© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 20 november 2013 MUZIEK Captain Beefheart’s Magic Band anno 2013, vlnr.: Denny Walley, Mark Boston, Craig Bunch, Eric Klerks en John French. foto GYGX ‘Ik wilde vermoorden’ wi Don verm moorrden’ De heropgerichte Magic Band van Captain Beefheart geeft volgende week vrijdag in De Nieuwe Nor in Heerlen voor het eerst een optreden in Nederland. Muzikaal leider toen en nu is John French. „Werken met Don Van Vliet was traumatisch. Het heeft jaren geduurd eer ik hem kon vergeven.” door Jeroen Geerts C ontact met de grootmeester zelf, heeft John French niet gehad toen hij in 2003 het idee opvatte om de oude Magic Band van Captain Beefheart nieuw leven in te blazen. „De laatste keer dat ik hem sprak, was begin jaren tachtig. Ik speelde met een jazzbandje in een kroeg in Lancaster Valley. Daar woon ik nog altijd. Hetzelfde plaatsje waar Don (Van Vliet, Beefhearts echte naam, red.) en Frank Zappa opgroeiden. Hij kwam opeens binnen en na afloop hebben we wat gepraat. Ik heb via via gehoord dat hij er niet zo blij mee was dat we weer als band gingen optreden.” Don Van Vliet stierf in 2010. Al decennialang aan het publieke leven onttrokken, had hij zich toegelegd op schilderen. De muziekwereld, die hij eind jaren zestig compleet op z’n kop zette, had hij in 1982 al vaarwel gezegd. Met de heroprichting van de Magic Band is zijn muziek - gebracht door de originele muzikanten - voor het eerst in lange tijd weer te horen. Drummer en zanger John French, gitarist Denny Wally en bassist Mark Boston brengen, bijgestaan door gitarist Eric Klerks en drummer Craig Bunch, een dwarsdoorsnede van het hele oeuvre van Beefheart. Don Van Vliet, Captain Beefheart. Nummers van albums als Safe as milk, Lick my decals off, baby, Bat chain puller en het vaker onbegrepen dan geliefde, maar nog altijd zeer invloedrijke Trout mask replica. Muziek die French tegenwoordig met een gerust hart kan horen en spelen. Maar dat is niet altijd zo geweest. „Jarenlang triggerde die muziek allerlei emoties. Het waren de moeilijkste en pijnlijkste jaren van mijn leven.” Het schrijven en opnemen van het desoriënterende Trout mask replica - een in 1969 ongehoorde, tot op de dag van vandaag moeilijk te behappen mix van avant-garde, blues, psychedelica en grommende poëzie - is een van de meest bizarre hoofdstukken uit de muziekgeschiedenis. Beefheart stelde zich op als een manipulatieve dictator. Negen maanden lang werd de Magic Band door hem gevangen gehouden in een verlaten landhuis. Eén keer per dag kregen de muzikanten een kommetje bonen. Beefheart bond ze vast, sloot ze op in de kelder, ging verbaal tegen ze tekeer en gebruikte zelfs fysiek geweld. Een tot fantastische proporties opgeblazen mythe? French verzekert van niet. „Allemaal waar. Hij liep rond met een automatische kruisboog die hij op je richtte wanneer je speelde. Het was traumatisch. De hele band heeft na de opnames last gehad van posttraumatische stress. We werden volledig afgebroken, klein gemaakt, onze persoonlijkheden uitgewist. Geïntimideerd, gebrainwasht. Alles was er op gericht om ons bang te maken, zodat we alles deden wat hij van ons verlangde.” Om dat over je heen te laten gaan, moet je wel héél graag in dat bandje willen spelen. „Ik was heel erg in de war in die tijd. Ik had mijn vader verloren, ik kon ieder moment worden opgeroepen om te worden uitgezonden naar de oorlog in Vietnam. En ik dacht dat dit mijn enige kans zou zijn om het in de muziek ‘te maken’.” Waren French en Don Van Vliet vrienden? „Van Vliet kon geen vrienden zijn met mensen. Hij gebruikte ze. Ik probeerde wel zijn vriend te zijn. Maar hij mocht me alleen maar omdat hij me onder de Hoes album ‘Trout mask replica’. duim kon houden.” De legende wil dat Beefheart John French van de trap af geduwd heeft. „Nee, hij heeft me van de trap gegóóid. Hij pakte me bij mijn riem en mijn kraag en hop. Ik heb er toen fysiek gelukkig niet al te veel aan overgehouden, maar het was wel het moment waarop ik ben gevlucht. Ik dacht dat ik dood zou gaan als ik niet zou opstappen en ben de bergen in gevlucht.” Toen het album uitkwam, ontbrak de naam van French. „De ultieme belediging.” Want behalve drummer was French ook degene die de ideeën van Beefheart ‘vertaalde’ naar de band. „Hij was zelf niet muzikaal onderlegd. Daar had hij altijd iemand anders voor nodig” Opmerkelijk genoeg keerde French nog twee keer kort terug bij de Ma- gic Band. „Don heeft me ooit verteld dat hij de diagnose paranoïde schizofrenie had. Van de andere kant: hij was ook een pathologische leugenaar. Nu weet ik dat ik veel voor hem heb gedaan uit medelijden. Ik wilde hem helpen. Maar toen ik 22 was, wilde ik Don vermoorden. Hij had mijn leven verwoest. Mijn relatie was kapot, ik was vervreemd van mijn vrienden. Hij heeft me nooit betaald, terwijl ik bankroet was. Ik had het leven opgegeven en zwolg in woede.” French zocht hulp. „Vergeven kon ik hem pas toen ik 30 was. Ik kwam toen terecht bij de bijbelstudiegroep van een vriend. Die mensen hebben me geholpen. Sindsdien ben ik een ander mens. De laatste keer dat ik Don zag, in die kroeg, was het goed. Hij zei dat hij veel geld ging verdienen met zijn schilderijen. Dat vond ik fijn voor hem. Bij het afscheid kreeg ik een knuffel. Hij realiseerde zich dat ik zijn vriend had willen zijn en dat emotioneerde hem. ‘Keep your nose in the wind and your eye along the skyline’, zei hij. Een quote uit een film van Jeremiah Johnson. Een inside-grap van ons, waarvan alleen ík begreep wat het betekende: ‘we hadden een band, je hebt van me geleerd en nu ben je vrij’.” Ga naar www.limburger.nl voor geluidsfragmenten.