Oudersalon - Een vijver vol inkt

Een vijver vol inkt
De schoolschrijver in actie: oudersalon
“Goedenavond dames en heren. Ik ben Schoolschrijver. Of nee, laat dat school maar
weg, ik ben schrijver. Ja, daar bent u stil van hè!”
Zo begint Schoolschrijver Peter Vervloed de oudersalon op basisschool De Muldershof. Op
de oproep om vanavond aanwezig te zijn, zijn ruim 30 ouders afgekomen. Voor aanvang
heeft iedereen een boek moeten uitkiezen uit een heleboel boeken die op een tafel klaar
lagen.
Peter legt uit dat hij als Schoolschrijver de kinderen leert spelen met woorden. Hij zingt
een gedichtje van de schrijfster-aller-tijden, Annie M.G. Schmidt. Het gedichtje heet ‘De
sprookjesschrijver’ en gaat over een schrijver die in zijn tuin een vijver vol inkt heeft
omdat hij aan een inktpotje niet genoeg heeft.
“Mijn ‘vijver vol inkt’ is een meisje, en ze heet Vonnie” vertelt Peter. Hij vertelt over zijn
vrouw en het land waar ze vandaan komt, Indonesië. Zij vormen zijn inspiratiebron. Het
allereerste boekje dat destijds van hem verscheen heet ‘De kris danst’ en is geschreven
ter nagedachtenis aan zijn schoonvader die tijdens diens laatste winter alle verhalen over
Indonesië vertelde, maar uiteindelijk aan heimwee overleed.
Maar er moet vanavond ook gewerkt worden. Peter gaat rond met een hoed vol briefjes.
Elk groepje ouders trekt een strookje waarop een vraag staat. Hierover gaan ze in
gesprek. Het zijn vragen als:
‘Hoe denkt u over het lezen van stripverhalen?’ of ‘Welke boeken zijn geschikt voor mijn
moeizaam lezende kind?’ of “Waarom of hoe lang moet ik mijn kind voorlezen?’. Er
volgen zeer geanimeerde gesprekken.
Hierna zingt Peter weer een liedje, want hij is jaren werkzaam geweest als leerkracht
‘druziek’ zoals hij dat zelf noemt: drama en muziek. Dit keer is het een versje van Koos
Meinderts.
De ouders worden weer aan het werk gezet. Ze hebben natuurlijk in het begin van de
avond niet voor niets een boek gekozen. Iedereen krijgt 5 minuten om het boek te
bekijken en er een stukje in te lezen. Eerst voelt dat nog een beetje onwennig, maar al
snel zit iedereen verdiept in zijn of haar boek. Na deze 5 minuten volgt er een soort
stoelendans. Er begint vrolijke muziek te spelen en zodra de muziek stopt vertelt
iedereen aan de dichtstbijzijnde ouder over zijn of haar boek. In eerste instantie nog wat
lacherig, maar al snel praat iedereen enthousiast over de diverse boeken. Zo wordt er
heel wat uitgewisseld.
Peter sluit de avond af staand op zijn boekenkist, zoals hij ook wekelijks een boek
presenteert voor de klas.
Alle aanwezige ouders krijgen als bedankje voor hun aanwezigheid een ‘goodie bag’:
informatie over het traject De Schoolschrijver en een boek van Peter Vervloed.
“Wilt u het voor mij signeren?” vraagt een ouder. En dan is het hek van de dam en vormt
zich een lange rij van ouders die graag hun net ontvangen boek laten signeren en
opdragen aan hun kind(eren).