Werkstuk Aardrijkskunde

Werkstuk Geschiedenis
Anne Frank
Inhoudsopgave:
- Inleiding
- Hoe zag het dagboek van Anne Frank eruit?
- Wat gebeurde er toen Hitler aan de macht kwam?
- Hoe leefde Anne Frank en haar familie?
- Hoe verliep het onderduiken?
- Hoe verliep de arrestatie?
- Wat waren de oorzaken?
- Wat waren de gevolgen?
- Hoe verliep de levensloop van Anne Frank?
- Conclusie
- Bronvermelding
Inleiding:
Anne Frank was een gewone puber die net als veel andere pubers een dagboek begint, omdat ze er behoefte
aan heeft haar hart voor iemand uit te storten. Of, zoals ze het zelf zegt: "Om nu het idee van een vriendin nog te
verhogen in mijn fantasie, wil ik niet zo maar gewoon als ieder ander de feiten in dit dagboek plaatsen, maar wil
dit dagboek de vriendin zelf laten zijn en die vriendin heet Kitty."
Anne Frank is een Amsterdams meisje, dat het Joods Lycewm bezoekt.
Ze is in 1929 in Duitsland geboren, maar al in 1933, de tijd dat Hitler aan de macht komt, trekt de familie Frank
naar Nederland. In juli 1942 duikt men onder in het achterhuis van het pand Prinsengracht 263, vlak bij de
Westerkerk. Als de familie Frank hier ruim twee jaar heeft gezeten doet de Grüne Polizei een inval. De families
Frank en Van Daan en de heer Dussel worden gearresteerd, evenals de helpers Kraler en Koophuis (4 augustus
1944). Ze zijn verraden. Ze worden naar Nederlandse en Duitse concentratiekampen gevoerd. Anne sterft in
maart 1945 in het Bergen-Belsen kamp. Slechts vader Frank overleeft de Duitse daden, ook Kraler en Koophuis
brengen het er levend van af.
Na de oorlog vindt men in het Achterhuis het dagboek van Anne Frank, tussen een stapel oud papier. Het wordt
gepubliceerd en in vele talen vertaald.
De hoofdvraag van dit werkstuk is:
- Wie was Anne Frank?
De verschillende deelvragen van dit werkstuk zijn:
- Hoe zag het dagboek van Anne Frank eruit?
- Wat gebeurde er toen Hitler aan de macht kwam?
- Hoe leefde Anne Frank en haar familie?
- Hoe verliep het onderduiken?
- Hoe verliep de arrestatie?
- Wat waren de oorzaken?
- Wat waren de gevolgen?
- Hoe verliep de levensloop van Anne Frank?
Hoe zag het dagboek van Anne Frank eruit?
Anne Frank schreef altijd al haar verhalen in haar dagboek. Hierin kon ze altijd alles kwijt, zonder dat iemand het
wist. Ze beschouwde haar dagboek als een soort vriendin.
ANNE FRANK, 12 JUNI 1942
Op haar dertiende verjaardag krijgt Anne haar dagboek. Twee dagen later begint ze er in te schrijven. Ze schrijft
over haar familie, haar vriendinnen en haar school.
Die maand krijgt ze een nieuw vriendje: Hello Silberberg. Hij is zestien en Anne vind hem erg knap. Anne geniet
van het leven en over de oorlog denkt ze liever niet na. Maar voor de joden is het gevaarlijk om onnadenkend te
zijn. Dat blijkt bijvoorbeeld op maandag 29 juni. Aan het eind van de middag komt Hello bij Anne thuis om met
haar ouders kennis te maken.
Hieronder staat wat ze die dag in haar dagboek heeft geschreven.
LIEVE KITTY
Ik had taart en snoep gehaald, thee koekjes, van alles was er, maar Hello noch ik hadden zin om zo naast elkaar
op een stoel te blijven zitten, we zijn gaan wandelen en pas om 10 over 8 werd ik afgeleverd. Vader was erg
kwaad, vond het geen manier dat ik te laat thuis was. Omdat het voor joden gevaarlijk is om na 8 buiten te zijn en
ik moest beloven in het vervolg 10 minuten voor acht uur binnen te zijn.
Wat gebeurde er toen Hitler aan de macht kwam?
In 1929 het jaar dat Anne geboren was, gaat het heel slecht in Duitsland. Er is werkloosheid dus ook armoede.
