de visie van intal

DE VISIE VAN INTAL
Een onrechtvaardige globalisering
De wereld is gekenmerkt door een schrijnende ongelijkheid tussen Noord en Zuid, rijk en
arm. De overgrote meerderheid van de wereldbevolking heeft gebrek aan voeding,
drinkbaar water, gezondheidszorg, werk, land, inkomen, onderwijs, enz., terwijl een zeer
kleine minderheid de rijkdom en de macht monopoliseert. Dit onrecht wordt nog steeds
groter. De kloof tussen de rijke landen in het Noorden en de arme landen in het Zuiden is
op veertig jaar tijd dubbel zo groot geworden.
Dit is het rechtstreeks gevolg van uitbuiting en onderdrukking. Een rijke klasse van
managers, bankiers en aandeelhouders heeft de economische en politieke touwtjes in
handen. Multinationale ondernemingen, banken en beurzen kennen alleen het credo van
maximale winst. Alle sociale, democratische en milieurechten moeten daarvoor wijken.
Overal ter wereld zijn arbeiders, boeren, bedienden, kleine zelfstandigen, werklozen,
studenten,… het slachtoffer. Zij ondervinden de negatieve gevolgen van de huidige
‘globalisering’: meer armoede, onzekerheid, uitbuiting en onderdrukking.
Die globalisering is niets anders dan de verdere ontwikkeling van een wereldsysteem dat al
meer dan een eeuw bestaat: het imperialisme. Dit is kapitalisme uitgebreid op
wereldschaal, waar gigantische monopolies de dienst uitmaken: de multinationals. Zij
domineren de internationale investeringen, productie en handel, en hebben de hele
wereldmarkt in hun greep. Machtige financiële groepen creëren enorme speculatieve
kapitaalstromen – en beurscrashes. De grootmachten hebben de wereld netjes – of minder
netjes – ingedeeld in invloedssferen die ze beschouwen als hun achtertuin, hun privéjachtterrein.
Het begon al met de kolonisatie van de derde wereld, een regelrechte plundering van meer
dan 500 jaar. Ook na de formele onafhankelijkheid van de vroegere kolonies blijven oude
en nieuwe kolonisatoren er de plak zwaaien. De Verenigde Staten, de Europese Unie en de
andere rijke industrielanden willen dat hun multinationals op de rug van de
derdewereldlanden nog méér winst maken door nog méér grondstoffen en afzetmarkten in
te palmen en goedkope arbeidskracht uit te buiten. Met behulp van het Internationaal
Monetair Fonds, de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie zijn ze daarom aan een
ware herkolonisering van de derde wereld begonnen. Elke poging of kans tot een
zelfstandige politieke opstelling of een autonome economische ontwikkeling trachten ze in
de kiem te smoren. De grootmachten, de Verenigde Staten op kop, gebruiken economische
en politieke druk om hun wil op te leggen..
De VS schrikken er niet voor terug om oorlogen te ontketenen en militair te (laten)
tussenbeide komen tegen landen en bewegingen die niet in de pas lopen, zich verzetten
tegen de almacht van buitenlandse ondernemingen en banken, of werken aan een
alternatief maatschappijproject. Dat verklaart de toename van oorlogen, buitenlandse
interventies, blokkades of de dreiging ermee. De soevereiniteit van landen wordt op de
helling gezet, het internationaal recht met de voeten getreden, het Handvest van de
Verenigde Naties is verworden tot een vodje papier. Volksorganisaties die vechten voor
sociale verandering worden gecriminaliseerd en als "terrorist" gebrandmerkt,
democratische rechten worden geschonden en teruggeschroefd. Vandaag gaat een 'bom'
geld naar militarisering en oorlog, terwijl voor ontwikkeling nauwelijks kruimels
overblijven.
1
Het recht op gezondheid bedreigd
Voor elk mens en elke gemeenschap is gezondheid een kostbaar goed. Het is een basisrecht
van elk individu. Met de globalisering wordt dat recht steeds meer bedreigd. Om het recht
op gezondheid te realiseren, moeten heel wat obstakels worden weggewerkt: oneerlijke
handelsrelaties, de privatisering van openbare diensten, de winsthonger van
multinationals, het patent’recht’, de oorlog en bezetting in Irak, de Muur in Palestina, de
blokkade van Cuba, schendingen van de mensenrechten,… Gezondheid wordt immers in de
eerste plaats bepaald door sociale, economische en politieke factoren – niet door biomedische factoren.
