Scriptie ten behoeve van de

Thema
:
SILICEA; kenmerken, actuele bevindingen, geneeskrachtige werking en medische
toepassingen van een ondergewaardeerd orthomoleculair element.
Inleiding en Historie; oorsprong en herkomst
Kiezelzuur, Silicium of Silicea is naast zuurstof het meest voorkomende elektronpositieve element op
aarde (zo’n 25% van de aardkorst). In 1810 werd silicium (Si) als scheikundig element ontdekt door
Berzelius. Alleen de organisch gebonden vorm van silicium is biologisch actief. Kiezelzuur is een zwak
zuur dat is afgeleid van siliciumdioxide (SiO2) en is feitelijk een kiezelzuurrijke verbinding die voor 1/3
deel bestaat uit silicium. Silicium heeft veel verschillende dioxide vormen en ontelbare variaties
natuurlijke silicaten. Het is een element uit de 4e hoofdgroep van het Periodiek Systeem.
Silicium dioxide, de meest voorkomende siliciumverbinding, is de meest voorkomende verbinding in de
aardkorst. Meestal is het aanwezig als gewoon zand, maar het kan ook de vorm aannemen van
kwarts, rotskristal, amethist, agaat, flint, jasper en opaal. Silicium dioxide wordt veel gebruikt tijdens de
fabricage van glas en stenen. Silicagel, een colloïde vorm van silicium dioxide, kan makkelijk vocht
absorberen en wordt daarom gebruikt als droogmiddel.
Silicium vormt nog meer bruikbare verbindingen. Silicium carbide (SiC) is bijna zo vast als diamant en
wordt gebruikt als schuurmiddel. Natrium silicaat (Na2SiO3), ook wel waterglas genoemd, wordt
gebruikt voor de productie van zeep, als kleefmiddel en als eierenconserveermiddel.
Silicium tetrachloride (SiCl4) wordt gebruikt om rookschermen te maken. Silicium is ook een belangrijk
ingrediënt van siliconen, een materiaal dat wordt gebruikt voor bijvoorbeeld smeerolie,
schoonmaakmiddelen, isolatiematerialen en medische implantaten.
Elementair silicium en zijn verbindingen worden gebruikt als legeringen voor bescherming tegen
aluminium, magnesium, koper en andere metalen.
Silicium dat 98-99% puur is wordt gebruikt als grondstof voor de fabricage van silicium harsen, oliën en
afdichters. Silicium chips worden gebruikt in geïntegreerde circuits.
Photovoltaïsche cellen voor de directe omzetting van zonne-energie bevatten dunne stukken silicium
kristallen van elektronische aard.
Pag. 1 van 13
Silicium dioxide wordt gebruikt als grondstof om elementaire silicium en silicium carbiden te
produceren.
Verder kan silicium worden gebruikt als coating en als onderdeel van speciale laboratoriumbrillen.
In 1953 heeft Werner de aanwezigheid van silicium in levende weefsels aangetoond en geïnterpreteerd
als één van de twaalf belangrijkste essentiële elementen voor de mens. In 1972 kreeg silicium de
individuele status als ‘essentieel element’ voor de mens.
Bij dieronderzoek bleek bij siliciumdeficiëntie, maar ook door voeding met een siliciumdeficiënt dieet
een abnormale botontwikkeling te ontstaan, een slechte collageensynthese en afwijkingen aan
ligamenten, pezen, steun- en bindweefsels.
Silicium is essentieel voor een gezond celmetabolisme.
Iedere cel van een volwassen mens bevat silicium, doch het totaalgewicht in ons lichaam is niet meer
dan ±7 gram, in de vorm van siliciumdioxide. Het menselijk bloed bevat bijna 10 mg silicium per liter,
dat is een tiende deel van het calciumgehalte.
Het is een onmisbaar element voor biokatalytische lichaamsprocessen, zelfs als het slechts in de vorm
van sporen in ons lichaam aanwezig is. Verschillende onderzoekers en specialisten hebben vervolgens in
de jaren 1957 tot 1995 ontdekt dat amorf, anorganisch siliciumdioxide door micro-organismen
(diatomeeën/fytoplankton of eencellige algen en kiezelwieren) d.m.v. diens rol in de overdracht van
koolstof wordt omgezet in de productie van organisch silicium, ook wel genoemd orthokiezelzuur, en
leverden de bewijzen voor de doeltreffendheid van goed opneembaar en utiliseerbaar silicium tijdens
het genezingsproces van vele aandoeningen.
Eén van de belangrijke geneeskrachtige werkingen van silicium is de stabilisering van de
celwandpolariteit, een herstel van de elektrische celwandlading van beschadigde cellen (verhoging tot
± 260 mVolt).
