Muzikanten

Muzikanten ( 2)
Zoon,
Dikwijls worden wij door Nederlands bezoek gevraagd “ wat doe je zo aan de Costa
Blanca “. Het is niet bij te houden , zoveel Zo zaten wij onlangs op een terrasje,
wanneer de onvermijdelijke vraag weer gesteld wordt. Nee, toch niet opnieuw, denk ik.
Voordat ik uit balorigheid een sterk verhaal wil afsteken horen wij levende muziek
naderen.
Plotseling staan ze voor ons.
Een oude vrouw met een centenbakje, een oude man met trompet aan de mond en aan
de andere hand een als flamenco danseres verklede hond.
Zwierig neemt de zigeuner zijn gleufhoed af.
De hond, die al op twee achterpoten staat, buigt en klapt met twee voorpoten alsof
het castagnetten zijn. Een bekend Spaanse melodietje, een jota, snerpt uit de trompet,
terwijl de hond aan een ketting aan zijn voeten danst.
De vrouw, in versleten zwarte traditioneel klederdracht, rammelt met munten in een
sardineblikje. Het ziet er niet uit maar toegegeven, zij is perfect in de percussie!
Het zou leuk geweest kunnen zijn indien deze acteurs niet zo oud waren.
Het moeten prachtige straat muzikanten geweest zijn maar nu in hun nadagen doet het
verval meelijwekkend aan. Zij is droevig, bij de man kan er geen lach af en de hond
jankt.
Voor deze mensen bestaat in Spanje geen pensioen, ze zullen wel moeten, denk ik.
“Wat zielig” die hond, roept een blonde Amsterdamse in de zon.
“Bij ons in Holland komt de dierenbescherming tussenbeide “, voegt een vriendin toe.
“Die krijgen van mij geen cent “.
“Weldone “, roepen een paar Engelsen die in te korte broek, met onbloot bovenlichaam
en grote pul bier, in de gulle winterzon zitten.
”Again, again “, klappen zij en werpen gul een paar euro,s in het bakje.
Zoon, daar kan ik begrip voor opbrengen want in Engeland is doggy dancing al jaren
een fenomeen. Er zijn daar speciale honden clubs en er vinden reeksen van wedstrijden
plaats.
Weet je, ooit was ik in Canada bij een wereld kampioenschap tijdens de bekende
Stampede in Calgary. Genoten heb ik van het spektakel daar. Van de honden, hun
baasjes, het gedoe erom heen. Zichtbaar vrolijk waren zij en dansten de moeilijkste
kunstjes om -en met hun baasje. Bij terugkomst ben ik met mijn hond, een schnautzer,
prompt in training gegaan.
Ook zij kon er geen genoeg van krijgen, zo leuk vond zij het.
Mens en dier genieten, geloof me, het is kul dat het verboden moet worden.
Dan zie ik het elektronische halsbandje bij de hond.
Dàt is de reden dat ze danst wanneer hij op zijn trompet blaast.
Als de hond weigert te dansen drukt hij op een knop, de vlegel.
Dan springt de hond een meter hoog, het gejank doet aan als een uithaal bij de
flamenco.
Van pijn slaat ze met de voorpoten. Een artiesten truc, afgekeken van de in Spanje
gebruikelijke methode om jachthonden af te richten dan wel onder controle te houden.
Intussen trekt de artiestenhond keffend de oude man naar het volgende terras.
Zwaar leunend op haar stok schuifelt de vrouw met haar gezelschap uit ons beeld.
De Amsterdammers laten een portie bitterballen aanrukken.
De Britten grijpen gulzig uit een bak chips.
Een wereld van verschil, zoon.
Ook dit is de Costa Blanca
AJB
06.03.2006