Rechtenvrij interview Vincent Bijlo en Mariska Reijmerink Van onze verslaggever Cabaretier/schrijver Vincent Bijlo en zangeres/componiste Mariska Reijmerink gaan samen, begeleid door hun band The Rossettis, een mooi theateravontuur aan. Ze spelen de komende tijd de voorstelling Op Woeste Hoogte. Mariska, Op Woeste Hoogte, heeft die titel iets van doen met Wuthering Heights? "Jazeker. De voorstelling vertelt het levensverhaal van Emily Brontë, de schrijfster van Wuthering Heights, en haar 2 zussen Anne en Charlotte, die ook schreven." Waarom nu de Brontës? "Ik lees al vanaf mijn zestiende hun romans. Toen ik 5 jaar geleden hun biografie las, dacht ik: Dit moet op het toneel." Waarom? "Hun levensverhaal gaat over de positie van vrouwen in onze maatschappij, hoe je een onafhankelijke positie kunt verwerven, met doorzettingsvermogen en onderwijs. Een thema van alle tijden." Vincent, wat is jouw rol? "Ik ben de vader van de zussen, dominee Brontë. Ik blik in mijn laatste levensjaar terug op ons leven in Haworth, Yorkshire. Iedereen is dood, mijn vrouw, mijn kinderen, maar ze hebben een prachtig oeuvre nagelaten. Romans, Jane Eyre, Agnes Grey, Wuthering Heights, wie kent ze niet, en poëzie. Een aantal van die gedichten heeft Mariska op muziek gezet." Mariska, wat voor toon hebben die gedichten? "Ze gaan vaak over gevoelens van eenzaamheid of het vechten daartegen. Maar ook over de natuur als inspiratiebron. Ze woonden letterlijk op woeste hoogte, aan de rand van de Yorkshire Moors, de ruige heidevelden waar het altijd waait." Vincent: "Ik roep, tussen Mariska's liederen door, die wereld op. Die wereld van leven met de seizoenen, ondergaan van ziektes, ellende, niks griepprik of pijnstillers, het leven was in onze ogen hard. Het is fascinerend om te bedenken dat daar, in Yorkshire, in die domineeswoning, die literaire explosie heeft plaatsgevonden. Wat een kracht zit er in die boeken en in die mensen." Het is geen cabaret hé, deze voorstelling? Vincent: "Nee, maar hij is allerminst saai. Ik heb ook wel eens Bach gespeeld, in een muziekvoorstelling, de mens Bach bedoel ik, J.S. Bach, ook niet echt cabaretesk. Maar als je goed vertelt, dan is dat geen enkel bezwaar." Hoe lang zing je al, Mariska? "Vanaf mijn achttiende. Met Vincent, dat is mijn man overigens, had ik dat al verteld?, zong ik al samen op zijn studentenkamer. Hij had een oud keyboardje waarop hij mij begeleidde. Ik heb ook gastrollen in zijn solovoorstellingen gehad en ik heb inmiddels 2 CDs gemaakt met eigen liedjes. Deze voorstelling is voor ons weer heel anders en bijzonder omdat we met 3 ontzettend goede muzikanten spelen. Arthur Brenkman op drums, Sophie De Rijk op viool en Sander Veeken of Jan-Peter Bast op piano. Allemaal muzikanten die heel goed naar elkaar luisteren. Erg fijn om mee samen te werken. Ze hebben allemaal veel ervaring in de popmuziek." Hoe omschrijf jij je eigen muziek? "Ja, hoe zeg ik dat. Hele melodieuze rustige popliedjes. Daar passen de teksten van de gedichten uitstekend op." Het klinkt dus niet negentiende-eeuws? "Nee, het is allemaal in deze eeuw gecomponeerd. Het hoeft ook niet oud te klinken, want de thema's van de gedichten zijn van alle tijden." Vincent, hoe vind je het om nu eens niet alleen op het toneel te staan? "Erg leuk om eens onderdeel te zijn van iets. Het grote voordeel is dat ik elke voorstelling weer naar al die mooie songs mag luisteren. Soms vergeet ik zelfs bijna dat ik weer wat moet zeggen. Een dominee spelen, die overigens niet preekt in deze voorstelling, dat heb ik altijd al willen doen. Brontë is een man die dingen weet, levenswijsheid heeft opgedaan en zijn kinderen streng, maar met veel liefde heeft opgevoed. Een man naar mijn hart, die het belang inzag van onderwijs. Zonder goed onderwijs ben je nergens, dat wist de oude Brontë. Hij was zelf zoon van ongeschoolde landarbeiders uit Ierland. Hij bracht het tot dominee en zijn dochters zijn 3 van de beroemdste Engelse schrijfsters van de negentiende eeuw geworden. Ze zijn niet dood, want zolang wij ze blijven lezen, blijven zij leven."