Op dit vlak ligt waarschijnlijk een belangrijke synergie met het element Germanium (Ge-132).
Elementair silicium heeft de fysische eigenschappen van metalloïden, net als germanium, daarom staat
het ook in de vierde groep van het periodiek systeem.
Verschillende vormen/verbindingen, voorkomen in voedingsmiddelen, opname
1] Gestabiliseerd orthosiliciumzuur [Si(OH)4]
Deze minerale vorm is bijvoorbeeld aanwezig in mineraalwater en kan de darmwand
goed passeren. Silicaten moeten gewoonlijk eerst in de maag worden gemetaboliseerd
tot orthosiliciumzuur om te kunnen worden opgenomen. Endotherme, plantaardig
organismen zoals:
- groenten
- maïs
- rietsuiker
- vele granen
- equisetum arvense
- bamboe
- brandnetel en vele andere kruiden kunnen deze siliciumvorm opnemen en metaboliseren.
2] Organische vorm: [CH3 Si (OH)3]
Organische siliciummoleculen, ook wel silanen genoemd, onderscheiden zich van het mineraal silicium
doordat ze minstens één koolstofatoom hebben. Ze zijn als het ware ‘efficiënter’ omdat ze snel het
lichaam binnendringen om hun elektronen af te staan aan zwakke cellen. Wanneer een organisch
siliciumdeeltje polymeriseert (het samenvoegen van kleine koolwaterstoffen tot een lange keten),
Pag. 2 van 13
keert het terug naar zijn minerale vorm. Organisch silicium is in staat om koolstof deels te vervangen in
bio-syntheseprocessen en kan zo een katalyserende (activerende) of juist een inhiberende (remmende)
invloed uitoefenen op biochemische reacties, dankzij haar specifieke elektronenconfiguratie. Silanen
voorkomen eveneens peroxidatie van lipiden doordat de vorming van radicalen wordt geremd.
Met een gehalte van meer dan 60% siliciumoxide zijn de obsidianen (lavaglas) glassoorten de zuiverste
vorm. Onderzoek heeft aangetoond dat operatieve insnijdingen met scalpels uit obsidiaan vlugger
helen dan wanneer deze met de klassieke metalen worden uitgevoerd.
De Azteken pasten silicium toe in de vorm van een balsem op basis van obsidiaanpoeder, om wonden
te helpen genezen.
Silicium is, zelfs in oplosbare vorm, niet stabiel aangezien het de neiging heeft om zeer snel te
polymeriseren; het reactiemechanisme leidt dan tot een verbinding van hoogmoleculaire structuur
(zonder verandering van de elementaire bouw), en vervolgens terug te keren naar de nietopneembare minerale vorm. Dit heeft dan een negatieve invloed op de opname.
In dit opzicht dient men zich ook te realiseren dat chronische belasting met aluminium de
biobeschikbaarheid van silicium negatief beïnvloedt.
Siliciumrijke voedingsmiddelen zijn:
-
sojabonen
haver (!)
gerst (!)
rozijnen
rijst
bamboe
sesamzaad
linzen
boekweit
gierst (!)
couch-couch
teff
aardappelen (!)
tarwekiemen (!)
enkele soorten mineraalwater
diatomeeënaarde (celite, infusoriënaarde)
Het menselijk lichaam, voorkomen, behoefte en functies
Silicium is, zoals hiervoor vermeld, een van de onmisbare twaalf hoofdelementen van de elementaire
samenstelling van de mens. Het gehalte vermindert echter onomkeerbaar met de leeftijd en de
fysiologische celconditie (o.a. door sterke daling van de hoeveelheid en activiteit van het
omzettingsenzym glucosaminesynthetase). De balans van aan de ene kant relatief lage siliciumaanvoer
via de hedendaagse door kunstmest verschraalde (fabrieks)voeding en onze voedselkeuzes, en aan de
andere kant de normale fysiologische uitscheiding van silicea (10-40mg per dag via urine, ontlasting,
haar, nagels, huidschilfers) geeft tegenwoordig aanleiding tot het gebruik van silicea-supplementen.
Het hoogste gehalte silicium wordt gevonden in de calcificerende zones van bot in de groeifase, de huid
en het haar. Een foetus is zeer rijk aan silicea (basaal voor de opbouw van het skelet), terwijl
een 70-jarige reeds 80% van zijn gehalte silicea heeft verloren t.o.v. een 20-jarige!