De meest Duitse mensen zijn heel ontevreden.
De nationale socialisme Duitse arbeiders partij, de NSDAP krijgt steeds meer aanhang. De leider van die partij
heet ADOLF HITLER en zijn aanhangers worden Nazi’s genoemd. Hitler zegt dat de Duitsers een soort super
mensen zijn, de zogenaamde Übermenschen. Echte Duitsers zijn volgens hem de beste de sterkste en de slimste
mensen in de hele wereld. Daarom vindt Hitler ook dat het Duitse volk het recht heeft om andere volken te
overheersen en tot slaaf te maken. Hij belooft het Duitse volk een prachtige toekomst. Maar zoals de mensen
tegenwoordig wel weten is niet uitgekomen wat Hitler gezegd heeft. De Nazi’s zeggen dat Duitse mensen alleen
maar uit super mensen bestaan. Volgens hen is er geen plaats voor minderwaardige mensen: bijvoorbeeld
zigeuners, zwarten, homoseksuelen, gehandicapten en joden. In januari 1942 besluit de top van de Nazipartij om
ruim elf miljoen Europese joden te vermoorden. Alleen maar omdat ze joden zijn. Daarvoor zullen er
vernietigingskampen worden gebouwd. Dat zijn concentratie kampen, speciaal ontworpen om mensen snel te
kunnen doden. In verafgelegen gebieden in Polen worden deze kampen gebouwd: in Auschwitzen-Birkenau,
Treblinka, Belzec, Sobibor, Chelmno en Majdaniek. Alles moet in geheim gebeuren. Niemand mag de echte
reden weten waarom de joden worden weggevoerd. Daarom vertellen de Nazi’s dat de joden naar Polen moeten
om te werken. De meeste mensen geloven dat ook. Treinen uit alle Europese landen, die door de Duitsers bezet
zijn, rijden af en aan naar Polen. Dagen lang zitten ze in overvolle veewagens. Zonder eten of drinken. Zonder
dat ze weten wat hen te wachten staat.
De meeste mensen komen gelijk in vernietigingskampen terecht. De sterke mensen worden er tussenuit gehaald
om nog wat voor de Duitsers te werken. Enkelen overleven dit. Auschwitz-Birkenau is het vernietigingskamp. Een
paar uur na aankomst zijn de meeste mensen al vermoord in de gaskamers. Alleen die de Nazi’s denken te
kunnen gebruiken worden nog even gespaard. Sterke jonge vrouwen of mannen moeten keihard werken voor de
Duitsers tot ze er bij neervallen. De omstandigheden zijn zo verschrikkelijk dat de meeste mensen binnen enkelen
weken sterven. Door heel veel geluk zijn sommigen nog in leven als de geallieerde troepen in 1945 de kampen
bevrijden. In totaal zijn er ongeveer zes miljoen mensen vermoord. Ook de zigeuners worden uit alle door
Duitsers bezette landen gedeporteerd naar de kampen. Verreweg de meeste van hen hebben de oorlog niet
overleefd.
Er heerste zeer veel armoede in Duitsland. De schuld ervan geeft Hitler aan de joden. Want joden zijn volgens
hem gevaarlijk. Hij schreeuwt dat alle joden slecht, gevaarlijk en oneerlijk zijn. Door dit te roepen haakt hij handig
in op het antisemitisme, een ander woord voor jodenhaat. Hitler was niet de eerste die met antisemitisme begon.
Het bestond al voordat Hitler aan de macht kwam.
En het bestaat nu nog steeds in Duitsland, Nederland en in andere landen.
Veel Duitsers vinden het wel een prettig idee dat ze een beter soort mensen zouden zijn dan alle andere mensen.
En het is ook wel makkelijk om de joden de schuld te geven van alle narigheid. Er stemmen zoveel mensen dat
Hitler dat de NSDAP de grootste wordt.
Hitler wordt in 1933 de leider van de regering. Nu blijkt de echte bedoeling van de Nazi’s.
Ze vernietigen de democratie en verbieden alle partijen behalve de NSDAP. Iedereen die ook maar waagt om
tegen te spreken, wordt in elkaar geslagen of in de gevangenis gegooid. De gevangenissen zijn al gauw vol. Veel
Duitsers houden uit angst hun mond. Maar de meeste Duitsers bewonderen Hitler juist. Ze zijn berijd om
blindelings te geloven wat Hitler zegt en zonder tegen spraak te doen wat hij hen vraagt. Hitler probeert de haat
tegen de joden aan te sterken Op allerlei manieren gebeurd dat, via de radio, de kranten, de film, enzovoort. Voor
de joden wordt het leven steeds moeilijker. Mannen en vrouwen verliezen hun werk en kinderen moeten op
school apart zitten. En dan is dit nog maar het begin.
