Eindwerk - Eet je neushoorn

HANS
ZIMMER
THE ROCK-CHALLENGE
Maxine Verloove
Eindwerk AMC
7 maart 2015
[Geef tekst op]
Nn,n,n,n,
Vandaag stel ik met veel plezier mij challenge voor. Ik zal het hebben over het
werk zelf, een korte biografie van de componist, Hans Zimmer, waarom ik juist
dit werk koos, wat de link is met mijn dagelijks leven en nog een aantal zaken.
Bij deze challenge kreeg ik hulp van mijn papa en mijn tante, en daar ben ik hen
heel dankbaar voor. En ook aan jullie al een dankjewel dat ik de kans krijg dit
voor u te brengen. Ik hoop dat ik jullie doorheen mijn presentatie weet te boeien
en dat ik jullie niet verveel.
Waarover gaat het werk? ----------------------------------------- 2
Wie is de componist? --------------------------------------------- 3
Waarom koos ik voor The Rock? ------------------------------- 4
Wat heb ik ermee te maken? ------------------------------------ 4
Hoe zit het met de soundtracks? -------------------------------- 5
Eigen inbreng? ---------------------------------------------------- 6
1
The Rock een actiefilm met een aantal bekende acteurs zoals Sean Connery,
Nicolas Cage en Ed Harris.
Een generaal van het Amerikaanse leger heeft zich het lot van zijn medesoldaten erg aangetrokken. Hij heeft gevochten in vele oorlogen en hier de
waarheid gezien. Het Amerikaanse leger maakt volgens hem namelijk gebruik
van haar soldaten. Ze moeten wel hun leven geven voor het land, maar als puntje
bij paaltje komt laten ze de soldaten stikken. De generaal heeft er vooral moeite
mee dat er geen financiële compensatie wordt gegeven voor dode en gewonde
soldaten. Hierom heeft hij samen met een groep soldaten een plan gemaakt om
veel geld los te krijgen voor oorlogsslachtoffers en nog een extra zakcentje voor
zichzelf.
Het plan bestaat eruit om op Alcatraz (the rock) een groep toeristen te gijzelen.
Ook hebben ze bezit gekregen van een aantal raketten met daarin sarin-gas. Als
de regering niet snel 100 miljoen dollar overmaakt worden deze raketten
afgevuurd op San Francisco. De toeristen fungeren voornamelijk als dreigmiddel
zodat de oude gevangenis niet wordt aangevallen. Officieren van het leger gaan
natuurlijk niet akkoord met deze eis en dus zetten zij een plan op om Alcatraz
binnen te gaan en de raketten onschadelijk te maken. Hier komen Mason en
Goodspeed in het verhaal. De eerste is een voormalig gevangene van Alcatraz,
de enige die ooit ontsnapt is van het eiland. Hij zal een groep soldaten de
gevangenis in moeten leiden via het ondergrondse gangenstelsel. Goodspeed is
een chemie-expert voor de FBI. Zijn taak zal eruit bestaan om de raketten
onschadelijk te maken.
(www.filmrecensies.net)
2
Levensbeschrijving:
Zijn volledige naam is Hans Florian Zimmer en hij is geboren op12 september
1957 in Frankfurt am Main, Duitsland. Hij is één van de bekendste filmmuziek
componisten in Hollywood. Al van kinds af aan was hij gebeten door muziek.
Zijn passie was enorm groot. Hij volgde enkele pianolessen toen hij slechts 3
jaar was, maar hij improviseerde meer dan dat hij ervoor studeerde en dus gaf de
leraar het op. Zimmer hield zich meer bezig met elektronische muziek, wat voor
die tijd ongebruikelijk was.
Carrière:
Toen hij volwassen was trok hij naar Engeland en speelde mee in enkele
rockbands. Hij is zelfs in de clip ‘Video kills the radiostar’ the zien. Hij kwam in
contact met componist Stanley Myers en Moonlighting(1982) was het eerste
project van Meyers en Zimmer samen. Hans zimmer begint in 1988 uiteindelijk
een solocarrière met de film Rain Man. Hij schreef heel wat filmmuziek o.a. The
Rock, The Lion King, Inception, The last Samurai… Voor enkele van die films
won hij zelfs een oscar. Naast oscars kreeg hij ook heel wat awards voor zijn
muziek.