Siliciumsupplementen zijn om die reden zeer geschikt voor ouderen. Ook de aorta en de thymusklier
bevatten veel silicium. Silicea komt voor in alle bindweefsels zoals botten, pezen, spieren, huid, haar,
nagels maar ook in alle belangrijke stofwisselingsorganen in ons lichaam zoals de lever, hart, nieren,
pancreas, wild en schildklier. Silicea is onmisbaar voor de opbouw van het bindweefselskelet van onze
organen en bepalen daarmee ook het model van de organen.
Pag. 3 van 13
Eigenschappen, fysiologische rol van silicea in levensprocessen, het specifieke
belang van silicea voor steun- en bindweefsels (de verschillende collageentypes),
bio-synthese, biochemische reacties
Tegenwoordig kunnen we gebruik maken van uiteenlopende vormen van onderzoek om het
intracellulaire siliciumgehalte te bepalen, zoals met behulp van de Oligoscan fotospectrometrie.
Naar schatting hebben acht op de 10 Nederlanders een relatief tekort aan Silicea en dientengevolge
min of meer vage klachten van onder andere het bewegingsapparaat, de hartkleppen enzovoort. Met
name kinderen in de groei, sporters, volwassenen vanaf hun 40e en vooral senioren doen er goed aan
om kiezelzuurrijke voeding te gebruiken en zo nodig een goed Silicea- of kiezelzuursupplement.
Vermeldenswaardig in deze context is het om Silicea ook en vooral te suppleren bij een zogenaamde
progressieve demineralisatie, die in veel gevallen zal leiden tot osteopenie/osteomalacie en osteoporose.
Organisch silicium (de silanengroepen) heeft via een zeer complexe chemische reactie het vermogen om
water te absorberen en watermoleculen te transformeren, langs twee wegen:
1] via de cAMP (de cyclische adenosinemonofosfatase, een nucleotide dat het intracellulaire
metabolisme beïnvloedt). De celfuncties worden eveneens positief beïnvloed door Silicium omdat dit
nodig is om het elektrische actiepotentiaal van de celwand in balans te houden.
2] via de lipideperoxidase (nodig voor bescherming tegen de vorming van het cytotoxische
malonaldehyde dat vrijkomt bij slecht verlopende lipide-peroxidase, ook wel een gebrekkige oxidatie
door enzymen die de zuurstofoverdracht bevorderen).
Door deze twee positieve invloeden op de stofwisseling van silanen treedt een zekere toename op van
verschillende hypofysaire hormonen zoals LTH en FSH, in relatie tot het gehalte aan Mg++ en Ca++
ionen.
Er is daarmee door Charnot een wisselwerking aangetoond tussen silicium, magnesium en calcium, een
regulerende invloed op het endocriene systeem (bijnieren!) en een verhoging van de vetafbraak
(cAMP).
Door de remmende werking van silanen op de malonaldehydevorming, oedeemvorming en
ontstekingsreacties worden de elastische weefsels beter gedraineerd en gereinigd en blijven dus in een
betere conditie.
Bindweefsel bevat ongeveer 30-40% elastine en 2-3% mucopolysacchariden (verouderde term voor
Glycosaminoglycanen, GAG’s). Zowel het elastine als het structurele eiwit collageen zijn voor hun
synthese geheel afhankelijk van een voldoende aanbod silicea.
♦ Elastine heeft een siliciumconcentratie van 200 tot 500 Fg/g,
♦ Mucopolysacchariden, GAG’s hebben een concentratie 300 tot 1.250 Fg/g.
De transmitterfunctie van bindweefselcellen is zeer afhankelijk van silicium, in de vorm van kiezelzuur.
Bij de opbouw van collageen hebben onderzoekers een opvallende samenhang gezien in de
stofwisseling van Vitamine C en Silicium.
Bot bevat maar liefst 20% proteoglycanen in het drooggewicht.
De macromoleculen van het bindweefsel (Glucosaminoglycanen en Proteoglycanen, GAG) bevatten
veel silicea voor de zgn. kruisverbindingen en geven het bindweefsel stevigheid, samen met de
vezelachtige eiwitten collageen en elastine.
Veel voorkomende en belangrijke GAG’s zijn bijvoorbeeld chondroïtinesulfaat, hyaluronzuur,
keratansulfaat en dermatansulfaat.
GAG’s (Glucosaminoglycanen, lange ketens van disachariden) zijn zoals hierboven beschreven essentieel
voor de vorming van alle bindweefsels.
GAG’s zijn en vormen een belangrijk bestanddeel van collageenrijke weefsels zoals:
Pag. 4 van 13
- botten, bot- en gewrichtsmatrix
- kraakbeen
- ligamenten
- pezen
- tussenwervelschijven
- luchtpijp
- haar
- gebit(emaille)
- nagels
- bindweefsel
- vaatwanden
- synoviale vloeistof
- synoviaalvocht
- navelstreng
- oogkamer en –lens
- alle gastroïntestinale, urogenitale en respiratoire mucosa
- alle bloedvaten (vooral arterieel collageen, att. aorta!)