Hoe leefde Anne Frank en haar familie?
Op 12 juni 1929 wordt Anne Frank geboren in de Duitse stad Frankfurt Am Main. Otto Frank houdt erg van
fotograferen vooral van de kinderen. Voor Anne wordt een fotoalbum aangelegd. Al gauw komen familieleden op
bezoek om de baby te bewonderen. Anne heeft een ouder zusje, Margot. Margot is op 16 februari 1926 geboren.
Ze is met Anne’s geboorte drie jaar oud.
De familie Frank woont aan de Marbachweg 307. Het is volop zomer, als Anne net uit het ziekenhuis is. Als Anne
wordt geboren zijn haar ouders vier jaar getrouwd. Op 12 mei 1925 vindt het huwelijk plaats in de synagoge van
Aken. Otto is zesendertig jaar oud, en Edith vijfentwintig jaar. Het pas getrouwde stel gaat op reis naar Italië. Ze
logeren onder meer in San Marino, aan de Middellandse Zee.
Alice Frank-Stern is de moeder van Otto. Zijn vader is overleden in 1909 toen Otto pas twintig jaar oud was. Otto
Frank is in Frankfurt am Main geboren en opgegroeid. Al vele generaties woont zijn familie in deze stad. Edith
Holländer is in Aken geboren, vlakbij de Nederlandse grens. Ruim twee jaar wonen Otto en Edith in het huis van
Otto’s moeder. Maar in de herfst van 1927 verhuizen ze naar het huis aan de Marbachweg. In de buurt wonen
veel kinderen. Bijna iedere middag komen er kinderen met Margot in de tuin spelen.
De familie Frank is liberaaljoods. Dat wil zeggen dat ze zich verbonden voelen met de tradities van de joodse
godsdienst, maar niet streng gelovig zijn. De familie Frank is Duits, spreekt Duits en leest boeken in het Duits.
Otto Frank vindt lezen en studeren heel belangrijk. Niet alleen voor zijn dochtertjes.
Zodra Anne kan lopen speelt ze mee. De kinde-ren in de buurt hebben niet allemaal dezelfde achter-grond.
Sommige zijn katholiek, andere zijn protestants of joods. Natuurlijk zijn ze nieuwsgierig naar elkaars feesten.
Margot wordt uitgenodigd op het communiefeest van een van haar vriendinnetjes. En als de familie Frank
Chanoeka viert, mogen de buurtkinderen soms meedoen. In de tuin is een zand bak waar Anne veel speelt. Zij
moet nog in de tuin blijven. Margot mag het tuinhekje al uit en speelt met haar vriendinnetjes op straat.
Anne en Margot zijn dol op hun vader. Otto Frank heeft een koosnaampje: Anne , Margot en Edith noemen hem
meestal Pim. Later zal Anne in haar dagboek haar vader ook zo noemen. ’s Avonds voor het slapen gaan, verteld
Otto verhaaltjes aan Anne en Margot. Hij verzint ze zelf. Meestal gaan ze over de twee Paula’s, meisjes die
allebei Paula heten. De lieve Paula, die haar ouders gehoorzaamt en de stoute Paula die kattenkwaad uithaalt.
Eind maart verhuist de familie Frank weer. Ze gaan wonen in de Ganghorestrasse 24. Daar is het voor de
kinderen nog mooier en gezonder. In de buurt van het huis zijn prachtige paden om te wandelen. Er zijn ook
heuveltjes waar je ’s winters vanaf kunt sleeën. Anne en Margot blijven bevriend met hun oude buurkinderen,
maar ze maken ook al snel nieuwe vriendjes.
Het is 10 maart 1933. Er is in die winter veel veranderd voor de familie Frank en voor andere joden in Duitsland.
Zes weken eerder, in januari, is Adolf Hitler aan de macht gekomen. Otto en Edith maken zich veel zorgen, maar
dat laten ze niet aan de kinderen merken.
