal van de Republiek.
De Electorale Macht: Deze macht wordt uitgeoefend middels de Nationale Electorale Raad die
als bestuursentiteit van deze macht functioneert. Zijn ondergeschikte organen zijn de Nationale
Verkiezingscommissie, de Commissie voor Burger– en Verkiezingsregistratie, en de Commissie
voor Politieke Participatie en Financiering, die volgens de desbetreffende organieke wet zijn
ingericht en functioneren.
Bron: Kabinet van de President van de Volksregering