- spierweefsel
- alvleesklier
- schildklier
- lever
- milt
- (bij)nieren
- thymusklier
- het hart(-bindweefselskelet)
Een uiterst belangrijke eigenschap van Silicea is de activering van opbouwende cellen van het
bewegingsapparaat: de osteoblasten in botweefsel en de chondrocyten in kraakbeen. Silicea
ondersteund tevens de kiezelzuurafhankelijke eiwitsynthese van bindweefsel en geeft ook meer
elasticiteit aan het kraakbeen omdat Silicea een essentiële voedingsstof is voor hyaluronzuur.
Daarnaast versterkt het de stevigheid en elasticiteit van de pezen en ligamenten (kapsels, banden).
Er is een sterkere siliciumconcentratie aangetoond in regio’s waar botherstel plaatsvindt. Osteoblasten,
sterk betrokken bij botherstel, bevatten een hoog gehalte silicium, ter hoogte van de mitochondria.
Dr. A. Charnot, een Marokkaanse onderzoeker, heeft veel onderzoek gedaan naar de eigenschappen
van silicium en ontdekte dat silicium en calcium in een juiste verhouding in het lichaam aanwezig
moeten zijn om enerzijds verhardingen te ‘ontharden’ en anderzijds calcium in ontkalkte zones op peil
te brengen.
Vanwege de bijzondere, belangrijke relatie tussen calcium en silicium is het aannemelijk dat er ook een
verband moet liggen of ontdekt zal gaan worden met vitamine K2 (in de vorm van K2-MK7,
menaquinon).
Het siliciumgehalte stijgt met de remineraliseringsgraad van botweefsel, daarbij
stijgen zowel het calcium- als het siliciumgehalte parallel tijdens het
calcificeringsproces, binnen de verkalkingszone. Bij voltooiing hiervan verlaagt en
normaliseert dit gehalte weer. Silicea stimuleert de binding van calcium in de botten.
Silicium wordt ook beschouwd als drager van fluorionen en bevordert daarmee het mineralisatieproces
in bijvoorbeeld botweefsel en tanden.
Belangrijke cardiovasculaire effecten zijn onder meer de antisclerotiserende werking op de aorta,
coronair- en de carotis-vaten; deze vaatcollageenstructuren bevatten van nature ongeveer 10 maal
meer silicium dan andere lichaamsweefsels. Silicium geeft een goede elasticiteit aan de bloedvaten, en
daarmee een betere permeabiliteit waardoor sclerotisering-letsels en lipideninfiltratie wordt
tegengegaan en de weerstand stijgt.
Pag. 5 van 13
Silicium heeft een anti-inflammatoire en pijnstillende werking, hetgeen verklaart wordt door zijn rol in
het produceren van cytokinen, de boodschappers van ontstekingsreacties. De positieve effecten kunnen
worden benut door Silicea toe te passen bij ontstekingen en pijnen van het bewegingsapparaat.
De aortawand is zeer rijk aan elastine (40%) en collageen (70Fg/100mg), welke worden gebonden
door siliciumrijke polysacchariden. Silicea verbetert de flexibiliteit van de arteriële vaatwanden, het
vaatcollageen en beschermt daarmee tegen de negatieve gevolgen van hypertensie en
atherosclerotische laesies. Het verbetert tevens de tonus, de rustspanning van alle bloedvaten in het
lichaam. Silicea is daarom als basis supplement altijd nuttig bij indicaties als atherosclerose, aneurysma,
ter preventie van beroerte en spataders.
Onderzoek door Mars, Nebia en Nebuloni onder 72 personen van 61 jaar of ouder waarbij het siliciumgehalte werd bepaald in gesclerotiseerde slagaders ten opzichte van het silicium-gehalte bij gezonde
personen gaf een siliciumafname te zien van maar liefst 93%! Experimenteel is aangetoond dat
siliciumsuppletie bij een hoge cholesterol-inname atherosclerotische laesies vermindert.
Siliciumionen helpen de oromucoïde stoffen in de urine om de vorming van stenen af te remmen.
Een ander voordeel van silicium-suppletie is de bescherming tegen aluminium-toxiciteit door verlaging
van de aluminium bio-beschikbaarheid; het verlaagt de intestinale absorptie en verhoogt de eliminatie
via de nieren. Aluminium is een schadelijk zwaar metaal: het verplaatst magnesium vanuit het ATP,
remt botvorming en bevordert degeneratieve neurologische ziekten zoal M. Parkinson en M. Alzheimer.
