Herakles Het gaat om rechtvaardigheid, niet om wraak. Op vrijdag 16 november hebben de gymnasiumleerlingen van de bovenbouw en alle leerlingen van 4 kcv in Carré HERAKLES bezocht, een theaterproductie van het AppelTheater. Een voorstelling over Goden (‘niets menselijks is hen vreemd’), Helden (‘je moet ze niet als goden vereren als het geen goden zijn’) en mensen (‘mij kun je alles laten doen'). Een voorstelling over menselijk leed, goddelijk ingrijpen en bovenmenselijke inspanningen. Een voorstelling over het leven en wat iemand daarin allemaal overkomt. En een voorstelling die actueler is dan men zou vermoeden bij de klassieke titel Herakles. Herakles, Jason en Theseus zijn alle drie druk bezig met het verslaan van mythologische monsters, tirannen en bandieten die het volk onderdrukken. In die zin zijn het bevrijders. Alle drie doen ze dit in opdracht van een koning. Vanuit dit oogpunt doen ze denken aan de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar ook aan de moedige Egyptenaren, Syriërs en Libiërs die hun nek uitsteken om hun land te bevrijden. Toch heeft dit heldendom ook minder positieve kanten. Zo is de 'bevrijding' van Irak door de Verenigde Staten uitgemond in een privatisering van oorlog en bezetting. Grote privébedrijven huren soldaten in om hun belangen te beschermen in Irak: men noemt hen 'contractors'. Contractors die gruwen van wat ze gedaan hebben of zwaar gewond werden en contractors die staan te springen om terug te keren. Hoe hebben ze zo kunnen worden? Wat heeft de wereld hun aangedaan? Vragen die doorklinken bij het lezen van de mythische verhalen en legendes van Herakles, Jason en Theseus. Vragen over de zin van geweld en rechtvaardige oorlogen... Rechtvaardige oorlogen? Rechtvaardig voor wie? Jules Terlingen, een van de schrijvers: We hebben de verhalen van Herakles, Theseus en Jason over negen stukken verdeeld. We volgen daarbij vooral het getouwtrek van de goden ten aanzien van de helden. Het was een hele klus heldere verhaallijnen uit te denken. Mythologie bestaat uit zo'n grote hoeveelheid verhalen, waarbij elk verhaal wel weer verwijst naar nog een ander verhaal. Voor je het weet, verdrink je in een massa verhalen. Als lezer kun je dat nog wel aan, maar als toeschouwer bij een voorstelling heb je behoefte aan heldere verhaallijnen met duidelijke motieven voor de personages. Aus Greidanus sr, schrijver, eindregisseur en speler (o.a. Zeus): Het is nu al de derde marathon waarbij we in de Griekse klassieke wereld duiken. Telkens is het anders. Bij Tantalus hadden we de bestaande tekst van John Barton, bij Odysseus had Homerus al heel wat dramaturgisch werk verricht, nu moesten we het zelf uitzoeken. Samen met Jules Terlingen en Alain Pringels hebben we ons een weg gebaand door een enorme hoeveelheid literatuur. Er zijn niet alleen een massa verhalen over die helden, er bestaan ook nog eens elkaar tegensprekende versies van bepaalde verhalen. Door te kiezen voor drie Griekse helden kunnen we het schaakspel dat de goden met de mensen spelen, en hun onderlinge strijd op de Olympos, gebruiken als kader waarin we de Griekse mythen kunnen vertellen. Een geweldige prestatie, van de spelers, die meer dan 9 uur spelen en vrijwel allemaal meerdere rollen vertolkten, maar zeker ook van de leerlingen, die zonder uitzondering met aandacht de voorstelling hebben gevolgd, met lunch en diner ... dat wel. En na de voorstelling werd deze prestatie naar waarde geschat door Aus Greidanus sr. zelf, die ons nog even snel gedag kwam zeggen voor we de bus weer in gingen, terug naar Doetinchem. Een grootse dag.