RECENSIE THEATER CENTRAAL VAN 1-11

RECENSIE THEATER CENTRAAL VAN 1-11-2006 Gezelschap Bontehond en Golden Palace
Alleen voor grote mensen, van Bontehond en Golden Palace
”Kinderen zijn uitgenodigd om in grote-mensen-feest-kleren te komen kijken.” Hierdoor zit de zaal vol met
stewardessen, te grote schoenen en mooie jurken.
Jan is jarig. Voor zijn verjaardag wordt een verrassingsfeest georganiseerd door zijn dochter en zijn vrienden. Jan
is overdonderd door dit enorme feest en geniet van alle aandacht, dansjes en liedjes. Totdat zijn dochter,
Charlotte, een hartbrekend lied voor hem zingt, over waarom mama weggegaan is. Ineens moet Jan huilen. De
vrienden besluiten daarop het feest te verplaatsen naar de disco. Charlotte blijft achter samen met de dochter van
een van haar vaders vrienden, Cindy. En Cindy blijkt niet zo lief.
Terwijl Charlotte en Cindy elkaar het leven zuur maken komen de volwassenen af en toe terug van de disco.
Steeds een ander kostuum, een andere hoed en een andere emotie.
De ene keer worden ze betrapt tijdens het zoenen door de kinderen, de andere keer strijden ze om de aandacht
van de kinderen. Als het feestje uit de hand loopt besluiten de kinderen het heft in eigen hand te nemen. Zij doen
de volwassenen na en maken hun gedrag op deze manier inzichtelijk en belachelijk. Wie is er nu de
verstandigste?
Het is een gegeven dat iedereen kent, jong en oud. Het hele huis is versierd voor een feestje, maar de kinderen
horen er niet bij. Ze weten niet waarom er gelachen wordt, maar lachen gewoon mee en proberen om mee te
doen met het feest. Als het net gezellig begint te worden moeten zij op tijd naar bed en missen het echte feest.
Maar ze horen dronken geluiden en zien toch stiekem van alles.
Ingrid Kuipers (artistiek leider van Golden Palace) regisseerde eerder voorstellingen bij Golden Palace. De
fysieke en absurde speelstijl heeft zij meegenomen naar Bontehond. De voorstelling staat bol van de
transformaties. Middels kleine attributen en hoedjes spelen de acteurs telkens iets of iemand anders, zodat een
deelaspect van het personage vertegenwoordigd wordt. Een scala aan deelaspecten van personages passeert de
revue, de een nog gekker en onverwachter dan de ander. Achter de kostuums schuilen onzekere mensen, af en
toe mag het publiek ook deze onzekerheid zien.
De fysieke speelstijl, waarin weinig gesproken wordt en veel gezongen, combineert mooi met het pianospel van
de jarige Jan, gespeeld door Jan Groenteman. Zijn live pianospel contrasteert met de harde geluiden van de
disco. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de vrouw waar hij verliefd op wordt erg mooi kan zingen, zij vinden
elkaar in de live muziek.
Ook de kwaliteiten van de andere spelers moeten genoemd worden. Het bonte gezelschap van acteurs zorgt
ervoor dat iedereen tot zijn recht komt en momenten heeft om zijn of haar capaciteiten te tonen aan het publiek.
Bontehond speelt, met deze voorstelling, voor het eerst in een theater. Maar omdat het nieuwe theater in Almere
bijna klaar is, is er de mogelijkheid om het oude Metropole theater flink op z’n kop te zetten. Hierdoor ontstaat een
groot speelvlak met allerlei mogelijkheden. Het is tegelijkertijd woonkamer, concertzaal, disco, opbergruimte,
coulissen en slaapkamer.
Na afloop van de voorstelling ontstaat er rumoer in het publiek. "Mama, we zitten bij de foute voorstelling. Deze
heette Jan is jarig en wij gingen naar Alleen voor grote mensen! "Maar deze was toch ook leuk?" "Ja, dat zeker."
Gelukkig.
Voor meer informatie kijk op www.bontehond.net of www.janisjarig.nl
Concept en Regie: Ingrid Kuijpers
Spel: Suzanne Bakker, Collin van den Broek, Martine van Ditzhuyzen, Mischa van Dullemen, Kiki Jaski, Susan
Gritzman, Anil Jagdewsing, Kim Scheerder, Willemijn Zevenhuijzen.
Piano: Jan Groenteman
Regie-assistent: Alexandra Broeder
Kostuums: Marina van der Heiden.
Fotografie: Ben van Duin