Het centrale zenuwstelsel moet voorzien zijn van voldoende silicium voor een goede (detox)functie.
Silicium is dus nuttig bij een hoge blootstelling aan aluminium t.g.v. gebruik van antacida, deodorants,
Betonite klei, aluminium pannen, bepaalde voedingsproducten en bepaalde drinkwaters.
Bij de remineralisering en verkalking van botweefsel is de werking van silicium trouwens afhankelijk
van vitamine D.
Pag. 6 van 13
Een voldoende aanbod van silicium is absoluut noodzakelijk voor een goede functie van het enzym
< Prolyhydroxylase >
een belangrijke stof voor de formatie van de hiervoor genoemde lichaamsweefsels
Kort overzicht; de belangrijkste gevolgen van siliciumdeficiënties:
♦ Broze nagels zijn een veel voorkomend verschijnsel bij chronische ziektebeelden en longziekten, zoals tuberculose.
♦ Haaruitval gaat gewoonlijk gepaard met (zeer) lage siliciumwaarden.
♦ De synthese van collageenrijke weefsels is gerelateerd aan
siliciumtekort.
De huidelasticiteit neemt af maar ook de bloedvatwanden zijn
siliciumafhankelijk.
Ook bij neurodermitis zijn veranderingen in de siliciumconcentratie
bekend, evenals de subcutane vaatstructuren, die te snel verouderen.
♦ Osteoporose laat een statistisch significant lager siliceagehalte zien met
behulp van haaranalyse bij osteoporosepatiënten. Bij dieronderzoek
blijkt een verlaagde siliciumstatus samen te hangen met verminderde
gewrichtsflexibiliteit en veranderingen in het gewrichtsweefsel.
♦ Verhoogd kankerrisico is eveneens gerelateerd aan lage
siliciumwaarden, gevonden in haar. Op basis van enkele onderzoeken
en berichten zou het nuttig kunnen zijn om bij kanker silicium te
suppleren, ter ondersteuning. Hierbij wordt gewezen op het
werkingsmechanisme van silicium, waarbij een optimale
membraanpolariteit en colloïdaalfysiologische toestand van de
weefsels wordt verkregen.
♦ Oogziekten: bij netvliesdegeneratie is in een incidenteel geval een
extreem lage siliciumwaarde in haar waargenomen. Silicium is
eveneens een belangrijk bestanddeel van de oogkamer en van de
ooglens.
Pag. 7 van 13
Belang van silicea-suppletie bij genezingsprocessen
1]
Algemeen, steun- en bindweefsel:
Adjuvans bij klieraandoeningen. Preventief gebruik van een
siliciumsupplement bij erfelijk belaste aanleg voor stofwisselingsstoornissen,
hypertensie, obesitas of nicotinevergiftiging. Ook verbetert de toestand van
diabetespatiënten door siliciumsuppletie. Een gezond pancreas is zeer rijk
aan silicea.
Door de bevordering van de fosforopname door silicium wordt een
evenwichtige balans verkregen voor een optimale functie van het
zenuwstelsel.
Fosforhoudende weefsels kunnen silicium gemakkelijk fixeren, zo blijkt uit
onderzoek aan de hersenen, het cerebellum, de bulbus en het merg.
Silicium zorgt ook voor een krachtige nicotinezuivering, maar heeft ook
algemeen zuiverende eigenschappen bij bijvoorbeeld wonden en pustulae.
2]
Fysieke en psychische stress:
Luchtvervuiling, vermoeidheid, vrije radicalen...
Zowel binnen als buiten de cel kunnen vrije radicalen schade veroorzaken
aan celorganellen en DNA, onder invloed van individuele omstandigheden
zoals de status van het afweersysteem, ziekte en de blootstelling aan externe,
Ook het elastine en collageen van ons bindweefsel kan beschadigen en wordt
Silicium werkt herstructurerend voor het bindweefsel omdat het in staat is de
celmembranen opnieuw op te bouwen, het remt de niet-enzymatische glycatie
(cross-linking van eiwitten) en het hydrateert het bindweefsel waardoor het
metabolisme normaliseert. Met name in de huid remt het de afbraak van
enzymen en mucopolysaccharidezuren welke worden aangesproken bij een
overbelasting door fixerende lipiden.
3]
Pijn, botten en gewrichten, spieren:
Preventief en deels curatief bij artrose, artritis, M. Paget (osteïtis
deformans, te snelle, inferieure botvervanging, botvernieuwing),
osteopenia, osteomalacie, botfracturen en beenweefselontstekingen.
Van groot belang bij hercalcificatie t.g.v. fracturen.