Vlakbij de Hauptwache staat het warenhuis Tietz. Daar is een fotoautomaat. Anne, Margot en hun moeder gaan
er met zijn drieën op de foto. Behalve de datum staat er ook op hoeveel ze samen wegen: bijna 110 kilo. Het zal
een van de laatste foto’s zijn van de familie Frank in Frankfurt.
Anne en Margot logeren in 1933 samen bij hun oma in Aken. Ze wonen niet meer in Frankfurt Am Main. De
familie Frank heeft besloten om Duitsland te verlaten. Want er wordt door Hitler steeds meer maatregelen tegen
joden genomen. De joden in Duitsland zijn bang voor hun toekomst. De familie Frank is van plan om naar
Nederland te verhuizen. Otto Frank heeft het aanbod gekregen om in Amsterdam een nieuw bedrijf te beginnen.
In de herfst van 1933 vindt Otto Frank een geschikte woning in Amsterdam: de tweede etage van een huis aan
het Merwedeplein. Edith en Margot gaan in december naar Amsterdam. Anne blijft nog een tijdje bij haar oma
logeren tot het huis helemaal is ingericht. In dit huis zullen ze wonen totdat ze later moeten onderduiken. Een van
de leuke dingen is dat Amsterdam niet zo ver van het strand ligt. Regelmatig gaat de Familie Frank op vrije dagen
en in de vakanties naar Zandvoort aan Zee.
Sinds 1934 gaat Anne naar school. Eerst zit ze twee jaar in de kleuterklas van de Montessorischool. Ook Margot
gaat naar deze school.
In 1933 is Otto Frank begonnen met zijn nieuwe bedrijf. Het bedrijf heet Opekta Werke en ver-koopt pectine.
Pectine is een vruchten poeder dat je nodig hebt als je zelf jam wilt maken. Veel mensen doen dat omdat het veel
goedkoper en lekkerder is dan de jam uit de winkel. De huisvrouwen die vragen hebben over hoe ze jam moeten
maken, kunnen de Opekta-inlichtingendienst bellen. Dan krijgen
ze Miep Santrouschitz aan de telefoon. Miep werkt bij Otto op kantoor. Vanaf de zomer van 1937 krijgt ze
assistentie van Bep Voskuijl. Op de foto hieronder staan Bep en Miep:
In 1938 komt er een tweede bedrijf bij : Pectacon B.V. Deze firma handelt in vleeskruiden. Hermann van Pels
wordt Otto’s compagnon. Een jaar eerder is de familie Van Pels uit de Duitse stad Osnabrück naar Nederland
gevlucht. Ze hebben een zoontje Peter.
Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger onverwacht Nederland binnen. De familie Frank had gehoopt hier veilig te
zijn. Maar het Duitse leger haalt hen in. Verder vluchten is niet meer mogelijk. In 1940 gaan ze gewoon naar
school. In de kranten staan allerlei artikelen waarin joden worden beledigd, Maar Otto en Edith proberen dat voor
hun dochters zoveel mogelijk verborgen te houden.
Op 1 december 1940 verhuist het bedrijf van Otto Frank naar een ander pand : Prinsengracht 263. Nederland is
nu nog maar een half jaar door de Duitsers bezet. Otto weet hoe het in Duitsland is gegaan. Daar mochten de
joden al snel geen bedrijf meer hebben. Zo zal het in Nederland ook gaan. Daarom doet hij zijn bedrijf over aan
Victor Kugler en Johannes Kleiman. Het bedrijf krijgt in 1941 ook een nieuwe naam : Handelsvereniging Gies &
Co.
1941 is het laatste jaar voor Anne op de Montessorischool. Na de zomervakantie van 1941 krijgen joodse
kinderen te horen dat ze niet meer naar de school van hun keuze mogen. Joden moeten voortaan naar een
joodse school, met joodse leerkrachten, afgezonderd van hun niet-joodse leeftijdgenoten. Anne en Margot gaan
dan naar het Joods Lyceum. Maar daar blijft het niet bij, in haar dagboek schrijft Anne: Jodenwet volgde op
jodenwet en onze vrijheid werd zeer beknot. Joden moeten een jodenster dragen; joden moeten hun fietsen
afgeven; joden mogen niet in de tram; joden mogen niet in een auto, ook niet in een particuliere; joden mogen
alleen van 15.00 tot 17.00 uur boodschappen doen; joden mogen alleen maar naar een joodse kapper; joden
mogen vanaf 20.00 uur ’s avonds tot 6.00 uur ‘s ochtends niet op straat. Zo ging ons leventje door en we mochten
dit niet en dat niet.
