Het Pinksterfeest, een vernieuwd joods Sjavoeot / Wekenfeest?

Het Pinksterfeest, een vernieuwd joods Sjavoeot / Wekenfeest?
Het christelijke Pinksterfeest heeft zijn oorsprong in Sjavoeot, het zgn. Wekenfeest, een Bijbels
oogstfeest. Dit Joodse oogstfeest werd gevierd wanneer de gersteoogst eindigde en de tarweoogst
begon, 50 dagen (7 weken) na Pesach. Dit jaar gevierd op 30/31 mei. Deze dag wordt ook "Jom
Habikkoeriem" genoemd, de "Dag van de eerste vruchten". In de tempel werden die dag in de
ochtend twee tarwebroden als eerste vruchten van de oogst (eerstelingen) voor het aangezicht van
de Eeuwige heen en weer bewogen (
omhoog geheven), het zgn.
beweegoffer. (zie Lev. 23: 11-23) Met dit
"beweegoffer"werd dank gebracht aan
Hem die in het rijpen van het zaad
opnieuw Zijn trouw aan Zijn volk had
laten zien. Dit feest is bij uitstek de
gelegenheid om je dankbaarheid te
tonen voor het goede van de aarde dat
God schenkt. Gaven en giften voor het
werk van Gods Koninkrijk en voor de
noden van je medemens blijven dan
uiteraard ook niet uit.
We lezen over dit feest ook in Deut. 16:
10-12. In vers 12 wordt specifiek het verband gelegd tussen dit Wekenfeest en het houden van Gods
geboden, samengevat in de tien woorden/geboden.
Het volk Israël ontving de tien woorden (= samenvatting van de Tora- vijf boeken van Mozes) op de
twee stenen platen exact zeven weken na de uittocht uit Egypte op de berg Sinaï. (dus 7 weken na
Pesach)
Waarom? Ware vrijheid bestaat alleen wanneer deze door wetten/regels richting wordt gegeven.
Joden noemen de Tora dan ook niet zomaar een wet, maar "de grondwet van de vrijheid". Vrijheid
is de voorwaarde voor verantwoordelijkheid. Door middel van voorschriften/ leefregels behoedde
God het volk Israël er voor dat de pas verworven vrijheid in anarchie ten onder zou gaan.
De schenking van 'de tien woorden' vormde dus het sluitstuk van de bevrijding uit Egypte.
De tien geboden/ woorden worden nogal eens ten onrechte opgevat als 'Gods Wetboek van
strafrecht'. De Heer heeft echter Zijn leefregels bedoeld als “een tuin met een afrastering
waarbinnen je veilig kunt leven en genieten” (… zoals ouders uit liefde en ter bescherming tegen hun
kleine kinderen zeggen: denk er om, binnen de poort blijven….)
De Heer was voor het geven van de tien woorden op de top van de Sinaï neergedaald in vuur, terwijl
Hij sprak met geweldig stemgeluid. (Exodus 19). De Eeuwige maakte zich op deze heftige wijze
kenbaar aan Zijn volk en toonde ondanks de ontrouw van Zijn volk (gouden kalf) dat Hij een
persoonlijke Relatie/ Verbond met het volk wilde aangaan op basis van de Tora. Hij wilde
"WONING" bij hen maken. De profeten vertellen ons dat het naleven van de Tora alleen mogelijk is
naarmate de geboden in het hart zijn geschreven.
Een godsdienst alleen met rituelen, tradities en uiterlijkheden is harteloos. En het gaat God juist
om ons hart, daar wil Hij wonen en de totale regie over ons leven hebben!
In de dagen naar Sjavoeot (50e dag) toe wordt in de synagoge psalm 67 gelezen, die na het opschrift
precies negenenveertig ( 49) woorden bevat! De psalm begint met de bede dat God ‘ons’, dus Israël,
genadig zij en Zijn aanschijn over ‘ons’ doe lichten. Opdat ... men op de aarde Uw weg kent en onder
alle heidenen Uw heil! Vanuit Israël gaat Gods heil naar alle heiden volkeren der wereld uit. Dat is
de duidelijke boodschap van deze psalm!
In de synagoge wordt op Sjavoeot o.a. ook Ezechiël hfdst. 1: 1-18 en hfdst 3: 12 gelezen. In een
stormwind en vuur ziet de profeet Ezechiël iets van de heerlijkheid van God (vers 4), even als Mozes
op de Sinaï. Is het niet deze profeet Ezechiël die profeteerde dat God Zijn volk Israël "nieuw leven",
een nieuw hart en een nieuwe geest in hun binnenste zal geven? (Ez. 36 en 37)
Er worden op Sjavoeot meerdere Bijbelgedeelten gelezen, waaronder ook het boek Ruth. Zoals
bekend, speelt het verhaal van Ruth zich af in de oogsttijd. Ruth, een Moabitische vrouw uit de
volken, gaat mee met haar schoonmoeder Naomi, een Jodin. Ze zegt tegen haar schoonmoeder: Uw
volk is mijn volk en Uw God is mijn God. In het Nieuwe Testament werden de eerstelingen (3000) in
geestelijke zin geoogst op de 1e Pinksterdag.
Ruth (een heidin) staat model voor dat deel dat op de akker van de volken wordt binnengehaald.