4]
Huid, cosmetica:
Collageen, rijk aan silicium, wordt ten behoeve van cosmetica uit
zoogdieren vervaardigd maar tegenwoordig ook aan de zalmhuid
onttrokken. De zalmhuid bevat 80% collageen. Transdermaal wordt
zalmcollageen zeer goed opgenomen en geeft het een sterke verbetering
van de huidkwaliteit en huidtonus door een snelle synthese en regeneratie van
collageen- en elastinevezels en een daardoor remming van de huidveroudering.
Hierdoor heeft het o.a. een goede invloed bij acne-klachten, fronslijnen,
littekenvorming (psoriasis) en Silicea is ook essentieel voor een goede hydratie
van de huid. Het bevordert ook de heling van (brand)wonden. Nuttig voor
huidreiniging, tegen rimpelvorming en kloven (huidverslapping en veroudering).
Pag. 8 van 13
5]
Wonden, mucosa:
Helpt bij genezing van wonden, zweren en aften. Het vermindert
ontstekingen aan het darmkanaal, helpt bij weefselaantasting zoals
aambeien.
6]
Gebit:
Silicium speelt een voorname rol in het ionisch evenwicht van het tanden bot-minerale metabolisme. Microscopisch onderzoek toont aan dat tanden
een gladder, regelmatiger en een glanzender email-oppervlak hebben en veel
minder snel worden aangetast. Sommige onderzoekers beschouwen silicium als
een drager van fluorionen, waardoor het tandbederf kan helpen voorkomen.
7]
Haar en nagels:
Dun haar en haaruitval. Broze nagels zij een eerste teken van een verstoring
in de calciumstofwisseling met een silicium-deficiëntie, hetgeen men
constateert bij patiënten met een degeneratieve aandoening als osteoporose,
artritis en arteriosclerose, Russische onderzoekers toonden aan dat een
behandeling op basis van silicium doeltreffend werkt tegen haaruitval en
de aangroei bevordert. Blonde haren blijken het armst te zijn aan silicium.
8]
Vaatconditie, sclerotisering:
Atherosclerose en dergelijke cardiovasculaire problemen zijn een indicatie
voor siliciumsuppletie door verbetering van de mechanische eigenschappen
van bloedvaten e.d. Calcium geeft verharding van weefsels, maar silicium
bindt zich aan calcium waardoor weefsels elastisch blijven. Het verbetert
daardoor de bloedsomloop en de bloeddruk.
Pag. 9 van 13
Bambusa arundinacea,
natuurlijke bron met het hoogste gehalte kiezelzuur...
Bamboe arundinacea, Bamboe-extract als
exclusieve geneeskrachtige leverancier van
kiezelzuur
Bamboe-extract is het ingedikte sap (exudaat, of hars) uit de holle knopen van de
vrouwelijke bamboestengels, maar ook de siliceuze verhardingen van de stengels van de
vrouwelijke planten worden vermalen tot fijn poeder. Het sap wordt ingedikt en
gedroogd en het vermalen poeder wordt via een nebulisatieproces geconcentreerd tot
een extreem sterk droog extract, het extractum siccum (ES) en bevat maar liefst 70-75 %
siliciumdioxide oftewel kiezelzuur extract.
In landen als India en op de Bengalen wordt bamboe, ook wel genoemd Tabashir, reeds lange tijd
aangewend als natuurlijke remedie bij gewichtsklachten en rugpijn. Het werd ook toegepast bij
astmatische hoest en chronische ziekten. Volgens de signatuurleer, een bamboestengel lijkt met zijn
opeenvolging van knopen op de vorm van onze wervelkolom, waarbij na doorbuigen de stengel
weer gemakkelijk recht wordt.
In de volksgeneeskunde (India) wordt eveneens een zalf van de wortel gemaakt die al sinds lang
gebruikt wordt bij cirrose en harde tumoren in de buik (lever, milt, maag).
De korte beschrijving van deze specifieke plant is in dit schrijven zeer gerechtvaardigd omdat het
de grootste plantaardige leverancier van kiezelzuur is.
Pag. 10 van 13
Het hiervoor vermelde droogextract is zeer sterk geconcentreerd en werkzaam, en is eigenlijk een
fyto-extract én een orthomoleculaire specialiteit. Als het in bepaalde situaties zinvol is om Silicea in
therapeutische doseringen in te zetten, dan is de toepassing van Bamboe droogextract altijd een
eerste keuze. Naast het extreem hoge gehalte silicium vinden we in Bamboe ook nog IJzer, Calcium,
Choline en Betaïne.
Het Bamboe-extract is verwerkt als hoofd-ingrediënt van het gecombineerde fyto/orthomoleculaire
preparaat Bamboe Complex van Fytocura (Hoevelaken), waarin nog vele andere synergistische
stoffen zijn verwerkt.