Hoe verliep het onderduiken?
Begin juli heeft Anne’s vader een ernstig gesprek met haar. Ze heeft hier wat over geschreven in haar dagboek:
Toen we een paar dagen geleden samen om ons pleintje wandelden, begon vader opeens over schuilen te
praten, hij had het erover dat het erg moeilijk voor ons zal zijn om afgescheiden van de wereld te leven. Ik vroeg
waarom hij daar nu al over sprak. ‘Ja Anne,’ zei hij hardop, ‘je weet dat we al meer dan een jaar kleren,
levensmiddelen en meubelen naar andere mensen brengen. ‘Wij willen onze goederen niet in handen van de
Duitsers laten vallen, maar nog veel minder willen wij zelf gepakt worden. Wij zullen daarom uit onszelf weggaan
en niet wachten tot wij gehaald worden.’ ‘Maar vader wanneer dan?’ Ik werd angstig door de ernst waarmee
vader dit zo zei. ‘Maak je daar maar niet ongerust over, dat regelen wij wel, geniet van je onbezorgde leventje,
zolang je er van genieten kunt.’
Dat is alles wat Otto Frank zegt. Anne hoopt maar dat dit nooit zal gebeuren!
Anne schrijft het bovenstaande op zondagmorgen 5 juli in haar dagboek. Maar diezelfde dag gaat het al mis. Het
is een snikhete zomerdag. Om 3 uur ’s middags gaat de bel. Die hoort Anne niet, want ze ligt lui op een ligstoel
op de veranda te lezen. Even later komt Margot opgewonden naar Anne toe. ‘Er is een oproep van de SS voor
vader gekomen,’ fluisterde ze. Ik schrok ontzettend, een oproep, iedereen weet wat dat betekent,
concentratiekampen en eenzame cellen zag ik al in mijn geest opdoemen en daar naartoe zouden wij vader
moeten laten vertrekken? ‘Hij gaat natuurlijk niet,’ verklaarde Margot mij toen wij in de kamer op moeder zaten te
wachten. ‘Moeder is naar Van Daan (schuilnaam voor Van Pels van Anne) om te vragen, of we morgen naar onze
schuilplaats kunnen vertrekken? Van Daan gaat met ons mee schuilen we zijn dan met ons zevenen. Even later
zitten Anne en Margot nog steeds angstig en geschrokken in hun slaapkamer. Dan, opeens, vertelt Margot aan
Anne dat de oproep niet voor vader maar voor haarzelf bestemd is! Ik schrok opnieuw en begon dan te huilen.
Margot is zestien, zulke jonge meisjes willen ze dus alleen weg laten gaan?
Maar gelukkig zal ze niet gaan , want de familie Frank gaat onderduiken. In haar dagboek beschrijft Anne hoe het
verder gaat. Ze verlaten hun huis en lopen door de stro-mende regen, vader en moeder en Anne, elk met een
school- en een boekentas volgepropt met allerlei dingen, alles door elkaar. Omdat joden niet met het openbaar
vervoer mogen reizen, lopen ze.
Pas als ze op straat zijn, vertellen haar vader en moeder het hele onderduikplan. Maandenlang hebben ze allerlei
spullen uit hun huis overgebracht naar het onderduikadres. Al eerder was besloten om op 16 juli te gaan
onderduiken. Maar door de oproep van Margot is het hele onderduikplan vervroegd. Anne’s vader verteld haar
dat de schuilplaats in zijn kantoorgebouw is. Alleen Victor Kugler, Johannes Kleiman, Miep Gies en Bep Voskuijl
zijn op de hoogte van de komst van de onderduikers. De vader van Bep, meneer Voskuijl, die in het magazijn
werkt, hoort het pas enkele weken later. Op de Prinsengracht aan gekomen neemt Miep de familie Frank meteen
mee naar boven, het Achterhuis in. Miep sluit de deur achter hun en dan zijn ze alleen. Margot staat al op hun te
wachten.
Hoe verliep de arrestatie?
Het is een mooie warme zomerdag. Zoals gewoonlijk gaat Otto Frank ’s morgens naar de kamer van Peter om
hem Engelse les te geven. Het is een dag zoals alle andere. Hij wil beginnen. Op dat moment heft Peter zijn hand
op. Hij kijkt geschrokken. Van beneden komt het geluid, vreemde mannenstemmen, schreeuwende, bedreigende
stemmen… Enkele minuten daarvoor zijn 5 mannen plotseling het kantoorgebouw binnengeko-men. Een van hun
is in uniform van Duitse politie. De andere zijn in burgerkleren. Waarschijn-lijk zijn het Nederlandse Nazi’s.
