DE EENZAAMHEID VAN DE EGEL BIOGRAFIEËN

DE EENZAAMHEID VAN DE EGEL
BIOGRAFIEËN
(°1941) studeerde geneeskunde in Utrecht en vestigde zich na een verblijf van drie jaar
in Kenia als huisarts in Amsterdam. Na al een aantal jaren gedichten voor volwassenen te hebben
geschreven, begon hij verhalen voor zijn kinderen te schrijven. In 1984 verscheen zijn eerste
kinderboek, Er ging geen dag voorbij: negenenveertig verhalen over de eekhoorn en de andere dieren.
Vooral zijn dierenverhalen rond de mier en de eekhoorn zijn erg geliefd en worden ook door
volwassenen graag gelezen vanwege de amusante, bizarre situaties en filosofische diepgang. Veel
van zijn boeken werden met prijzen bekroond: zo kreeg Toen niemand iets te doen had in 1988 de
Gouden Griffel, en in 1990 ging de Zilveren Griffel naar Langzaam, zo snel als zij konden. Toon
Tellegen schrijft nog steeds en met grote regelmaat gedichten.
TOON TELLEGEN
studeerde af aan het RITS. Als schrijver, acteur en regisseur werkte hij voor BRONKS,
Theater Antigone (waar hij ook lid is van de artistieke staf), KVS en Theater Artemis. Twee stukken
van zijn hand werden geselecteerd voor Het Theaterfestival: Het leven en de werken van Leopold II
(2003) en Missie (2008), beide gemaakt voor de KVS, waar hij ook Parasieten en De kersentuin
maakte. Raven schreef Jan, mijn vriend (2002) en In de meidoorn (2008) voor BRONKS, en
Stoksiealleen (2004). Jan, mijn vriend werd genomineerd voor de Nederlands Vlaamse 1000-Wattprijs
2002 en Stoksiealleen sleepte die prijs daadwerkelijk in de wacht. Sinds 2010 werkt Raven als
freelancer en geeft hij les op het conservatorium van Luik en aan het RITS, waar hij ook lid is van de
artistieke staf drama. In 2010 regisseerde hij Baal, samen met Jos Verbist (coprod. Théâtre National
de Bruxelles), en nog bij Theater Antigone maakte hij in 2012 King Lear 2.0 (coprod. Théâtre Les
Tanneurs). In 2013 regisseert hij De eenzaamheid van de egel bij LOD, familietheater gebaseerd op
het werk van Toon Tellegen.
RAVEN RUËLL
(°1959) is muzikant, arrangeur en componist. Sinds 1989 is hij componist in
residentie bij LOD. In zijn composities ontleent hij elementen uit zowel jazz, klassiek als volksmuziek
uit alle hoeken van de wereld. Hij vermengt muzikale stijlen die hem aanspreken en creëert er iets
nieuws mee, muziek die zijn onmiskenbare stempel draagt. Zijn muziek is ook uiterst 'menselijk', en
laat een grote vrijheid aan de muzikanten die ze uitvoeren. Met muziektheaterproducties als Diep in
het bos en Achter ‘t eten (samen met Eric De Volder), Stories of Europe – The Attendants’ Gallery
(samen met acteur/ regisseur Koen De Sutter) en La Tristeza Complice (samen met Alain Platel van
Les Ballets C de la B) heeft van der Harst een uitgebreid repertoire opgebouwd. Kenmerkend voor
zijn projecten is dat ze een breed publiek aanspreken. Zijn volkse fanfare Banda Azufaifo en het
hartverwarmende Huis der verborgen muziekjes I & II, zijn daarvan de bekendste getuigen.
DICK VAN DER HARST
In 2001 kreeg van der Harst de Louis Paul Boonprijs “voor zijn maatschappelijk engagement en de
binding met de mens die in zijn hele oeuvre terug te vinden is”. Voor zijn samenwerkingsproject
Achter ‘t eten met Eric De Volder werd hij in 2004 bekroond met de Grote Theaterfestival Prijs. In
2007 & 2008 was Dick van der Harst stadscomponist van Gent. Samen met Oxalys en Raven Ruëll
bereidt Dick in 2013 voor LOD een kindervoorstelling voor gebaseerd op het boek De eenzaamheid
van de egel van Toon Tellegen.