Conclusies, aanbevelingen, gebruiksadvies, synergie
Op grond van siliciumverlies ten gevolge van de normale fysiologische uitscheiding wordt
(sinds 1972) minimaal 10-40mg silicium per dag aanbevolen. Bij relevante klachten en
ziektebeelden die gerelateerd zijn aan aannemelijke deficiënties dient men een
supplement te overwegen en/of siliciumrijke voeding te gebruiken.
Zowel in de orthomoleculaire- als in de natuurgeneeskunde worden gewoonlijk veel hogere,
therapeutische doseringen toegepast met behulp van diverse preparaten. Dit zijn veelal middelen
op basis van Bamboe-droogextract, Heermoes- en/of Brandneteldroogextract.
Bij klachten op basis van botontkalking is het raadzaam om naast Bamboe-extract of een complex
daarvan ook een calcium complex te gebruiken, zoals Dyno Mins en/of Ultra Bone.
Bij klachten van de integriteit van het kraakbeen, denk daarbij in het bijzonder aan artrose, dan
wordt het aanbevolen om daarnaast een uitgebreid Glucosamine- en Chondroïtinesulfaat complex
te gebruiken (Ulvachon).
In alle gevallen bij therapeutische toepassing van Bamboe- of kiezelzuurextract is het gunstig om
steeds extra vitamine D3 en K2 te gebruiken.
Belangrijke synergisten bij de Silicea-therapie zijn bijvoorbeeld:
> multimineralen of mineraalrijke aarde
> Deer anlter en Antler gelatine (herten- en antilopengewei-fluweel)
> Hyaluronzuur
> Glucosamine- en Chondroïtinesulfaat
> MSM
> Chlorofyl
> Parelmoer
> Aminozuren
(L-Phenylalanine, L-Proline, Glycine, L-Alanine,
L-Valine, L-Glutamine, L-Arginine HCl)
Pag. 11 van 13
Veiligheid
De toepassing van Silicium in eerdergenoemde fysiologische vormen wordt algemeen als veilig
beschouwd. Bij normaal gebruik moet silicium als niet-toxisch worden beschouwd.
Te hoge concentraties aan oplosbare silicaten kunnen de fosforylering verstoren
(verplaatsen van een eiwit (fosfaatgroep) door enzymatische reacties).
Blootstelling aan de oxidevorm van silicea (siliciumdioxide of silica) in stofvorm kan
systematische sclerose veroorzaken. Het stof is in staat om de microvasculaire endotheliaalcellen, de
mononucleaire cellen van perifeer bloed en huidfibroblasten in vitro te activeren, gelijkend op de
pathofysiologie die ten grondslag ligt aan het ontstaan van idiopathische systemische sclerose.
Een historisch bekende silicium-intoxicatie is Silicose, bij mijnwerkers. Zij ademden grote
hoeveelheden kwartshoudend fijnstof in en kregen daardoor veranderingen in het longweefsel.
Silicaten worden ook veelvuldig gebruikt in medicijnen in de vorm van antacida
(maagzuurremmers).
Alhoewel de bio-beschikbaarheid van dergelijke verbindingen zeer gering is kan het langdurig
gebruik van dit soort medicijnen de kans op nierstenen veroorzaken.
Ongunstige interacties met silicium zijn niet bekend.
Negatieve milieueffecten van Silicium zijn ook niet waargenomen.