Vandaag:
Vandaag de dag is hij ook hier wat bekender geworden. Doordat hij onlangs de
ouverture voor Tomorrowland schreef, klinkt zijn naam bij jongeren die niet zo
van filmmuziek houden toch niet meer zo onbekend.
3
Naast bigband en klassieke muziek is ook filmmuziek één van mijn favoriete
genres. Filmmuziek roept bij mij meer emoties op dan bij andere stijlen.
Wanneer ik die muziek beluister krijg ik kippenvel en pink soms wel eens een
traantje weg, zeker bij soundtracks van bepaalde ontroerende films. The Rock is
niet bepaald een romantische of ontroerende film, maar toch is de soundtrack
van deze film mijn absolute favoriet. Het heeft iets geheimzinnigs en misschien
iets gewelddadigs, maar het hoofdthema is echt fantastisch. Hans Zimmer heeft
de gewoonte de hoorns in bepaalde passages wel in de kijker te zetten, en ook
hier is dat het geval. Bij deze passage krijg ik echt altijd kippenvel. Als ik naar
Zimmer’s muziek luister, zou ik nog spijt krijgen dat ik geen koperinstrument
speel. Maar wanneer ik dan weer bigband beluister, weet ik waarom ik saxofoon
koos . Het is fantastisch als iemand je met muziek kan ontroeren. Muziek zegt
meer dan de meeste woorden, alles wat je moet doen, is ernaar luisteren. Je moet
je laten meeslepen in het verhaal dat ‘verteld’ wordt. In de werken van Hans
Zimmer is dat geen probleem. Zijn muziek is eenvoudig en makkelijk te
begrijpen, daarom kan je je ook goed inleven in zijn muziek. Dat vind ik iets
wonderbaarlijks. Naast de soundtrack ervan vind ik de film ook wel geslaagd.
Wat is de link nu eigenlijk tussen mijn dagelijks leven en dit werk? Wel, samen
met mijn zus en ouders ben ik lid van de JET Symphonic Band en Vermaak Na
Arbeid Tielt. Met die laatste vereniging speel ik het minst lang mee, maar toch
net lang genoeg om het filmconcert omtrent Hans Zimmer mee te maken (met
als presentator Jan Verheyen). Daar hebben we zijn bekendste werken gebracht
waarbij filmbeelden geprojecteerd werden. Ik mocht nog niet alle stukken
meespelen omdat ik nog tot The Young Ones behoorde, dus mochten we maar
een tweetal stukken meespelen. Geen probleem eigenlijk, zo had ik meer tijd om
van de andere werken te genieten. We brachten o.a. The Gladiator, Backdraft,
King Arthur en ook The Rock. De andere stukken kende ik al langer, maar The
Rock had ik nog niet zoveel gehoord. Ik luisterde dus aandachtig en werd
meteen verliefd op het werk. Vandaag de dag luister ik ook nog regelmatig naar
dat werk en iedere keer opnieuw krijg ik kippenvel. Soms luister ik het een paar
keer na elkaar, ik kan er eigenlijk maar niet genoeg van krijgen. De grootste link
is dus dat we zijn werken gebracht hebben en dat dit werk één van mijn
lievelingsstukken geworden is. Ik ben echt blij dat ik het concert mocht
meemaken, het was een unieke ervaring, voor zo’n grote groep mensen een
groot concert geven. Nu ben ik dat al een beetje gewend, maar toen was het echt
indrukwekkend.
4
The soundtrack van The Rock bestaat uit 7 delen, waarvan elk deel bij een stukje
van de film past.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Hummel get the Rockets
Jade
In the Tunnels
Mason's Walk - First Launch
Rocket Away
Fort Walton - Kansas
The Chase
Ondanks het feit dat er de soundtrack opgesplitst is, komt in elk deeltje het
hoofdthema voor. Misschien niet altijd helemaal centraal, maar het zit overal in
verwerkt.