Ook de gezondheidszorg zelf ligt onder vuur. Gezondheidswerkers haken af door lage
lonen, slechte werkomstandigheden en de ‘brain drain’. De privatisering van
gezondheidsdiensten en de monopoliepositie van farmaceutische bedrijven doen steeds
meer mensen uit de boot vallen.
Een andere wereld: het moét, en het kàn
Intal komt op voor een andere wereld, zonder uitbuiting en onderdrukking, een wereld van
vrede, rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid, gelijke kansen en ontwikkeling voor iedereen.
Het recht van het volk, in plaats van het recht van de sterkste. In zo’n maatschappij
hebben de gewone mensen het voor het zeggen - niet het kapitaal regeert, maar het volk.
De belangrijkste economische sectoren, de grote hefbomen voor ontwikkeling zijn in
handen van het volk, niet van privé-eigenaars. De economie draait in functie van de
basisbehoeften en de menselijke ontwikkeling van heel de bevolking, niet van de
winsthonger van enkelen.
Die andere wereld komt er niet zómaar, want de geschiedenis leert dat wie privileges
heeft op vlak van macht en eigendom, die niet goedschiks uit handen geeft. Maar het
kapitalistisch wereldsysteem is niet zo oppermachtig en onaantastbaar als het lijkt. Het
wordt doorkruist door allerlei tegenstellingen en conflicten. Tussen de grote bedrijven
heerst een moordende concurrentie, en tussen de grote westerse machtsblokken – de VS,
de Europese Unie en Japan – nemen de handels- en andere disputen overhand toe.
Het systeem wordt vooral ook gecontesteerd van onderuit. Onderdrukte en uitgebuite
bevolkingsgroepen worden weerbaar, gemeenschappen en volkeren nemen hun lot in eigen
handen. Dat gaat van eenvoudige protestacties van boerenorganisaties, wijkcomités,
vakbonden en inheemse volkeren, tot maatschappelijke processen van fundamentele
sociale verandering. Het Palestijnse volk verzet zich tegen bezetting, kolonisering en
repressie. Derdewereldlanden komen op voor een meer autonome ontwikkeling, dikwijls
onder impuls van grote, opkomende landen als China, India, Brazilië en Zuid-Afrika. Cuba,
Venezuela en Bolivia maken concreet werk van een alternatief maatschappijproject. De
Zuid-Zuidsolidariteit en –integratie gaan erop vooruit.
En die tegenbeweging krijgt niet alleen vorm in de derde wereld, maar ook in Europa, de
VS en elders, met dokwerkers en automobielarbeiders, gezondheidswerkers en
leerkrachten, andersglobalisten, milieu- en vredesactivisten,… Allemaal voeren ze strijd
tegen een globalisering die niet de hunne is.
Globalize solidarity!
Intal kiest kant voor wie vecht tegen onrecht en voor een andere wereld. Intal is solidair
met al wie bouwt aan een tegenmacht tegen het imperialisme. In het Zuiden steunt intal
volksorganisaties die vechten voor de rechten van onderdrukte en uitgebuite
bevolkingsgroepen, en maatschappelijke projecten die een alternatief proberen te
vormen. In het Noorden tracht intal de stem te laten horen van volksbewegingen,
maatschappijen en netwerken uit het Zuiden.
2
Intal ziet de internationale solidariteit met de derde wereld niet los van de eisen en acties
in het Noorden. Een Belgische arbeider, bediende of student, en een Filipijnse boer,
sloppenbewoner of jongere: ze leven in verschillende omstandigheden, maar allen hebben
ze recht op een behoorlijk inkomen, een leefbaar leven, een rechtvaardige en vreedzame
wereld en een toekomst voor hun kinderen. Vroeg of laat botsen ze ook op dezelfde
machten. Het is trouwens in het rijke Noorden dat de machtscentra van de multinationals
en de internationale instellingen zich bevinden.
Vandaar de oproep om de solidariteit te globaliseren.
intal = International Action for Liberation
Liberation: Intal komt op voor een wereld die bevrijd is van uitbuiting en onderdrukking, van
armoede en onrecht, van oorlog en bezetting.
Action: Intal komt hiervoor in actie, met mensen en groepen in Noord en Zuid.
International: Intal maakt een punt van stevige solidariteitsbanden met volksbewegingen in het
Zuiden.
3