Tijdens het Wekenfeest vertellen de Joden in de synagoge elkaar dus eigenlijk al het verhaal van de
eerste Pinksterdag, namelijk dat de heidenen zich bij Israël kunnen en mogen aansluiten.
Joden beseffen dikwijls niet hoe vaak ze in hun synagogen en tijdens hun feesten bidden en
spreken met het oog op de gelovigen uit de volken. Daarnaast schenkt Israël de wereld grote
zegeningen, op elk terrein, tegen de verdrukking en bedreigingen in.
Het Wekenfeest is een heel blijmoedig gebeuren en wordt uitbundig gevierd. Het feest is daarom
bijzonder populair. Een Joodse schrijver schreef: wie de vreugde van het Wekenfeest in Jeruzalem
nooit heeft meegemaakt, weet niet wat vreugde is.
Het feest kent geen uitgebreide huiselijke viering. Zo rijk als Pesach aan rituelen is, zo arm is echter
Sjavoeot. Het feest duurt in feite ook maar een dag. De woning wordt met bloemen en planten
opgefleurd, alsook de synagoge. Vooral de heilige ark met de Tora-rollen en de bima worden
versierd.
In de nacht van Sjavoeot worden op tal van plaatsen Tora-studies gehouden. Tijdens het
ochtendgebed worden er extra gebeden opgezegd en wordt er uit de Tora gelezen. Op deze wijze
wordt met liefde en hartelijke toewijding God gedankt voor het ontvangen van Zijn goede gaven, Zijn
grote trouw en niet het minst voor Zijn Tora. Ps 119: 97 is werkelijkheid, waar staat: Hoe lief heb ik
Uw wet (Tora), heel de dag is zij in mijn gedachten.
Enkele opmerkelijke parallellen van Sjavoeot met het Pinksterfeest:
De dag waarop de uitstorting van de Heilige Geest plaatsvond was exact op het reeds in het OudeTestament genoemde Wekenfeest, de 50e dag na Pesach. Op het moment dat die dag de priester in
de tempel het beweegoffer bracht ,op datzelfde moment was er een geweldige windvlaag en
daalden tongen als van vuur op 120 discipelen in de bovenzaal te Jeruzalem.
De verschijning van God aan Mozes op de Sinaï ging met wind en vuur gepaard. Deze zelfde
verschijnselen geschiedden op de 1e Pinksterdag. Er is hier echter ook sprake van een belangrijk
verschil. Bij de Sinaï moest het volk op eerbiedige afstand van God blijven. Met Pinksteren valt deze
afstand weg en is nieuw dat de Heilige Geest veel krachtiger gaat werken. De Heer zal Zijn wet
(Tora) niet slechts op tafels van steen ingraveren, maar in de harten van de mensen zelf gaan
schrijven.
Nog een mogelijke parallel is dat de woorden van God op de Sinaï, aldus de gezaghebbende rabbijn
Jochanan ben Zakkai (30 v. Chr - 90 n. Chr ), hebben geklonken in 70 talen. Bij de Sinaï waren niet
alleen Joden aanwezig maar ook mensen van andere nationaliteiten. God sloot zijn Verbond bij de
Sinaï niet alleen met Israël, maar met álle natiën. (zie Deut 29: 14)
Ook op de 1e Pinksterdag is sprake van een bijzonder talenwonder, te lezen in Hand 2: 1-13.
Lucas geeft hier een opsomming van 7 volken en 10 landen. Deze representeren de 70
volken die in Genesis 10 als totale bevolking van de wereld worden genoemd? ( het getal 70
staat overigens symbool voor alle volken ).
De tien woorden en de inwoning van de Heilige Geest schenkt God ons uit liefde in ons hart en zijn
bedoeld voor alle volken!
Door het geloof in de levende Heer zijn we bevrijd, maar zijn we echter nog niet geheel tot Gods
doel gekomen. Eenzelfde soort besef is er ook in het Jodendom. "Niemand kan toekomen aan de
bedoeling van God met zijn leven, als die daar niet door God zelf toe geleid wordt. Alles wat de
rechtvaardigen kunnen volbrengen, hebben zij gedaan door de Heilige Geest", aldus een uitspraak
van een rabbijn.
We hebben allemaal de inwoning/ vervulling van de Heilige Geest zo nodig. Deze Geest verandert
ons mensen pas echt, zowel Jood als niet-Jood. De Heilige Geest zet ons in de vrijheid en maakt ons
dienende, krachtige, blijde en vrijmoedige getuigen van onze liefdevolle God/ onze Redder en
Verlosser Jezus Christus. Dit is het uiteindelijke doel van de Tora.
Sjavoeot /het Wekenfeest heeft duidelijk een Pinksterboodschap: niet alleen het Joodse volk maar
alle volken zijn bij God van harte welkom. De Here God wil met ieder individu in innige relatie
leven. Meer nog, Hij wil met een ieder van ons tot Zijn doel komen en ons gebruiken in Zijn plan!
Daarom schenkt de Heer aan een ieder die in Hem gelooft Zijn geestelijke gaven en zet Hij harten
in vuur en vlam en vervult Hij ze met Zijn liefde, - kracht, - nabijheid en - vreugde.
Dit alles, opdat een ieder -alle volken en talen- samen met Israël als één mond hun Heer hiervoor
zullen danken, loven en prijzen! Glorie aan de Heer!
Shalom, namens de commissie CKIA, Johan de Korte