Het verhaaltje voor mijn zoon Ik las mijn zoon een verhaaltje voor. Maar dat ik het verzon, had hij toen nog niet door. Ik pakte dan een boek Dat naast mijn bed lag in een hoek. Het moment kwam er aan Dat hij zelf naar school zou gaan. Maar ik las hem nog steeds een verhaaltje voor. Toen had hij het wel door. Hij zei, mam dat staat er niet, De woorden die jij ziet. Ik dacht, hier moet ik iets mee. Dan zijn we alletwee tevree. Ik ben het gaan proberen. Om het lezen alsnog te leren. Het lezen gaat mij nu goed. Dat geeft je toch wel moed. Dit gedichtje is geschreven door een ex-analfabeet Mien van de Pol