LEVEN VANUIT EEN TRADITIE

LEVEN VANUIT EEN TRADITIE
Twee belangrijke groeperingen waar Jezus dikwijls mee te maken heeft, zijn de Sadduceeën
en de Farizeeën. Beide groepen hebben een heel eigen traditie. Sadduceeën zijn nauw
betrokken bij het bestuur van de tempel. Daarbij werken zij tot verdriet van veel Joden
samen met de Romeinen, die het in Israël uiteindelijk voor het zeggen hebben. Sadduceeën
vormen een groepering die vooral uit rijke kooplieden en grootgrondbezitters bestaat. Zij
willen alles zoveel mogelijk bij het oude laten en houden vast aan traditioneel-Bijbelse
opvattingen. Zij moeten niets hebben van de vernieuwingsbeweging die Jezus op gang
brengt.
De apostel Paulus noemt Farizeeën uitstekende uitleggers van de Wet. Zij maken er veel
werk van om Bijbelse voorschriften aan te passen aan de eisen van de tijd. Daardoor kunnen
gelovigen die ook in praktijk brengen en mogen zij verwachten dat Gods koninkrijk eens op
aarde zal aanbreken. Bij hun uitspraken halen Farizeeën steeds de visies van vroegere
Farizese leraren aan. Zij zijn dan ook erg gehecht aan deze eerbiedwaardige traditie de van
de ‘Vaders’, waarbij vroomheid, armenzorg ten en rituele reinheid een belangrijke plaats
innemen. Zo willen zij het leven heiligen.
Jezus is sterk op de verwezenlijking van Gods koninkrijk gericht. Dat gaat bij hem boven alles
en daar vervult Hij als Messias een sleutelrol bij. De Farizeeën verwachten dat koninkrijk ook,
maar pas in een verre toekomst. Precieze traditionele voorschriften zoals over het afdragen
van de tienden en het houden van de sjabbat vindt Jezus niet zo belangrijk. Hij staat nauw in
contact met mensen aan de rand van de samenleving, zoals zieken, armen en onreinen. Ook
typerend voor hem is dat hij dikwijls onreine geesten uitdrijft als voorteken van het
aanbreken van Gods koninkrijk. Jezus heeft zijn taak rechtstreeks van zijn Vader gekregen en
staat dus op een vernieuwende manier in de Joodse traditie.
Piet van der Schoof.
Werkgroep van de Katholieke Raad voor Israël