Op reis met de Kulkuri, deel 2

Op reis met de Kulkuri, deel 2
Het vorige stukje over onze reis dat in het Grommertje van februari 2012 is verschenen,
sloot ik af met “Maar vrijheid betekent dat plannen kunnen veranderen, dus wie weet”.
Niemand wist het dus, ook wij niet, want in plaats van Griekenland werd vorig jaar
Tunesië onze eindbestemming in de Middellandse Zee. Ons oorspronkelijke plan was om
vanuit onze overwinteringshaven Cartagena via de Balearen, Sardinië en Sicilië naar de
Griekse eilanden te zeilen, maar gaandeweg de reis begon ons de Middellandse Zee
steeds meer tegen te staan. Samengevat: druk, duur en heet. Wellicht geldt dat niet voor
het oostelijke deel, maar als we daar naartoe waren gegaan hadden we dat hele stuk ook
weer een keer terug moeten zeilen en dat was het ons niet waard. De Balearen waren
nog wel oké. We waren daar vroeg in het seizoen (april-mei-juni) en dan is het er nog
niet zo druk en heet, er zijn talloze mooie ankerplaatsen en vooral Formentera is een
heerlijk eiland zonder massatoerisme. Maar ga niet naar Ibiza stad. Daar durven ze zelfs
in het laagseizoen € 150,- per dag te vragen voor een 40 voeter, exclusief elektra, water
en WiFi. Op de vraag of we voor zo´n bedrag dan wel een glaasje champagne kregen
aangeboden, werd niet gereageerd. Geen greintje humeur hebben ze daar. Of de marina
van La Savina op Formentera waar voor een aansluiting van elektra en water € 12,- per
dag gevraagd werd! Toen we zeiden dat we het elektriciteitsbedrijf niet wilden kopen
’t Grommertje
19
September 2013
maar alleen onze accu´s op wilden laden, kon het ook voor maar € 6,-. Dat is nog eens
klantvriendelijk! Maar verder hebben we het op die eilanden naar de zin gehad. Nog wel
tussendoor een behoorlijk grote reparatie uit moeten voeren omdat er op een ankerplek
bij Ibiza een oude mooringlijn met bijbehorende ketting in de schroef was gekomen
waardoor de steun van de schroefas gedeeltelijk uit de romp was gescheurd. Met weinig
wind en de bilgepomp bij zijn we teruggesukkeld naar Formentera en daar op de kant
gegaan. Het jachtwerfje zag er niet al te vertrouwenswekkend uit, maar desondanks is de
schade keurig gerepareerd.
Daarna begin juli vanaf Menorca overgestoken naar Portoscuso in het zuiden van
Sardinië. Die marina is nog een beetje te betalen (maar € 52,- per dag), in tegenstelling
tot de havens in het noorden van Sardinië, laat staan Corsica. Daar hadden we echt
financiële gruwelverhalen over gehoord. Sardinië is een schitterend en in het zuiden nog
ongerept en niet door massatoerisme verpest eiland. De mensen zijn er vriendelijk en
haast is een onbekend begrip. Maar wij moesten verder, we wilden immers naar
Griekenland. De volgende bestemming was de zuidkust van Sicilië. We hoopten dat het
daar wat koeler zou zijn, want de dagtemperaturen liepen regelmatig op tot boven de 40
graden en de nacht bracht ook nauwelijks verkoeling. Niet dus, het was daar mogelijk
nog warmer dan op Sardinië. Goede ankermogelijkheden waren er niet omdat er een
stevige swell liep en de bodem meest rotsachtig was. We waren dus aangewezen op
marina´s waar het overdag onmogelijk was om blootsvoets of met dunne zooltjes over
de steigers te lopen omdat anders de blaren op je voetzolen stonden. We hebben toen
maar eens scheepsberaad gehouden en geconstateerd dat de Middellandse Zee en wij
nooit vriendjes zullen worden. Het waren niet alleen de idiote prijzen en de hitte, maar
als we nu nog lekker hadden konden zeilen ..…. We waren in Nederland gewend om
regelmatig te klagen over de niet kloppende weersverwachtingen, maar als je je daar aan
ergert, ga dan nooit naar de Middellandse Zee. Niet dat de meteorologen daar
waarschijnlijk iets aan kunnen doen, maar wij hebben in de 7 maanden dat we in het
westelijke deel hebben rondgevaren niet één keer meegemaakt dat de verwachtingen
klopten. Er was veel meer wind of helemaal niets of het kwam uit een andere richting en
dan natuurlijk uit de richting waar wij heen wilden. Het betekende urenlang dobberen en
van ellende de motor maar starten of in je zeilpak tot je knieën in het water in de kuip
zitten en vechten voor iedere mijl. Als we in al die tijd 2 of 3 mooie zeildagen hebben
gehad, dan is dat veel. Nee, we hadden het wel gehad met de Med. We besloten niet
naar het oosten maar naar het zuiden te varen en via Malta naar Hammamet in Tunesië
te gaan. We moesten nog wat canvaswerk voor de boot hebben zoals een grotere bimini
en een giektent en hadden gehoord dat we dat daar voordelig konden laten maken.
