- Scholieren.com

Lotusvoetjes
Aantrekkelijk, verleidelijk, maar vooral pijnlijk
Naam | A42ct | Chinees | 24 mei 2016
1
Inhoudsopgave
Inleiding
p. 2
Hoofdstuk 1
p. 3
Schoonheidsideaal en praktijk
Hoofdstuk 2
p. 4
Geschiedenis
Hoofdstuk 3
p. 5
Consequencies
Hoofdstuk 4
p. 6
Symboliek en de lotusschoenen
Hoofdstuk 5
p. 7
Vergelijking met de westerse cultuur
Conclusie
p. 8
Literatuurlijst
p. 9
2
Inleiding
Dit onderwerp was bedacht door mijn lerares Chinees, mvr. Soen.
Lotusvoetjes, iets dat veel mensen kennen, maar toch weer niet. Veel mensen kennen de term
lotusvoeten als ingebonden voeten. Maar de meerderheid weet waarschijnlijk niet wat het allemaal in
houdt en waarom het wordt gedaan.
Nadat ik het onderwerp had gekregen, bekeek ik wat plaatjes, waardoor ik erg nieuwsgierig werd naar
waarom het werd gedaan, wat de consequencies er van zijn, of het door elke vrouw gedaan werd en
of het nog steeds gebeurt. Ook omdat het een oude traditie is, vindt ik het een interessant onderwerp.
Het is deel van de geschiedenis van China en de geschiedenis van een land is het belangrijkste deel
van hoe hun cultuur is nu. De Chinese cultuur is erg belangrijk voor me, vooral omdat ik Chinees ben
en beide ouders in China zijn geboren. Het beter begrijpen van een cultuur, zoals het Chinese, zorgt
ervoor dat je beter en meer ruimdenkend kan kijken naar dingen.
Zoals boven genoemd riepen de beelden van lotusvoetjes, die te vinden zijn op Google, een aantal
vragen bij me op. Om antwoorden op mijn vragen te vinden zal ik het internet gebruiken voor artikelen
en definities en eventueel boeken of documentaires raadplegen.
3
Hoofdstuk 1: Schoonheidsideaal en praktijk
“Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden.”
Dat zegt men altijd wanneer het gaat om het behalen van een schoonheidsideaal. Maar de Chinezen
namen deze gezegde wel erg serieus. Zij hadden als schoonheidsideaal de lotusvoetjes, ookwel
ingebonden voeten of Gouden lotussen. Lotusvoetjes is dus een benaming van de voeten van een
vrouw. De voeten werden ingebonden, omdat de chinese mannen kleine voeten beschouwden als erg
aantrekkelijk en verleidelijk en vonden het ook erg sexy om de voetjes aan te raken. Ook vonden de
mannen het wagelende loopje, dat je kreeg door de lotusvoetjes erg erotisch. Door aan dit ideaal te
voldoen, kon een meisje of vrouw kans maken op een goed huwelijk. Een goed huwelijk betekent een
huwelijk met een welvarende man, die dus ook status heeft. Ook ontstond er groepsdruk, omdat alle
meisjes ingebonden voeten moesten hebben of anders werden de meisjes uitgelachen en werden de
moeders van de meisjes slechte moeders genoemd. Daarom besloten de ouders, dus vaders én
moeders, hun dochters voeten in te binden vanaf hun vierde of vijfde levensjaar. Het werd gedaan
vanaf vijf jaar oud, zodat het de groei zo goed mogelijk kon verhinderen. Het inbinden werd gedaan
door eerst de tenen te breken, behalve de grote teen, ze dan onder de voet te vouwen en alles vast te
houden door katoenen stof eromheen te wikkelen. Vaak werden vier of vijf lagen stof gebruikt, zodat
de voeten goed vast zaten. Soms naaiden de moeders de stoffen aan elkaar vast, zodat de meisjes
ze niet stieken af konden doen in de avond. In deze richting zou de breuk dan herstellen en de tenen
onder de voeten blijven. Het stof werd er regelmatig af gehaald, zodat er gekeken kon worden naar
eventuele infecties, het trimmen van de nagels en het slaan van de zolen, zodat ze flexibeler werden.
