Rome 2009

Camminare il pinguings
(march of the penguins)
Verslag van de Marathon van Rome 22-03-2009,
Donderdag,
Eindelijk, het was zover, na maanden van intensieve training was eindelijk de dag aangebroken dat
we naar Rome gingen.
Voor we weg konden moest er nog wel wat geregeld worden, de laatste hand moest namelijk nog
even aan de fysieke gesteldheid gelegd worden, waar kan dat beter dan bij de “Codacfysio”
genaamd Rinze, ik bleek niet de enige Henny L was net weg en na mij zat Willy H al te wachten voor
het aanbrengen van een geheim wapen, tape (volgens mij was het gewoon een ultieme poging
om de getrainde spieren van Willy nog wat bij elkaar te kunnen houden).
Om half twee werden (grieperige) Sonja en ik opgehaald door Willy, Annette, Rolf, Henny en Truus.
De rit verliep voorspoedig, wel werd er nog even uitvoerig stilgestaan bij de inhoud van de koffers
met name het aantal onderbroeken, sokken etc. werd nog even vastgesteld.
Het inchecken verliep vrij soepel (voor de meesten) echter een enkeling moest zich half ontkleden
om door de strenge veiligheidscontrole te komen, de vliegreis met RyanAir verliep voorspoedig en
s’ avonds tegen 20.30 u werd er geland op het vliegveld, de taxi stond al gereed zodat we een
uurtje later al bij Hotel Waldorff (hoe Italiaans kan een naam zijn !!), snel inchecken en nog even aan
tafel om de eerste pasta’s naar binnen te wurmen.
Dit was onze eerste kennismaking met het efficiënte afrekensysteem van dit (overigens prima) hotel,
de maaltijd kon op de kamer geboekt worden maar het drinken niet, nee dit moest separaat bij de
receptie afgerekend worden. Henny, Truus en ik hebben nog een afzakkertje genomen en je raadt
het al : drinken bestellen bij de barkeeper, die schrijft vervolgens een bonnetje, daar moesten we
mee naar de receptie om te betalen, de receptionist belt vervolgens de barkeeper dat het ok is en
we kunnen de bestelling ophalen.
Vrijdag,
Tegen 8.30 u ons ontbijt genuttigd, het was niet overdadig maar voor Italiaanse begrippen best
uitgebreid.
Hierna begon het eerste feit van het “Codaccini mysterie” , Henny’s hartslagmeter bleek “gestolen”
de dader was ook al bekend, het was de liftboy cq koffersjouwer, het vonnis werd voltrokken, de
dader ging naar het Colosseum en het duimpje van de keizer Ceasar ging naar beneden
(overigens is de beste man ten onrechte geofferd, dit bleek later).
Snel in de metro naar “Palazzo dei congressie” om de startnummers op te halen, gelukkig konden
we die van de zaterdaggroep ook direct meekrijgen, daarna nog even de loopbeurs bewandeld.
Het had een inspirerende uitwerking op Henny, hij zou en moest die “futuristische wiebel schoenen”
hebben waar hij al zoveel over gelezen had, na het afrekenen (even slikken en weer doorgaan
zong ene Borsato ooit eens) werd de metro opgezocht richting Termini oftewel het CS van Rome.
Daar wat geluncht en vervolgens besloten dat het wel leuk was om een bustour door Rome te
doen, (Dit was de eerste keer dat we met de onderhandelingskwaliteiten van Willy H te maken
kregen! ), Het was overigens jammer dat het te koud was om op het dakterras van de bus te gaan
zitten, alleen de Codac fotografe Annette (Corbijn ?) had genoeg karakter om op het dak te
blijven, de rest bleef in de bus inmiddels voorzien van koptelefoon om aandachtig de vertelde
verhaaltjes te beluisteren (tip voor de organisatie : laat de verhaaltjes synchroon lopen met de
bezienswaardigheden !), overigens werd het verhaal over de tuinverlichting van keizer Caligula
vooral door Rolf goed ontvangen.
Aansluitend nog wat koffie (of thee) gedronken en koers gezet naar het hotel en een restaurantje
opgezocht in de buurt, het werd “Frankie” (hoe Italiaans kan een naam zijn !!) het eten was er
prima, iedereen moe maar voldaan naar bed.
Zaterdag,
Tijdens het ontbijt overlegd wat we die dag zouden gaan doen.
Eerst met de metro daarna een wandeling langs “Palazzo di Giustizia” (volgens velen het lelijkste
gebouw van Rome), vervolgens langs de rivier de Tiber naar het einddoel “Castel Angelo” (oftewel
de Engelenburcht) het schijnt dat een hoop christenen hier (op niet al te humane wijze) het loodje
hebben gelegd (dit werd namelijk door de paus niet alleen als fort maar ook als gevangenis en
martelplaats gebruikt), maar we hebben hier een hoop mooie kunstwerken (waaronder fresco’s)
gezien.
