Laatste reviews

Home
Abou t Deze sites kunnen cookies
Congebruiken
ta ct waar wij geen controle
Login
Deze site maakt
o.a. gebruik van social media websites.
op
hebben. Wettelijk zijn wij verplicht hier toestemming voor te vragen. Geef hier aan wat je voorkeur heeft.
N ieu ws
Reviews
Agen d a
Foto's
Cookies t oest a a n
Cookies b l okkeren
zoek band / lokatie / festival / trefwoord
Review: Sou l n erve - The Dy in g Light
Band
: Soul nerve (NL)
Album
: The Dying Light
Release datum : 31-07-2014
Label
: Eigen beheer
Tra c kl ist :
Laatste reviews
01. They Come For Us All
02. The Dying Light
03. My Demise
04. Scavengers
05. Delirium (Forever Bound)
06. Lost
07. Beyond The Sun
08. End Of The Line
09. We Are The Voice
10. Salvation
Bl oid - Rise To Ru in a tion
Zod ia c - Son ic Chil d
De geschiedenis van het Nederlandse Soulnerve is een wat merkwaardige. De band was actief van 2004 tot 2008, bracht in
2008 een demo uit en verdween toen weer. Totdat gitarist Stephan Brus de boel twee jaar daarna weer oppakte, en
Soulnerve voortzette als een soort eenmansband of -project. Eerder dit jaar verscheen zelfs een heus debuutalbum: The
Dying Light.
Waarop de band - laat ik het zo toch maar blijven noemen - laat horen dat men prima weet hoe moderne metal hoort te
klinken. De basis van de muziek lijkt me nieuwerwetse thrash metal, die naar hartenlust wordt aangevuld met hardcore
en metalcore elementen. Noem het metalcore, noem het thrashcore, maakt niet uit, het is in elk geval stevige moderne
metal op een gezonde thrash-basis. Als tegenhanger van de vaak gebruikte term melodeath zou ik dit eigenlijk 'gewoon'
melothrash willen noemen. Thrash meets Gothenburg. Een band die ik qua geluid nog het meest in de buurt vind komen is
Trivium; hopelijk klinkt dat niet te afschrikwekkend ...
Hoor het begin van opener They Come For Us All maar, als dat geen thrashy gitaarwerk is weet ik het ook niet meer. Ok, de
vocalen zijn vervolgens volbloed hard/metal-core, in al z'n afwisseling. De rauwere en cleane zangstem wisselen elkaar
optimaal af, of beter gezegd: vullen elkaar prima aan. Terwijl de muzikale basis uitnodigt tot lekker meebangen. Een heel
enkele keer vind ik de cleane stem net wat te zoetsappig, zoals in het titelnummer, maar de voortrazende muziek doet me
dat snel vergeten.
Normaal gesproken ben ik absoluut niet van de metalcore, maar die muziek kan ik toch ook niet helemaal vergelijken met
wat Soulnerve doet. Niet dat het nou zo heel bijzonder of origineel is wat de band doet, maar blijkbaar geeft de thrashinsteek net dat beetje extra dat er voor zorgt dat deze band een beetje een eigen geluid heeft dat afwijkt van de
standaard door mij verafschuwde metalcore. Veel melodie, sterk gitaarwerk, en vooral: geen voorspelbare breakdowns,
maar gewoon lekkere tempowisselingen. Hoor het spannende Delirium (Forever Bound) maar eens, met z'n flitsende
gitaarsolo's als bonus. Over flitsend gesproken: beluister dat gitaarwerk in End Of The Line maar eens!
Volwassen muziek, sterke uitvoering, moderne productie, en dat allemaal in eigen beheer en van eigen bodem. Wat wil een
mens nog meer.
Stephan Brus - gitaar, bas, drums
Kevin Klaassen - zang
Son a ta Arctica - Ecl iptica –
Revisited (1 5th An n iversa ry
Ed ition )
Va l kery on - Vision O f Fire
O ctober 31 - Bu ry the Ha tchet
Emeth - Aethy r
M ega herz - Zombiel a n d
Alle reviews