Het vervangen van het stof werd minstens eens per dag gedaan door de welvarende families en twee
of drie keer per week door de armere families. Het duurde ongeveer twee jaar tot de tenen vergroeid
waren, en er dus geen mogelijkheid meer was om het terug te draaien. Door dit te doen, werd de
normale stand van de voeten verhinderd. Elke 2 weken kreeg een meisje nieuwe schoenen, die
steeds kleiner werden dan de vorige, zodat dit de groei nog verder kon belemmeren. Als het nodig
was, werden de tenen nog een keer gebroken. Dit proces ging door tot het kind volwassen en
uitgegroeid was. Hoe beter het ingebonden was, hoe mooier de vrouw. Want dit ideaal was verdeeld
in categorieën:
-
De Gouden lotus: 7 tot 8 centimeter
De zilveren voetjes: 8 tot 10 centimeter
De ijzeren voetjes: 10 centimeter of groter
Vrouwen met een hoge wreef hadden extra veel geluk, doordat de hoge wreef ervoor zorgde dat de
voeten nog kleiner leken.
4
Hoofdstuk 2: Geschiedenis
Het schoonheidsideaal van de lotusvoetjes begon in de Tang-dynastie, tussen 618 en 907 na
Christus. Het was begonnen bij de beeldschone keizerlijke maïtresse van Li Yu, ookwel Li Congjia (李
從嘉) of Li Houzhu (李後主), die erg kleine voeten had van zichzelf. De maîtresse heette Yao Niang,
ze was een dansers die gevraagd was door Li Yu om haar voeten te verbinden met witte zijde in de
vorm van een halve maan en te dansen op een 2 meter
hoge gouden lotus, die versierd was met zeldzame
stenen en parels. Zij voerde een ballet voorstelling, op
haar tenen, op voor de keizer.
De keizerlijke kringen wilden dat hun dochters ook leken
op Yao Niang, dus begonnen zij met het inbinden van de
voeten van de meisjes. Maar doordat men steeds
kleinere voeten wilde, liep het inbinden uit de hand .
Tijdens de Song-dynastie, tussen 960 en 1279 na
Christus, werd deze praktijk een traditie. Het werd nu
niet meer alleen gedaan door de keizerlijke kringen,
maar door alle welvarende families én de armere
families. De vrouwen, van wie hun voeten van jongs af
aan waren ingebonden, waren in extreme pijn en konden
niet meer normaal lopen. Zij waren afhankelijk van
anderen die voor hun zorgden, daarom konden armere
families het niet optimaal doen. Zij hadden alle mankracht nodig voor werk op het land of in het huis
en de meisjes moesten dus ook nog mee kunnen werken.
De Mantsjoes, een groep die in 1644 Peking overnam en waarvan de belangrijkste elite China als de
Qing-dynastie bestuurde tot 1911, namen het grootste deel van de Chinese gewoontes en gebruiken
over, maar vonden het inbinden van de voeten walgelijk en barbaars. De Manstjoe-vrouwen hoefden
dus niet hun voeten in te binden. Ook verboden de Mantsjoes het inbinden van de voeten in 1644,
maar hieven het verbod op, omdat het niet werkte. In het laatste eeuw van de Qing-dynastie hadden
bijna alle vrouwen uit de hogere stand en ongeveer de helft van de vrouwen uit de midden klasse
ingebonden voeten.
Na de val van het Chinese keizerrijk in 1911 werd China een republiek. Hierin beïnvloedde veel
westerse opvattingen en de lotusvoetjes werden verboden. De vrouwen die net voor de val en kort na
de val van het keizerrijk begonnen aan het inbinden van de voeten, zijn bijna allemaal gestorven.
De vrouwen die tussen 1911 en 1949 nog lotusschoentjes hadden of bezig waren met de praktijk,
werden gedwongen om te stoppen en de lotusschoentjes weg te gooien.