Na gepicknickt te hebben aan de Tiber werd wandelend door een oude volkswijk (via een erg
“manvriendelijk bosje”) koers gezet naar “Forum Romanum” (het oude marktplein van Rome) en het
“Colosseum” het grootste amfitheater van het Romijnse rijk. Dit bleek ook het gebied te zijn waar de
marathon zou gaan starten. Annette en Rolf wilden het Forum en Collosseum nog verder
bestuderen en Willy vond het ook wel welletjes geweest en wilde nog even rusten, de rest ging nog
even naar Termini voor wat pasta en koffie, hier ontluikte zich het 2e deel van het “Codaccini
mysterie” (Henny’s kaart met stadsgids bleek te zijn ontvreemd). De metro weer opgezocht om weer
naar het hotel te gaan, we wilden immers op tijd zijn om de 2e groep te onthalen.
Laurent, Monica, Rob, Eddy, Jans en Jurgen waren inmiddels ook gearriveerd en ingecheckt en er
werd weer koers gezet richting binnenstad om gezamenlijk wat te eten in de nabijheid van Piazza di
Spagna (nabij de Spaanse trappen en bij de Fontana ‘La Barcaccia’ (bij deze fontein werd éen
van de moorden gepleegd in het “Bernini Mysterie”).
Nadat iedereen uitgegeten was gingen we op tijd naar het hotel voor de broodnodige rust.
Zondag
Na een onrustige nacht (veel lawaai bij de buren en dus vaak wakker) en gezamenlijk ontbijt gingen
we (inmiddels erg gespannen) richting het start terrein, het weer was goed zonnig en niet te warm.
Uitgekomen bij de startvakken ontluikte zich het 3e deel van het “Codaccini mysterie” , de
loopgordel van Jans K bleek te zijn ontvreemd (of zou Henny hier achter zitten ?).
Het startschot viel, Henny en Rob waren we al snel kwijt, Jurgen, Eddy en ik liepen eerst gezellig met
z’n drieën (Jans, Willy, Laurent en Rob zaten in ander startvak) na +/- 20 km waren we Jurgen kwijt
en Eddy ging me net iets te hard, bij het 17 km punt werden we door de paus toegesproken en iets
later door de dames aangemoedigd, tegen de 30 - 32 km ging bij mij het licht uit, de benen wilden
niet meer (zou ik dan toch weer te hard van start zijn gegaan ?).
Ik besloot dat dit (wederom) m’n laatste marathon zou zijn en wandelen vanaf hier was toch ook
prima ? genieten van de ambiance was vanaf nu het motto! Bij de 37 km werd ik wederom
aangemoedigd door de dames en inmiddels kwam Willy er ook aan, hij haalde me over om de rest
van deze martelgang toch hardlopend te vervolgen. Uiteindelijk kwam ik uitgeput bij de finish aan.
M’n eindtijd stemde me niet erg tevreden maar het feit dat ik hem alsnog uitgelopen had wel, de
meesten van ons waren tevreden met de geleverde prestatie, waarbij Henny, Rob en Willy tevens
een pr hebben gelopen (gezien dit parcours een hele prestatie!). Uiteindelijk was deze marathon
qua sfeer en vooral qua uitstraling uniek maar wel erg zwaar met z’n vele klimmetjes en
kinderkoppen. Na de finish was het een beetje chaotisch maar uiteindelijk kwam iedereen weer bij
het hotel en kon er uitgerust worden.
Voor het avondprogramma wist Laurent nog wel een wat oudere volksbuurt waar we wat konden
eten, dus wij naar Termini met de Metro en van daaruit wandelend, pinkend en strompelend naar
de betreffende volksbuurt, een gelegenheid uitgezocht, waar eerst iedereen z’n vraagtekens bij
zette (menig kantine ziet er mooier en sfeervoller uit) maar later bleek dat dit verreweg de lekkerste
maaltijd was die we in Rome genuttigd hadden, de eigenaar maakte gewoon van alles wat :
diverse voorgerechten, tussengerechten en hoofdgerechten (incl. friet voor Rolf), ik heb me letterlijk
vervreten, na afloop nog wat nageborreld, vooral het gezicht van Henny (na de grappa) was
onbetaalbaar ! Toch maar weer naar buiten en via de koffiecorner terug naar Termini, hier bleek
dat met name Jans de fles witte wijn toch erg oneerlijk verdeeld had met Monica, hij slingerde
(on)behoorlijk , kortom het was erg gezellig. In de Metro werd er voor het eerst een nieuwe
trainingsvorm geoefend (hierover later meer), daarna in het hotel nog een afzakkertje en snel naar
bed.