Miep, Bep, Johannes Kleiman en Victor Kugler zijn in het kantoor. De mannen weten alles. Victor Kugler moet
meekomen. Ze gaan naar boven. Bij de boekenkast trekken zij hun revolver. De kast wordt opengemaakt en ze
gaan naar binnen. Even later komt een van de Nederlandse Nazi’s de kamer van Peter binnen, met een
getrokken pistool. Otto en Peter gaan naar beneden. Daar zien ze alle andere onderduikers, ook Anne en Margot,
met de handen omhoog staan. Op een korte afgebeten toon vraagt Karl Silberbauer, want zo heet de agent, om
geld en sieraden. Hij pakt een aktetas en schudt die leeg op de grond. Het zijn de dagboekpapieren van Anne.
Het geld en de sieraden stopt hij in die tas. Karl Silberbauer gelooft niet dat de onderduikers bijna twee jaar in het
Achterhuis verstopt hebben gezeten. Dan wijst Otto naar de groeistreepjes van Anne op de muur.
De onderduikers mogen nog net wat kleren inpakken. Daarna worden ze in een vrachtauto naar een gebouw van
de Duitse politie gebracht. Ook Victor Kugler en Johannes Kleiman worden gearresteerd en meegenomen. Later
worden ze in een kamp opgesloten. Ze zullen het beide overleven.
De vrouwen moeten naar het vrouwenkamp Birkenau lopen. Edith Frank en haar beide dochters blijven bij elkaar.
Mevrouw Van Pels gaat ook naar dat vrouwenkamp. Otto Frank, Peter van Pels en Fritz Pfeffer gaan naar een
mannenkamp. Hermann van Pels wordt na een paar weken in Auschwitz vergast. Alleen Otto Frank overleeft de
oorlog en sterft in 1980.
Wat waren de oorzaken?
Een hele belangrijke oorzaak is dat Hitler aan de macht kwam en dat Hitler de joden, zigeuners, homo’s enz.
haatte. Hitler maakte allerlei regels om het leven van de joden zo zuur mogelijk te maken. Het zijn vooral politieke
oorzaken omdat Hitler aan de macht kwam in Duitsland.
Een eigenlijk nog belangrijkere oorzaak is dat Duitsland Nederland binnenvalt en dat Nederland zich overgeeft en
dat andere landen zich ook overgeven.
Jodenwet volgde op jodenwet. Overal kwamen bordjes met ‘Voor joden verboden’. Bijna heel Europa was bezet
door de Duitsers en het duurde lang voordat er hulp kwam, omdat de VS zich er niet mee wilden bemoeien
doordat ze zich er ook al met WOI mee bemoeit hadden.
Hitler ging op een gegeven moment de joden oppakken en op transport zetten naar concentratiekampen of naar
werkkampen. In die concentratie-kampen worden veel, heel veel mensen vermoordt door vergassing, terwijl
andere joden daarna hun bezittingen bij elkaar moeten zoeken. Ook moeten de andere joden de lijken opruimen.
Nog een oorzaak waarom de familie Frank moest gaan onderduiken was dat er een oproep was gekomen voor
Margot. En dat Margot anders naar een concentratiekamp werd gebracht. Vele andere joden kregen net zo’n
oproep als Margot Frank, de joden kregen hem pas als je minimaal 15 jaar oud was, heel veel joden zijn daarom
gaan onderduiken. Niet allen joden kregen oproepen maar ook de ‘gewone’ mensen kregen oproepen . Het
waren oproepen om in Duitsland te gaan werken. Ook de ‘gewone’ mensen gingen onderduiken omdat zij niet
wilden gaan werken in Duitsland. Alleen mannen kregen deze oproep omdat vrouwen voor de kinderen moesten
zorgen, tenminste dat was het ideaal van de Duitsers: man werken en voor de kost zorgen en de vrouwen thuis
blijven en voor de kinderen zorgen. De belangrijkste oorzaak is dat Hitler aan de macht kwam, want als Hitler niet
aan de macht was gekomen dan was Duitsland Nederland niet binnengevallen en dan hoefden de joden niet te
gaan onderduiken. Als Hitler er niet was geweest dan was er helemaal geen Tweede Wereldoorlog geweest en
dan waren er ook geen miljoenen doden gevallen.