Fred Blaauw, natuurgeneeskundige kPNI
Assen
Pag. 12 van 13
Literatuurlijst
-
-
PDR for Nutritional Supplements, Medical Economics, Thomson Healthcare, 2001
Norbert Fuchss, Mit Nährstoffen heilen, 3. Auflage, Ralf Reglin Verlag, Köln
Uwe Gröber, Orthomolekulare Medizin, 2. Auflage, Wissenschaftliche
Verlagsgesellschaft mbH
Stuttgart, 2002
Michael T. Murray, N.D.,Encyclopedia of Nutritional Supplements, Prima Publishing,1996
Dr. Lothar Burgerstein, 10. Auflage, Burgersteins Handbuch Nährstoffe, Haug, 2002
Dr. Geert Verhelst, Groot Handboek Geneeskrachtige Planten, uitg. BVBA Mannavita, Wevelgem
België, 3e uitgebreide druk, 04-2008
Hellemont, Prof. Dr. J. van, Fytotherapeutisch compendium, 2e druk, Bohn, Scheltema & Holkema,
1988
Werbach, M.R. ~ MD & Murray, M.T. ~ N.D., Botanical Influences on Illness, A Sourcebook of Clinical
Research, second edition,Third Line Press Inc., Tarzana, California, 2000
Jähnicke, Grünwald, Brendler, Handbuch Phytotherapie, Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft
mbH, Stuttgart, 2003
Saller/Reichling/Hellenbrecht; Phytotherapie, klinische, pharmakologische und pharmazeitische
Grundlagen, Karl F. Haug Verlag/Heidelberg,1995
Hildebert Wagner & Markus Wiesenauer; Phytotherapie, Phytopharmaka und pflanzliche
Homöopathika, 2e geheel herziene druk, Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft mbH, Stuttgart,
2003
Simon Mills & Kerry Bone, Principles and Practice of Phytothera
ppy Modern Herbal Medicine, Churchill Livingstone, 2000
V. Fintelmann & R. Weiss, Lehrbuch der Phytotherapie, 10e geheel herziene druk,Hippocrates
Verlag, 2002
Rudolf Hänsel Prf. Dr., Wiltrud Juretzek Dr. Med., Phytopharmaka; Grundlagen und Praxis, 2e
druk, Springer Verlag Berlin/Heidelberg/New York, 1991
L. Vandenbussche, apotheker m.m.v. Prof.Dr. P. Braeckman, apotheker, Gebruik van
Farmaceutische en volkse geneeskruiden, 3e uitgave, uitgegeven onder eigen beheer, 1961
Edzard Ernst et al, Complementary and Alternative Medicine, an evidence-based approach,
Mosby, 2001
Michael T. Murray, N.D., The Healing Power of Herbs, 2e editie, Prima Publishing, 1995
Francesco Capasso et al, Phytotherapy. A Quick Reference to Herbal Medicine, Springer-Verlag,
Berlin/Heidelberg/New York, 2003
Wolfgang Spaich, Apotheker, Moderne Phytotherapie, Haug Verlag GmbH & Co, Heidelberg, 1978
Dr. Diether Ennet, Prof.Dr. Hans D. Reuter, Lexikon der Pflanzenheilkunde, Hipporates Verlag
GmbH, Stuttgart, 1998
Prof.Dr. Heinz Schilcher, München & Dr. Suzanne Kammerer, Kirchheim; Leitfaden Phytotherapie,
1e Auflage, Urban & Fischer Verlag, München~Jena, 2000
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/alternatief/17463-homeopatisch-geneesmiddel-silicea.html
http://www.silicea.com/nl/index.php
http://nl.wikipedia.org/wiki/Siliciumdioxide
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kiezelzuur
http://nl.wikipedia.org/wiki/Silicium
Kim MH, Bae YJ, Choi MK, Chung YS. Silicon supplementation improves the bone mineral density of
calcium-deficient ovariectomized rats by reducing bone resorption. Biol Trace Elem Res. 2009
Jun;128(3):239-47. Epub 2008 Nov 27. PMID: 19034393
Spector TD, Calomme MR, Anderson SH, Clement G, Bevan L, Demeester N, Swaminathan R,
Jugdaohsingh R, Berghe DA, Powell JJ. Choline-stabilized orthosilicic acid supplementation as an
adjunct to calcium/vitamin D3 stimulates markers of bone formation in osteopenic females: a
randomized, placebo-controlled trial. BMC Musculoskelet Disord. 2008 Jun 11;9:85. PMID: 18547426
Martin KR. The chemistry of silica and its potential health benefits. J Nutr Health Aging. 2007 MarApr;11(2):94-7. PMID: 17435951
Reffitt DM, Ogston N, Jugdaohsingh R, Cheung HF, Evans BA, Thompson RP, Powell JJ, Hampson
GN. Orthosilicic acid stimulates collagen type 1 synthesis and osteoblastic differentiation in human
osteoblast-like cells in vitro. Bone. 2003 Feb;32(2):127-35. PMID: 12633784
Davis GS, Leslie KO, Hemenway DR. Silicosis in mice: effects of dose, time, and genetic strain. J
Environ Pathol Toxicol Oncol. 1998;17(2):81-97. PMID: 9546745
Calomme MR, Vanden Berghe DA. Supplementation of calves with stabilized orthosilicic acid.
Effect on the Si, Ca, Mg, and P concentrations in serum and the collagen concentration in skin and
cartilage. Biol Trace Elem Res. 1997 Feb;56(2):153-65. PMID: 9164661
Lin Y, Collier AC, Liu W, Berry MJ, Panee J. The inhibitory effect of bamboo extract on the
development of 7,12-dimethylbenz[a]anthracene (DMBA)-induced breast cancer. Phytother Res.
2008 Nov;22(11):1440-5. PMID: 18972584
Pag. 13 van 13