Daarbij leken de temperaturen op Malta en in Tunesië een stuk vriendelijker en dat was
ook zo. We zijn ruim 3 weken op de drie verschillende eilanden van Malta geweest,
Gozo, Comino en het hoofdeiland Malta en met veel plezier. Mooie ankerplekken gehad,
leuke rondritten over de eilanden gemaakt, vriendelijke mensen ontmoet en dat bij
gematigde temperaturen en redelijke prijzen. Een aanrader.
’t Grommertje
21
September 2013
Half september zijn we toen naar Hammamet gezeild en daar zijn we tot eind oktober
gebleven. Het is een mooie, veilige marina met nogal wat live-aboards. Niet zo vreemd
want het leven is er spotgoedkoop en een hele populaire overwinteringsplaats. De
cultuur is natuurlijk heel anders dan wat wij gewend zijn en het duurde even voordat we
onze weg daarin konden vinden, maar we hebben het er heel leuk gehad.
Eind oktober werd het de hoogste tijd om de Middellandse Zee te verlaten. Het weer
werd onstabiel dus was het wachten op een window van een dag of 6 om naar de
zuidkust van Spanje te zeilen. Na zorgvuldige bestudering van de weerkaarten bleek dat
niet te vinden en we besloten eerst naar Sardinië te varen. Dat ging goed en we waren
net op tijd binnen, want er barstte vervolgens een storm los die zelfs in de haven
windsnelheden gaf van bijna 60 kn. Na 5 dagen verwaaid gelegen te hebben zagen we
een gaatje. Er lag weliswaar boven de Golf van Lion een zware depressie, maar die
bewoog zich zo langzaam naar het zuiden dat het nog wel een dag of 5 zou duren
voordat hij onder de Balearen was. Dachten we. Niet dus, want nog geen 150 mijl buiten
Sardinië begon de ellende. Op de weerkaarten die we met SSB binnenhaalden zagen we
dat de depressie in 15 uur tijd ruim 200 mijl naar het zuidoosten was getrokken en we
zaten er dus bijna middenin. Teruggaan was geen optie met de huizenhoge golven die
’t Grommertje
22
September 2013
we dan van achter zouden krijgen en er volgden 2 dagen van aan de wind en schuin
tegen de golven in naar het wnw koersen met windsnelheden die niet onder de 45 kn
kwamen en 6 tot 8 meter hoge steile golven. Wie dan nog zegt dat zeezeilen leuk is, is
gek. Daarna volgde er na een rustiger dag weer een storm, maar die was minder hevig.
Maar aan alles komt een eind en uiteindelijk kwamen we in Cartagena terecht, aan de
oostkust van Spanje. Na een goede nachtrust en redderen van de boot, zijn we weer
verder gegaan en via Benalmadena en Ceuta naar Agadir in Marokko gevaren. Dat ging
verder zonder problemen, behalve dat we 20 mijl voor de kust van Casablanca een groot
visnet met de kiel oppikten, maar dat werd door een stel Marokkaanse vissers met een
gammel bootje er vakkundig onder vandaan gehaald. Na een maandje Agadir zijn we
overgestoken naar de Canarische eilanden en hebben inmiddels bijna alle eilanden
verkend, nadat we eerst in Las Palmas allerlei bootklussen hadden gedaan. We hebben
nu een watermaker, een aggregaat, een nieuwe boegspriet voor de genaker en een
satelliettelefoon. Een gescheurde fundatie van een watertank is gerepareerd, er zijn
maststeps gemonteerd en 2 nieuwe lagen antifouling aangebracht. Oversteken naar
Suriname doen we pas begin volgend jaar, want na die zware tocht van Tunesië naar
Marokko hadden we afgelopen winter geen zin om een maand later weer zo´n lange reis
te maken. Maar eerst gaan we in november naar Dakar in Senegal en daarna de rivier
Gambia op. De oversteek van de Kaap Verden naar Paramaribo staat voor februari 2014
op de planning. Maar, plannen kunnen veranderen. Wordt vervolgd.
Als je trouwens zin hebt om op te stappen voor de langere trajecten, kijk dan bij
“Nieuws” op onze website voor de details. Het gaat om de overtochten Tenerife-Dakar,
Dakar of Banjul-Kaap Verden en Kaap Verden-Suriname
Hans & Liesbeth
www.kulkuri.nl
’t Grommertje
23
September 2013