Liefste Ghita, Mijn excuses voor het lange uitblijven van

Liefste Ghita,
Mijn excuses voor het lange uitblijven van mijn schrijven. Het is al een tijdje geleden dat ik nog
aan schrijven, het maken van beelden, of zelfs lezen toekom. Wanneer ik iets afmaak en aan een
ander werk begin, is er altijd een periode van stilte ! Het is niet omdat ik niets te zeggen heb,
maar omdat ik het moment afwacht om de dingen die ik wil zeggen goed te zeggen. Er zijn
momenten van creëren en daarop moeten we ons voorbereiden ! Niet ?
Zoals je weet, werk ik aan een expositie in Brussel. De titel die ik heb gekozen is Remake. Ik hou
wel van werkwoorden als titel voor mijn werken. Voor mij is de titel belangrijk. Het is een stuk
naast de andere in de tentoonstelling, het is datgene wat men het meeste ziet ! Je kiest geen titel
voor een expositie, maar je werkt de titel van de tentoonstelling.
Je hebt me gevraagd om je beelden op te sturen, maar aangezien ik het werk nog niet af heb,
probeer ik u een idee te geven van wat ik ga tonen.
Het idee voor de expositie komt voort uit een ongeluk dat zich voordeed. Mijn harde schijf is
kapot gegaan, en daarin heb ik een video verloren die gedraaid werd met Larbi Yacoubi* in zijn
appartement, terwijl hij zijn dagboek wist. Deze video, die over het geheugen gaat, is verdampt
uit het geheel van mijn werk. Op dat moment kreeg ik besef van de kwetsbaarheid van het
medium dat ik gebruik, en dus van al mijn werk.
Na lang overwegen en twijfelen heb ik beslist om dezelfde video opnieuw te maken. Maar wat ik
dacht dat gemakkelijk zou zijn, bleek ingewikkeld op het moment van de productie. Larbi was
zeer moe en kon niet werken zoals de eerste keer dat ik hem filmde. Ik heb lang moeten wachten
en meerdere keren heen en weer moeten reizen tussen Brussel en Tanger voor ik de remake van
de video heb kunnen maken. De laatste versie, die ik voor deze expositie toon, bevalt me het
meest. Omdat de tijd haar verrijkt heeft, er zijn lagen die zich toegevoegd hebben, en verder
vind ik het idee interessant dat de originele video niet meer bestaat, en dat er enkel de remake
is, de kopie van het origineel ! Zo zie je maar hoe een banaal technisch ongeluk interessante en
diepe vragen uitlokt, en in plaats van een handicap te zijn, wordt het een motor, niet enkel om
het probleem tegen te gaan, maar om het te overtreffen.
Ik ben net klaar met « Lettre de Tanger », een film die ik op de expositie toon. De film is
opgemaakt uit een brief gericht aan mijn vrienden die me ontvangen voor de tentoonstelling,
met reeksen scènes die ik gefilmd heb in het Gran Teatro Cervantes van Tanger, en met Larbi
Yacoubi. Het is een film rond de reis van beelden, van de moeilijkheid om te werken, en van de
grens tussen fictie en documentaire. « Lettre de Tanger » analyseert het falen van het creëren
van een fictiefilm wanneer de werkelijkheid complexer is, om teruggebracht te worden tot een
documentair werk.
Aangezien u niet naar Brussel kan komen om de expositie te zien, hoop ik dat u er zich een idee
van kan vormen via deze woorden.
Tot zeer binnenkort, hoop ik.
Hamza
* Larbi Yacoubi is acteur en costumier van theater en cinema