Doordat er een korte politieke instabiliteit was geweest, kwamen de voetjes nog een tijdje af en
toevoor, maar nadat de stabiliteit weer was teruggekeerd en het communisme er was, werden de
voetjes volledig verboden.
Tegenwoordig zijn er nog vrouwen met lotusvoetjes. In het Chinese plaatsje Yunnan leven er 104
vrouwen ,tussen 70 en 90 jaar, met ingebonden voeten.
5
Hoofdstuk 3: Consequencies
Zoals eerder genoemd zorgde het inbinden van de voeten ervoor dat de vrouwen in helse pijn waren.
Ook zorgde het verkeerd ontwikkelen van de voeten ervoor dat de kuitspieren niet meer nodig waren,
ze niet meer konden ontwikkelen en het gewicht zich verplaatste. Hierdoor werden de onderbenen
van de vrouwen extreem dun en krachtloos. Door deze factoren konden de vrouwen niet meer
normaal lopen.
Naast de pijn konden de voeten opzwellen, kneuzen en ontsteken. Ook konden de vrouwen een
bloedvergiftiging oplopen, als gevolg van ingegroeide teennagels. Ingegroeide teennagels kwamen
vaak voor vanwege de stand van de voeten. Infecties waren het gevolg van de ingegroeide
teennagels en konden dus zorgen voor een bloedvergiftiging. In die tijd was er ook niet genoeg
medisiche kennis of zorg om de ernstige gevallen te genezen. Hierdoor is gemiddeld 1 op de 10
vrouwen gestorven vanwege bloedvergiftiging. Om ingegroeide teennagels te voorkomen, werden ze
soms verwijderd.
Ook zorgde het inbinden ervoor dat er geen (goede) bloedcirculatie was. Dit zorgde ervoor dat
infecties erger werden en het vlees van de voeten verrotte. Verder konden de voeten verlamd raken.
Als de infecties in de tenen en voeten in de botten komen, zorgen ze ervoor dat de botten zacht
worden. Dit zorgde ervoor dat er soms tenen afvielen. Dit was alleen maar positief, want zo konden de
voeten strakker worden vastgebonden.
Verder waren de gebroken botten in de voeten gevoelig. Ze konden heel snel weer breken, nadat ze
waren genezen. Ook kon de instabilitiet door de stand van de voeten ervoor zorgen dat de vrouwen
snel vielen en daardoor veel kans hadden op andere gebroken botten, bijvoorbeeld gebroken heupen.
6
Hoofdstuk 4: Symboliek en lotusschoenen
Voor de Chinezen is de lotus het symbool reinheid, volmaaktheid, lieflijkheid van de geest, vrede, het
vrouwelijke in alle dingen, van de zomer en een rijke oogst. Allemaal mooie en positieve dingen dus.
Daarom zijn de ingebonden voeten vernoemd naar de lotus. De voeten stelden het vrouwelijke in alle
dingen, vrede, lieflijkheid van de geest en vooral volmaaktheid voor. Ook zijn ze zo genoemd vanwege
de gouden lotus waar Yao Niang op moest dansen van Li Yu.
Verder betekenden de lotusvoetjes, dat de vrouw welvarend was. In het begin bonden alleen de
welvarende families de voeten in, maar dat is later overgenomen door de hele bevolking. Toch
hebben de voetjes de betekenis van welvaart en status niet verloren. Ze bleven een belangrijk aspect
van een vrouw voor mannen. Zo belangrijk zelfs dat zij blind waren voor de fysieke realiteit van de
voeten.
De schoentjes, die gemaakt werden voor de vorm van
de lotusvoetjes, worden lotusschoentjes genoemd.
Normale schoenen konden niet gedragen worden
door vrouwen met lotusvoetjes. daarom werden deze
schoentjes gemaakt. Deze schoentjes moesten de
schoonheid van de voetjes benadrukken. Voor
mannen waren de voetjes onweerstaanbaar en
maakten de schoentjes het geheel compleet.