Maandag
De maandag stond geheel in het teken van de verkenning van de binnenstad met voor mij als
hoogtepunt de “Basilica di San Pietro” oftewel de St. Pieter, ik vond dit erg indrukwekkend met name
de grootsheid ervan en de hoeveelheid bijzondere kunstwerken van de bekendste Romijnse
kunstenaars (Bernini, Michelangelo, Rafaël, die zich trouwens ook met de bouw bemoeid schijnt te
hebben), Momenteel bevinden zich in de Sint-Pieter 395 beelden, 44 altaren en 135 mozaieken. De
Sint-Pieter heeft een oppervlakte van 15.160 vierkante meter, en biedt ruimte aan ongeveer 60.000
mensen (tevens zijn daar de grafmonumenten van de pausen).
Maar ook het Vaticaan museum (met z’n Sixtijnse kapel) was erg bijzonder, qua pracht en praal
bijna net zo imponerend. Het museum bezit veel werken uit de Renaissance schilderkunst zoals
van Perugino,Giotto, Leonardo da Vinci, Gian Lorenzo Bernini, Caravaggio en Rafael.
Hierna hebben we gepicknickt op het grote plein ervoor (Piazza del Pietro) lekker in het zonnetje en
we hebben ons verwonderd over de nonnetjes compleet met sportschoenen en adidas rugzakken.
s’ Middags nog diverse mooie pleintjes en kerken bezocht (teveel om op te noemen) dit alles onder
de bezielende leiding van onze privegids Laurent.
s’ Avonds weer wat gegeten in een restaurantje (met een wel zeer aanwezige Italiaanse chaotische
serveerster) vervolgens nog ergens koffie en een ijsje genuttigd om weer met de metro naar huis te
gaan, hier werd de nieuwe trainingsvorm verder in de praktijk gebracht met name door Henny en
Rob.
Het ging als volgt: op het moment dat de metrodeuren open gaan rennen er 2 codaccers naar
buiten om vervolgens zoveel mogelijk deuren verder (6 of 7) pas weer naar binnen te stuiteren nog
net voordat de deuren weer sluiten, dit alles onder een streng toeziend oog van de trainer (we
noemen deze training de “Metro correre” ). Dit leverde een hoop applaus op van het wel vreemd
kijkende Italiaanse publiek. Daarna in het hotel nog een afzakkertje en snel naar bed (cliche).
Dinsdag
Dinsdag werden de koffers weer gepakt, ontbeten en wederom een stuk van de stad verkend.
Wederom naar het Forum Romanum, piazza Venezia en monument van Victor Emanuel II.
Speciaal voor Jans is er een bezoek gebracht aan het “Bocca della Verita” , dit is een
middeleeuwse leugendetector die werkt als volgt : je steekt de hand in de mond van de Bocca, je
vertelt iets (bv marathon ooit gelopen in 3 u 8m) en als het een leugen blijkt te zijn wordt de hand er
afgebeten. Vervolgens in de oude volkswijk Trastevere koffie gedronken en weer richting hotel
gegaan, waarbij de laatste inkopen (vooral rozenkransjes) gedaan konden worden, we zijn ook erg
benieuwd hoe Rob zijn nieuwe onderbroek thuis gewaardeerd word ?
We kwamen gelukkig nog net op tijd weer bij het hotel (taxi stond al klaar) en gingen via de “via
appia antica” een van de belangrijkste oude Romijnse routes (waar volgens de legende Petrus een
ontmoeting had met Jezus. Toen Petrus vroeg 'Heer, waar gaat u naar toe', antwoordde Jezus 'Ik ga
naar Rome om opnieuw gekruisigd te worden')
Op het vliegveld aanbeland moest er her en der nog wat met de bagage heen en weer gepakt
worden zodat iedereen qua gewicht binnen de marges bleef.
De vlucht verliep soepel net als de autorit naar huis, onderweg nog even gestopt bij de Mc.Donalds
om te eten (Jurgen blonk hier overigens in uit, alles wat in het assortiment zat werd besteld en
opgegeten).
Tegen 23.30 u waren we weer thuis moe maar voldaan !
Resume : een erg geslaagd evenement met vele gezellige en culturele hoogtepunten.
Ps.
Oplossing “Codaccini mysterie” :
1 : Henny had in een verstrooide bui de hartslagmeter in een lade gestopt
2 : Henny had in een verstrooide bui de kaart ergens laten liggen
3: Jans had in een verstrooide bui z’n gordel vergeten mee te nemen