Wat waren de gevolgen?
Er zijn heel veel gevolgen, maar het gevolg wat de meeste indruk heeft gemaakt is de Kristalnacht. In de
Kristalnacht werden er joodse winkels in brand gestoken en de ruiten ingeslagen, er werden joodse synagoges
verbrand enz. De rede dat de Kristal-nacht de kristalnacht heet is, omdat er zoveel ruiten zijn ingegooid.
Er waren nog veel meer gevolgen waaronder ook onderduiken. De joden moesten wel onderduiken anders
overleefden ze het niet want de Duitsers pakten alle joden op en bracht ze naar concentratiekampen. In deze
concentratiekampen werden de Joden vergast of ze stierven van de honger of van een ziekte want in de
concentratiekampen heersten er veel ziektes.
Ook gingen er veel joden emigreren naar het buitenland bijvoorbeeld naar: Zwitserland, VS, Canada enz.
Een ander gevolg was dat heel veel mensen de joden gingen helpen met onderduiken zoals Miep Gies, Bep
Voskuijl, Johannes Kleiman en Victor Kugler. Ook heel veel joden raakten hun bedrijf kwijt, maar Otto Frank wist
dat van te voren , omdat dat ook in Duitsland zo was, en gaf het bedrijf aan Johannes Kleiman en Victor Kugler.
Het zijn allemaal politieke en veiligheidsgevolgen. En het zijn gevolgen op korte termijn. Het belangrijkste gevolg
is dat de joden naar concentratiekampen werden gebracht. Want als de joden niet naar een concentratiekamp
werden gebracht hoefde de familie Frank niet te gaan onderduiken en dan waren ze ook niet opgepakt en alsnog
naar een concentratiekamp gebracht en dat ze daar stierven.
Hoe verliep de levensloop van Anne Frank?
Anne Frank is geboren op 12 juni 1929 in Frankfurt am Main in Duitsland. En in 1933 komt in Duitsland de
nationale socialistische anti-joodse partij van Hilter aan de macht. Dan zien Anne haar ouders geen toekomst
meer in Duitsland en ze vluchten in 1933 naar Amsterdam. Anne is dan 4 jaar oud. Tot haar elfde groeit ze
onbezorgd door in Nederland. Maar in 1940 wordt Nederland door de Duitsers bezet. En op haar 13e verjaardag
krijgt ze een dagboek van haar vader en twee dagen later begint ze daarin te schrijven. Ze schrijf erin over
familie, vriendinnen en haar school. Aan oorlog wil Anne liever niet denken, maar voor joden is het gevaarlijk om
onnadenkend te zijn. Want een keer was ze om tien minuten over acht thuis maar eigenlijk mochten de joden
maar tot acht uur buiten zijn dus had ze geluk gehad dat ze niet gepakt werd. Na een tijdje werd het toch wel
gevaarlijk om niet onder te duiken want Margot had een brief gehad dat ze zich moest melden en naar een kamp
moest. Toe ging alles met een sneltreinvaart en op 6 juli 1942 duikt de familie Frank onder in het achterhuis op de
Prinsengracht 263 in Amsterdam. Maar na een paar dagen komt er nog een gezin bij het is familie Van Daan die
bestaan uit mevrouw en meneer Van Daan en peter. Later komt Frits Pfeffer (Albert Dussel) er ook bij. Anne
wordt later verliefd op Peter. Anne deelde
eerst de kamer met Margot maar nu moest zij dat doen met meneer Dussel, en dat leverde dan vaak ruzie op
over het bureau. Toen Anne voor het eerst in het achterhuis kwam zag ze al de spullen die “kapot” waren gegaan
in het andere huis. Anne vond haar kamer in het nieuwe huis maar saai en toen heeft ze hem vol met plaatjes
geplakt. Op 4 augustus 1944 worden de onderduikers uit het achterhuis ontdekt en ze worden vervoerd naar
kamp Westerborg, dan worden ze doorgestuurd naar Auschwitz in Polen. Anne en Margot gaan dan naar het
kamp Bergen-Belsen waar ze de tyfes krijgen en ze overlijden daaraan. Bijna twee maanden later ontvangt Otto
dat zijn twee dochters dood zijn.