De schoentjes bestaan voornamelijk uit zijde of satijn.
De stof werd prrachtig handmatig geborduurd met
versiersels. De meeste schoentjes waren plat, maar
soms hadden ze ook een klein hakje.
De lotusschoentjes zijn nu erg gewild en vooral kostbaar.
In Chengdu staat het “Three Inch Lotus” musuem waar ruim 5000 paar lotusschoentjes tentoongesteld
staan.
7
Hoofdstuk 5: Vergelijking met de westerse cultuur
Voor de Chinezen waren lotusvoetjes het schoonheidsideaal. Tegenwoordig zijn ze afgeschaft en
vindt men het wreed en vreemd waarom het gedaan werd, ook de Chinezen van nu. Maar eigenlijk is
het niet zo vreemd dat men extreme maatregelen namen om te voldoen aan een schoonheidsideaal.
Dat doet men in het westen ook namelijk. Meestal is het niet zo extreem als botten breken om te
voldoen aan het ideaal, maar in de tijd van lotusvoetjes waren er geen moderne hulpmiddelen die voor
de kleine voetjes konden zorgen. Vrouwen en mannen van nu, voornamelijk in het westen, ondergaan
nu plastische chirurgie voor grotere of kleinere borsten, grotere billen of zelfs het verwijderen van
ribben. Dit vinden wij heel normaal, maar lotusvoetjes niet. Maar eigenlijk is het hetzelfde principe:
tegen de natuur in gaan kosten wat het kost om te voldoen aan het schoonheidsideaal. Maar hebben
wij nu de moderne technologie en gevorderde medische zorg die ons bij staat en de transformaties
makkelijker maken.
Een ander voorbeeld is het dragen van hakken. Veel
hakken zijn gemaakt voor het verfijnen van de benen
en lichaamshouding van de vrouw. Ze hebben dus
dezelfde functie als lotusvoetjes. Ook zijn er veel
hakken met een punt aan de voorkant, waar een
normale voet dus niet normaal in past, maar een
lotusvoetje wel. Verder zijn er ook hakken die vreselijk
hoog staan, wat zorgt voor pijnlijke voeten en
rugklachten. Deze gevolgen gelden voor alle
hakkenschoenen, niet alleen de vreselijk hoge
hakken. Dit zijn ook een paar van de gevolgen
geweest van lotusvoetjes.
Het is dus begrijpelijk dat men tegenwoordig de
lotusvoetjes het resultaat van een barbaarse praktijk vinden, maar de lotusvoetjes waren het
schoonheidsideaal en men probeerde alles te doen om aan dat ideaal te voldoen. Wij proberen
tegenwoordig ook alles te doen om aan ons schoonheidsideaal te voldoen door pijnlijke schoenen te
dragen en plastische chirurgie te overwegen. Dus eigenlijk verschillen we qua toewijding aan het
schoonheidsideaal niet. Alleen hebben wij de moderne technieken om het zo pijnloos mogelijk te
doen.
8
Conclusie
Wat ik heb geleerd is dat men al heel lang een toewijding heeft aan het schoonheidsideaal. Het maakt
niet uit welke tijd het is, men doet er alles aan om aan het ideaal te voldoen. Ik dacht dat het iets van
nu was dat men zijn uiterste best deed om zo mooi mogelijk te zijn.
Wat ik heb geleerd over mijn onderwerp is dat het inbindings proces verschrikkelijk lang was en dat ze
de tenen braken. Eerst dacht ik alleen dat de voeten korter werden ingebonden, maar niet meer dan
rond de 15 jaar wat wel het geval was. Ook dacht ik dat de voeten gewoon werden ingebonden, maar
niet dubbel gevouwen werden of tenen gebroken werden. Verder wist ik dat mannen de voetjes
aantrekkelijk vonden, maar niet dat het ook verleidelijk en een erotische kant had.