Als eigen inbreng van deze presentatie wil ik jullie graag nog een werk laten
horen. Deze keer niet van Hans Zimmer, nee. Het werk heet When Music Speaks
en is een stuk gecomponeerd bij mezelf. Ik heb hierbij hulp gekregen van mijn
papa om het te orkestreren, maar aan het werk zelf heeft hij niks veranderd, ook
al wist hij dat er eigenlijk hier en daar wel een foutje in zat. Ik kwam eigenlijk
op het idee om een stuk te componeren in de pianoles. Ik speelde net een stuk
met gebroken akkoorden en de leraar zei spontaan dat je eigenlijk met gewone
akkoorden wel iets moois kunt componeren. Ik had er al altijd stiekem op
gehoopt om ooit een eigen stuk zou componeren, zoals Hans Zimmer dat kan.
Die week na de les was het vakantie en besloot ik om eens achter mijn piano te
gaan zitten en gewoon eens wat te proberen. Ik ben honderd keer opnieuw
begonnen omdat ik er niet van overtuigd was, maar uiteindelijk mag het
resultaat er wel wezen, denk ik. Ik had dus een pianostukje gecomponeerd, en
daar stopt het, dacht ik. Maar toen ik hoorde dat we met onze jeugdharmonie
The Young Ones een jubileumconcert zouden spelen en dat iedereen iets
speciaals mocht doen, kwam ik op het idee om het stuk te verschrijven voor
orkest. Ik mocht het uiteindelijk ook zelf dirigeren, waar ik wel wat stress voor
had. Het doet wel iets als je altijd in het orkest zit en dan opeens voor die hele
groep staat. Ik ben mijn papa heel dankbaar, maar ook mijn tante Thari. Ze heeft
mij een beetje geleerd hoe je moet dirigeren. Toen op het concert zelf mijn werk
gedaan was, kreeg ik veel applaus, en toen was ik toch wel fier op mezelf. Ik
5
laat jullie nu met veel plezier mijn compositie horen en ik hoop dat jullie het wat
vinden.
Om te dirigeren hebben we natuurlijk een partituur nodig, of score zoals ze dat
ook wel eens noemen. Om die score te maken kreeg ik hulp van mijn papa. Toen
ik het stuk klaar had, had ik niets opgeschreven op papier, dus speelde ik het
voor op de piano en papa gaf het in op de computer. Samen beluisterden we het
werk opnieuw en brachten hier en daar een wijziging aan. Natuurlijk alleen maar
als ik ermee instemde, want het is tenslotte mijn werk. Toen alles perfect was,
drukten we de score en partituren af. En toen ik het stapeltje papier in mijn
handen had, werd ik overweldigd door een gevoel van trots. Zo’n score is wel
een heel handig ‘ding’. Bovenaan vinden we de houtblazers terug, van hoog naar
laag: eerst de piccolo (als die er is), dan dwarsfluit, vervolgens hobo, daarna
klarinet, gevolgd door de saxofoon en fagot. Daaronder vinden we dan de kopers
terug: trompet, hoorn trombone en euphonium. Nog eens daaronder zien we dan
het slagwerk. Heel gestructureerd dus. Toen ik voor de eerste keer op de
repetitie moest dirigeren, was ik wel zenuwachtig. De eerste keer is het toch wel
veel ineen om teken te doen, de partituur te lezen, en de juiste maat te slaan.
Maar zoals je zag, viel dat al bij al nog mee . Ik ben heel fier dat ik een
compositie gemaakt heb en zou dit naar de toekomst toe wel vaker willen doen.
Vooral het dirigeren dan, dat heb ik echt al altijd gewild. Daarom dat dit concert
ook heel erg belangrijk was voor mij persoonlijk. Het voelde voor mij als dat de
eerste grote stap gezet was. Daarom ben ik alle mensen die me deze kans hebben
gegeven enorm dankbaar.
6