“Wees jezelf, de andere mogelijkheden zijn al bezet.”
Wanneer SOPHIE WARNANT in 2011 afstudeert van het conservatorium van Luik, komt ze er buiten vol
plannen en ideeën. Uit die vier jaren vol beweging, storm en passie ontstaat tijdens het project
“carte blanche/solo”, “Ha Tahfénéwai!”, een eigen creatie, gebaseerd op het thema van de
psychiatrie, die een succesvolle tournee door Vlaanderen erop heeft zitten.
Er volgt een jaar rijk aan ontwikkeling en onderzoek, waarin ze aan verschillende projecten
deelneemt, zoals “Propagand a.normal”, geleid door het artistiek en interdisciplinair collectief Clinic
Orgasm Society. Ze leidt ook zelf, samen met Raven Ruëll, een project waarbij ze leerlingen van het
Conservatorium Luik laten kennismaken met het psychiatrisch milieu in de ‘Devinière’, een centrum
voor psychotherapie in Charleroi. Ze vervolgt haar eigenzinnige weg in een samenwerking die leidt
tot een creatie waarin het thema Don Juan wordt uitgespit door regisseur Sylvie Landuyt. In 2013
speelt ze bovendien de egel in de nieuwe LOD-productie De eenzaamheid van de egel, in een regie
van Raven Ruëll, met muziek van Dick van der Harst.
De Belgische mezzosopraan ELS MONDELAERS behaalde aan het Gentse Conservatorium met grote
onderscheiding de meestergraad Klassieke Zang in de klas van Mireille Capelle. Bij haar heeft ze zich
ook gespecialiseerd als soliste in de Hedendaagse Muziek. De inspiratie om zich te bekwamen in zang
haalde ze uit haar studie Muziekpedagogie aan het Lemmensinstituut waar ze voor het bekomen van
haar meestergraad onder andere het einddiploma harmonie en contrapunt verwierf. Masterclasses
volgde ze onder meer bij Claron McFadden, Irwin Gage, Elena Vink, Lineke Rijxman, Caroline Petrick
en Gidon Saks.
Daarnaast kruipt ze graag in de huid van andere personages waardoor zij al meerdere malen was te
zien in muziektheaterproducties in binnen- en buitenland. Zo speelde ze bij LOD mee in de
performance Aeon (Daan Janssens/Stef Lernous), in de opera House of the sleeping beauties (Kris
Defoort/Guy Cassiers), Muur (Dominique Pauwels/Inne Goris), in Les Aveugles (Daan Janssens/Patrick
Corillon) en nu in 2013 in De eenzaamheid van de egel (Raven Ruëll/Dick van der Harst).
Opgericht in 1993 in de schoot van het Brussels conservatorium, groeide OXALYS uit tot een
kamermuziekensemble met een uitgesproken profiel en een sterke internationale reputatie. Vanuit
de oorspronkelijke bezetting van strijkkwintet, fluit, klarinet en harp, breidt het ensemble regelmatig
uit naar andere instrumenten om een zeer breed repertoire te brengen en ongewone projecten te
realiseren.
De focus ligt op de muziek van de Belle Epoque (1870-1930), van waaruit Oxalys zowel terug als
vooruit blikt. Van Haydn en Mozart tot het creëren van hedendaagse muziek. Ook de vocale
kamermuziek van rond de eeuwwisseling ligt Oxalys goed en wordt gebracht met excellente solisten
als Laure Decampe, Christianne Stotijn, Dietrich Henschel, Nikolay Borchev en Christoph Pregardien.
Oxalys verenigt musici die met veel plezier muzikale avonturen aangaan. In deze geest werden de
“Muzieknachten” gecreëerd, wandelconcerten in historisch gebouwen of musea die een symbiose
creëren tussen architectuur, plastische kunst en muziek. Verder verleent Oxalys regelmatig zijn
medewerking aan theaterproducties met als vaste partners LOD|muziektheater en Transparant.