Verder wist ik niks van de geschiedenis van de voetjes, de praktijk, de symboliek en de schoentjes
voor de lotusvoetjes. Daarom heb ik deze onderwerpen verwerkt in mijn werkstuk. Nu weet ik dus
alles wat ik in mijn werkstuk heb verwerkt. Maar ik zou nog wel graag willen weten hoe mannen van
verschillende klassen de voetjes beschouwden. De mannen uit de welvarende families vonden ze
heel aantrekkelijk etc. daarom bonden de armere families ook de voeten in; zodat de arme meisjes
ook kans hadden op welvarende echtgenoten. Maar mij lijkt het interessant om de kijk van de mannen
te onderzoeken, omdat ik wil weten of de meningen over de voetjes verschilden per klasse. Ik heb
geen boeken geraadpleegd en op het internet kon ik niks vinden over de mening van mannen uit
verschillende klassen. Als er wat te vinden was, was het erg algemeen of ging het over de hogere
klassen.
Alle bronnen die ik heb gebruikt staan vermeld in de literatuurlijst aan het eind van mijn werkstuk.
Deze bronnen gaven me genoeg informatie om dit werkstuk te maken, maar sommige bronnen
hadden maar één zin die ik als nieuwe informatie kon verwerken in de tekst. Verder hebben de
meeste bronnen me veel informatie gegeven.
Dit werkstuk vond ik wel interessant en erg leerzaam om te maken, vooral omdat we tijdens de
Chinees les wel af en toe, maar niet vaak, de cultuur behandelen. Door dit werkstuk leerde ik de
cultuur was beter te begrijpen en heb ik wat meer van de geschiedenis van China geleerd. Ik vond het
wel moeilijk om aan dit werkstuk te werken, omdat het veel werk was en ik constant andere bronnen
moest vinden om informatie te bevestigen.
9
Literatuurlijst
-
Akker, A. van den (z.d.). De lotus als symbool. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://www.heiligen.net/wb/symboollotus.php
-
Bibiana. (2016). Lotusvoetjes, inbinden van voeten. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/beauty/150431-lotusvoetjes-inbinden-van-voeten.html
-
Emmelot, L. (2014). Verbod op lotusvoetjes. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://www.isgeschiedenis.nl/toen/verbod-op-lotusvoetjes/
-
Foot binding in China. (2013). Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://www.youtube.com/watch?v=P56LAPlFfgk
-
Huizer, L. (2010). Arme voeten. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://berthi.textile-collection.nl/2010/02/02/arme-voeten/
-
Kalamidas, T. (2015). Lotusvoetjes. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://nl.gbtimes.com/blogs/lotusvoetjes
-
National Geographic Society. (2013). Last foot binding. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://travel.nationalgeographic.com/travel/traveler-magazine/photocontest/2013/entries/211844/view/
-
Smith-Sanders, B. (2007). Lotusschoentjes. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://berthi.textile-collection.nl/2007/04/27/lotusschoentjes-3/
-
Wikipedia. (2016). Foot binding. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://en.wikipedia.org/wiki/Foot_binding
-
Wikipedia. (2016). Li Yu (Southern Tang). Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://en.wikipedia.org/wiki/Li_Yu_(Southern_Tang)
-
Wikipedia. (2015). Lotusvoetjes. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lotusvoetjes
-
Wikipedia. (2016). Mantsjoes. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mantsjoes
-
Wikipedia. (2016). Song-dynastie. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://nl.wikipedia.org/wiki/Song-dynastie
Afbeeldingen
-
A GAGGLE OF WEALTHY WOMEN WITH BOUND FEET in OLD CHINA -- The Rich and
Deformed Hanging Out Together. (2009). Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
https://www.flickr.com/photos/24443965@N08/3492952198/
-
DailyViral. (z.d.). De Laatste Vrouwen Die Gevolgd China 1000 Jaar Oude Verschrikkelijke
Voet-Bindende Traditie. Geraadpleegd op 19 mei 2016, van
http://www.dailyviral.xyz/de-laatste-vrouwen-die-gevolgd-china-1000-jaar-oudeverschrikkelijke-voet-bindende-tr_nl.html
10